Seçilmiş əsərləri

* * *

 

 

Meşə ilə  kənd arasındakı o araba yolu dərədən, təpədən aşıb eləcə uzanıb 

gedirdi... 

O söyüdün adı isə, «Pir Söyüd» idi... 

---

 

346

Nuh-Nəbidən qalma əyri-üyrü arx meşə ilə kənd arasındakı o araba yolunu tən 

ortadan kəsirdi və  kəndin camaatı meşədən gətirilmiş cürbəcür ağac gövdələrini o 

arxın üstündən uzadıb körpü kimi bir şey düzəltmişdilər və o körpünün yanında, 

arxın qırağında o dağ ətəkləri üçün nadir ağac olan nəhəng bir söyüd bitmişdi – Pir 

Söyüd və o Pir Söyüdün qol-budağı o qədər uzanmışdı, çoxalmışdı ki, körpünün 

üstünü də tutmuşdu, xüsusən yazın sonlarında, yay aylarında, payızın əvvəllərində o 

körpüdən keçmək üçün, gərək Pir Söyüdlə  əməlli-başlı güləşəydin, qol-budağını 

kənara dartaydın ki, araba körpüdən keçə biləydi. 

Körpünün üstünü təmizləmək, yəni Pir Söyüdün körpünün üstünü basmış 

budaqlarını kəsmək, əlbəttə, günah kimi bir şey idi və heç kim buna cürət etməzdi və 

ümumiyyətlə, bu, heç kimin ağlına da gəlməzdi... 

Və  həmin yaz axşamı o Pir Söyüdün təzə yarpaqları  tərli-təravətli idi və atası 

kürəyini söyüdün yana qanrılmış alt budaqlarına söykəyib, onları körpünün kənarına 

sıxışdıraraq: 

– Toş!.. Toş!..– deyə  eşşəyin ipini dartanda və meşədən gəldiyi üçün tox 

olmasına baxmayaraq, ağzını uzadıb söyüdün yarpaqlarını qoparmaq istəyən eşşəyin 

qarasına: 

 – Ay qarnına  şiş batmış! Indicə  tıxmamısan?!– deyinəndə  və araba körpünün 

üstündən keçəndə yuxarı budaqların o təzə-tər yarpaqları odun yükünün üstündə 

oturmuş altı-yeddi yaşlı o oğlanın sifətinə, alnına, boğazına toxunurdu. 

Və bu qədər illərdən sonra, şair, o söyüd ağacının təzə yarpaqlarının zərifliyini 

alnında, sifətində, boğazında hiss etdi və tamam unutduğu, heç vaxt yadına 

düşməyən o böyük söyüd ağacı, qəribədir, yamyaşıl, gözəl yarpaqlarıyla yox, çılpaq 

gəlib  şairin gözlərinin qabağında dayandı: payız bitmişdi, qış  gəlmişdi, söyüdün 

yarpaqları tökülmüşdü, budaqları da indicə səngimiş sulu qardan çıxmışdı, yamyaş 

idi, üşüm-üşüm də üşüyürdü. 

Təbiət Pir Söyüddən qorxmurdu, ona beləcə qıymışdı... 

O araba isə artıq körpüdən keçmişdi və çarxları cırıldaya-cırıldaya kəndə tərəf 

gedirdi, eşşəyin ipi qabaqda addımlayan kişinin  əlində, o uşaq da odun yükünün 

üstündə idi...