Stiven Kinq Yaşıl Mil

www.vivo-book.com 

 

409 

Ən  qorxduğum  sualı  da  elə  Din  Stanton  vermiĢdi:  “Con  Koffini 

Mursların evinə aparanda, birdən o, qaçsa, biz onda nə edərik?”  

–  Birdən o. daha bir adamı qətlə yetirdi, onda nə olacaq? – deyə 

Din soruĢdu. – Mən öz iĢimi itirmək, ya da buna görə türməyə düĢmək 

istəmirəm.  Mənim  dolandırmalı  olduğum  arvadım  və  iki  balaca 

uĢağım  var.  Bütün  bunlarla  yanaĢı,  ən  çox  qorxduğum  Ģey  isə  baĢqa 

bir  qız  uĢağının  öldürülməsində,  dolayı  da  olsa,  günahkar  olmaq  və 

buna görə vicdan əzabı çəkməkdir. 

Onun  sözlərindən  sonra  ətrafa  sükut  çökdü,  sonra  isə  mənim 

cavabımı  gözləyərək  hamı  mənə  tərəf  baxdı.  Mən  bilirdim  ki,  artıq 

dilimin  ucunda  olanları  onlara  danıĢsam,  hər  Ģey  kökündən 

dəyiĢəcəkdi; biz geri dönüĢü olmayan həddi artıq çoxdan keçmiĢdik.  

Ən  azından,  mənim  üçün  geri  dönüĢdən  söhbət  gedə  bilməzdi. 

Ona görə də, mən ağzımı açıb bu suallara cavab verməyə baĢladım.  

 

 

 

2 

 

 

–  Bu baĢ verməyəcək.  

–  Allah  xatirinə,  bir  de  görüm,  axı  sən  bundan  niyə  belə 

əminsən? – deyə Din soruĢdu.  

www.vivo-book.com 

 

410 

Mən  susaraq  ona  cavab  vermədim,  çünki  nədən  baĢlayacağımı 

bilmirdim.  Əlbəttə,  nə  vaxtsa  bu  haqda  danıĢmalı  olacağımı  yaxĢı 

bilirdim,  amma  yenə  də  ağlımda  və  ürəyimdə  olanları  onlara 

danıĢmağa haradan baĢlayacağımı bilmirdim. Brutus dadıma yetdi.  

–  Sən onun qatıl olduğunu düĢünmürsən, düz demirəmmi, Pol? 

–  deyərək  Brutus  Ģübhə  ilə  mənə  baxdı.  –  Sən  düĢünürsən  ki,  o, 

yekəpər əbləhin heç bir günahı yoxdur. 

–  Hə, məncə, onun günahı yoxdur, o məsumdur.  

–  Allah xatirinə, de görüm, niyə belə düĢünürsən, axı? 

–  Buna iki səbəb var, – deyə mən cavab verdim. – Onlardan biri 

mənim ayaqqabımdır.  

–  Sənin ayaqqabın? – Brutus həyəcanla dedi. – Con Koffinin iki 

qız  uĢağını  öldürüb-öldürmədiyinə  sənin  ayaqqabının  nə  dəxli  ola 

bilər? 

–  Keçən gecə mən ayaqqabılarımdan birini çıxarıb ona verdim, 

–  deyə  cavab  verdim.  –  Edamdan  sonra  hər  Ģey  bir  az  sakitləĢəndə, 

bunu  etmiĢdim.  Mən  ayaqqabımı  dəmir  barmaqlıqların  arasından 

kameranın  içinə  tərəfə  itələdim  və  o  öz  iri  əli  ilə  onu  götürdü.  Mən 

ondan  ayaqqabının  qaytanını  bağlamasını  xahiĢ  etdim.  Mən  əmin 

olmaq istəyirdim, çünki bizim bütün “çətin uĢaqlarımız”, adətən, Ģap-

Ģup  geyinirlər,  amma  intihar  etməyi  düĢünən  birisi,  əgər  qərarında 

qətidirsə,  bunu  ayaqqabı  qaytanı  ilə  edə  bilər.  Bunu  hamımız  yaxĢı 

bilirik. 

www.vivo-book.com 

 

411 

Onlar baĢlarını yırğaladılar. 

–  Koffi ayaqqabını dizlərinin üstünə qoydu və qaytanın uclarını 

düzgün Ģəkildə çarpazlaĢdırdı, sonra isə nə edəcəyini bilməyərək çaĢıb 

qaldı. O mənə dedi ki, nə vaxtsa, o, hələ uĢaq olanda, kimsə ona bunu 

etməyi  öyrətmiĢdi  –  bəlkə  də  atası  ya  da  atası  onları  tərk  edəndən 

sonra anasının evə gətirdiyi aĢnalarından birisi – lakin indi bunu necə 

etməli olduğunu unudub.  

–    Mən  Brutusla  razıyam,  çünki  bunun  Con  Koffinin 

Detteriklərin  əkiz  qızlarını  öldürüb-öldürmədiyi  ilə  nə  əlaqəsi  olduğu 

mən də aydın deyil, – deyə Din dilləndi. 

Onda mən uĢaqların oğurlanması və qətli ilə bağlı hekayəyə bir 

də  qayıtmalı  oldum.  Həmin  isti  gün  qasığım  alıĢıb  yanarkən  və 

Gibboms  bir  küncdə  oturub  xoruldayarkən,  həbsxana  kitabxanasında 

oturub  qəzetlərdən  oxuduqlarımın  və  bir  qədər  sonra  jurnalist 

Hammersmitin mənə danıĢdıqlarının hamısını onlara nəql etdim.  

–    Detteriklərin  iti  diĢləyən  olmasa  da,  əla  hürürdü.  Qızları 

qaçıran  adam  iti  sakitləĢdirmək  üçün  ona  kolbasa  tikələri  veribmiĢ. 

Zənnimcə,  hər  dəfə  tikəni  itə  atandan  sonra,  qatil  yəqin  ki,  bir  neçə 

addım  itə  yaxınlaĢırmıĢ.  Yəqin  it  sonuncu  tikəni  çeynəyəndə,  o,  itin 

baĢından  tutub  və  buraraq  onun  boynunu  sındırıb.  Bir  qədər  sonra, 

onlar  Koffini  haqlayanda,  dəstəyə  rəhbərlik  edən  ġerifin  köməkçisi  – 

onun  adı  Rob  Makgi  idi  –  Koffinin  kombinezonunun  döĢ  cibinin 

qabardığını  görüb.  Əvvəlcə,  Makgi  bunun  silah  ola  biləcəyini 

www.vivo-book.com 

 

412 

düĢünüb.  Koffi  isə  cibində  qəlyanaltı  olduğunu  deyib.  Yoxlayanda 

görüblər ki, onun cibindəki doğrudan da yemək imiĢ: qəzetə bükülmüĢ 

və  üstündən  də  viĢlə  bağlanmıĢ  iki  buterbrod  və  bir  duzlu  xiyar.  Bu 

qəlyanaltını  ona  kimin  verdiyini  Koffi  xatırlamırdı,  bircə  xatırlaya 

bildiyi onun önlük geyinmiĢ bir qadın olduğu idi.  

–  Buterbrodlar və duzlu  xiyar, amma kolbasa olmayıb,  – deyə 

Brutus dilləndi. 

–  Hə, kolbasa olmayıb, – deyə mən razılaĢdım.  

–  Əlbəttə ki, kolbasa olmayıb, – deyə Din dilləndi, – çünki onu 

itə yetirib.  

–    Hə,  məhkəmədə  də  ittihamçı  belə  söylədi,  –  deyə  mən 

razılaĢdım.  –  Bəs  əgər  Koffi  öz  bağlamasını  açıb  kolbasanı  itə 

yediribsə,  ondan  qəzeti  yenidən  viĢlə  necə  bağlayıb?  Mən  onun  buna 

vaxtı  olub-olmadığını  belə  bilmirəm,  amma  gəlin  hələlik  bunu  bir 

kənara qoyaq. Bu adam heç adi düyün belə vura bilmir.  

Mənim  dediklərindən  sonra  dərin  bir  sükut  çökdü.  Nəhayət,  bu 

sükutu Brutus pozdu. 

–    Aman  Allah!  –  deyə  o,  astadan  pıçıldadı.  –  Bəs  nə  üçün 

məhkəmədə heç kim bunu söyləməyib?  

–    Çünki  bu,  sadəcə,  heç  kimin  ağlına  gəlməyib.  –  deyə  mən 

cavab  verdim  və  yenə  Hammersmiti  xatırladım  –  jurnalist 

Hammersmiti, o Hammersmiti ki, Boulinq Qrində kollec bitirmiĢdi, o 

Hammersmiti  ki,  özünü  ziyalı  hesab  etməkdən  xoĢlanırdı,  o 

www.vivo-book.com 

 

413 

Hammersmiti  ki,  həyət  itləri  ilə  zəncilərin,  demək  olar  ki,  eyni  Ģey 

olduğunu, onların hər ikisinin də, heç bir səbəb olmadan, səni qəfildən 

diĢləyə  biləcəyini  mənə  demiĢdi.  Bir  də  o,  durmadan  “sizin 

zənciləriniz”  deyirdi,  elə  bil  onlar  hələ  də  mülkiyyət  idilər...  amma 

onun mülkiyyəti deyildilər. Yox, onun mülkiyyəti deyildilər. Heç vaxt 

da onun mülkiyyəti olmamıĢdılar. Həmin vaxtlar cənubda hər yan belə 

Hammersmitlər  ilə  dolu  idi.  –  Heç  kim  bu  haqda  düĢünmək 

“iqtidarında” olmayıb, hətta Koffinin vəkili belə. 

–  Amma sən düĢünmüsən, – deyə Harri dilləndi. – Ġlahi, uĢaqlar, 

sən  demə  biz  mister  ġerlok  Holmsun  yanında  oturmuĢuq.  –  Onun 

səsində, eyni zamanda həm zarafat, həm də heyrət notları duyulurdu.  

–    Sən  də  çox  ĢiĢirtmə,  –  mən  dedim.  –  Həmin  gün  onun 

Makgiyə  dediklərini  mənim  infeksiyamı  və  siçanın  yaralarını 

sağaldandan sonra dedikləri ilə müqayisə etməsəydim, bunu düĢünmək 

mənim də ağlıma gəlməzdi. 

–  Nə? – deyə Din soruĢdu.  

–    Mən  onun  kamerasına  girəndə,  elə  bil  hipnoz  altında  idim. 

Mənə  elə  gəlirdi  ki,  bütün  iradəmi  toplayıb  dirənsəydim  belə,  onun 

iradəsinə təslim olmaya bilməzdim.  

–    Bu  eĢitdiklərim  heç  xoĢuma  gəlmədi,  –  Harri  dilləndi  və 

stulunda narahatlıqla qurcalandı.  

–    Mən  onun  nə  istədiyini  soruĢdum,  o  da  cavabında  dedi: 

“Sadəcə,  kömək  etmək”.  Bu  mənim  dəqiq  yadımdadır.  Hər  Ģey 

www.vivo-book.com 

 

414 

bitəndən  sonra  mənim  halımın  yaxĢılaĢdığını  da  bilirdi.  “–  Mən 

yardım etdim – o dedi. – Mən sizə yardım etdim, elə deyilmi?” 

Brutus baĢını yırğaladı. 

–  Hə, lap siçanla olduğu kimi. Sən deyəndə ki, “sən ona kömək 

etdin”, Con Koffi bu sözləri tutuquĢu kimi təkrar elədi. O “mən Delin 

siçanına  kömək  etdim”  deyəndə,  sən  hər  Ģeyi  baĢa  düĢmüĢdün,  düz 

demirəmmi? Həmin vaxt, hə? 

–    Hə,  yəqin  ki,  elədir.  O  zaman  mən  onun  Makginin  sualına 

verdiyi cavabı xatırladım. Qatillər haqqındakı bütün hekayələrdə belə 

olur.  “Mənim  əlimdən  heç  nə  gəlmədi.  Mən  hər  Ģeyi  geri  qaytarmaq 

istədim, amma artıq çox gec idi”. Qucağında iki balaca ölü qız uĢağı, 

özü  də  sarıĢın  və  ağdərili  qız  uĢaqları  tutmuĢ  birisi,  özü  də  ev  qədər 

nəhəng  birisinin  dediyi  bu  sözlərin  səhv  baĢa  düĢülməsi  heç  də 

təəccüblü  deyil.  Onlar  Koffinin  dediklərini  gördükləri  dəhĢətli 

mənzərəyə  uyğun  bir  Ģəkildə  baĢa  düĢmüĢ  və  düĢünmüĢdülər  ki,  bu 

sözlər qatilin öz günahını boynuna  almasıdır. Belə fərz etmiĢdilər ki, 

Con  Koffi  keçirdiyi  qəfil  ehtiras  anında  qızları  zorlamıĢ,  sonra  da 

öldürmüĢdü, amma ağlı baĢına gələndə isə dayanmaq istəmiĢ...  

–  Amma artıq bunun üçün çox gec imiĢ, – deyə Brutus dodaqaltı 

mırıldandı.  

–    Hə.  Amma  əslində  o,  demək  istəyirmiĢ  ki,  qızları  burada 

tapıb, onlara yardım etmək istəyib, lakin bütün cəhdləri boĢa çıxıb, heç 

www.vivo-book.com 

 

415 

bir  xeyri  olmayıb.  Qızlar  ölüm  cığırında  həddən  artıq  uzağa 

gediblərmiĢ.  

–    Pol,  sən  buna  inanırsanmı?  –  deyə  Din  soruĢdu.  –  Sən 

həqiqətən, tam səmimiyyətinlə, buna inanırsan?  

Mən  öz  ürəyimə  qulaq  asdım  və  son  dəfə  imiĢ  kimi  bunu 

düĢünəndən  sonra  baĢımı  yırğalayaraq  təsdiq  etdim.  Mən  bunu, 

sadəcə,  indi  bilmirdim,  Con  Koffinin  əhvalatında  nəyinsə  düzgün 

olmadığını  lap  əvvəldən,  hələ  Persi  əli-qolu  qandallı  Con  Koffinin 

qolundan  darta-darta  bloka  daxil  olaraq  “Ölü  gəlir!”  –  deyərək  var 

gücü ilə qıĢqıranda, içimdəki duyğular da mənə söyləmiĢdi. Mən onun 

əlini  sıxmıĢdım,  yadınızdadırmı?  Əvvəllər  YaĢıl  Milə  gələn 

cinayətkarların heç birinə əl uzatmamıĢdım, amma Con Koffinin əlini 

sıxmıĢdım.  

–  Ġlahi, – deyə Din dilləndi. – Aman Allah, sənə Ģükür.  

–  YaxĢı sənin ayaqqabın bir səbəb, – deyə Harri müdaxilə etdi. 

– Bəs ikincisi nədir? 

–  Dəstə Koffini və qızları aĢkar etməzdən bir qədər əvvəl, onlar 

Trapinqus  çayının  cənub  sahili  yaxınlığında  meĢədən  açıqlığa 

çıxmıĢdılar. Orada, otları əzilmiĢ balaca bir ərazidə çoxlu qan və Kora 

Detterinkin gecə köynəyinin bir parçasını görmüĢdülər. Ġtlər orada bir 

qədər çaĢ-baĢ qalmıĢdılar, onların böyük hissəsi çayın sahili ilə cənub-

Ģərqə getmək istəsələr də, itlərin ikisi – “yenot” teryerlər çay axını ilə 

üzüyuxarı  getməyə  can  atırdılar.  Ġtlərin  yedəyi  Bob  Marçantın  əlində 

www.vivo-book.com 

 

416 

idi  və  o,  həmin  iki  itə  gecə  köynəyinin  parçasını  iylətdikdən  sonra, 

onlar da qalanlara qoĢuldular. 

–  Teryerlər izi itirmiĢdilər, elə deyilmi? – deyə Brutus soruĢdu. 

Onun  dodaqlarının  kənarlarında  qəribə  və  nədənsə  iyrənirmiĢ  kimi 

görüntü  yaradan  bir  təbəssüm  oynayırdı.  –  Onlar  izə  düĢmək  üçün 

əhliləĢdirilməyiblər,  yəqin  buna  görə  də,  öz  vəzifələrini  qarıĢıq 

salıblar.  

–  Hə. 

–  Mən heç nə baĢa düĢmədim, – Din dedi. 

–  Teryerlər təqibə baĢlayarkən Bob Marçantın onlara iynətdiyi 

Ģeyi  yaddan  çıxarmıĢdılar,  –  deyə  Brutus  dilləndi.  –  Çayın  kənarına 

çatanadək, onlar qızların deyil, qatılın izinə düĢmüĢdülər. Nə qədər ki, 

qatil ilə qızlar birlikdə idilər, heç bir problem yaĢanmırdı, lakin... 

Dinin gözləri həyəcandan parıldamağa baĢlamıĢdı. Harri isə hər 

Ģeyi çoxdan anlamıĢdı.  

–    Bu  haqda  düĢünəndə,  –  deyə  mən  dilləndim.  – 

Təəccüblənirsiniz  ki,  hami,  hətta  da  bu  cinayəti  qaradərili  adamın 

boynuna  qoymaq  istəyən  andlılar  da  necə  olub  Con  Koffinin  onların 

axtardığı  cinayətkar  olduğuna  bir  anlıq  belə  inanıblar.  Hətta  itə 

yaxınlaĢıb  onun  boynunu  qıranadək  onun  səs  çıxarmaması  üçün 

yemləmək  fikri  özü  Con  Koffinin  düĢünə  biləcəyi  bir  Ģey  deyildi. 

Məncə, o, Detteriklərin fermasına Trapinqus çayının cənub sahilindən 

daha  yaxına  gəlməmiĢdi.  Altı  ya  da  yeddi  mildən  daha  yaxına 

www.vivo-book.com 

 

417 

gəlməmiĢdi. O, sadəcə, oralarda veyillənirdi, bəlkə də dəmir yollarının 

yaxınlığına getmək və yük qatarına minib harasa getmək istəyirmiĢ, – 

çünki qatarlar estakadadan enərkən çox yavaĢ hərəkət edirlər və həmin 

vaxt  atılaraq  vaqonların  birinə  minmək  elə  də  çətin  deyil  –  və  budur 

birdən o, Ģimal tərəfdə vurnuxma səsləri eĢidir.  

 –Qatilin səs-küyünü? – deyə Brutus soruĢdu. 

– Bəli qatilin. O, artıq ola bilsin ki, qızları zorlamıĢdı ya da bəlkə 

Koffinin eĢitdiyi elə zorlama zamanı yaranmıĢ səs-küy də ola bilərdi. 

Ġstənilən  halda,  qana  bulaĢmıĢ  ərazi  caninin  öz  iĢini  bitirdiyi  yer 

olmalıydı, qızcığazların baĢlarını bir-birinə çırparaq dağıtmıĢ və onları 

orada ataraq aradan çıxmıĢdı.  

–    ġimal  istiqamətində  qaçmıĢdı.  –  Brutus  dedi.  –  Teryerlər  də 

həmin istiqamətə getməyə can atırdılar. 

–  Düz deyirsən. Con Koffi qızların tərk edildiyi həmin yerə bir 

balaca  cənub-Ģərq  istiqamətindən,  qızılağac  pöhrəliyindən  keçərək 

gəlmiĢdi. Yəqin  eĢitdiyi  səs-küy nə  olduğunu öyrənmək istəyirmiĢ  və 

orada qızların cəsədlərini tapır. Bəlkə də qızlardan biri həmin vaxt hələ 

də sağ imiĢ; ola bilsin ki, hətta onların hər ikisi də həmin an hələ sağ 

imiĢlər, amma çox qısa bir zaman üçün. Mən bir Ģeyi dəqiq bilirəm ki, 

Con Koffi qızların ölü olduğuna əmin deyilmiĢ. O, bir Ģeyə əmin idi: 

onun  əllərində  Ģəfalı  bir  qüdrət  var  və  o  bu  Ģəfalı  gücü  Kora  ilə  Keti 

Detterikə  tətbiq  etmək  istəyir.  Bu  iĢə  yaramadıqda,  Con  Koffi 

www.vivo-book.com 

 

418 

isterikaya qapılaraq ağlamağa baĢlayır. Onlar da Koffini məhz belə bir 

vəziyyətdə tapmıĢdılar.  

–    Bəs  nə  üçün  o,  qızları  tapdığı  yerdə  qalmamıĢdı?  –  deyə 

Brutus soruĢdu.  –  Nə üçün onları  çayın  kənarı ilə cənuba aparmıĢdı? 

Bir fikrin varmı? 

–    DüĢünürəm  ki,  əvvəlcə,  o.  elə  orada  qalıbmıĢ.  Məhkəmədə 

təkrar-təkrar  deyirdilər  ki,  orada  böyük  bir  ərazidə  otlar  tamam 

əzilmiĢdi, Con Koffi isə nəhəng bir adamdır.  

–    Con  Koffi,  onun  anasını  belə-belə,  həqiqətən,  nəhəngdir,  – 

mənim  arvadım  eĢitməsin  deyə,  Harri  səsini  az  qala  pıçıltı 

səviyyəsinədək qısaraq dedi:  

–    O,  etdiklərinin  bir  iĢə  yaramadığını  görəndə,  bəlkə  də  təlaĢa 

qapılıb.  Bəlkə  də  qatilin  hələ  də  meĢədə  olduğunu  və  onun 

hərəkətlərinə göz qoyduğunu güman edib. Özünüz də bilirsiniz ki, Con 

Koffi nəhəng bir adam olsa da, elə də cürətli sayılmaz. Yadındadırmı, 

Harri, 

Koffi 

bizdən 

gecə 

vaxtı  blokda  iĢıqları  söndürüb 

söndürmədiyimizi soruĢmuĢdu?   

– Hə, yadımdadır. O zaman onun ölçülərinə baxıb bu sualın necə 

gülməli  olduğunu  düĢünməyim  də  yadımdadır.  –  Harri  fikirli  və 

sarsılmıĢ görülürdü.  

–  Əgər o, qızları  öldürməyibsə, bəs onda kim öldürüb? – deyə 

Din soruĢdu. 

Mən baĢımı buladım.  

www.vivo-book.com 

 

419 

–  Kimsə baĢqa birisi. Bu adam hər kimdirsə, məncə, ağdərilidir. 

Ġttihamçı durmadan təkrar edirdi ki, Detteriklərin həyətindəki it kimi, 

zorba bir heyvanın boynunu qırmaq üçün böyük güc lazımdır, lakin...  

–    BoĢ  sözdür,  –  deyə  Brutus  nərildədi.  Zorba  itin  boynunu  on 

iki  yaĢlı  qız  da  qıra  bilər,  bir  Ģərtlə  ki,  iti  qəfil  yaxalasın  və  haradan 

yapıĢacağını bilsin. Əgər bunu Koffi eləməyibsə, onda bunu istənilən 

adam eləyə bilər... istənilən adam.  Biz bunun kim olduğunu  yəqin ki, 

heç vaxt öyrənə bilməyəcəyik.  

–  Əgər o adam təkrar belə bir cinayət iĢləməsə, – mən dedim. 

–  Əgər o bu cinayəti Texasda, ya da Kaliforniyada etsə belə, biz 

onun kim olduğunu öyrənə bilməzdik, – deyə Harri dilləndi. 

Brutus  arxaya  söykəndi,  yorulmuĢ  uĢaq  kimi  yumruqları  ilə 

gözlərini ovuĢdurdu və sonra yenə əllərini dizlərinin üstünə qoydu.  

–  Bu, sadəcə, bir kabusdur, – deyə o davam etdi. – Bizim bloka 

bəlkə  də  günahsız  bir  insan  salınıb  –  bəlkə  də  onun  heç  bir  günahı 

yoxdur  –  və  o,  hökmən  YaĢıl  Mildən  keçməlidir,  bunun  qarĢısını 

almaq  mümkün  deyil,  bu,  gecədən  sonra  səhərin  açılması  kimi, 

labüddür.  Bəs  biz  nə  etməliyik?  Əgər  biz  onun  Ģəfalı  barmaqları 

haqqında  danıĢsaq,  hamı  bizə  güləcək  və  heç  bir  fərqi  yoxdur, 

nəticədə, onsuzda da onu odda biĢirəcəklər.  

–    Bu  haqda  sonra  düĢünərik,  –  mən  mövzunu  dəyiĢmək  üçün 

dedim,  çünki  bu  suala  nə  cavab  verəcəyimi  bilmirdim.  Ġndi  əsas 

məsələ odur ki, biz Melinda üçün bunu edirik, ya yox. Mən bir addım 

www.vivo-book.com 

 

420 

geri  çəkilib  bir  neçə  gün  vəziyyəti  bir  qədər  götür-qoy  etməyi  təklif 

edərdim, amma düĢünürəm ki, hər keçən gün onun Melindaya kömək 

etmək iqtidarında olmayacağı riskini artırır.  

–  Yadınızdadırmı, o, əlini barmaqlıqların arasından siçana necə 

uzadırdı? – deyə Brutus soruĢdu. – “Nə qədər ki, hələ vaxt var, siçanı 

mənə verin” – o deyirdi. “Nə qədər ki, hələ vaxt var.” 

–  Hə, yadımdadır. 

Brutus bir qədər düĢündü və baĢını yırğaladı.  

–  Mən razıyam. Mən Delin baĢına gələnlərə görə də özümü çox 

pis hiss edirəm, amma hər Ģeydən çox, bilmək istəyirəm ki, görüm o, 

Melindaya  toxunanda,  nə  baĢ  verəcək.  Bəlkə  də  heç  nə  baĢ 

verməyəcək, amma bəlkə də... 

–    Mən  bu  nəhəngi  blokdan  çıxara  biləcəyimizə  belə,  Ģübhə 

edirəm,  –  deyə  Harri  söhbətə  qoĢuldu  və  sonra  dərindən  bir  ah  çəkib 

baĢını yırğaladı. – Bu kimin vecinədi ki? Mən də sizinləyəm. 

–    Mən  də,  –  Din  dedi.  –  Bəs  blokda  kim  qalacaq,  Pol?  Bəlkə 

çöp çəkək? 

–    Yox,  ser,  –  mən  dedim.  –  Heç  bir  püĢkatma  olmayacaq. 

Blokda sən qalacaqsan. 

–  Deməli, belə oldu, hə? Mənə bunu sən deyirsən? – deyə Din 

üzündə  acıqlı  və  incik  bir  ifadə  ilə  qıĢqırdı.  O,  eynəyini  çıxarıb 

ĢüĢələrini  qeyzlə  öz  köynəyinə  sürtməyə  baĢladı.  –  Bu  nə  axmaq 

fikirdir? 

www.vivo-book.com 

 

421 

–  Əla fikirdir. Sənin məktəbə gedən balaca uĢaqların var, – deyə 

Brutus  dilləndi.  –  Mənimlə  Harri  isə  hələ  subayıq.  Pol  evli  də  olsa, 

onun  uĢaqları  artıq  böyüyüblər  və  ən  azından,  öz  baĢlarına  çarə  qıla 

bilərlər.  Biz  isə  çox  təhlükəli  bir  iĢə  baĢlamağı  planlaĢdırırıq  və 

tutulacağımıza, demək olar ki,  hamımız  əminik,  – deyərək o, üzündə 

təlaĢsız bir ifadə ilə mənə baxırdı. – Sənin qeyd eləmədiyin bir Ģey var, 

Pol,  o  da  budur  ki,  tutalım,  biz  Con  Koffinin  həbsxanadan  çıxara 

bildik və onun Ģəfalı barmaqlarının Melindaya heç bir faydası olmadı, 

onda Hal Murs özü bizi içəri atdırar. – O. susaraq buna mənim cavab 

verməyimi  və  bəlkə  də  onun  dediklərini  təkzib  etməyimi  gözlədi, 

amma mən nə deyəcəyimi bilmirdim, ona görə də susmağı daha üstün 

tutdum.  Brutus  Dinə  tərəf  dönərək  davam  etdi:  –  Məni  səhv  baĢa 

düĢmə,  əgər  bu  iĢin  üstü  açılarsa,  sən  də  iĢini  itirəcəksən,  amma 

burada qalsan, həbsxanaya düĢməkdən qurtulmaq üçün, kiçik də olsa, 

Ģansın  olar.  Persi  elə  düĢünəcək  ki,  bütün  bunlar  zarafat  imiĢ,  əgər 

növbətçi  masasının  arxasında  qalmıĢ  olsan,  sən  də  bunu  belə  baĢa 

düĢdüyünü iddia edə bilərsən, biz də sənə baĢqa heç nə deməmiĢik.  

–  Bu, yenə də mənim xoĢuma gəlmir, – deyə Din etiraz etsə də, 

onun  səsindən  baĢa  düĢülürdü  ki,  istəsə  də,  istəməsə  də  vəziyyətlə 

barıĢmalı  olacağını  anlayıb.  UĢaqlar  haqqında  deyilənlər  onu 

inandırmıĢdı.  –  Hər  Ģeyi  elə  bu  gecə  eləmək  istəyirsiniz?  Buna 

əminsinizmi? 

www.vivo-book.com 

 

422 

–    Əgər  bir  Ģey  etmək  fikrimiz  varsa,  onu  bu  gecə  eləmək 

lazımdır,  –  Harri  dedi.  –  Hərgah  bu  haqda  düĢünməyə  vaxtım  olsa, 

bütün cürətimi itirə bilərəm.  

–  Onda qoyun lazaretə mən gedim, – deyə Din təklif etdi. – Ən 

azından, bu iĢin öhdəsindən gələ bilərəmmi? 

–  Sən istədiyin hər Ģeyi edə bilərsən, amma bir Ģərtlə ki, özünü 

ələ verməyəsən, – Brutus dedi.  

Dinin  görkəminə  baxanda,  onun  incik  olduğu  sezilirdi  və  mən 

əlimi onun çiyninə Ģappıldatdım.  

–    Növbəyə  baĢladığın  andan  etibarən  bunun  üçün  müvafiq 

məqamı gözlə... yaxĢımı? 

–  Narahat olma. 

Elə bu an mənim arvadım qapıdan baĢını uzatdı, elə bil ki, bunu 

etməsi üçün mən ona iĢarə vermiĢdim.  

–    Kim  yenə  buzlu  çay  istəyir?  –  arvadım  sevincək  bir  tərzdə 

soruĢdu. – Hə, Brutus çay istəyirsənmi? 

–    Yox,  sağ  olun,  –  deyə  o  cavab  verdi.  –  Ġndi  mən  bir  udum 

viskiyə  etiraz  etməzdim,  amma  indi  Ģəraiti  nəzərə  alsaq,  bu  heç  də 

yaxĢı fikir olmazdı.  

Cenis  mənə  baxdı;  onun  dodaqları  gülümsəsə  də,  gözlərindəki 

təlaĢ açıq-aĢkar sezilirdi. 

–    UĢaqları  yenə  hansı  iĢə  sövq  edirsən,  Pol?  –  Lakin  mən  bir 

cavab uydurmağa macal tapmamıĢ, o, əlini qaldırıb dedi: 

www.vivo-book.com 

 

423 

–  Fikir vermə, mən heç nə bilmək istəmirəm. 

 

 

3 

 

 

Hamı  gedəndən  sonra,  mən  iĢə  getmək  üçün  əyin-baĢımı 

dəyiĢəndə, o mənim qolumdan tutaraq özünə tərəf çevirdi və diqqətlə 

düz gözlərimin içinə baxdı. 

– Melinda? – deyə o soruĢdu. 

Mən baĢımı yırğaladım. 

–    Sən  onun  üçün  nəsə  edə  bilərsən,  Pol?  Melinda  üçün 

həqiqətən nəsə edə bilərsən, yoxsa dünən gecə gördüklərinin təsiri ilə 

yaranmıĢ əlçatmaz xəyallara qapılmısan? 

Mən  Koffinin  gözləri,  onun  əlləri  və  o  məni  çağıranda,  onun 

kamerasına  hipnoz  altında  olan  kimi  daxil  olmağım  haqqında 

düĢündüm.  Mən  onun  əllərinin  ölüm  ayağında  canıyla  əlləĢən  Mister 

Cinqlzın bədəninə tərəf necə uzandığını xatırladım. “Nə qədər ki, vaxt 

var.”  –  o  demiĢdi.  Qara  mığmığa  dumanın  sonra  ağararaq  yoxa 

çıxmasını xatırladım.  

–  Məncə, biz, bəlkə də, onun son Ģansıyıq, – deyə nəhayət, mən 

dilləndim.