Stiven Kinq Yaşıl Mil

www.vivo-book.com 

 

482 

bilər. Lakin onu da deməliyəm ki, cinli versiyasının ehtimalını da heç 

vaxt  tam  Ģəkildə  hesabdan  kənara  atmamıĢam.  Onun  gözlərində  nəsə 

vardı,  sizi  əmin  edirəm  ki,  nəsə  qorxuya  bənzər  bir  Ģey  vardı.  Bu 

məsələdə  mənə  etibar  edə  bilərsiniz,  çünki  bu  hissi  mən  insanların 

gözlərində çox görmüĢəm və baĢqa heç nə ilə qarıĢıq sala bilmərəm.  

Mənim  gördüyüm  hər  nə  idisə,  çox  tez  bir  zamanda  öz  yerini 

ağılla,  düĢüncə  ilə  dərk  olunmayan  marağa  verərək  qeyb  olub  getdi. 

Melindanın idbar ağzı gülümsəməyə çalıĢırmıĢ kimi titrədi.  

–    Ah,  necə  də  böyükdür!  –  deyə  o  qıĢqırdı,  sanki  qıĢqıran 

angina  –  boğaz  gəlməsi  xəstəliyinə  tutulmuĢ  balaca  qız  idi.  O,  üzü 

kimi  rəngi  avazımıĢ  əllərini  yorğanın  altından  çıxartdı  və  dizlərinə 

yaxın  bir-birinin  üstünə  qoydu.  –  Hə,  Ģalvarını  çıxart  görüm!  Bütün 

həyatım  boyu  zənci  Ģeyi  haqqında  eĢitmiĢəm,  amma  bir  dəfə  olsun 

görməmiĢəm! 

Mənim arxamda dayanmıĢ Murs ümidsiz bir halda inildədi 

Con  Koffi  bütün  bunlara  heç  bir  əhəmiyyət  vermədi.  Sanki 

Melindanı müĢahidə edirmiĢ kimi bir müddət dayanıb baxandan sonra, 

o,  birlampalı  torĢerin  iĢıqlandırdığı  çarpayıya  yaxınlaĢdı.  Lampa 

Mellinin  gecə  köynəyinin  boğazındakı  krujevaya  qədər  yuxarı 

dartılmıĢ  yorğanın  üstünə  parlaq  iĢıq  dairəsi  salırdı.  Çarpayının 

arxasında,  kölgədə  mən  artırmadan  içəri  gətirilmiĢ  bir  Ģezlonq  – 

uzanıb  dincəlmək  üçün  xüsusi  kürsü  gördüm.  Mellinin  öz  əlləri  ilə 

yaxĢı günlərdə toxuduğu yun Ģalın bir ucu Ģezlonqun üzərində, bir ucu 

www.vivo-book.com 

 

483 

isə  yerdə  sürünürdü.  Biz  gələndə,  Hal  özü  elə  burada  yatırdı,  daha 

doğrusu, burada mürgüləyirdi.  

Con Melindaya  yaxınlaĢanda, onun üzünün ifadəsi üçüncü dəfə 

dəyiĢdi. Birdən mən Melindanın üzündə bütün bu illər ərzində mənim 

üçün,  daha  çox  da  Ceniz  üçün  böyük  əhəmiyyəti  olan  həmin 

gülərüzlülüyü  gördüm.  UĢaqlarımız  ,yuvalarını  tərk  edən  quĢlar  kimi 

uçub gedəndən sonra, o özünü çox tənha və yalqız hiss edirdi. Mellinin 

üzündə  hələ  də  maraq  ifadəsi  vardı,  lakin  indi  bu  ifadə  ağlı  baĢında, 

özünü dərk edən və Ģüurlu bir ifadə idi.  

–    Sən  kimsən?  –  deyə  o  ağıllı  və  aydın  bir  səslə  soruĢdu.  – 

Səninin əllərində və qollarında nə üçün bu qədər çox çapıq var? 

–    Mən  bu  çapıqların  nədən  yarandığını,  demək  olar  ki, 

xatırlamıram,  mem,  – deyə Con Koffi mülayim  bir səslə cavab verdi 

və onun yanında çarpayıya oturdu. 

Melli  bacardığı  kimi  gülümsəməyə  çalıĢdı,  onun  ağzının  sağ 

tərəfi  qeyri-iradi  əsdiyindən,  təbəssüm  düzgün  alınmırdı.  O,  Koffinin 

sol  əlinin  arxa  tərəfindəki  türk  əyri  qılıncı  –  yatağan  kimi  burulan  ağ 

çapığa toxundu.  

–    Necə  də  qorxunc  yaradır!  Bunun  haradan  olduğunu 

bilirsənmi? 

–    DüĢünürəm  ki,  əgər  səni  kimin  vurduğunu,  üstünə  kimin  it 

qısqırtdığını  bilmirsənsə,  bu  sənin  gecələr  rahat  yatmağına  mane 

olmur, – Con Koffi özünün qalın səsi ilə cənub ləhcəsində dedi. 

www.vivo-book.com 

 

484 

Melinda  onun  sözlərinə  güldü  və    bu  gülüĢ  xəstənin  üfunət  iyi 

verən  otağında  təmiz  gümüĢ  kimi  cingildəyərək  əks-səda  verdi.  Hal 

mənim yanımda dayanmıĢdı, həyəcanından tez-tez nəfəs alsa da, mane 

olmağa çalıĢmırdı. Melindanın gülüĢünü eĢidəndə, o bir anlıq nəfəsini 

tutub  saxladı  və  onun  iri  əli  mənim  çiynimdən  yapıĢdı.  O  mənim 

çiynimi elə bərk sıxdı ki, sıxdığı yerdə barmaqlarının göy izləri qaldı – 

mən bu izləri səhərisi gün gördüm – həmin an mən demək olar ki, ağrı 

hiss eləməmiĢdim.  

–  Sənin adın nədir? – deyə Melinda soruĢdu. 

–  Con Koffi, mem. 

–  Koffi, içki adı kimi. 

–  Bəli, mem, amma baĢqa cür yazılır. 

Melinda  arxasındakı  yastığa  dirsəklənərək  yarıuzanmıĢ 

vəziyyətdə  ona  baxırdı.  Con  da  onun  yanında  oturub  gözlərini 

Melindadan çəkmirdi. Çarpayının yanındakı torĢerin iĢığı isə səhnədə 

oynayan  aktyorlar  kimi  onları  dövrəyə  almıĢdı:  həbsxana  paltarında 

olan nəhəng qaradərili bir kiĢi ilə ölüm ayağında olan cılız ağdərili bir 

qadın. Qadın heyranlıqla Con Koffinin düz gözlərinin içinə baxırdı.  

–  Mem? 

–  Nədi, Con Koffi? – üfunət iyi verən havada sözlər bizə güclə 

gəlib çatırdı. Mən qollarımın, ayaqlarımın və belimin əzələlərinin necə 

gərildiyini  hiss  edirdim.  Haradasa,  çox-çox  uzaqlarda  həbsxana 

rəisinin  mənim  çiynimi  sıxdığını  hiss  edirdim  və  gözümün  kənarı  ilə 

www.vivo-book.com 

 

485 

Harri  ilə  Brutusun,  gecə  vaxtı  azmıĢ  balaca  uĢaqlar  kimi,  bir-birini 

qucaqlayaraq  dayandıqlarını  görürdüm.  Nəsə  baĢ  verməli  idi.  Nəsə 

böyük, nəsə əzəmətli bir Ģey. Biz hamımız bunu hiss edirdik. 

Con  Koffi  ona  tərəf  əyildi.  Çarpayının  yayları  cırıldadı, 

döĢəkağları  xıĢıldadı  və  Ay  soyuq  təbəssümlə  yataq  otağının 

pəncərəsinin  üst  qanadından  içəri  boylandı.  Con  Koffinin  qan  sızmıĢ 

gözləri  tədqiqedici  nəzərlərlə  onun  yuxarı  meyillənmiĢ  yorğun  üzünə 

baxırdı.  

–  Mən onu görürəm, – deyə birdən Con Koffi dilləndi. – Məncə, 

bu sözləri o, Melindaya yox, öz-özünə deyirdi. – Mən onu görürəm və 

mən  sizə  yardım  edə  bilərəm.  Tərpənmədən  sakitcə  oturun...  Bircə 

tərpənmədən oturun... 

Koffi  yavaĢ-yavaĢ daha da yaxına əyilirdi. Onun böyük üzü bir 

anlıq  Melindanın  üzündən  beĢ  santimetr  aralı  donub  qaldı.  O, 

barmaqlarını aralayıb sol əlini yana açdı, elə bil bu hərəkəti ilə kiməsə 

gözlə... sadəcə gözlə... deyirdi, sonra isə öz üzünü qadına bir qədər də 

yaxınlaĢdırdı.  Onun  qalın  və  sığallı  dodaqları  qadının  dodaqlarına 

sıxılaraq  onları  aralanmağa  məcbur  elədi.  Bir  anlıq  mən  Melindanın 

bir  gözünün  Koffinin  çiynindən  yuxarı,  harasa  təəccüblə  baxdığını 

gördüm.  Sonra  Koffinin  sığallı  baĢı  hərəkətə  gəldi  və  göz  daha 

görünməz oldu.  

O,  Melindanın  ciyərlərinin  dərinliyindəki  havanı  əmdikcə,  fit 

səsinə  bənzə  yumĢaq  bir  səs  eĢidilirdi.  Bu  cəmi  bir,  ya  da  iki  saniyə 

www.vivo-book.com 

 

486 

çəkdi,  sonra  isə  ayaqlarımızın  altındakı  döĢəmə  ləngər  vurdu,  bütün 

otaq baĢımıza dolandı.  Mən bunu özümdən uydurmuram,  bunu təkcə 

mən  yox,  hamı  hiss  eləmiĢdi,  çünki  sonra  hamı  bir-birinə  bu  haqda 

danıĢmıĢdı.  Bu  bir  növ  dalğavari  zərbə  hissi  idi.  Sonra  nəsə  ağır  bir 

Ģeyin artırmada yerə yıxıldığını eĢitdik, belə məlum oldu ki, artırmada 

yıxılan  Ģey  babadan  qalma  köhnə  saat  imiĢ.  Hal  Murs  onu  nə  qədər 

təmir  etdirməyə  çalıĢsa  da,  saat  cəmi  on  beĢ  dəqiqə  iĢləmiĢ  və  yenə 

dayanmıĢdı.  

Bundan  bir  qədər  sonra  isə  Ayın  içəri  boylandığı  pəncərənin 

ĢüĢəsi çatıltı və qırılaraq yerə töküldü. Divardan asılmıĢ Ģəkil – dünya 

okeanlarının  birinin  sularının  yara-yara  üzən  kliper  gəmisi  – 

qarmağından çıxaraq döĢəməyə çırpıldı və ĢüĢəsi çilik-çilik oldu.  

Mən birdən yanıq iyi hiss etdim və Melindanın üstünə çəkdiyi ağ 

yorğanın  ayaq  tərəfindən  tüstü  çıxdığını  gördüm.  Yorğanın 

Melindanın  titrəyən  sağ  ayağının  yanındakı  hissəsi  qaralmıĢdı.  Sanki 

yuxuda  imiĢ  kimi,  mən  Mursun  əlini  çiynimdən  çəkərək  masaya 

yaxınlaĢdım. Masanın  üstündə bir stəkan su və üç-dörd dənə dərman 

qabı  vardı  və  bayaq  hər  yan  silkələnərkən  qablar  aĢmıĢ  və  içindəki 

həblər  ətrafa  səpələnmiĢdi.  Mən  stəkanı  əlimə  alıb  içindəki  suyu 

tüstülənən yerə tökdüm. FıĢıltı səsi eĢidildi. 

Con  hələ  də  Melindanın  dodaqlarını  uzun-uzadı  və  ehtirasla 

əmməyə  davam  edirdi.  O,  bir  əlini  hələ  də  havada  tutaraq,  o  biri 

əliyləsə özünün ağır çəkisini saxlayaraq, qadının ciyərlərindəki havanı 

www.vivo-book.com 

 

487 

öz  içinə  çəkir.  elə  hey  durmadan  çəkirdi.  Onun  havada  olan  əlinin 

barmaqları hələ də geniĢ açılmıĢdı və bu əl mənə qəhvəyi rəngli dəniz 

ulduzunu xatırladırdı.  

Qəfildən Melindanın  beli tağ kimi  qabardı. Onun bir  əli havada 

ora-bura  yellənməyə, barmaqları isə  qıc olurmuĢ  kimi  gah  açılıb,  gah 

da yumulmağa baĢladı. Melindanın ayaqları yatağı döyəcləyirdi. Sonra 

isə  qıĢqırıq  eĢidildi.  Yenə  də,  yalnız  mən  eĢitmədim,  baĢqaları  da  bu 

qıĢqırığı  eĢitmiĢdi.  Brutus  bu  qıĢqırığı  tələyə  düĢmüĢ  canavar,  ya  da 

koyotun  ulamasına  bənzətmiĢdi.  Mən  isə  onu  qartalın  səsinə 

bənzətmiĢdim.  Belə  səsi  onlar  sakit  səhər  vaxtı  qanadlarını  geniĢ 

açaraq dumanlı qayalıqların arasında süzərkən çıxarırlar.  

Bayhırda  əsən  külək  birdən  elə  Ģiddətləndi  ki,  ev  ikinci  dəfə 

silkələndi – bu da çox qəribə idi, çünki o vaxta qədər bayırda qətiyyən 

külək əsmirdi.  

Con  Koffi  Melindadan  kənara  çəkildi  və  mən  gördüm  ki, 

Mellinin  üzünün  qırıĢları  əməlli-baĢlı  açılıb.  Onun  ağzının  sağ  tərəfi 

də  daha aĢağı  sallanmırdı.  Onun gözləri öz  əvvəlki,  normal  formasını 

bərpa  etmiĢdi  və  o,  ən  azı  on  il  cavanlaĢmıĢdı.  Koffi  bir  neçə  saniyə 

ona diqqətlə baxdı və sonra öskürməyə baĢladı. O, baĢını yana çevirdi 

ki,  qadının  üzünə  öskürməsin,  müvazinətini  itirdi  (çünki  çarpayının 

düz kənarında oturmuĢdu) və döĢəməyə yıxıldı. Elə bu da evi üçüncü 

dəfə  silkələmək  üçün  kifayət  elədi.  O,  dizləri  üstünə  qalxaraq  baĢını 

www.vivo-book.com 

 

488 

aĢağı  əydi  və vərəmin sonuncu dövründə olan adam  kimi  öskürməyə 

baĢladı.  

Mən  düĢündüm:  “Ġndi  isə  qara  mığmığalar.  Ġndi  o  öskürərək 

onları havaya buraxacaq və yəqin onların sayı-hesabı olmayacaq”. 

Amma  heç  bir  dənə  də  olsun  mığmığa  görünmədi.  O,  it  kimi 

hürə-hürə,  dərindən  öskürməyə  davam  edir,  tutmalar  arasında  güclə 

nəfəsini  dərməyə  macal  tapırdı.  Onun  tünd-qəhvəyi  rəngindəki  dərisi 

indi  bozarmağa  baĢlamıĢdı.  Brutus  təĢviĢə  düĢərək  ona  yaxınlaĢdı  və 

onun  yanında  diz  çökərək  bir  əlini  onun  ara-sıra  titrəyən  geniĢ 

kürəyinə  qoydu.  Elə  bil  Brutusun  bu  hərəkəti  tilsimi  qırdı,  Murs 

yerindən  tərpənərək  arvadına  yaxınlaĢdı  və  Koffinin  oturduğu  yerə 

əyləĢdi.  Sanki,  o  bir  kənarda  yerə  çöküb  boğula-boğula  öskürən 

nəhəng  zəncini  heç  görmürdü.  Baxmayaraq  ki,  Con  Koffi  düz  onun 

ayaqlarının yanında yerə çökmüĢdü, Mursun gözləri yalnız öz arvadına 

zillənmiĢdi,  o  da  Mursa  heyrətlə  baxırdı.  Melindanın  üzünə  baxanda 

adama  elə  gəlirdi  ki,  o,  çirkli  bir  güzgü  idi  və  onu  indi  silib 

təmizləmiĢdilər.  

–  Con! – deyə Brutus qıĢqırdı. Ġçindəkini qus! Əvvəllər etdiyin 

kimi, onu havaya burax! 

Con  isə  hələ  də  boğulur  və  öskürməyə  davam  edirdi.  Onun 

gözləri nəmlənmiĢdi, amma göz yaĢlarından deyil, gərginlikdən. Onun 

ağzında tüpürcək axsa da, baĢqa heç nə çıxmırdı. 

www.vivo-book.com 

 

489 

Brutus  əlini  bir-iki  dəfə  onun  kürəyinə  Ģappıldatdı,  sonra  geri 

dönərək mənə baxdı: 

–  O boğulur! Melindanın ciyərlərindən nə sorduğunu bilmirən, 

amma həmin Ģey onu boğur! 

Mən irəli atıldım. Lakin mən iki addım atmağa macal tapmamıĢ, 

Koffi  dizləri  üstündə  məndən  uzaqlaĢaraq  otağın  küncünə  tərəf  getdi, 

hələ də nəfəsini güclə dərə-dərə öskürürdü. O, baĢını divar kağızına – 

bağın hasarına sarmaĢmıĢ qırmızı rəngli yabanı qızıl güllər – söykədi 

və içindəki o Ģeyi çıxarmaq üçün qusmağa hazırlaĢırmıĢ kimi öyüməyə 

baĢladı.  Yadımdadır,  o  vaxt  düĢündüm  ki,  bax  indi  qara  mığmığalar 

mütləq  görünəcək,  amma  yenə  heç  nə  baĢ  vermədi.  Bununla  belə, 

onun öskürəkləri, deyəsən, bir balaca səngimiĢdi.  

–    Mən  yaxĢıyam,  boss,  Con  hələ  də  alnını  divar  kağızındakı 

yabanı  qızıl  güllərdən  ayırmayaraq  dedi.  Onun  gözləri  qapalı  idi. 

Conun  yanında  durduğumu  necə  bildiyini  bilmirəm,  amma  o  bunu 

bilirdi.  –  Düz  sözümdü,  mən  özümü  yaxĢı  hiss  edirəm.  Siz  qadının 

qayğısına qalın. 

Mən  Ģübhə  ilə  ona  baxdım,  sonra  isə  yatağa  tərəf  döndüm.  Hal 

Melindanın alnını sığallayırdı, bundan da vacibi isə, qadını saçlarının 

bir hissəsinin – çox yox, lap azca – yenidən qaraldığını gördüm.  

–    Burada  nə  baĢ  verib?  –  deyə  Melinda  bizdən  soruĢdu.  Mən 

ona baxdığım vaxt ərzində onun yanaqları da getdikcə allanırdı. Elə bil 

o, divar kağızlarındakı qızıl güllərdən bir neçəsini çəkib götürmüĢdü. – 

www.vivo-book.com 

 

490 

Mən bura necə düĢmüĢəm? Biz ki, səninlə Ġndianoladakı xəstəxanaya 

getməyə hazırlaĢırdıq, düz demirəmmi? Orada həkimlər mənim baĢımı 

rentgen etməli və beynimin Ģəkillərini çıxarmalıydılar.  

–  Ssss, – Hal dedi. – Sakit ol, əzizim, indi bütün bunların heç bir 

əhəmiyyəti yoxdur.  

–  Amma mən heç nə baĢa düĢmürəm! – deyə Melinda az qala 

fəryad  etdi.  –  Biz  səninlə  yolun  kənarındakı  dükanlardan  birində 

dayandıq... sən mənə on sentə bir gül dəstəsi də aldın... və sonra... mən 

buradayam və hər yan qaranlıqdır! Sən Ģam yeməyini yemisənmi, Hal? 

Bəs  mən  nə  üçün  qonaq  otağındayam?  Məni  rentgenə  saldılarmı?  – 

Onun  gözləri,  demək  olar  ki,  Harrini  görmədən  onun  üstündən  – 

məncə bunun səbəbi onun Ģokda olması idi – keçərək mənim üzərimdə 

dayandı. – Pol? Məni rentgenə saldılarmı?  

–  Hə, – deyə mən cavab verdim. – ġəkildə hər Ģey təmiz çıxdı. 

–  Onlar mənim beynimdəki ĢiĢi tapdılarmı? 

–    Yox,  heç  nə  tapmadılar,  –  deyə  cavab  verdim.  –  Bircə  onu 

dedilər ki, sənin baĢ ağrıların bir müddətdən sonra keçib gedəcək.  

Onun yanında oturmuĢ Hal hönkürtü ilə ağlamağa baĢladı. 

Melində bir az irəli əyilərək onun gicgahından öpdü. Sonra onun 

nəzərləri otağın küncünə tərəf döndü.  

– Bu qaradərili adam kimdir? O nə üçün küncdə dayanıb? 

Mən  geri  çevrildim  və  gördüm  ki,  Con  ayağa  durmağa  çalıĢır. 

Brutusun köməyi ilə o, nəhayət, son bir cəhdlə ayağa qalxdı. O, Ģuluq 

www.vivo-book.com 

 

491 

salmıĢ uĢaq kimi, üzü divara dayanmıĢdı və hələ də öskürürdü, amma, 

deyəsən onun öskürək tutmaları bir qədər zəifləmiĢdi.  

-

 

 Con, – deyərək mən onu çağırdım. – Üzünü bizə tərəf çevir və 

bu xanıma bax. 

O, yavaĢ-yavaĢ bizə tərəf döndü. Onun üzü hələ də kül rəngində 

idi  və  elə  bil  ki,  on  yaĢ  qocalmıĢdı  –  bir  zamanlar  güclü  olmuĢ  bir 

adamın  uzun  müddət  mübarizədən  sonra  vərəmə  təslim  olduğu  kimi. 

Onun  baxıĢları  aĢağı,  həbsxana  Ģap-Ģuplarına  dikilmiĢdi  və  elə  bil 

baĢından çıxarması üçün Ģlyapasının olmamasına heyfisilənirdi.  

–    Sən  kimsən?  –  deyə  Melinda  yenə  soruĢdu.  –  Sənin  adın 

nədir? 

–  Con Koffi, mem, – o dedi və bunun cavabında Melinda cəld 

dilləndi: 

–  Amma içki adından fərqli yazılır. 

Arvadının  yanında  oturmuĢ  Hal  səksəndi.  Bunu  hiss  edən 

Melinda 

gözlərini 

qaradərili 

adamdan 

çəkməyərək 

onun 

sakitləĢdirmək üçün öz əlini onun əlinə toxundurdu. 

–  Sən mənim yuxularıma girirdin, – Melinda nəvaziĢlə və bir az 

da  təəccüblə  astadan  dedi.  Mən  yuxularımda  görürdüm  ki,  sən 

qaranlıqda  sərgərdan  dolaĢırdın,  elə  mən  də.  Və,  nəhayət,  biz  bir-

birimizi tapdıq. 

Con Koffi heç nə demədi. 

www.vivo-book.com 

 

492 

–    Və,  nəhayət,  biz  bir-birimizi  o  qaranlıqda  tapdıq,  –  deyə 

Melinda  təkrar  etdi.  –  Dur  buradan,  Hal,  sən  məni  ayağa  qalxmağa 

qoymursan.  

O,  çarpayıdan  qalxdı  və  öz  gözlərinə  inanmayaraq  Melindanın 

yorğanı kənara atmasına baxdı. 

–  Melli, sən ayağa qalxa... 

–    Axmaq  olma,  –  deyərək  o,  ayaqlarını  yorğanın  altından 

çıxararaq  çarpayıdan  aĢağı  salladı.  –  Əlbəttə  ki,  qalxa  bilərəm.  –  O, 

gecə köynəyinin ətəklərini düzəltdi, gərnəĢdi və sonra ayağa qalxdı.  

–    Alam  Allah,  –  deyə  Hal  pıçıldadı.  –  Gözəl  Allahım,  sən 

hamıdan mərhəmətlisən, bir bu qadına nəzər yetir. 

Melinda Con Koffiyə yaxınlaĢdı. Brutus üzündə mistik bir qorxu 

ifadəsi  ilə  kənara  çəkilərək  ona  yol  verdi.  Əvvəlcə,  Melindanın  ilk 

addımlarında yüngül axsama hiss olundu, amma bir-iki addım atandan 

sonra  bu  axsama  da  yox  oldu.  Mən  Brutusun  əlvan  rəngli  makaranı 

Delakruaya  uzadaraq:  “Bunu  at,  mən  onun  necə  qaçdığını  görmək 

istəyirəm”  –  dediyini  xatırladım.  Həmin  vaxt  Mister  Cinqlz  da 

axsamıĢdı,  amma  ertəsi  günün  axĢamı,  Delakrua  YaĢıl  Mildən 

keçəndə, siçan tamam sağalmıĢdı.  

Melli  qollarını  Conun  boynuna  dolayaraq  onu  qucaqladı.  Koffi 

bir neçə saniyə tərpənmədən duraraq qadının onu qucaqlamasına mane 

olmadı,  sonra  isə  bir  əlini  qaldırıb  qadının  baĢını  tumarladı.  O  bu 

www.vivo-book.com 

 

493 

hərəkəti sonsuz bir zərifliklə  etdi.  Onun üzü hələ  də  kül  rəngində idi. 

Mən düĢündüm ki, o, ölümcül xəstəliyə tutulmuĢ adama oxĢayır.  

Melinda bir addım geriyə çəkilib onun üzünə baxdı. 

–  Sağ ol. 

–  Dəyməz, mem. 

Melinda Hala tərəf çevrildi və ona yaxınlaĢdı. O, qollarını açaraq 

arvadını qucaqladı. 

–  Pol, – deyə Harri dilləndi. O, qolunu irəli uzadıb barmağı ilə 

qol  saatının  siferblatını  taqqıldatdı.  Gecə  saat  üçə  az  qalırdı.  BeĢin 

yarısında  isə  hava  iĢıqlaĢmağa  baĢlayacaqdı.  Əgər  biz  Con  Koffini 

hava  iĢıqlaĢıncaya  qədər  Kold  Mauntinə  çatdırmaq  istəyiriksə,  vaxt 

itirmədən yola düĢməli idik. Mən də onu geri aparmaq istəyirdim. Bir 

tərəfdən ona görə ki, biz burada nə qədər çox ləngisək, bu iĢdən xata-

balasız qurtulmaq imkanlarımız da bir o qədər azalırdı, bəli. vəziyyət 

məhz  belə  idi.  Lakin  mən  həm  də  Conu  ona  görə  tələsik  aparmaq 

istəyirdim ki, ehtiyac  yaranarsa, onun  yanına rəsmən həkim çağırmaq 

imkanım olsun. Ona baxanda, görürdüm ki, belə bir ehtiyacın yaranma 

ehtimalı çox böyükdür.  

Murslar  bir-birini  bərk-bərk  qucaqlayaraq  çarpayının  kənarında 

oturmuĢdular. Hal ilə təkbətək söhbət etmək üçün onu qonaq otağına 

çağırmaq  istəyirdim,  amma  sonra  baĢa  düĢdüm  ki,  mən  onu  səhərə 

qədər  çağırsam  da,  o,  yerindən  tərpənən  deyil.  Hal  gözlərini 

www.vivo-book.com 

 

494 

arvadından  bəlkə  də  dan  yeri  söküləndə  –  heç  olmasa  bir  neçə 

saniyəlik – çəkə bilər, amma indi bu mümkün deyildi.  

–  Hal, – deyə mən onu çağırdım. – Biz daha getməliyik. 

O  mənə  tərəf  baxmayaraq  baĢını  yırğaladı.  O  öz  arvadının 

yanaqlarının  rəngini,  onun  dodaqlarının  təbii  qövsünü  və  xanımının 

saçlarındakı yeni qara tükləri gözləri ilə oxĢayırdı.  

Mən  onun  diqqətinin,  heç  olmasa,  bir  anlıq  özümə  çəkməyə 

kifayət edəcək qədər qüvvətlə onun çiynini Ģappıldatdım. 

–  Biz bura gəlməmiĢdik. 

–  Nə?  

–  Biz  bu  gün  burada  olmamıĢıq,  –  deyə  mən  təkrar  etdim.  – 

Sonra hər Ģeyi sənə izah edərəm, amma bu günlük bunu bilsən, yetər. 

Biz bura gəlməmiĢdik, vəssalam. 

–    YaxĢı,  danıĢdıq...  –  O,  bir  anlıq  diqqətini  mənə  yönəltməyə 

özünü məcbur etdi, bunun üçün böyük qüvvə sərf etdiyi onun üzündən 

məlum  olurdu.  –  Siz  onu  həbsxanadan  çıxarmısız.  Bəs  geri  qaytara 

biləcəksinizmi? 

–  Məncə, bilərik. Bəlkə də bilərik. Ġndi isə getməliyik. 

–  Sən onun kömək edə biləcəyini bəs haradan bildin? – Sonra o, 

baĢını  buladı,  elə  bil  ki,  indi  bu  söhbətin  vaxtı  olmadığını  anladı.  – 

Pol... çox sağ ol. 

– Mənə yox, Con Koffiyə təĢəkkür et, – deyə mən cavab verdim. 

www.vivo-book.com 

 

495 

Murs  Con  Koffiyə  baxdı,  sonra  da  əlini  ona  uzatdı  –  Harri  ilə 

Persi  Con  Koffini  blokumuza  gətirdikləri  vaxt,  lap  mənim  etdiyim 

kimi.  

–  Sağ ol. Çox sağ ol. 

Con ona tərəf uzanmıĢ  ələ  baxdı.  Brutus hiss ediləcək dərəcədə 

onun  böyrünə  bir  dürtmə  vurdu.  Con  səksəndi  və  sonra  ona  uzanmıĢ 

əli sıxdı, yuxarı, aĢağı silkələdi və nəhayət əli buraxdı.  

–  Buyurun,  –  deyə  Con  xırıltılı  səslə  cavab  verdi.  Onun  səsi, 

əllərini  bir-birinə  vuraraq  Koffidən  Ģalvarını  aĢağı  salmasını  istəyən 

vaxt  Melindadan  çıxan  səsi  xatırladırdı.  Adı  vəziyyətdə  qələmini 

həmin  əlinə  alıb  Con  Koffinin  edam  sənədini  imzalayacaq  bir  adama 

Con Koffi: “Buyurun” – demiĢdi.  

Harri  yenə  barmağı  ilə öz saatının  ĢüĢəsini  döyəclədi,  amma bu 

dəfə daha israrla.  

– Brutus? – deyə mən onu çağırdım. – Sən hazırsanmı? 

–  Salam Brutus, – deyə Melinda tamamilə sağlam bir səslə onu 

salamladı, elə bil Brutusu elə indicə görmüĢdü. – Səni görməyimə çox 

Ģadam.  Cənablar,  çay  istəyəniniz  varmı?  Hal,  sən  də  istəyirsənmi? 

Ġndicə  hazırlayaram,  –  deyərək  Melinda  yenə  ayağa  qalxdı.  –  Mən 

xəstə  idim,  amma indi özümü  yaxĢı  hiss edirəm.  Ġndiyə  qədər özümü 

heç vaxt belə əla hiss etməmiĢəm.  

–    Sağ  olun,  missis  Murs,  amma  biz  indi  getməliyik,  –  Brutus 

dedi.  –  Conun  yatmaq vaxtı çoxdan keçib.  – Bunun zarafat  olduğunu 

www.vivo-book.com 

 

496 

göstərmək  üçün  Brutus  gülümsədi,  amma  onun  Cona  necə  baxdığını 

görəndə, Brutusun nə qədər təlaĢlı olduğu açıq-aĢkar sezilirdi, elə mən 

özüm də narahat idim.  

–  Hə... əgər siz buna əminsinizsə... 

–  Bəli, mem. Gedək Con Koffi. – O, Koffinin qolundan tutaraq 

çəkdi və Con addımlamağa baĢladı.  

–    Bir  dəqiqə  gözləyin,  –  deyə  Melinda  qıĢqırdı  və  Halın 

qollarından  azad  olaraq  balaca  qız  kimi  çevik  və  yüngül  addımlarla 

Cona  tərəf  qaçdı.  Conun  yanına  çatanda,  qollarını  onun  boynuna 

dolayaraq  yenə  onu  qucaqladı.  Sonra  əllərini  boynunun  arxasına 

uzadaraq  yaxasından  zərif  iĢləməli  bir  zəncir  boyunbağı  çıxardı. 

Boyunbağının  ucunda  gümüĢ  medalyon  da  vardı.  Melinda 

boyunbağını Cona uzatdı, o, isə gözlərini döyərək ona baxırdı.  

–    Bu  əziz  Kristoferdir,  –  deyə  Melinda  izah  etdi.  –  Mən 

istəyirəm ki, siz onu götürəsiniz, mister Koffi, və boynunuza taxasınız. 

O  sizi  hər  bəladan  qoruyacaq.  Lütfən,  onu  boynunuza  taxın.  Mənim 

xatirimə.  

Con  nəzərlərini  qaldırıb  narahatlıqla  mən  baxdı,  mən  isə  dönüb 

Hala baxdım, o da heyrətlə, əvvəlcə, əllərini yana açdı, sonra isə baĢını 

yırğaladı.  

–  Götür onu, Con, – mən dedim. – o sənə verilən hədiyyədir. 

Con boyunbağını götürdü, öz nəhəng bonuna bağladı və üstündə 

əziz  Kristoferin  əksi  olan  medalyonu  köynəyinin  yaxalığından  içəri