Türkcə Etimoloji Sözlük

. 

rəh bə rəh

. 

ovşın atan

. 

ovışım

:

 

dürli rəhli

.  

ovış

 

 

oyşuq

. oyuq. kov. qaynaq. 

mərkəz

.  

oviy şaviy edə barmaq

 

 

çox üzülmək. ağlamaq. 

 

ovqalamaq 

 

ovxalamaq. 

oğxalamaq

. 

oğuşturmaq. yoğurmaq. 

 

ovqan 

 

ovğan

. ovan. av

qan. gəbə. yüklü 

(inək

)

.  

ovqara 

 

qab

.

 halta

.

 kasa

.  

ovqili 

 

oğgili

. oğulmuş. döğülmüş. avardılan. 

 

ovqılı

 

 

ovgılı

. 

oğqılı. avradıq. 

- 

avradıq

, 

ovqılı ət: çərxlənmiş ət. 

 

ovqın

 

 

avqın. oyqın. güdük. gük. duvar dibindən su yeritməyə 

olunan dəlik. 

 

ovqun 

 av

qın. oyqun. oğun. güh. duvar altında su axımı üçün 

açılan su yolu. 

 

ovlaq 

 

1

.

 < av

.

 

bir nərsənin cumalaşdığı

. 

çox olduğu yer

. 

yığıncağ yeri

. -

 

otluq suvat yerlər hər bir dirikə ovlağ

 

(

yığıncağ yeri

) 

olmuşdu

.

 1

.

 

ceyran balası

. 

1

.

 

ovad. abad. 

avad. nərsənin yığvasını, bolluğunu, çoxluğu göstərən 

söz. 

1

.

 

avlaq. oylaq. dərə. 

1

.

 

quşlaq. avlanacaq quşların 

çox olan yeri. yatlaq.

 

yataq. 

1

. 

ov yeri. qamırqa. qoşlaq. 

 

ovlaq 

 

ovlağ

. atlaq. 

çapalanğ. nəxcir. 

 

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

ovlama 

 - 

ovu çevrələyib, quşatmaqla yapılan

 

avlama, ovlama 

çeşiti

: qapanav. qapanov. 

 

ovlamaq 

 

avlamaq. qınsamaq. qaplamaq. tutmaq. 

 

- 

kəklik ovlamaq üçün

, 

başqa bir kəkliyi öttürmək

: 

qıqırtmaq. qaqırtmaq. 

 

ovlanmaq 

 

avlanmaq. aldanmaq. qandırılmaq. oyuna gətirilmək. 

 

ovlaşmaq

 

 

olaşmaq

.

 

yığışmaq

.

 toplanmaq

.

 

çevrələmək

.  

ovlatlıq

 

 

oğulluq. oğlatlıq. 

 

ovlayan 

 

avadan. çəkişli. şəkilli. yağşıqlı. gəlşikli. görməgəy. 

görməli. yaxımlı. gözəl. dilmə. diləm. qəşəh. içən. 

içəgən. çəkici. hopan. cəzzab. cazib. 

 

ovlaz 

 

gözüpək

.

 

atılqan. 

 

ovmac 

 

əl ilə oğulub, yoğrularaq yapılan yiyəcək. 

 

ovmaq 

 

1

.

 

öğmaq

. 

oxşamaq

. 

sığarlamaq

. 

1

. unlamaq. 

maydamaq. yarmaq. 

dövmək

.

 1

. 

övmək

. uvmaq. 

oğalamaq. ovalamaq. ufalamaq. 

 

ovnaçı

 

 

<

 

ovnaqçı

. 

oğnaqçı 

>

 

oğnaçı. qıvırçı. ıvırçı. ufaçı. 

xıdavatçı. qasmaçı. qırmaçı. qasmac. qırmac. qıtmac. 

xırdavatçı. xərəzi. qıdavatçı. qırdavatçı. çərçi. kərəçi. 

qərəçi. çərəçi. 

 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

454 

ovnaq 

 

oğnaq. 

qıvır zıvır. ıvır zıvır. ufaq təfəq. incik boncuq. incik 

mıncıq. xıdavat. xırdavat. qıdavat. qırdavat. 

 

ovnaqçı

 

 

> 

ovnaçı

. 

oğnaqçı 

>

 

oğnaçı. qıvırçı. ıvırçı. ufaçı. 

xıdavatçı. qasmaçı. qırmaçı. qasmac. qırmac. qıtmac. 

xırdavatçı. xərəzi. qıdavatçı. qırdavatçı. çərçi. kərəçi. 

qərəçi. çərəçi. 

 

ovraq 

 obraq

. opraq. oğraq. əprik. əzik üzük, əsgimiş nə. 

(orqaq

: doğrayan, kəsən arac

)

.  

ovrəng

 

 

evrənğ 

<

 

orunğ. təxt. 

 

ovruq 

 

oğraq

. 

oğruq

. 

1

. 

bax > uqruq

.

 oqruq

. 

1

. 

qəmiğin ək

 

yerlərl. bəl qəmiğinln boyunla birləştiği yer. dağın 

yamacı. bittiği yer. boğun. məfsəl. 

 

ovrulmaq 

 

izinə gəlmək

. 

çevrilmək

. 

qayıdmaq

. dolanmaq.  

ovsalamaq 

 

övsələmək. üzgələmək. 

 

ovsanadan çıxmaq

 

 

rədd olmaq

.  

ovsanaya düşmək

 

 

qəbul olunmaq

. 

yerinə düşmək

.  

ovsanmaq 

 

razılıq vermək

. 

yerinə düşmək

.  

ovsar 

 

avsar

. 

1

. 

(cığav

. 

cılav

. cilov) < 

yığav

. 

yular

. 

qantarma. 

qıntarma. at yuları. noxda. düzgü. dizgi. dizgin. düzgün. 

yular. minək heyvanı istəyə düzgün, uyqun sürməyə 

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

yarayan ovsar. -

 

at yularının

, 

ovsarının iki yanında olan 

qayışı

: 

qantarma. qıntarma. 

1

. cilov. güc. tab. qatlam. 

dözüm. iradə. ixtiyar. 

1

. 

əvsər

. 

övsər

. savsar. sovsar. 

əsgü 

(<

 

əsmək)

. taxılı yelləyib, savurub seçməyə, 

ayıqlamağa yarar böyük ələk,

 arac. 

1

. qıltar. mal qaranın 

boynuna taxılan ip, qayış. 

1

. 

ovac

. sap. qap. qaput. 

(<

 

qapmaq)

. dəsdə. dəsgirə. 

 

-

 

bütün hızlıqla

, 

son sürətlə

, 

düzgün sallaraq

, ovsar, 

cilovu boşaldaraq

, 

dördnala at sürmək

: doludizgin. 

doludüzgün. 

 

- 

at ovsarı

: 

arğamçı. 

 

ovsar 

 

başlıq.lüqam. licam. çatqan. çətgən. gam. dizgin

. dizgin. 

yular. yolar. 

kəlləki

.  

ovsarlamaq 

 

<

 

av

.

 

avsarlamaq. 

əsirləmək

:

 tutmaq

 (

əsir

: < av

.

 

avsır 

)

.  

ovsarlamaq 

 

1

. düzgünləmək. dizginləmək. yularlamaq. cilovlamaq. 

1

. 

aşırı davranışları önləmək, du

rmuzlamaq, tormuzlamaq.  

ovsarlayan 

 cilovlayan

. 

pırevantif. qarşlayıcı. qarşılayıcı. qarşılayan. 

önləyici. 

 

ovsarlı

 

 

gəmli. qəmli.

 

qapalı.

 

ovsəlik

 

 

önlük

.  

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

456 

ovsər

 

 

mətirət

.  

ovsın

 

 

yengə

.  

ovsun 

 

<

 

avsun

. qama. cadu. çam. çal. çat. çatu. çata. qam. 

büyü. s

ehr.  

ovsun 

 

1

. 

arbağ. arqaş. büki. büyü. büci. 

(

 

<

 

bükmək

)

. 

arpağ. 

arbağ. büyü. qəmə. kəmə. üfür. arpağ. sehir.

 

gözbağ. 

büyü. sehir. 

-

 

bügü

 yapmaq: ovsunlamaq

.

 

-

 

bügü

 pozmaq: 

ovsunu çözmək

. 

1

. 

xəsdələrə oxunan ovsun

. dua. 

arpağ

. 

arpağa

. 

arbağ

. 

arvıç

. 

arvış

. 

1

. pitik.  

ovsunçı

 

 

arbağçı. 

 

ovsunçu

 

 

1

. 

bügüçü. büyüçü. arpaçı. arpağçı. arbağçı. büyücü. 

üfürükçü. cadugər. sehirçi. bügüçü. bükücü. arpağçı. 

sehirçi. 

-

 

arpacıya (ovsuncuya) verilən para: örünğə

. 

1

. 

çözən. büyücü. caduçu. 

1

. 

savrunçu. cavrınçı. arvaş

. 

arqaş. şaman. falçı. münəccim. 

 

-

 ilan 

ovsunçusu

.

 

ilançi

.

 

yılançı

. 

ovsunçu

 

 

büyücü. hoqqabaz. qaman. qamçı. şaman. çaman. 

çalan. çat. çatuc. çatac. çata. çatu. çam. çal. çat. qam. 

büyüçü. sehirçi.

 

ovsunçuluq

 

 

sehirçilik. bügüçülük. bükücülük. arpağçılıq.

  

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

ovsunlamaq 

 

1

. arbamaq. arpamaq. arpamaq. arbamaq. 

1

. avutmaq. 

büyümək.

 

1

. baymaq.  

ovsunlamaq 

 

avsunlamaq. büğüləmək büyüləmək. bağmaq. 

bağlamaq. büyüləmək. cadulamaq. sehirləmək. 

 

ovsunlu 

 

böyü tutması. 

tutuq.  

ovşamaq

 

 

uşalmaq. üşəlmək. ufalanmaq. oğu

lmaq.  

ovşan

 

 

avşar

. 

yovşan

 

(

 

<

 

av)

. ovlayan. 

yığan

. toplayan.

  

ovşar

 

 

tizqin. düzgün. gəm. yügən. 

 

ovuc 

 

avuc

. 

<

 

av.1. 

qısım

.

 

sıxım

. 1. 

ovuş

. alağan

. 1. oyuc. 

çuxuruq

. 

dərin yer

. 1. apaz.

 qaynaq

.

 

mərkəz

.

 

1

. apaz. avaz. 

-

 bir apaz 

buğda. 

-

 ovuc 

ısırmaq: əlin ayası dişləmək. çox 

qızmaq. 

1

. 

çənqəl. çəngəl. çanqal. pəncə. qapza. qəbzə. 

1

. ayut. avuc. avut. 

iki əlin ayasının yanyana 

dayanmasından oluşan oyum

.  

ovuc 

 

avuc. 1

. gəpəz. havaz. hapaz. qapaz. 

1

. qaram. qatam. 

qapam. qaşam. əlin yarı yumulmuşuna alabildiyi ölçək. 

1

. 

tutam. əl. 

- 

bir 

əl

 un

.  

- 

bir avuc, ovuc

: çox az. 

- 

bir ovuc: 

sıxım. 

- 

ovcun yalamaq: 

təəsüf çəkmək

.  

- 

bir ovuc: bir avuc. 

bir qaçam. 

bir tutam. 

 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

458 

- 

ələ ovuca sığmamaq

. 

ipini qırmaq. azmaq. 

 

-

 

ovucla barmağın

 

tümünə verilən ad: əl. alma, tu

tma, 

qavrama, iş görmə aracı. 

 

- 

tanrı əlizdə ovcuzda saxlasın

. (

uşaq üçün deyilir

). 

 

-

 

avuc ortası. avuc içi. qol ayaz. əl ayası. 

 

ovucaçan

 

 

avucaçan

. əlaçan. dilənən. dilənçi. yalçu 

>

 

yolçu. 

 

ovucca 

 

ovucluq. 

tutam. pəncə. qapış. 

 

ovucda 

 

avucda

. əl içində. 

 

ovuclamaq 

 apazlama

 ( p < > v ) 

avazlamaq.  

ovuclamaq 

 

avuclamaq. 

gəpəzləmək. havazlamaq. hapazlamaq. 

qapazlamaq.  

ovucluq 

 

ovucca.

tutam. pəncə. qapış. 

 

ovuq 

 

çanğıl

. 

çalınğ

. 

çanğ

. 

çən

. 

çağ

. 

çanğ

. 

toz qazıq

. toz.

 unta

.

 

yonta

.

  

ovunmaq 

 

uvunmaq. oğuşma

q.  

ovuntu 

 

oğaraq

. 

sıxaraq

. 

sığarlayaraq çıxan axan nərsə.

  

ovunuq 

 

külkə

. 

küküm

. kekim.

  

ovurt 

 

avurt

. 

1

. ağzın yan boşluğları. 

1

. övünmə. kibirlənmə. 

 

- 

avurtu yelli

: gopçu. 

- 

avurt edmək: üz sallamaq. 

- 

avurt 

satmaq

: özündən yekə danışmaq. 

- 

avurt savut

: hər gələ 

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

danışmaq. 

- 

avurt şişirtmək

: qurralanmaq. 

- 

avurt çökmək

: 

çox arıqlamaq. 

 

ovurt 

 

bax >

 

avurt

.

  

ovurt 

ovurd

. -

 ovurdu 

çökük: çökük yanaqlı. qaşıqçı avırdı.

  

ovuşmaq

 

 

dəğişmək

.

  

ovuşturmaq

 

ovuşdurmaq

. 

qovuşdurmaq

.

  

ovut 

 

1

. 

oxşat. təsəlli. 

1

. 

oxut

. qonaqlığa çağrış

.  

ovutmaq 

 

1. 

ümüd vermək. təsəlli vermək. 

1. 

aldatmaq. 

1

. 

avıtmaq

. 

oxşatmaq

. 

təskin vermək

.  

ovü

 

 maqtol

. 

tə'rif

.

  

ovüsmək

 

 

parιldamaq

. 

rəh bə rəngə çalmaq

.

  

oy 

 

1

. xiyal. 

1

. fikir. -

 oy 

oybirliği: fikirdaşlıq.

 

1

. rə'y. 

-

 

ağ

 oy: 

yansız

 

səs. 

-

 

al oy: tərs, muxalif səs. 

-

 

yaşil

 oy: onat, muvafiq 

səs. 

1. 

sana. mə'ni.

 

1

. kov. 

çuxur

. 

dərə

. 

-

 oyunda: 

dərəsində

. 1. 

ayqınış

. 

oyanış

. 

ayqın

. 

aydın

. 

düşüncə

. 

-

 

oynuzca: 

fikrizcə

. 1. 

səs

. 

rə'y

. 

-

 oy 

vermək

: 

səs vermək

. 1. 

hay. 

səs

. 

səni

 

-

 

çağıdım nədən 

oy 

vermədin

. 1. 

çuxur

.

 

1

. 

fikir. düşüncə. çöb. qurə'. rəy

 

-

 

dışa

 oy

: gizli düşüncə.

 

1. 

oyuq. çuxur. 

-

 oy obuzluq 

y:er: eniş yoqquş, sarp, sərt, 

əngəbəli yer. 

1. 

yaqız at. 

1. 

dərə.