Söz köNLÜMÜ QƏLƏm etdi (publiSİSTİk düŞÜNCƏLƏR)

Dünya çox kiçikdir – ovuc içi boyda,
Ovuc içi çox böyükdü – dünya boyda.
Taleyimizin yolları görsənir orda.
O yol nə yoludur kəsişir?
Sevgi yoludu.
Bəs ən qısa?
Ömür yoludu.
Ən uzun arzumun yoludur.
Şükür sənə, Tanrı.
Arzumun yolu ömür yolumdan uzundu,
Həyatın gözəlliyi də budu!
Sevginin ucalığı önündə qələmini titrədən şair:
Ovut ürəyimi bircə baxışla,
Söndür qəlb odumu odlu yağışla,
Gəl mənə ömürlük vüsal bağışla,
Yoxsa həsrət məndə yurd salar, gülüm.
Bu istəyə, bu ülfətə kim əsir olmayıb... sevgi elə bir hissdir ki, o büt-
ün səmimi duyğuların açarıdır. O, hər kəsin ürəyində yurd salmaz, salsa 
da çox qalmaz, necə gəlibsə elə də keçər gedər. “Dönən deyiləm” şeri də 
elə saf sevdaya bir etiraf diləkçəsidir. Bu diləkçənin sızıltısı isə misralara 
çökmüş ürək çırpıntıları:

---

250
Mən səni sevirəm, sevəcəyəm də…
Eşqinlə yanıram sönən deyiləm,
Bir dəfə dediyim sözün cavabın
Min il də gözlərəm dönən deyiləm.
Şair demişkən məhəbbət yükü çox ağır yükdür, onu hər kəs çiyinlərində 
daşıya bilməz. Daşısa da çox uzaqlara apara bilməz. Necə ki, zəmanəmizdə 
dağılan gənc ailələrin sayı günbəgün artır. Öz ürək sevdasını vara, pula 
əsir  edənlər  bu  sevgi  notlarından  azacıq  da  olsa  qidalansaydılar,  nə  baş 
verərdi? Dünya dağılmazdı ki, ey sevdalı ürəklər, könlü daş olanlara qoy 
sevgi şərqisi olsun mərhum şairimizin “Sevgi həyatdır” şeri:
Məhəbbət kimin ki qisməti oldu,
Demək yana-yana yaşayacaqdır.
Onun sevinc yükü, qəm yükü boldu,
Sevənlər mərdanə daşıyacaqdır.
Tapdıq  Əlizamanoğlunun  “Bir  topa  tüstü”  şeri  maraqlı  oxşamaları, 
bənzətmələrilə  diqqəti  çəkir,  o  tüstünün  əvvəlcə  topalaşıb-birləşib,  göy 
üzündə  birdən-birə  ayrılıb-yox  olmasını  varlığın  itməsilə  eyniləşdirir. 
Doğrudan  da  tüstü  bacadan  çıxıb  gedəndə  topa  şəklində  olur,  sonra 
haçalanır, parçalanır və göy üzündə yox olub gedir. Elə bu maraqlı gediş 
də şair diqqətindən yayınmayıb, onu insan varlığı ilə uzlaşdırıb, məharətlə 
nəzmə gətirib:
Bir topa tüstü qalxdı havaya,
Yüksələrək göylərə –
birdən-birə ayrıldılar.
Səmanın boşluğunda
Gözdən itib yox oldular.
Ayrılmasaydılar,
Bir tüstü kimi,
Görərdi, tanıyardı hamı onları.
Varlığını itirmək
Qorxusu gözləyir ayrılanları.
Ruhu göyə ürcah olmuş dəyərli şairimizin “Bıçaq” şeri insan şüurundan 
bir-birinin  həyatına  qəsdi,  qırğını  bitməyən  bəşər  acılarına  tutarlı  cavab 

---

251
misralarıdır.  Doğrudan  da  görəsən,  insan  niyə  bir-birinin  həyatına  qəsd 
edir, ona bu haqqı kim verib? Özünü vəhşi heyvanlardan qoruyan adam 
özü vəhşilik edir, bu müharibələr, bu torpaq oğruları, bu insan alverçiləri, 
bu canalanlar niyə kəsmir ucu-bucağı görünməyən dəhşətləri, qəsdləri?! 
Nədir  onların  amacları?  Yer  kürəsini  məhvə  çəkmək,  ev  yıxmaq,  qan 
tökmək… Bəlkə insan cildində iblislər var aramızda, ona görə də dünya 
yaxasını xətalardan qopara bilmir ki, bilmir, şairin şerində acı ittihamsayağı 
deyildiyi kimi…
 
  
Birinin əli ilə sancıldı
  
o birinin kürəyinə.
  
Sancıldı milyonların ürəyinə.
  
Öldürdüyünü öldürdü,
  
Qorxu altında saxladı dirini.
  
Amma heç eşitmədik
  
İki bıçaq doğraya