Türkcə Etimoloji Sözlük

öqünc

 

 

ökünc

. 

öğünc

. 1. 

doğru yola çönmə, qayıtma. 

boşurqanma. peşmanlıq. dönmə. döngə. dönüş. çönmə. 

tovbə. nidamət. 

1

. peşman. 

 

öqünclük

 

 

ökünclük

. 

öğünclük

. peşmanlıq. 

 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

578 

öqüncmək

 

 

öküncmək

. 

öğüncmək

. tövbələnmək. boşurqanmaq. 

peşmanlamaq. 

 

öqüncü

 

 

öqünqüçi

. 

kəndini öğən. 

 

öqünçək

 

 

öğünçək

.

 

öğünməyə dəğər

.

 

öğünmə nədəni

.

  

öqünən

 

 

öğünən. öğüngən. övünən. övüngən. 

qaqrıq. qurra. 

qurralı. qururlu. qapalaq. qaplaq. qopalaq. qopalqa. 

qoplaq. qopdaq. qopur. qopunaq. qoppanaq. qapsalaq. 

qopsalaq. şişən. şişək. kibirli. xod pəsənd. quruqan. 

qanquru. məğrur. 

 

-

 

çox öğünə

n: 

ağzı böyük. 

 

öqünqən

 

 

öğüngən. öğünən. övünən. övüngən. 

qaqrıq. qurra. 

qurralı. qururlu. qapalaq. qaplaq. qopalaq. qopalqa. 

qoplaq. qopdaq. qopur. qopunaq. qoppanaq. qapsalaq. 

qopsalaq. şişən. şişək. kibirli. xod pəsənd. quruqan. 

qanquru. məğrur. 

 

öqünqəşmək

 

 

öğüngəşmək

. öğünüşmək. qabarışmaq. qaslanmaq. 

daşmırlanmaq. daşırlanmaq. qayırlanmaq. qaşırlanmaq. 

qaşmırlanmaq. nazlanmaq. pozlanmaq. böbürlənmək. 

boyquşmaq. böyüklənmək. 

 

öqünləcək

 

 

öğünləcək

. 

övünləcək

. fəxr ediləcək. 

 

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

öqünlü

 

 

öğünlü

. 

öğüldi

. bəğənilmiş. tə'rifli. sayın. sayqı dəğər. 

möhtərəm. 

-

 

öğündü

 

kişi. 

-

 

öğünlü

 

kişi. 

-

 

öğünlü

 

ağalar 

xanımlar. 

-

 

öğünlü

 

baxşı. 

-

 

öğünlü

 

aşıq. 

 

öqünmə

 

 

-

 

gəlməmişə öğünmə, keçinmişə döğünmə. 

 

öqünmə

 

 

ögünmə

.

1

. 

qoltuq. təfaxür. iftixar. 

1

. 

öğünc. ökünc. 

sevinc. iftixar. 

öqünmə

 

 

öğünmə

. 

öğünc

. 

övünc

. 

övünmə

. 

güvənc. güvənmə. 

güvəniş. qıvanc

.

 

qıvanma. onur. mubahat. qurur. fəxr. 

 

öqünmək

 

 

1

. 

ökünmək

. 

öğünmək

. doğru yola çönmək, qayıtmaq. 

dönüşmək. döngəmək. dönmək. çönmək. boşurqanmaq. 

peşmanlamaq. tovbələnmək. nidamət edmək. 

1

. 

ökünmək

. 

öğünmək

. bağır döğmək. peşmanlamaq. 

1

. 

ökünmək

. 

öğünmək

. övünmək. güvənmək. qıvanmaq

.

 

fəxr edmək. 

-

 

çox ökünmək

, 

peşman olmaq: başını daşdan 

daşa vurmaq. 

1

. 

öğünmək. övünmək. 

qapalmaq. 

qapalanmaq. qaplanmaq. qopanmaq. qopalmaq. 

qopalanmaq. qopunmaq. qopparanmaq. qapsalanmaq. 

qopsalanmaq. şişmək. şişinmək. qurralanmaq. 

qururlanmaq. 

1

. 

ökünmək

. 

övünmək

. qınanmaq. 

peşmanlamaq. peşmanlanmaq. peşman olmaq. 

 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

580 

- 

çox

 

ökünmək, peşmanlamaq

: 

qafasını daşdan daşa 

vurmaq. 

 

öqünmək

 

 

öğünmək

. 

uğunmaq

. 

ögürükmək

. 

ökünmək

.

 (

öğünmək

. 

sevinmək # döğünmək

: 

peşmançılıq

).1.

 

uvunmaq. 

ökünmək

. 

boğulmaq

. 

bayılmaq

. 

ussun huşun itirmək

. 

keçinmək

. 

nəfəsi 

kəsilmək

. 

için çəkip keçinmək

. 

qəşş eləmək. 

-

 

sevindiyindən 

uğundu

. 

-

 

uşaq ağlayıb uğundu

. 

-

 

uğundu

 

döğünməyə 

ba

şladı

. 1.

 

alışmaq

. 

mənimsəmək

. 1.

 

çığır bağır salmaq

.

 

çığrıqmaq

.

 

qıvalmaq

:

 

sevinmək

.

 

öğünmək qıvanmaq

. 1.

 

ökünmək

 

döyünmək

. 

qayğırmaq

. 

övünmək

. 

öyünmək

. 

peşman olmaq

. 

qayğılanmaq

. 1

. 

peşman olmaq. 

1. (

əldən 

gedən nərsəyə. peşmançılıq ilə

)

 

döğünmək. düşünmə

k. 

fikirləşmək. sağınmaq. heyifsinmək. peşman olmaq. 

-

 

azraq ötənləri ögüngil

. 

-

 

gəlməmiş nərsəyə sevinmə, itən 

nərsəyə ögünmə. 

-

 

əldəkinə sevinmir, əldən getdi döğünmür. 

-

 

yazığına ökündü

. 

-

 

öküş sevinc bolsa, qatıq öksünür

: 

çox 

öğünməyin sonu, döğünməkdi

. 

-

 

öküş sevinc bolsa, qatıq 

öksünür

: 

çox öğünməyin

 sonu, 

döğünməkdi

. 1. 

qüvənmək

. 

inanmaq. tə‟rifləmək. 

-

 

özüvü çoxda öğünmə

. 1. 

kəndini 

öğmək. sevinmək. şişmək. qabarmaq.

 1

. 

köks gərmək. 

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

kükənmək. güvənmək. fəxr edmək. övünmək. 

ögəncmək. övəncmək. özsevmək.

 qurulmaq

. 

xudpəsətlənmək. 

-

 

iki söz öğrəndim diyə qurulmamalı

. 

-

 

qurulub 

şişinmək kişiyə yaraşmaz.

 

1

. öğünmək. döğünmək. 

öküncmək. peşmanlamaq. nədamət edmək.

  

-

 yalandan 

öğünmək

: 

atıb savurmaq. avurt satmaq.

 

öqünmüş

 

 

öğünmüş

.

 

övünmüş

.

 

şişik

.

 qururlu

.

 

özünə bağlı

.

 

özünə 

dönən

.

  

öqüntürmək

 

 

ökündürmək

. 

öğündürmək

. 

ögündürmək

. 1. 

ayırmaq. 

1. 

başqalaşdıaq. dəğişdirmək.

 

1

. 

güvəndirmək

. 

sevindirmək

. 

ilgiləndirmək

. 

ilətmək

. 

öğüdürmək

. 

təşviq 

edmək

.  

öqüntürüq

 

 

ökündürüq

. 

öğündürmək

. 

ögündürmək

.

  

öqünür

 

 

öğünü

r

 qururlu

.

 gurra

.

 

qurrə

.

  

öqünüş

 

 

öğünüş. öyünüş

: 

təhsil

.  

öqünüşmək

 

 

öğünüşmək

. öğüngəşmək. qabarışmaq. qaslanmaq. 

daşmırlanmaq. daşırlanmaq. qayırlanmaq. qaşırlanmaq. 

qaşmırlanmaq. nazlanmaq. pozlanmaq. böbürlənmək. 

boyquşmaq. böyüklənmək. 

 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

582 

öqür

 

 

ögür

. 

ökür

. 

( < 

öq

. 

ökkə

. 

ökə: köks. sinə

).

 

1. 

öğür. ögür. 

öğrənmiş. alşıq. evli. əhli. 

-

 

öqür

 

öqür

 

ağlamaq

: 

önqrədəmək. öqürdəmək. öqqürdəmək. hünkür hükür köksün 

çəkmək. hünkürdəmək. hincqınmaq. 

1. 

öğür

.

 

övür

.

 

mə'nus. 

1

. zümrə. 

1

. bayağ. adi.

 

1. 

topluq. sürü. bölük. 

1. 

tənq

. 

dəng.

 

1.

 

adət

. 

alış

. 

taydaş

. 

yaşca yaqın

. 

öğrənmiş

. 

alşmış

. 

yadırqamaz

 (

mə'nus

).

taqım

. 

dərinti

 (

yaldaş

. 

firqə

. 

zümrə

). 

-

 

öğür olmaq. öyrənmək

. 

alışmaq

. 1.

 

tay tuş

. yar 

yoldaş

. 

alış

. 

əş

. 1.

 

öq

 -

 

ər

. 

cikli, çıxarlı kişi

. 1. 

quruh

.

 

bölük

.

 

1. 

bi

rbirinə alışan heyvan

. 1

. 

ögün. ökün. başqa. qeyr. 

 

öqür

 

öğür

. 

ağır

.  

öqürəmək

 

 

1. 

ökkürüb cınqır çıxarmaq. 

-

 

gecə birinin ökkürtüsün

 

eşitdim. 

1. 

ökürmək. böğürmək. köksüdən bağırmaq. 

-

 

danadək inəklər ökürə

 durdular.  

öqürləşmə

 

 

öğürləşmə

. 

alışmaq

. 

adət edmək. yaxınlaşmaq

. 

mehribanlaşmaq

.  

öqürlü

 

 

öğürlü

. 

məhəbbətli

. 

yaxın olmaq

.

  

öqürlüq

 

 

öğürlük

. 

yaxınlıq

. 

yoldaşlıq

. 

alışlıq

. 

ünsiyyət

. 

ülfət

. 

alışıq

. 

öğrənqıc

.  

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

öqürmə

 

 

1. 

ökkürmə. ökürmə.

 

-

 

gecə birinin ökkürtüsün

 

eşitdim. 

1. 

böğürmə. köksüdən bağırma.

  

öqürmək

 

 

ökürmək

.

 1. ( < 

ökə. ökkə. öggə. öpgə. ağ ciyər. sinə. şüş

). 

öfkürmək. ökdən, içdən ağlamaq. için için ağlamaq. 

-

 

ökürmək böğürmək: bağırmaq. 

1. 

ögürmək

. döndürmək. 

qaytarmaq. çevirmək. 

1

. 

qaytarmaq. böğürmək.

 1. 

ökütmə vurub ağlamaq. 

1. 

öğümək. q

usmaq. 

1

. 

böğürmək

.

 

mönqürmək

.

 

mələmək

. 

böğürmək

. 

bağırmaq

.

 

1

. 

öqürəmək. böğürmək. köksüdən bağırmaq. 

-

 

danadək 

inəklər ökürə

 durdular. 1

. 

öyürmək. ayırmaq. seçmək

.  

öqürsəq

 

 

öğürsək. tez öyrəşən alışan

. munis.  

öqürsəmək

 

 

ögürsəmək

.

 

əşləşmək

.

 

cütsəmək

.

  

öqürtəmək

 

öqürdəmək

. 

( < 

öq

. 

ökkə

. 

ökə: köks. sinə

).

 

öqqürdəmək. 

önqrədəmək. öqür öqür ağlamaq. hünkür hükür köksün 

çəkmək. hünkürdəmək. hincqınmaq. 

 

öqürtən

 

 

ögürdən

. öğüdən. öyüdən. qusduran. bulandıran. 

qaytadan. qəyy gətirən. 

 

öqürtləmək

 

 

ögürtləmək

. 

1. 

önqürtələm. önə qoymaq. seçmək. 

ayırmaq. 

1.

 

orundalamaq. yerləşdirmək. 

1

. 

seçip almaq

. 

seçip atmaq

. 

 

ARIN

 

Türkcə Etimoloji Sözlük

 

 

WWW.TURUZ.NET

 

584 

öqürükmək

 

 

ögürükmək

.

 

çığır bağır salmaq

.

 

çığrıqmaq

.

  

öqüş

 

 

1

. 

öğüş

. övüş. sitayiş. alqış. bəğəniş. mərhəba. 

1

. 

öküş

. 

öküt

. 

əki. əkit. əkim. əğit. əğim. əğiş. əğriş. əğiti. əğitim. 

əğitmə. ərit. ərim. görgü. düzüş. dəriş. yetişik. yetşik. 

yarıq. tərbiyət. tərbiyə. ədəb. 

1

. 

öküş

.peşmalıq. 

- 

yaşamın yaşıda var qurusuda

, 

könül ki var

, 

övüşüdə var

, 

öküşüdə

. 1

. 

öğüş

. nəsihət

. 

-

 

qızmış öğüş

 

götürməz, yaman 

söğüş götürməz

.

 

(qızmış: qəhbə

). 

(söğüş

: yaman.).

 

öqüş

 

 

öküş

. 

öğüş

. 

öğünc

. 

ökünc

. 

1. 

çox. 

-

 

öqüş

 

nənğ: öküş nə: 

öküş nəmənə: çox olan nərsə. 

-

 

tirik əsən olsa, tanğ öküş

 

görür. 

1. 

sevgi. məhbub. 

-

 

mənim öğüşüm

. 1. 

həmd. səna. 

şükür. niyayiş. 

-

 

ögüş

 

ulu tanrı. 

1. 

soy. kök. 

-

 

öğüşlü

 

ər

: 

soylu köklü kişi. 

1.

 

çox

. 

öküş

. 

yöğüş

. fazla. 

çoxluq. bolluq. 

bərəkət. artıq. aşırı

.

 -

 

mindən öğüş

, 

min ərkək səmiz yunt

. 

bindən artıq uçarda

, 

nə kim əti yenirsə, quş kəsildi

. 

-

 qonaq 

qurdular, mindən öğüş

 

quş yedilər

. 

-

 az 

-

 

öğüş

: 

az çox

. biraz. 

-

 

hər kimin azöğüş

 

zirəkliyi vardır

. 

-

 

səhər səhər dan atıb

, ala 

toran, 

azöğüş

 

göz seçəndə

.

-

 

öğüş davarlı

. 

-

 

öğüş səlamlar

. 

-

 

öğüş olmaq

: 

çoxalmaq

. 

bərkimək

. 

-

 

danışıq öğüşləndi

. 

-

 

ağrılarım gündən günə öğüşlənir

. 

-

 

öğüşdür

: 

çoxdur

. 

-

 

öqüş

 

HƏSƏN BƏY HADİ

 

                                                                                                

TƏBRİZ

 

 

 

WWW.TURUZ.COM

 

q

ılınc: ölçüdən dış. aşırı çaqda, həddə. 

-

 

dəğmə qılınc

 

qılındıq

: 

öqüş qılınc

 

qılındıq

: 

hər işdən çıxdıq

. 

çox işlədik

. 1.

 

önəri

. 

pişnəhad

. 

1

. 

öğmə

. 

sitayiş

. 

mədh

.

 1. 

yolyoruq

.

 

yerləti

.

 

ilə

.

 

1

. anlatı. çaran

. 

aldı

. 

aldıq

. 

önəri. 

1

. 

ağıl. 

bilinc. bilincli. 

1

. 

şükür

.

 -

 

öğüş

 

o tanrıya ki. 

1.

 

yokuş

. 

oğşi

.