41
asosida vujudga kelgan. Hozirgacha tibetliklarning asosiy dini hisoblanadi. Lamaiz
rivoyatlarga juda boy. Ta’limoti: buddaviylikni barcha aqidalarini qabul qilgan,
tantrizmga binoan odam va koinot bir-biri bilan bog’liq voqelikdir. Yogalar
amaliyoti orqali mudroq energetik ibtido harakatga keltiriladi. Lamaizmda juda
ko’p xudo (budda)lar va g’ayritabiiy mavjudotlar mavjud. Xudolar guruhiga Budda
Shakyamuni boshchilik qiladi. Batxisatvalar va rohiblarga ham sig’iniladi.
Dindorlar va diniy tashkilotlarga bosh ruhoniy – dalay-lama (mo’g’ul-tibetchada –
dengiz kabi buyuk) rahbarlik qiladi.Diniy hayotning markazi, shuning bilan birga
ma’rifiy va siyosiy markaz ibodatxona hisoblanadi.
Markaziy Osiyo Xalqlarining tarixida buddaviylik muayyan o’rin egallagan.
Buddizmning Markaziy Osiyoda tarqalishi miloddan avvalgi II asrlarda grek-
baktriya podshohligining o’rnida qaror topgan Kushon imperiyasining rivojlangan
davriga to’g’ri keladi. Kushon imperiyasi o’zining eng gullagan davrida (I-III
asrlar) Markaziy Osiyoning bir qismini, Afg’oniston, Pokiston, Shimoliy
Hindistonni o’z ichiga olgan. Buddizm Hindistondan markaziy Osiyoga, undan esa
buyuk ipak yo’li orqali Xitoy va Uzoq Sharqqa tarqalgan. Budda dinining
iadimdan keng hududlarga tarqalganligini Beruniy ham o’z asarlarida eslatib
o’tgan: “Budda e’tiqodi janubga tomon Suriya hududigacha tarqalgan edi, so’ng
mazdaizm siquvi ostida budparastlar Eron va Iroqdan Balxning janubidagi
mamlakatlarga ko’chib o’tganlar”.
14
Talabalarga islomgacha bo’lgan davrda buddaviylik Markaziy Osiyoda
g’oyaviy turmushning muhim tarkibiy qismlaridan birini tashkil etganni ta’kidlab
o’tmoq joizdir. O’lkamiz xalqlarining Hindiston bilan Kushon davlati va Eftalit
davrida yaxshi yo’lga qo’yilgan savdo-iqtisodiy munosabatlari tufayli hind
madaniyati unsurlari bilan Budda dini kirib kelgan.
“Buddizm sharqiy Eron va Movarounnahrda qaror topib, Balx hamda
Buxorodek azim shaharlargacha etib kelgan....YOrkent, Xo’tan, Qashg’ar,
Toshkent, Turfon, Kuchi va Qorashaharda Budda ibodatxonalari qad ko’targan.
14
Абу Рейхан Беруний. Индия. Избранные соч. II – том. Т., 1963 - С. 37.
Dostları ilə paylaş: