80
Metallarga ishlov berishga oid xalq hunarmandchiligi turlari bo‘yicha
ish usullari
Yurtimiz hududida qadimdan metallni qayta ishlash, ya’ni hunarmand
-
chilik qurollari ishlab chiqarish uchun sharoitlar mavjud bo‘lgan. misning
tabiiy
zaxiralari, kumush, qo‘rg‘oshin, aluminiy kabi materiallar juda ko‘p
edi. Hunarmandlar qadimdan bir-biri bilan birikib, bir mahallada yashaganlar,
shuning uchun mahallalarining nomi ko‘pchilik qaysi hunar bilan shug‘ullansa
shu nom bilan yuritilgan. Yurtimizda bunday mahallalar ko‘p bo‘lgan.
Farg‘ona vodiysi, Samarqand, Buxoro, Toshkent, Xorazm,
Qashqadaryo,
Surxondaryo qadimdan pichoqchilik markazlari bo‘lib, ular o‘zining ishlash
texnologiyasi, shakli, katta-kichikligi va bezaklari bilan farq qilgan.
pichoqlarni badiiy bezash katta o‘rin tutgan. Shuning uchun ham Sharq
madaniyatining eng yaxshi an’analarini qayta tiklash va o‘zlashtirish nati-
jasida yurtimiz pichoqsozlari milliy pichoqni san’at darajasiga ko‘targanlar.
o‘zbek xalq amaliy bezak san’atining keng tarqalgan turlaridan biri
kandakorlikdir. kandakorlik deganda metalldan yasalgan badiiy buyum-
larga o‘yib yoki bo‘rtiq qilib naqsh ishlash tushuniladi. o‘zbekiston hudu-
dida joylashgan shaharlarda metalldan yasalgan badiiy buyumlarni ishlab
chiqarish qadimdan rivojlanib kelayotgan san’at bo‘lib, bu san’at o‘zining
qadimiyligi bilan kulolchilikdan keyin ikkinchi o‘rinda turadi.
Savdo-sotiq-
da qadimda kandakorlik buyumlariga talab katta bo‘lgan. bu asarlar ramziy
ifodalarning yangi uslublari hamda g‘oyalarini tarqatish manbayi bo‘lib xiz-
mat qilgan. mahalliy san’at asarlari qo‘shni mamlakatlar san’atining eng
yaxshi yutuqlari bilan boyib borgan. qadimda buyum yasash urf bo‘lib
qolgan. Mahalliy ustalar oltin, kumush, jez, mis va boshqa metallardan har
xil buyumlar yasaganlar. Qadimgi va ilk o‘rta asr kandakorligi, asosan, hal
-
langan kumush buyumlarda o‘z ifodasini topdi.
Suv keltirish, suv saqlash va
choy damlash uchun mis choynak, mis
ko‘za, choydish, kashkil o‘zbek xalqi orasida eng ko‘p tarqalgan mis idish
-
lardan biridir. Choydishda suv tashiladi yoki choy qaynatiladi. Uning bo‘yi
25–30
sm
, qorni esa balandligiga yaqin kattalikda bo‘ladi. Ular har xil
ko‘rinishga ega bo‘lib, tagida chambaragi bo‘ladi. Uning dastasi quyilib,
81
idishning o‘rtasiga ikki mix bilan parchinlab mahkamlanadi. Choydishning
qopqog‘i ko‘pincha shabaka, ya’ni panjarali o‘yma qilib ishlanib, dastasiga
o‘rnatiladi. Dastalari yoy shaklida qayrilgan bo‘lib,
pastki uchi tumorcha
“madoxil” shaklida tugaydi. Ba’zi hollarda ilon boshiga o‘xshatib quyilib,
ilonning og‘zi ochiq yoki yopiq holda tasvirlanadi. Qadimgi miskarlarning
aytishicha, ilon boshining tasviri idishni jinlardan saqlaydi. Idishlar dasta
-
siga idishni ishlagan ustaning nomi, ayrim hollarda buyurtma berganning
nomi yozib qo‘yilgan. Choydishlarning yumaloq, yapaloq qorinli “satranj”
va ingichka bo‘g‘izli “isfaxon”lari bo‘lgan.
ko‘za – ariq yoki quduq suvlarini tashishda ishlatiladigan kattaroq idish.
Ko‘za ikki xil: qorni yumaloq, bo‘g‘zi yuqoriga kichrayib ketuvchi hamda
konussimon qorinli bo‘ladi. Suv olib kelish uchun mis Chelak – kashkil
ham ishlatilgan.
Dostları ilə paylaş: