Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Beşinci Hissə
|
www.vivo-book.com
394 Harri Tervilliger özünün ikinci sendviçini götürdü, bir neçə saniyə baxdı və yenə qaytarıb masanın üstünə qoydu. – Əgər biz doğrudan da bu dəliliyi etməyə qərar verəsiyiksə, – deyə Harri dilləndi, – onda düĢünürəm ki, mənim “pikap”ımdan istifadə edə bilərik. Onu maĢının arxasına otuzdurarıq. Həmin saatlarda yollarda demək olar ki, heç kim olmur. Biz gecə yarısından xeyli keçmiĢ bir vaxtdan danıĢırıq, elə deyilmi? – Hə, – deyə mən təsdiq etdim. – UĢaqlar, siz bir Ģeyi yaddan çıxarırsınız, – deyə Din dilləndi. – Mən də bilirəm ki, o, “E” blokuna gəldiyi gündən özünü çox sakit aparır, çarpayısında uzanmaqdan və bir də göz yaĢı tökməkdən baĢqa, demək olar ki, heç nə eləmir, amma gəlin unutmayaq ki, o. bir qatildir. Bir də o, çox nəhəngdir. Əgər o, Harrinin “pikap”ının kuzovundan qaçmaq fikrinə düĢsə, onu dayandırmaq üçün bizim yeganə əlacımız ona atəĢ açmaq olacaq. Belə bir nəhəngi dayandırmaq üçün isə çoxlu güllə atmaq lazım gələcək, hətta 45 çaplı tapançadan belə. Tutalım, biz onu güllə ilə vurub yıxa bilmədik, onda necə olsun? Ya da tutalım ki, o, yenə kimisə öldürdü, bəs onda biz nə edəcəyik? Mən buna görə iĢimi itirmək və ya türməyə düĢmək istəməzdim. Mənim arvadım və öhdəmdə iki balaca uĢağım var, mən onların həyatlarını təmin etməliyəm. Bundan əlavə, mən istəməzdim ki, baĢqa bir qız uĢağının ölümünə görə mənim vicdanım daim əzab çəksin. – Bu, baĢ verməyəcək, – mən dedim.
www.vivo-book.com
395 – Allah xatirinə, de görüm, sən bundan niyə belə əminsən, axı? Mən cavab vermədim. Mən sözə haradan baĢlayacağımı bilmirdim. Əlbəttə, mən bilirdim ki, belə bir sual ortaya çıxacaq, lakin, bununla belə, öz bildiklərimi onlara danıĢmaq üçün nədən baĢlayacağımı bilmirdim. Brutus dadıma çatdı. – Sən onun qatıl olduğunu düĢünmürsən, düz demirəmmi, Pol? – deyərək Brutus Ģübhə ilə mənə baxdı. – Sən düĢünürsən ki, o, yekəpər əbləhin heç bir günahı yoxdur. – Hə, məncə, onun günahı yoxdur, o məsumdur. – Allah xatirinə, de görüm, niyə belə düĢünürsən ,axı? – Buna iki səbəb var, – deyə mən cavab verdim. – Onlardan biri mənim ayaqqabımdır. – Mən masaya tərəf əyilərək söhbətimə baĢladım.
GECƏ SƏYAHƏTĠ www.vivo-book.com
396
haqqında hekayə yazmıĢdı. Mən birdən baĢa düĢdüm ki, öz memuarlarımı yazmaqla mən də öz zaman maĢımımı yaratmıĢdım. Uelsin maĢınından fərqli olaraq mənimki yalnız keçmiĢə – 1932-ci ilə səyahət edə bilərdi, əgər lap dəqiq desək, mən Ģtatın Kold Mauntindəkı həbsxanasının “E” blokunda baĢ nəzarətçi iĢlədiyim vaxtlara, özü də, nə qədər qəribə də olsa, heç bir problemsiz-zadsız. Bununla belə, bu maĢın mənə həmin günlər istifadə elədiyim köhnə “ford”umu xatırladır: dəqiq bilirsən ki, haçansa mühərrik iĢə düĢəcək, lakin dəqiq bilmirsən ki, bunun üçün açarı burmaq kifayət edəcək, yoxsa mühərriki iĢə salmaq üçün maĢından düĢüb qolu qırılanacan əyri dəmir dəstəyini fırlatmalı olacaqsan. Con Koffi haqqındakı hekayəmi söylənməyə baĢladığım vaxtdan bu yana mənim maĢınım bir neçə dəfə açarı burar-burmaz iĢə düĢmüĢdü, amma dünən mən əyri dəmir dəstəyini fırlatmalı olmuĢdum. Məncə, bu ona görə olub ki, öz hekayəmin Delakruanın edamı ilə bağlı olan hissəsinə çatmıĢam və mənim Ģüurumun bir hissəsi hələ də sakitləĢmək istəmir. Bu çox qorxunc bir ölüm idi,
www.vivo-book.com
397 dəhĢətli bir ölüm və bunun səbəbkarı Persi Uetmor – saçlarını daramaqdan həzz alan, amma kiminsə ona gülməsinə, hətta baĢı yarıya qədər dazlaĢmıĢ və milad bayramını görməyəcək balaca fransızın ona gülməsinə dözümü olmayan bir gənc adam – olmuĢdu. Bütün çirkli iĢlərdə olduğu kimi, iĢin ən çətin hissəsi hələ yenicə baĢlamıĢdı. Mühərrik üçün fərqi yoxdur, sən onu açarla iĢə salırsan, yoxsa əyri dəmir dəstəyini fırlatmaqla; iĢə düĢdükdən sonra o, hansı üsulla iĢə salınmasından asılı olmayaraq, normal iĢləyir. Dünən də mənim baĢıma elə bu gəlmiĢdi. Əvvəlcə, söhbət qırıq-qırıq ifadə və sözlərlə, sonra bütöv cümlələrlə, sonra isə aĢıb-daĢan bir axın kimi davam elədi. Mən aĢkar etdim ki, yazmaq, nəyisə xatırlamağın xüsusi və bir az da hürküdücü bir növüdür, bu prosesdə insanı vəcdə gətirən nəsə bir Ģey var. Bəlkə də məni belə düĢünməyə vadar edən, həddən artıq qocalmağımdı (bunun necə baĢ verdiyini mən heç hiss eləməmiĢdim), amma mən belə düĢünmürəm. Məncə, qələmlə xatirələrin birləĢməsi möcüzəyə bənzər bir Ģey yaradır və bu möcüzənin özü də təhlükəlidir. Con Koffini tanıyan, onun insanlara və siçanlara nə edə bildiyini öz gözü ilə görmüĢ bir adam kimi mən nə danıĢdığımı yaxĢı baĢa düĢürəm. Möcüzə təhlükəlidir. Ġstənilən halda, dünən mən bütün günü yazmaqla məĢğul olmuĢdum və sözlər elə bil, içimdə aĢıb-daĢaraq bayıra axırdı. Bu qocalar evinin solariumu yavaĢ-yavaĢ silinərək gözdən itir və onun
www.vivo-book.com
398 yerinə mənim xəyalımda YaĢıl Milin sonunda yerləĢən anbar otağı, neçə-neçə çətin uçağın sonuncu dəfə oturduğu elektrik stulu və yolun altındakı tunelə aparan pilləkənlər meydana gəlirdi. Məhz orada, mən, Brutus, Din və Harri, Delakruanın tüstülənən cəsədinin qarĢısında Persini dövrəyə alaraq, onu Briar Ricdəki dəlixanaya keçməsi ilə bağlı ərizə verəcəyi haqqında bizə etdiyi vədini təkrar etməyə məcbur etmiĢdik. Solariumda həmiĢə tər çiçəklər olur, lakin dünən günortaya yaxın mən yalnız ölünün yanmıĢ bədəninin zəhərli iyindən baĢqa, heç nə hiss etmirdim. Pəncərənin altındakı çəmənlikdə eĢidilən motorlu otbiçənin səsi yavaĢ-yavaĢ tunelin tağlı kərpic tavanından süzülərək damcılayan suyun səsi ilə əvəz olunurdu. Zamanda səyahət davam edirdi. Bədənim burada olsa da, mən ruhum və düĢüncəm ilə 1932-ci ilə səyahətə çıxmıĢdım. Mən nahara getmədim, təxminən axĢam saat dördə qədər yazmaqla məĢğul oldum və nəhayət, qələmi kənara qoyanda, əlimin ağrıdan sızıldadığını hiss etdim. Mən pilləkənlərlə asta-asta ikinci mərtəbədəki dəhlizə endim. Orada iĢçilərin maĢın dayanacağına açılan bir pəncərə var. Mənim gəzinti zamanı hara getdiyim və nə iĢlə məĢğul olduğum haqqında çox maraqlanan Bred Dolan – mənə Persini xatırladan sanitar – bamperinə yapıĢdırılmıĢ etiketdə “Mən Allahı görmüĢəm və Onun adı Tritondur” yazılmıĢ köhnə “ġevrole” sürürdü. Onun maĢını dayanacaqda gözə dəymirdi. Deyəsən, onun növbəsi
www.vivo-book.com
399 bitmiĢdi və o, evi adlandırdığı hansısa bağçaya getmiĢdi. Mən xəyalımda divarlarına skoçtla Ģəkillər yapıĢdırılmıĢ və künclərdə isə Diksi pivə bankaları qoyulmuĢ bir tereyler canlandırdım. Mən mətbəxdən keçərək bayıra çıxdım. Orada artıq Ģam yeməyi hazırlanırdı. – Sizin çantanızda nə var, cənab Eckum? – deyə Norton məndən soruĢdu. – BoĢ su ĢüĢəsi, – deyə mən cavab verdim. – Mən meĢənin içində “gənclik bulağı” tapmıĢdım və hər axĢam təxminən elə bu saatlarda ora gedir və çeĢmədən bir az su götürürdüm. Yatağa girməzdən əvvəl, mən o sudan içirəm. Çox əla sudur, sizi inandırıram. – Deyəsən, o su sənin cavan qalmağına kömək edir, – deyə ikinci aĢpaz Corc dilləndi. – Amma sənin görkəmindən bunu söyləmək çox çətindir. Onun sözünə hamımız güldük və mən çölə çıxdım. Dolanın avtomobili dayanacaqda olmasa da, mən onun yaxınlıqda olub- olmadığına əmin olmaq üçün ətrafa baxdığımı anladım, onun içimin belə dərinliyinə nüfuz etməsinə imkan verdiyimə görə özümü əbləh adlandırdım və kroket meydançasından keçdim. Meydançanın arxasında qolf üçün çəmənlik var və o, Corciya Paynzın reklam bukletlərində daha gözəl görünür, onun arxasında isə qocalar evinin Ģərqindəki sıx ağaclığa tərəf uzanan dar bir cığır baĢlayır. Bu cığırla irəliləyərkən, qarĢınıza iki köhnə saray çıxacaq, indi onlardan heç kim
www.vivo-book.com
400 istifadə eləmir. Corciya Paynzın ərazisini 47-ci Corciya Ģosesindən ayıran hündür daĢ divarın lap yaxınlığında olan ikinci saraya girdim və bir neçə dəqiqə orada qaldım. Həmin axĢam mən yaxĢı marĢ eləmiĢdim, bir qədər televizora baxandan sonra erkəndən yatmağa getmiĢdim. Gecələrin çoxunda mən yuxudan ayılar, barmaqlarımın ucunda televizor otağına enər və amerkan klassik filmləri kanalında göstərilən köhnə filmlərə baxardım. Lakin keçən gecə bu belə olmadı, mən ölü kimi yatdım və ədəbiyyatdakı bu sərgüzəĢtlərimə baĢladığım gündən bəri məni təqib edən yuxuların heç birini görmədim. Deyəsən bu yazı iĢi məni lap yorub əldən salmıĢdı, axı mən indi, əvvəllər olduğum kimi cavan deyildim. Yuxudan ayıldım və həmiĢə səhər saat altıda döĢəmədə gördüyüm günəĢ Ģüalarının artıq mənim yatağımın ayaq hissəsinə qədər gəlib çıxdığını görəndə, həyəcanla cəld yerimdən dik atıldım, elə həyəcanlı idim ki, hətta ombalarımda, dizlərimdə və topuqlarımda həmiĢə məni incidən artrit ağrılarını belə, hiss etmədim. Mən bacardığım qədər cəld geyindim və dəhlizlə iĢçilərin dayanacağına açılan həmin pəcərəyə tərəf tələsdim, mən ümid edirdim ki, Dolanın öz “Ģevrole”sini saxladığı yerin boĢ olduğunu görəcəyəm. Çünki bəzən onun iĢə yarım saat gecikdiyi vaxtlar da olurdu... Bu dəfə bəxtim gətirməmiĢdi. Onun avtomobili öz yerində dayanmıĢdı və onun paslı gövdəsi səhər günəĢinin Ģüalarının altında
www.vivo-book.com
401 donuq parıltı verirdi. Deyəsən, son zamanlar mister Dolanın iĢə vaxtında gəlməsi üçün vacib səbəbləri vardı, düz demirəmmi? Bəli. Qoca Polli səhər tezdən harasa gedir və nəyləsə bərk məĢğuldur və mister Dolan da onun nə ilə məĢğul olduğunu hökmən öyrənməlidir. “Sən orada nə eləyirsən, Polli? Mənə de görüm.” O, yəqin ki, artıq məni izləyir. Elə olduğum yerdə qalmaq çox ağıllı bir hərəkət olaradı... əlbəttə, əgər qala bilsəydim. – Pol?
Mən səs gələn tərəfə elə cəld döndüm ki, az qala yıxılacaqdım. Gələn, mənim dostum Eleyn Konnolli idi. Mənim müvazinətimi itirdiyimi görəndə, onun gözləri bərəldi və məni tutmaq üçün əllərini mənə tərəf uzatdı. Amma onun xoĢbəxtliyindən mən öz müvazinətimi bərpa edə bildim, əgər onun qollarının üstünə yıxılsaydım, məni onu quru budaq kimi ikiyə bölə bilərdim. Sən səksən yaĢdan sonra qarĢına çıxan qəribə bir ölkəyə düĢəndə, romantik duyğular ölmür, amma sən “Küləklə sovrulanlar”ın süjetini unuda bilərsən. – BağıĢla məni, deyə Eleyn üzr dilədi, – mən səni qorxutmaq istəmirdim. – Hər Ģey qaydasındadır, deyə cavab verdim və gülümsəməyə çalıĢdım. Belə oyanmaq üzünə bir ovuc soyuq suyun atılmasından daha yaxĢıdır. Hər səhər bunu etmən üçün mən səni qulluğa götürərdim. www.vivo-book.com
402 – Sən onun maĢınına baxırdın, düz demirəmmi? Dolanın maĢınına. Ona yalan danıĢmağın heç bir mənası yox idi. Ona görə də, dinməzcə baĢımı yırğaladım. – Heyif ki, onun binanın qərb cinahında olub-olmadığını dəqiq bilmirəm. Mən qısa bir müddətə çölə çıxmalıyam, amma onun məni görməsini istəməzdim. O mənə baxaraq gülümsədi. Onun təbəssümündə nəsə meydan oxumaya bənzər bir Ģıltaqlıq niĢanəsi vardı, yəqin cavanlıq çağlarında o, tez-tez belə gülümsəyərmiĢ. – Görürsən hər Ģeylə necə maraqlanır, o, köpək oğlu, hə? – Hə.
– O, binanın qərb cinahında da yoxdu. Mən səhər yeməyinə enmiĢdim və onun harada olduğunu bilirəm. Bunu məxsusən öyrənmiĢəm. O mətbəxdədir. Mən narahatlıqla ona baxdım. Mən bilirdim ki, Dolan hamının iĢinə öz burnunu soxmağı xoĢlayır, amma bunun nə dərəcədə olduğunu bilmirdim. – Sən öz səhər gəzintini təxirə sala bilərsənmi? – deyə Eleyn soruĢdu. Mən onun bu təklifini fikrimdə götür-qoy etdim. – Yəqin ki, bilərəm, amma... – Yox, sən bunu etməməlisən.
www.vivo-book.com
403 – Hə, etməməliyəm. “Ġndi yəqin məndən hara getdiyimi, o meĢəlikdə nə ilə məĢğul olduğumu və bunun nə üçün belə vacib olduğunu soruĢacaq” – deyə fikirləĢdim. Amma o, heç nə soruĢmadı. Bunun əvəzində, onun üzündə yen o Ģıltaq təbəssüm göründü. Bu təbəssüm onun arıq və ağrılardan yorulmuĢ görünən üzündə elə qəribə və ecazkar görünürdü ki. – Sən mister Haulandı tanıyırsanmı? – deyə o soruĢdu. – Əlbəttə tanıyıram – deyə cavab verdim, baxmayaraq ki, onu cəmi bir neçə dəfə görmüĢdüm. O, Corciya Paynzın, as qala qonĢu ölkə sayılan, qərb cinahında qalırdı. – Niyə soruĢursan? – Onun haqqında nəsə bilirsənmi? Mən bir söz demədən baĢımı buladım. – Mister Hauland, – deyə Eleyn gülümsəyərək sözə baĢladı. – Corciya Paynzda siqaret çəkmələrinə icazə verilmiĢ son beĢ sakindən biridir. Çünki qaydalara dəyiĢiklik edilməzdən əvvəl o. artıq burada yaĢayırdı. “Baba üçün xüsusi maddə” – deyə düĢündüm. Onun üçün ən gözəl yer evindən baĢqa, 01 daha hara ola bilərdi ki? Eleyn əlini öz göy və ağ zolaqlı paltarının cibinə salıb əvvəlcə kibrit, sonra isə siqaret çıxardı. – YaĢıl oğrusu, qırmızı oğrusu, – deyə o, gülməli bir səslə zümzümə etməyə baĢladı. – Balaca Elli öz yerini isladacaq.
www.vivo-book.com
404 – Eleyn, sən nə... – Qoca qızı aĢağıya ötür, – deyə o, məndən xahiĢ elədi, siqaretlə kibriti yenidən cibinə qoydu və əyribarmaqlı əlini mənim qoluma saldı. Biz salon ilə geri qayıtmağa baĢladıq. Onunla bu yolu gedərən mən təslim olmaq və özümü onun ixtiyarına vermək qərarına gəlmiĢdim. O, qoca və kövrək olsa da, ağılsız deyildi. Biz aĢağı enərkən, elə ehtiyatla hərəkət edirdik ki, elə bil əllərimizdə büllur qablar tutmuĢduq. Eleyn dedi: – Məni burada gözlə, mən binanın qərb cinahındakı tualetə gedirəm, hansını dediyimi bilirsənmi? – Hə, – deyə mən baĢımı yırğaladım. – Spanın yanındakı. Bəs ora niyə gedirsən? – On beĢ ildən artıqdır ki, mən siqaret çəkmirəm, – o dedi, – amma bu gün səhər birini çəkmək fikrindəyəm. Oradakı tüstü detektorunu iĢə salmaq üçün neçə qullab vurmalı olacağımı bilmirəm. Amma bunu öyrənmək niyyətindəyəm. Mən içimdə get-gedə artan heyranlıqla ona baxdım, düĢündüm ki, o, necə də arvadıma bənzəyir: Cenis də eynilə belə edərdi. Eleyn yenə üzündə həmin nadinc və hiyləgər təbəssümlə mənə baxdı. Mən əlimi onun gözəl, uzun boynunun arxasına salıb onu özümə tərəf çevirdim və ehmallıca onun dodaqlarından öpdüm. – Mən səni sevirəm, Elli, – deyə mən astadan pıçıldadım. www.vivo-book.com
405 – Ay səni gopçu, – deyə o gülümsədi, lakin mən onun gözlərindən gördüm ki, sözlərim onun xoĢuna gəlmiĢdi. – Bəs Çak Hauland necə olsun? – deyə mən soruĢdum. – Buna görə onun problemləri olacaqmı? – Yox, çünki o, indi özündən baĢqa iyirmi-iyirmi beĢ nəfərlə televizor otağında oturub “Sabahın xeyir, Amerika!” veriliĢinə baxır. Yanğından müdafiə siqnalizasiya iĢə düĢən kimi mən də oradan cəld əkiləcəyəm. – Bircə yıxılıb özünü əzmə, qadın. Mən özümü heç vaxt bağıĢlamaram, əgər... – BoĢ-boĢ danıĢma, – deyərək bu dəfə o özü məni öpdü. Qocalıb əldən düĢmüĢ iki adamın məhəbbəti. Sizin bəziləriniz üçün bu gülməli, qalanlarınız üçün isə qəribə görünə bilər, lakin icazə verin sizə bir Ģeyi deyim, dostlar: qəribə məhəbbət, ümumiyyətlə, onun heç olmamasından daha yaxĢıdır. Mən dayanıb arxadan onun yeriĢinə, onun ağır və çətin addımlarına baxır (lakin əsadan yalnız yağıĢlı günlərdə, özü də ağrıları dözülməz həddə çatanda istifadə edərdi, bu davranıĢ onun vüqarlı bir qadın olmasından xəbər verirdi) və gözləyirdim. BeĢ dəqiqə keçdi, on dəqiqə keçdi və onun ya qorxub fikrindən vaz keçdiyini, ya da tualetdəki tüstü detektorun elementlərinin boĢalmıĢ olduğunu düĢünmüĢdüm ki, qərb
cinahındakı yanğından müdafiə siqnalizasiyasının yüksək və qulaqbatırıcı səsi eĢidildi. www.vivo-book.com
406 Bu səsi eĢidən kimi mən dərhal mətbəxə tərəf yönəldim, amma yavaĢ addımlarla – nə qədər ki mənim yolumun üstündə Dolanın olmadığına əmin idim, tələsməyim üçün heç bir lüzum yoxdu. Nə baĢ verdiyinə baxmaq üçün televizor otağından (burada oranı istirahət mərkəzi adlandırırdılar, əsl mənasız olanı da elə bu idi) əksəriyyətinin əynində xalat olan bir dəstə qoca bayıra çıxdı. Onların arasında Çak Haulandı görəndə, sevindim. – Eckum, – deyə Kent Eyveri, bir əli ilə qoltuqağacından yağıĢaraq, o biri əli ilə pijama Ģalvarının qasıq hissəsini dartıĢdıraraq qıĢqırdı. Bu əsl həyəcan siqnalıdır, yoxsa yenə elə-belə? Səncə, hansıdı? – Məncə, bunu demək mümkün deyil. Elə həmin an qərb cinahına tələsərək və televizor otağının qapısının ağzına toplaĢmıĢ adamlara hər Ģey aydın oluncaya qədər binanı tərk etməyi əmr edərək üç sanitar qaça-qaça yanımızdan keçdilər. Onların üçüncüsü Bred Dolan idi. Mənim yanımdan keçərkən o, heç çevrilib mənə tərəf baxmadı belə və bu da məni sonsuz dərəcədə sevindirdi. Mən mətbəxə tərəf addımlayarkən, ağlıma gəldi ki, Eleyn Konneli ilə Pol Eckumun komandası bir düjün Bred Dolanlara və yarım düjün Persi Uetmorlara dəyərdi. Mətbəxdə aĢpazlar yanğından mühafizə siqnalizasiyasına heç bir əhəmiyyət vermədən səhər yeməyinin qalıqlarını təmizləyirdilər. www.vivo-book.com
407 – Bura bax, mister Eckum, – Corc dedi. – Məncə, Bred Dolan səni axtarırdı. Siz yəqin yolda ona rast gəlməmisiniz. “Bəxtəvər baĢıma” – deyə düĢündüm. Amma uca səslə dedim ki, mister Dolanın yanına bir azdan gedərəm. Sonra ondan səhər yeməyindən qızardılmıĢ çörək tikələrinin qalıb-qalmadığını soruĢdum. – Əlbəttə, qalıb, – deyə Norton cavab verdi, – amma onlar daĢ kimi soyuyub. Bu gün gecikmisiniz. – Hə, gecikmiĢəm, – deyərək razılaĢdım. – Amma yaman acam. – Bir dəqiqəyə sizin üçün yenilərini qızardaram, – deyərək Corc əlinə çörəyi aldı. – Lazım deyil, elə soyuq da yarıyar, – deyərək mən ona çörəyi doğramağa qoymadım. O, (üzündə karıxmıĢ bir ifadə ilə – əslində, onların hər ikisi də karıxmıĢ görünürdülər) bir neçə çörək tikəsini mənə uzatdı və yeməyimi götürüb cəld mətbəx qapısından bayıra çıxdım. Bu zaman özümü, bir vaxtlar uĢaqlıq çağlarımda olduğu kimi, əlində yemək bağlaması ilə dərsdən qaçaraq balıq tutmağa gedən oğlan uĢağı kimi hiss edirdim. Mətbəxdən bayıra çıxdığım anda, qeyri-ixtiyarı gözlərimlə Dolanı axtararaq ətrafa nəzər saldım, Ģübhəli heç nə görməyərək əlimdəki qızardılmıĢ çörək tikələrindən birini çeynəyə-çeynəyə kroket meydançasından, sonra isə qolf çəmənliyindən keçdim. MeĢənin içinə daxil olub orada sığınacaq tapandan sonra, addımlarımı bir qədər www.vivo-book.com
408 yavaĢlatdım və cığırla getməyə baĢladım. Xəyalım yenə məni sürükləyib Delakruanın dəhĢətli ölümündən sonrakı günə aparırdı. Həmin səhər Hal Mursla danıĢmıĢdım, o mənə dedi ki, baĢındakı ĢiĢə görə Melinda qəfildən hamıya lənətlər yağdırır və ədəbsiz söyüĢlər söyür... sonralar arvadım bunun Tourette Sindromu olduğunu müəyyən etmiĢdi (o bunu yəqin təxmin etmiĢdi, çünki bunun, həqiqətən, belə olub-olmadığını o özü də dəqiq bilmirdi). Mursun səsindəki titrəyiĢ və Con Koffinin həm mənim sidik yolları infeksiyamı, həm də Delakruanın sevimli siçanının sınmıĢ belini möcüzəli bir Ģəkildə sağaltmasını xatırlamam, məni bir Ģey haqqında düĢünməklə onu icra etmək arasındakı nazik sərhəddin kənarına itələmiĢdi. Lakin bunlardan əlavə bir Ģey də vardı. Bu, Con Koffinin əlləri və mənim ayaqqabım ilə bağlı bir Ģey idi. Mən birlikdə iĢlədiyim və uzun illər öz həyatımı etibar elədiyim dostlarımı – Din Stantonu, Harri Tervilligeri, Brutus Hovelli – evimə çağırdım. Onlar Delakruanın edamından bir gün sonra bizə nahara gəldilər və mən öz planımı onlara nağıl edərkən, diqqətlə mənə qulaq asdılar. Əlbəttə, onlar hamısı Con Koffinin siçanı necə sağaltdığını bilirdilər; Brutus isə hər Ģeyi öz gözləri ilə görmüĢdü. Ona görə də, Con Koffini Melinda Mursun yanına aparsaq, yeni bir möcüzənin baĢ verəcəyini mən söyləyəndə, onlar mənim bu fikrimə gülməmiĢdilər. |