Seçilmiş əsərləri

 

* * *

 

 

Şair başa düşürdü ki, bu, gerçəklik deyil, amma bu, yuxu da deyildi, bu, yuxu ilə 

gerçəklik arasındakı bir görüm idi (hadisə idi? əhvalat idi?) və  şair ağappaq uzun 

qıvrım saçları pırpızaqlı, sifətini qırış basmış, dişləri töküldüyü üçün, alt çənəsi, az 

qala, burnunun altına qədər gəlib çıxan o qoca zənci qadını görən kimi, tanıdı: 

əlbəttə, bu qarı – Anjela Devis idi. 

Şair, heyrət içində, bu dərəcə qocalmış o zənci qarıya baxırdı. 

Qarı da iri və görkəminə heç cürə yaraşmayan canlı qara gözləri ilə  şairin 

gözlərinin içinə baxırdı, elə bil, bu ilk görüşdən şairin içinə daxil olmaq istəyirdi və 

ən təsirlisi də bu idi ki, şair bütün vücudu ilə hiss edirdi ki, bu qarının baxışları, 

həqiqətən, onun, yəni  şairin içinə daxil olur, içini gəzir, beynindəki kirəcləşmiş 

qatları bir-bir qaldırıb altına baxmaq istəyir və baxır. 

Bu, müdhiş bir hissiyyat idi və  şair istəmirdi ki, o baxışlar onun bütün içini 

görsün, amma heç nə edə bilmirdi, qarının baxışlarını heç cürə içindən qovub çıxara 

bilmirdi. 

Və birdən o zənci qarı iri və canlı qara gözlərini qırpdı və onun baxışları şairin 

içindən çıxdı (şair bunu cismən hiss etdi) və qarı uzaqlaşıb həmişəlik yox olmazdan 

əvvəl şairə (nədənsə, rus dilində) dedi: 

– Durak!