Toshkent moliya instituti moliya fakulteti

2.2.Agrar munosabatlarni rivojlantirishning tashkiliy-iqtisodiy ko‘rsatkichlari tahlili.
Uzoq davr mobaynida qishloq xo‘jaligiga nisbatan noekvivalent ayrboshlash mavjud bo‘lib kelgan edi. Iqtisodiyotda rejali tizim amal qilgan yillarda qishloq xo‘jaligidan boshqa umumdavlat ehtiyojlari uchun juda katta mablag‘lar “sog‘ib” olingan edi, xodimlarga esa eng kam ish haqi to‘landi, uning darajasi tirikchilik minimumidan ancha past edi. Bu hol narxlar siyosati, investisiyalar, moddiy-texnika ta’minoti, mehnatga haq to‘lashda yanada yorqinroq namoyon bo‘ldi. Qishloq xo‘jaligi bo‘yicha hukumatning bir qancha qarorlari qabul qilinganligiga qaramay, ushbu muhim sohada ahvol tubdan yaxshilanmadi va u mamlakat oldida turgan ijtimoiy-iqtisodiy vazifalarni hal qilishga to‘sqinlik qildi. Turg‘unlik yillarida qishloqda o‘ta og‘ir ijtimoiy vaziyat yuzaga keldi. Ko‘pchilik qishloqlarda tibbiy muassasalar, shuningdek do‘kon va maktablar yetishmas edi. Ko‘p yerlar agrar sektor oborotidan chiqarib tashlangan va tubdan yaxshilashga muxtoj edi. Agrar sektor ishchilarining maoshlari shahardagi ishchilarning maoshlaridan 3-5 marta kam edi.
Mana shunday sharoitda O‘zbekiston 1991 yilda o‘z mustaqilligini e’lon qildi va tub iqtisodiy islohotlarni amalga oshirishga kirishdi.
- xom ashyo yetishtirishga yo‘naltirilganlik;
- yer-suv resurslarining cheklanganligi;
- ijtimoiy va ishlab chiqarish infratuzilmasi taraqqiyotining pastligi;
- qishloqda aholi va mehnat resurslarining o‘sish sur’atlari yangi ish o‘rinlari yaratish va iqtisodiyotning rivojlanish sur’atlariga nisbatan yuqoriligi;
- yerni qashqatqich holda ekspluatasiya qilish natijasida uning tabiiy
unumdorligining pasayib ketganligi;
- agrotexnik qoidalarga rioya qilinmaslik va almashlab ekish jarayonining buzilganligi (oxirgi paytlarda almashlab ekishni barbod qilinganligi);
- yerlarning meliorativ holatining qoniqarsizligi, suv ta’minoti va drenaj
quduqlarning achinarli xolatga keltirilganligi;
- suvdan oqilona foydalanmaslik maqsadida ilg‘or sug‘orish tizimlarini
joriy etilmaganligi;
- mineral o‘g‘itlar va turli kimyo vositalari narxlarining o‘sib borishi;
- madaniy o‘g‘itlar asosini tashkil qiluvchi chorvachilik sohasiga e’tiborning susayishi;
- yonilg‘i-moylash materiallari narxining ortib borishi;
- qishloq xo‘jaligida band mutaxassisilarni layoqati yetarli emasligi tizimning tugashiga sabab bo‘ldi deyish mumkin.
- XX asrning 80-yillarigacha iste’mol tovarlarining asosiy qismi mamlakat tashqarisidan keltirilgan. Bunday holatni yuzaga keltirgan asosiy sabablari qishloq xo‘jaligi ishlab chiqarish vositalariga davlat mulkchiligi va iqtisodiyotni boshqarishning ma’muriy usullari tashkil etganligidir.
- Qishloq xo‘jaligi korxonalarining qaror topgan tarkibi, davlat tomonidan qishloq xo‘jaligi, ishlab chiqarish vositalari va mahsulotning monopol boshqarilishi, moddiy-texnik resurslar taqsimotining, mehnatga haq to‘lash va daromadlarning qattiq nazorat qilinishi, davlatning yuqori organlari tomonidan ishlab chiqarish va iqtisodiy faoliyatga qo‘yilgan ko‘plab cheklovlar, qishloq xo‘jalik ekinlarini joylashtirishdagi, ularni ishlab chiqarish hajmini belgilashdagi qat’iy ixtisoslashuv pirovardida dehqonni ishlab chiqarish vositalari va mahsulotdan, eng muhimi esa - yerdan begonalashuviga olib keldi.
Bozor iqtisodiyotiga o‘tish agrar tadbirkorlikning yangi tuzilmasini yaratishni taqozo etdi.
- Islohotlarga qadar mavjud bo‘lgan qishloq xo‘jaligi ishlab chiqarishi xo‘jalik yuritishning rejali usuliga moslashtirilgan korxonalar tuzilmasiga ega edi. Aynan shu xususiyatlar qishloq xo‘jaligidagi institusional va tarkibiy o‘zgarishlarning maqsadlari va bosqichlarini oldindan belgilab bergan.
Mamlakatimizda qishloq xo‘jaligida islohotlarni o‘tkazishda quyidagi holatlar inobatga olindi:
• yer (agrar ishlab chiqarish uchun yaroqli bo‘lgan) va suv resurslarining cheklanganligi, ularning notekis taqsimlanishi va aholining o‘sish sur’atlari nisbatan yuqori bo‘lgan sharoitda yerga xususiy mulkchilikning joriy etilishi jamiyatda ijtimoiy beqarorlikning manbai bo‘lib qolishi mumkin;
- qishloq xo‘jaligi korxonalarida ishlab chiqarish salohiyatini shunday mehnat vositalari bilan to‘ldirib tashlanganki, ularni texnik jihatdan mayda xo‘jaliklarga bo‘lib tashlashning umuman iloji yo‘q, (masalan paxta yetishtirish bo‘yicha texnologik majmua shunday mashinalarni ham o‘z ichiga oladiki, ularni mayda oilaviy fermalarda ishlatish samarasiz bo‘ladi, qishloq xo‘jaligi mashinasozligining mayda xo‘jaliklarga xizmat ko‘rsatuvchi texnikani ishlab chiqarishga tezkorlik bilan moslashtirilishiga umid qilish befoyda edi). Bunday sharoitda mayda oilaviy xo‘jaliklarni tez shakllantirish ko‘p hollarda ularni almisoqdan qolgan texnologiyada foydalanishga mahkum etgan bo‘lur edi;
• yer-suv resurslari raqobatli taklifning mavjud emasligi tufayli fermer
xo‘jaliklari yer va irrigasion tizimlarni ijaraga berish orqali daromad oluvchi ijarachilarga qaram bo‘lib qolishlari mumkin edi.
Shuning uchun agrar islohotlar konsepsiyasiga binoan quyidagi institutsional o‘zgarishlar ko‘maklashuvi kerak edi: yerni xususiylashtirish, sovxoz, kolxozlarni tugatish va yangi ishlab chiqarishni hayotga tatbiq etish, shuningdek qishloq xo‘j aligi mahsulotlarini qayta ishlash sohasidagi korxonalarni, qishloq xo‘jaligiga xizmat ko‘rsatuvchi va moddiy-texnika ta’minoti bilan shug‘ullanuvchi korxonalarni xususiylashtirish. Iqtisodiy islohotlar amalga oshirilgan yillarda qishloq xo‘jaligi xususan g‘alla mustaqilligini va umuman oziq-ovqat xavfsizligini ta’minlashda muhim rol o‘ynadi. Bunga mamlakat iqtisodiyotining agrar sektorini isloh qilish bo‘yicha ko‘rilgan chora-tadbirlar tufayli erishildiki, ular makroiqtisodiy barqarorlikni va iqtisodiy o‘sishni yangidan yo‘lga qo‘yishda muhim omillarga aylandi.
Respublikamizning qishloq xo‘jaligidagi o‘zgarishlar iqtisodiy islohotlarning milliy O‘zbek modelining eng muhim tamoyillari asosida amalga oshirildi. Bu eng avvalo, tashkiliy-huquqiy asoslarning yaratilishida,
tarkibiy-investision siyosatni yuritishda davlatning faol aralashuvida hamda
tarkibiy o‘zgarishlarning ketma-ketligida o‘z aksini topdi.
O‘zbekistonda agrar islohotlarning asosiy maqsadlari quyidagilar bo‘lib hisoblanadi:

• 
  aholiga kerakli miqdordagi oziq-ovqat mahsulotlari va qayta ishlash sanoati uchun xom ashyo yetkazib berishni ta’minlaydigan ishlab chiqarish sharoitlarini ta’minlash;
  
• 
  iste’mol bozorlarini barqarorlashtirish;
  

• 
  qishloq aholisining ijtimoiy muammolarini muvaffaqiyatli hal qilish imkoniyatlarini shakllantirish;
  
• 
  agrar tarmoq samaradorligini ta’minlash va uning asta-sekinlik bilan mamlakat iqtisodiyotining barqaror bo‘lishidagi hissasini oshirishga erishish.
  

Bu maqsadlarga erishish uchun quyidagi asosiy vositalardan foydalanish lozim edi:
1. Qishloq xo‘jaligi ishlab chiqarishidagi mulk shakllari turlaridan samarali
foydalanish. Bunda raqobatga asoslangan mulkchilik tizimidan foydalanish,
ya’ni, qayerda qaysi mulk shakli eng ko‘p samara bersa, o‘sha yerda shu mulk
shaklidan foydalanish tamoyili asosida ish yuritish muhim ahamiyat kasb etadi.
2. Aholining daromadlarini oshishiga xizmat qiladigan agrar sektordagi mehnat unumdorligini oshirishga erishish.
3. Ish jarayonlarini mexanizasiyalashtirish va avtomatlashtirish, bu o‘z navbatida mehnat sharoitlari va ularning natijalarini o‘zgartiradi.
4. Qishloq xo‘jaligi ishlab chiqaruvchilari, qayta ishlovchi korxonalar ishchilari va ularni tashkil qiluvchilariga tizimli ravishda yo‘l-yo‘riqlar berib borish, shu bilan birgalikda ishlab chiqarishga ko‘proq takomillashgan va tejamli omillardan foydalana borish, marketingni joriy qilish.
5. Ichki agrar ishlab chiqarishni himoya qilish, moliyalashtirishni davlat
tomonidan qo‘llab-quvvatlash, iqtisodiy xavfsizlikni ta’minlash.
6. Qishloq hayoti va qishloq xo‘jaligi ishlab chiqarishi infratuzilmasini
shakllantirish.
7. Agrosanoat ishlab chiqarishida bozor mexanizmini takomillashtirish va korxonalar raqobatbardoshligini ta’minlash.
8. Baho tizimini takomillashtirish orqali qishloq xo‘jaligi ishlab chiqarishini barcha turlarini samarali bo‘lishiga erishish, maxsus fondlarni tashkil qilish orqali esa qishloq xo‘jaligining kam samarali, ammo hayot uchun zarur tarmoqlari ishlab chiqarishini barqarorligini saqlab qolish.
9. Qishloq xo‘jaligining ayrim tarmoqlari, ayrim hududlar ishlab chiqarishi yoki ayrim qishloq joylarini alohida yoki bir butun holda qishloq xo‘jaligini rivojlantirish dasturlarini ishlab chiqish va amalga oshirish, shu orqali yer fondini, yer unumdorligini, chorva mollari genetik salohiyatini, shuningdek, qishloq xo‘jaligi mashinasozligi imkoniyatlarini oshirish.
Qishloq xo‘jaligida islohotlarga bir qator obyektiv va subyektiv omillar ta’sir ko‘rsatdi.
Obyektiv omillarga asosan quyidagilar kiradi:
- qishloq xo‘jaligini mavjudlik va tashkil etish xususiyatlari;
- agrar sektordagi bioklimat salohiyati darajasi;
- qishloq xo‘jaligi ishlab chiqarishining katta mehnat sig‘imiga ega ekanligi agrar sektorda bozor munosabatlarining to‘la rivojlanmaganligi va uni qishloq aholisining qabul qilishi qiyin bo‘layotganligi;
- agrar soha faoliyatini tashkil qilish jarayoniga davlatning aralashuvining zarurligi.
Qishloq xo‘jaligida islohotlarda subyektiv omillar ham muhim o‘rin
tutadi. Subyektiv omillarga kishilar, ya’ni ishlab chiqaruvchilar, rahbarlar,
iste’molchilar va boshqalar kiradi.
Shuningdek, qishloq xo‘jaligida islohotlarga quyidagi umumiy omillar
ham ta’sir ko‘rsatadi:
• korxona hajmi yiriklashuvining texnologik samarasi;
• texnik rivojlanish (biologik, mexanik, tashkiliy-texnik);
• tadbirkorlikning maxsus omillari;
• qishloq xo‘jaligi ishlab chiqarish omillarini o‘z vaqtida ta’sir ko‘rsatishini ta’minlovchi jihatlar;
• umumiqtisodiy rivojlanish (talabning o‘sishi, tovar va xizmatlar bahosi);
• siyosiy o‘zgarishlar.
O‘zbekistonning qishloq xo‘jaligida tarkibiy va institusional o‘zgarishlar bir qancha yo‘nalishlarda yuz olib borildi.
Birinchi yo‘nalish - ASM ni isloh qilish bo‘lib, yer islohoti kolxoz va sovxozlarni qayta tashkil qilish, qishloq xo‘jaligiga ishlab chiqarish vositalarini yetkazib beruvchi va xizmat ko‘rsatuvchi tarmoqlardagi korxonalarni vaqishloq xo‘jalik mahsulotini qayta ishlovchi hamda iste’molchilarga yetkazib beruvchi korxonalarni xususiylashtirishni o‘z ichiga olgan Respublikada yerga bo‘lgan yangicha iqtisodiy munosabat, ya’ni asosini xususiy mulkchilik tashkil etuvchi qishloq xo‘jaliklaridagi xo‘jalik yuritishning yangi turlari shakllandi.
Ikkinchi yo‘nalish - mahsulotni xarid qilish va sotish tizimini, ulgurji vachakana savdoni davlat tasarrufidan chiqarish. Natijada davlatning tayyorlovtashkilotlari tomonidan qishloq xo‘jalik mahsulotlarini xarid qilish keskinqisqardi. Sotuvning yangi kanallari, jumladan, ulgurji bozorlar, birjalar, yarmarkalar rivojlana boshladi.
Uchinchi yo‘nalish - agrar sektorni davlat tomonidan tartibga solish tizimining o‘zgartirilishi- ASMning tashkiliy tuzilmalarini va boshqaruv uslublarini qayta qurish, texnika va uskunalarni yetkazib berish bo‘yicha lizing munosabatlarini hamda qishloq xo‘jalik faoliyatini ixtiyoriy sug‘urta qilish shakllandi.
To‘rtinchi yo‘nalish - qishloq xo‘jalik tashkilotlarini kommunal xo‘jalik va ijtimoiy infratuzilma obyektlarini saqlash vazifalaridan ozod qilis hga urinishlar bilan bog‘liq.
Institusional o‘zgarishlarni o‘tkazishda quyidagilar ko‘zda tutildi:

• 
  agrar sohada ko‘p ukladli iqtisodiyotni vujudga keltirish;
  
• 
  yerga mulkchilik masalalarini hal qilish;
  
• 
  bozorga asoslangan xo‘jalik yuritishning turli shakllarini joriy etish va rivojlantirish;
  
• 
  qishloq xo‘jalik ishlab chiqarishini tartibga solishning ilg‘or shakllarini joriy etish;
  
• 
  talab va taklifni inobatga olgan holda bozor infratuzilmasini shakllantirish hamda qishloq xo‘jaligini tartibga solishning tashkiliy tuzilmalarini takomillashtirish.