Türkcə Etimoloji Sözlük
Yüklə 24,78 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
WWW.TURUZ.COM yüksək dağlarda yer alıb, keçi bəsləyən . 1 .
mərkəzlənmək. aralaşmaq. 1 .
ordu qurmaq. orduya yerləşmək. düşərgəyə köçmək.
aram. dinlənmə. hizur. ortuna yernə
. əvəzinə
.- bunun orduna onu ver .
.bir x əstəlik adı. oru . 1 . (r < > y ) oyu. oyuq. çuxur. oyuq. 1 .
or. qala. qala bürcü . 1 . xəndəq
.
-
: diş kirası. diş ödək.
.
oruc 1 . {
ər (ertə: səhər ) + gec (gecə: axşam ) .
gecə gündüz } .
sum. 1 . bacaq. baçaq . bağac. baçqa. pəhriz .
. bağırsəq
:
kürənmək .
pərhiz edmək ) .
oruq 1 .
yol. eyləm
. 1 .
çara .
çözüm .
imkan. uyqunluq. 1 .
-
: iftar açmaq .
oruç pozmaq .
: ramazan ‟ın ilk günü
.
ibrət . dərs
. sınır
. ölçü
. im. hədəf
. - oruqunca : isulən .
orulmaq < > urulmaq
. biçilmək. tarılmaq. dərilmək.
arıq
. zayıf
. qurumuş
. kor olmuş .
ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük WWW.TURUZ.NET
örüş . otlağ
. mərtə'
. 1 .
yığım .
ormağa yetən .
biçin .
biçim . 1 . hörüm. örum. urum. təsdə. dəsdə. boyun. tutamaq. sap. kəsim. - bir örüm ot : bi örum ot
bir oraqta biçilən ot .
1 .çevriş. çevrim. taxım. qılış. dövrüş. davranış. davrış. gediş. tutum. tutuş. əxlaq. durum . duruğ. qonuş. barış. varış. boluş. oluş. biçiş. hal. çap. orun. yağday. halət . qasnaq. şərayit. rəftar. tutum. oluş. duruş. şəkil. şəkl. movqe'. movqeiyyət. vəziyyət. - keçim
orunu. 1 . mənsəb. məqam. öhdə. rütbə.
, dərgə : duraq. 1 .
.
.
. əl ələ hörülüb, yerə təpərək, yallı kimi oynanan oyun.
. kürsi. məqam. moqeiyyət. movqeiyyət. post.
. dərəcə. -
arasında olan orun , dərəcə : qarabaş.
işlik orun: bizinis kiləs. iş kişilərinə, adamlarına özgü yer.
orn . 1 .
məqam. yer. məkan. məhəl. 1 .
dəğiş. əvəz. bədəl. 1 .
görəv yeri . oturaq. çalışma yeri . özəl yer
.
məkan .
yer. - orunbasar: maavin .
canişin . 1 . məqam
. təxt.
yer. paya. dərəcə
. - orun salmaq: yer yataq salmaq . 1 .
şö'bə . bölük
: ulət dayrələri : düvlət orunları .
dolayları . 1 .
yer. yataq. yatanda. altına üsdünə başına
örtülən yaraqların HƏSƏN BƏY HADİ TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM tümü
.
orun
: yataq yapaq: hər bir nərsəni
yük
. yorqan
döşək . ) yığıb bağlamağa yarar örtü .
orun salmaq: yer yut hazırlamaq . yer salmaq . orun dartmaq: yerin dartmaq .
xəstələnmək . 1 .
mal heyvanın barındığı yer . dam. damız
. axır
. ağıl
. daxma.
kovan. tavla. qəfəs .
toyuq orun: küm
.
küməs .
at orun: axır
. 1 .
gərək . dəlil
. illən
.
orunlu
köklü durum .
orunu güdük
: güclü dəlili olmayan . 1 .
urunqu. şərəf . onur. urum. haysiyət . - onurlu davranış
. 1 .
qararqah. yer .
yataq .
mənzil .
məqam . 1 .
görəv yeri . idarə
. 1 .
nisbət . tənasüb
. münasibət . - orunun gör oyunun gör
orunla gəzən oynuyar gedər \\ oranasız gəzən oynayar gedər .
işlər
: hesap kitablı işlər .
.yer.
məkan.
yataq. məkan. məvqi.
mal orun : axır
heyvan b arınağı .
öt orun: səfra kəsəsi . -
ayağ orunlu : ayağı yerdə . dinc. -
: dinc yaşamaq
. - at orun : axır
tavuq orun : küməs
. ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük WWW.TURUZ.NET
orun salmaq : yataq hazırlamaq.
orunla: yerinə qoy .
təprəmdə hər nə yerindən orunl andı : yer bə yer oldu . -
çəkib ornumdan qopardı . orunbasar orun basar . ötgi. maavin.
canişin . orunc urunc .
.
ışıq. hər tutuq, bağlı nərsəni açan. açaq. -
qaranqu işi orunc açar
. 1 .
rüşvət. kəvik. - qara bulutu yel açar,
bilə il açar: rüşvət düğün açar . 1 . hədyə
.
bağış. oruncaq ( < or:
yer) . yerinə qoyulacaq, qaytarılacaq nərsə. əmanət. borc.
oya. işləmə
. 1 .
rəhin .
əmanət. orunduq orunduq . 1 . qoltuq.
səndəl
. 1 .
otracaq gərəkləri. 1 .
yəhər aracları. 1 . çapduq. otraq aracları ( yəhər
) .
. yataq. kıravat
.
orunduq qulaq: kıravat
( təxt
. yataq) başlığı .
orunğ >
.
. təxt.
orunquluq bayraq. orunlamaq yerləmək
. kökləmək
. dəlilləmək . isbatlamaq. orunlanmaq 1 . yerləşmək. 1 . yurt edinmək. kök salmaq. 1 . yerinə gətirilmək . yerləşmək . yer eləmək . kök salmaq .
: yerləş . orunlaşdırmaq yerləşdirmək.
HƏSƏN BƏY HADİ TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM orunlaşmaq yerləşmək.
yerli yerində . uyqun. münasib. orunlu 1 . onurlu. urumlu. urunca. şərəfli .
. yerində. münasib. uyqun.
- orunlu orulun:. yerində yerində
bə yer
. uyqun uyqun. gərəyi kimi .
təxd
.
məqam. orunmaq yerləşrmək . qoy ( n
maq. qoynmaq. bərpa olmaq .
münasibətsiz. uyqunsuz. asılsız. dəlisiz.
münasib
. orunta orunda . münasib
yerində
. uyqun. oruntaq oruntağ . oru ntoğ . yüksək yer, dərgə, dərəcə məqam.
öqürtləmək. ögürtləmək. yerləşdirmək. oruntlamaq orundlamaq . 1 .
yer bə yer edmək. 1 .
ayırmaq. seçmək. orus 1 .
taleh. uğur
.
bəxt .
mutluluq. 1 .
amac. hədəf.
oruspi
qallaş. kəllaş. kəlləş. çaqqal. çalqaş. çallaş. kavtaq. kavtuq. kovtaq. qoltaq. qalaqlı. qalaq. yalaq. dalaq. çaltaq. qaltaq.qaytaq. qaltuq. ediş. iş. f ışqı.
d ışqı.
fışqıraq. dışqıraq. qaldırım yosması. ərcən. ərkək istəyən ARIN
Türkcə Etimoloji Sözlük WWW.TURUZ.NET
qızmış qadın. qarabet. dönək. şələxtə. qancıq. sürtük. y elə. yələ. qəhbə. fahişə. ruspi. oruspı qəhbə. yırtıq.
yerləşmiş. yer almış.
biçmək . orü
. sabıv
. ormək
. çapı
. ( > dero (fars) ) . orü parça
. oryun ( > rayon) . < or . orun: yer .
bölgə . orzulanmaq ( z < > d ) ordulanmaq . ( < or: yer) .
yerləşmək. oturmaq. -
yüksək dağı, oğlaq çatan: yüksək dağlarda yer alıb, keçi bəsləyən . os (: üs :
uc: u ç ) + mək
: bəyqəlmək >
böyümək (: üz . öst . üst ) üsmək . ötmək . ötgün
. üsgün
. -
yaşı üsgün : ötgün .
keçmiş . osal 1 . kötü. fəna. işə yaramaz. netəsiz. dəğərsiz. 1 .uysal. məzlum
əl ayağsız . kala keh. - osalqa aylanmaq: kötüləşmək
netəsi düşmək .
unutur
.
.
osallanmaq kötüləşmək. dəğərsizləşmək.
HƏSƏN BƏY HADİ TƏBRİZ
WWW.TURUZ.COM osallaşmaq kötüləşdirmək. dəğərini düşürmək. işə yaramaz duruma gətirmək.
kötüləşdirmək. dəğərini düşürütmək.
zərər. ziyan. pozma. korlama. -
vermək
pozmaq
.
uzluq.
osanğ . gic. qafil. dalqın.
bu. osılay böyləliklə .
o sılay
. məumulən
. böylə
. osıt ötüt. sibqət .
ötən. sibqət alan .
əlverişli . çalıqlı
. canlı
. işgüzar
. hamarat. 1 .
neşəli .
şən. Yüklə 24,78 Mb. Dostları ilə paylaş:
|