Turuz söZLÜGÜ 15-01-2017 1395- III 18 400 Başlıq Bey Hadi

sırıttan sırıtdan. sırtdan. sırdan. sırtın. sırtqı. 1. üzdən. öcür ki görünür. duruğun. durğurun. zahirən. 1. uzağdan. qırağdan. yançağdan. 1. qeybi. ğeybi. ğiyabi. ğiyabən. - mən onu sırtın tanıram. - sırtın oxuş: qiyabi təhsil. 1. zimnən. zimnində. dərzimn.

sırıvalmaq sırımaq. dərisin sıyırmaq, siyrimək, açmaq. soymaq.

sırıvatma sıyırma. sırat. sırıt. arıtlama. təmizləmə. pirayiş.

sırıvatmaq sırqamaq. sırğamaq. sıyırmaq. 1. yamamaq. bəxyələmək. 1. sırğatmaq. neçə tikəni birbirinə qovuşdurmaq.

sırıyıb -neçə tikəni, bölümü birbirinə sırıyıb, qatıb birikitmək: sırqıtmaq. sıyrıtmaq. sıyıtmaq. sızqıtmaq. tükətmək. (tökətmək).

sırlab sürləb. boş təkər (bekar) avara. işsiz gücsüz. - sırlab gəzməkdən nə çıxar.

sırlamaq 1. sıvamaq. boyamaq. rəhləmək. rəngləmək. 1. sıyramaq. sarlamaq. örtmək. 1. sıyramaq. sarlamaq. bəzəmək. təzyin edmək. 1. sıyramaq. sarlamaq. sır, luğab yaxmaq. 1. səprəmək. səprətmək. səpmək. sarmaq. çapdığlamaq. yapdığlamaq. təchiz edmək. hazırlamaq.

sırlanar sır, boya, don dəğişər. -dəğirmanlar fırlanar, evrən çönər sırlanar, sıra düşər bizədə, tələsmə sən görərsən. (sırlanar: sır, boya, don dəğişər).

sırlanmaq 1. . sirlənmək. boyanmaq. rəhlənmək. sığallanmaq. bəzənmək. cilalanmaq. 1. sır, boya, don dəğişmək.

sırlaq sırlağ. sırlı. sirli. boyalı. rəhli. sığallı. bəzəkli. cilalı.

sırlatmaq cırlatmaq. oğurlamaq.

sırlı 1. örtüklü nərsə. 1. üstü örtülü, gizli nərsəsi olan. 1. sirrli. gizli. 1. üstü ilə içi bir olmayan nərsə. 1. sirli. sırlağ. boyalı. rəhli. sığallı. bəzəkli. cilalı.
-incə gilli, sırlı şirli saxsıdan yasalan nərsə:sırağıl. siramik.

sırlıq sırmıq. içlik. birbirinə sırılan, tikilən iki nərsə arasına qoyulan yün, parça, nərsə.

sırma 1. sırıma. sırğım tikiş. {sırğım. seyrək, incə, yumşaq yapılmış (səpilmiş, sərilmiş, tikinmiş, işlənmiş) nərsə}. 1. . geyimdən asılan, geyimə sapılan im, nişan. yaraq. paqon. 1. sırac. nərsə üzərinə yapılan süs.

sırmac 1. sıracçı. sıraçı. nərsə üzərinə süs yapan kimsə. 1. sıymac. sirməc. qıyığçı. haşiyəduz. 1. sıymac. sirməc. sarrac.

sırmalamaq 1. sırmamaq. (nərsəni nərsədən ayırmaq). süzürmək. safaltmaq. - yağı tortasından sırmadıq. 1. sırmamaq. (nərsəni nərsədən ayırmaq). tutmaq. - balıq sırmadıq: balıq tutmaq. 1. sıyırmaq. sıymalamaq. sıtğalamaq. siymələmək. sirmələmək. siğmələmək. siğgələmək. çiğmələmək. çırmalamaq. çıymalamaq. çığmalamaq. yuxarı qəddəmək. - tutacı sıymala otağa gün düşsün. - ətəyin, yenin sıtğayıb suya basdılar. - qamı el işə sıtğandı.

sırmalı -sırmalı, sırılı geyim, parça:sallama.

sırmalmaq 1. sızralmaq. cırmalmaq. zivməlmək. zivrəlmək. sikrəlmək. sızvalmaq. süvşünmək. sıvşınmaq. (züvşünmək) süzüb gedmək, qaçmaq, yox olmaq. 1. sızralmaq. cırmalmaq. oğurlanmaq. 1. . sürməlmək. yoğşalmaq. sürtülüb aşınaraq süzəlmək, safalmaq.

sırmamaq sırmalamaq. (nərsəni nərsədən ayırmaq). 1. süzürmək. safaltmaq. - yağı tortasından sırmadıq. 1. tutmaq. - balıq sırmadıq: balıq tutmaq.

sırman sıyman. 1. uzun. 1. ilan.
-arın yarın, təmiz pakizə, sırman sarğan, sərəsəlqəli geyimli: sırğov. üslü başlı.

sırmaq 1. sarmal. kiçik, incə hörgü. 1. sırımaq. sıramaq. iki nərsəni birbirinə bağlamaq, örtələmək. - yorqan sırmaq: yünü iki parça arasına yayıb tikmək. yorqan tikmək. 1. sırımaq. sıramaq. yapışdırmaq. - bu suçları kimə sıracağsız. 1. . sıyırmaq. sirmək. siyirmək. çəkib çıxartmaq, ayırmaq. - yaşam dadın ağzımda sırdı. - nə tez dosdundan sırdın. - onun tutağı, durağı yoxdu, sarılmadan sırıb gedər. 1. sıyırmaq. sürmək. dibindən düşürmək. bitməyə sürüb gedmək. - inancım sırdı. 1. sıymaq. sımaq. qırmaq. kəsmək. qırmaq. - saçların gah qoyverir, gah sırır. - böylə yalanlarla könül sıyrılar. - saqqaldan sırıb (ayırıb), bığa qoymaq. - buğ saqqalın sırmış (ırmış)
- sırıb bağlamaq: çəkib, dartıb bağlamaq.

sırmatiqən sırmatikən. dəvətikəni.

sırmatmaq nərsəni bir yerdən siyirmək, ayırmaq. - sudan balığ sırmatıb satdı. - yeməyin, ətin suyun sırmat.

sırmıq 1. . çırmıq. çımrıq. sınır. kiriş. kas teli. 1. sırlıq. içlik. birbirinə sırılan, tikilən iki nərsə arasına qoyulan yün, parça, nərsə.

sırnaq 1. sırnax. sıvax. sırvax. ənlik. -qadınlar yanağlarına sürtən ət rəngində (ət toprağısı) özlü toz, pudr. (> sırxab (fars) surxab (fars)}. 1. sırnax. sıvax. sırvax. sel suyu. toprağlı, bulanıq daşqın su. 1. sırnax. sıvax. sırvax. ət toprağı. özlü, yapışqan, yağlı topraq. 1. sırnax. sıvax. sırvax. qınaqsız. qıynaqsız. çəngəlsiz. 1. sırnax. sıvax. sırvax. əngəlsiz. səddsiz. maniə'siz. 1. sırnax. sıvax. sırvax. süvgən. züvgən. zırvan. sıvanağ. dişli, pürüzlü, ilişəli tirişəli nərsənin işlənməkdən, sürtülməkdən aşınmış durumu. - sırnax təkər yol tutmaz. - bu çivinin başı sırvax, asılan nərsə düşür. - dırnaqlarım işləməkdən sıvax olmuş, artığ sapıda tutmur. - sırtığa belə ən iğnəli söz sıvax gəlir. 1. sırnax. sıvax. sırvax. sıvanağ. sələsov. sərəsov. yapır. yapın. yasır. hamar. düz yer. - bir sırvax yer tap oturalım. 1. sıyvan. sıyağ. sıyaz. sayağ. sayaz. dayaz. sıxrığ. sıyrığ. sıy > sıv > sığ. dərin olmayan su. - bir sıyrığ bulseydik suyu aşardığ.

sırnaşıq 1. . sürnaşıq. qırnac. qırcanıq. qırnaşıq. çırnaşıq. qıynaşıq. sırtıq. cıvık. sıvıq. sürbet. sırbit. yılışıq. bayıq. qaşqa. güctax. güstax. qoçtax. qurtax. gürtax. üzə girən. dürtük. sulu, boş, yüngül şakalar yapan kimsə. qapıdan. üzü bərk. qıycıva. qıcıva. çındırqayış. sürtük. qoycan. quycan. tərs. qatuvaz. qatavuz. qatvaz. qısıq. qısıqçı. qısqaç. qısnaş. qıtnaş. girtiş. kitriş. inad. simic. < sinic. sinicən. sinitən. simitən. əl çəkməyən. əl üzməyən. - qırnacın biridir yenilməz, qarşındakın caydırır. 1. sarsataş. salsataş. sırsataş. başbəlası. əlayağa dolaşan. - buda bizə sarsataş oldu. 1. sıvaşıq. sıva. cıva. cıvık. sıvık. 1. sıvışıq. sırışıq. sıvnaşıq. sırınığ. sırıtığ. sırtığ. sürtük. yılışıq.

sıroc sırıc. sıruc. sığuc. 1. çox uca, hündür. 1. göydələn. asiman xiraş.

sırpancıq 1. . sıpancıq. sırpıncağ. sıpıncağ. sürpüncək. süpüncək. (sığancıq_. sığaq) özəl başmaqlarla züvmək üçün qurulan buz alan. patinaj. 1. sirpəncik. sürpəncik. 1. süvgən. (liz. ləğzəndə). 1. tərs, səqqət, dirəc, inadçı. müsirr olmayan. sübatsız. əzimsiz. yumşaq üzlü. 1. keçici. müzmin, kıronik olmayan.
- sıpancıq atmaq: sıpaşlamaq. patinaj edmək.

sırpanmaq 1. . sırğanmaq. sıyrılmaq. sürüb, süzüb qurtulmaq. 1. . sürüşüb çıxmaq. 1. sırpınmaq. sıyranmaq. sıyrınmaq. sıypınmaq. sirpənmək. sürpünmək. bir yerdən bir yerə, bir üzdən başqa üzə dəğişmək, köçünmək. yerindən oynamaq.

sırpaqta sıxpaxta. pambıqla kip doldurulmuş, basılmış nərsə, yastıq.

sırpı 1. sıyırpı. siyrpi. sıypı. süypü. sürpü. süpü. süpürmə işi. 1. sürgü. silgi. sıyırqaç. sıyırqa. sırqa. siyirgəc. siyirgə. sirgə. rəndə.

sırpıcı sıyırcı. siyirgi. sıypıc. süypüc. sürpüc. süpüc. süpürgə.

sırpıncaq sırpıncağ. sırpancıq. sıpancıq. sıpıncağ. sürpüncək. süpüncək. (sığancıq_. sığaq) özəl başmaqlarla züvmək üçün qurulan buz alan. patinaj.
- sıpancıq atmaq: sıpaşlamaq. patinaj edmək.

sırpınmaq 1. . sırpanmaq. sıyranmaq. sıyrınmaq. sıypınmaq. sirpənmək. sürpünmək. bir yerdən bir yerə, bir üzdən başqa üzə dəğişmək, köçünmək. yerindən oynamaq. 1. sıypamaq. sıpamaq. sırbamaq. sıyrılmaq. savrunmaq. nərsədən qaçıb qurtulmaq. - bu sarqığın (muzahim) əlindən gücün billah sıpadım.

sırpıntı sıypıt. sırpıt. siyrit. sıypıt. süypüt. sürpüt. süprüt. süpürtü. sıypımtı. siyrinti. sıypıntı. süypüntü. sürpüntü. süprüntü. süpürüntü.

sırpıt sıypıt. siyrit. sıypıt. süypüt. sürpüt. süprüt. süpürtü. sıypımtı. sırpıntı. siyrinti. sıypıntı. süypüntü. sürpüntü. süprüntü. süpürüntü.

sırpıtmaq sıypatmaq. sıpatmaq. sırbatmaq. sıyrıtmaq. savrutmaq. nərsəni başında açmaq, atmaq, savmaq. - əlindən qolay sıpadın.

sırpmaq sıpmaq. səpmək. sərpmək. yaymaq. dağıtmaq.

sırpsamaq sıpsamaq. yırpsamaq. yıpsamaq. yapsamaq. azalmaq. düşmək. - yağın çapsını sıpsadı: yağış şiddəti düşdü.

sırqa 1. . çırqa. sırqavul. (sıvortqa) arabaların ged gəlin dəngələyib, yolüsdə göydən aslağ, yerə tikilən çırağlar, ışıqlar. çiraği rahnəmayi. 1. küp. salbıc. sarbıc. güşvara. - küp salmaq. (salmaq: qoymaq. taxmaq). 1. sıdırqa. sıyırqa. sıyam. sınam. sıman. tapın. sadiq. sadə. silik. düz. bərbəzəksiz. süssüz. 1. sıyırqaç. sıyırqa. siyirgəc. siyirgə. sirgə. kürək. 1. sıyırqaç. sıyırqa. siyirgəc. siyirgə. sirgə. sürgü. sırpı. silgi. rəndə.
-qulağın sallaq qalan sırqa taxılan alt bölümü: sırqalıq. asqalıq.

sırqab {( sırxab (fars) surxab (fars)}. <. sırnax. sıvax. sırvax ənlik. qadınlar yanağlarına sürtən ət rəngində (ət toprağısı) özlü toz, pudr.

sırqac sırğac. nəqqaş.

sırqal sırğal. 1. muzahim. 1. sarğal. sər o hal. vəzo' hal.

sırqalamaq sıralamaq. saplamaq.

sırqalıq asqalıq. qulağın sallaq qalan sırqa taxılan alt bölümü.

sırqalış sırğalış. sırğaş. sırış. sürüş. zürüş. qayış. qayma. (sırılış. sürülüş. zürülüş. qayılış) .

sırqalmaq sırğalmaq. sırğılmaq. sürğülmək. sıyrılmaq. süvmək. - ayağım sırğadı. - dağdan sırğılan daşlar.

sırqalva sığqalva. cəncanlı.

sırqamaq sırğamaq. 1. sıyırmaq. sırıvatmaq. yamamaq. bəxyələmək. 1. sıyırmaq. sırıvatmaq. sırğatmaq. neçə tikəni birbirinə qovuşdurmaq. 1. sırqamaq. sıyırmaq. sırıvatmaq . yamamaq. bəxyələmək. 1. sırqamaq. sıyırmaq. sırıvatmaq . sırğatmaq. neçə tikəni birbirinə qovuşdurmaq.

sırqan sırğan. 1. sıralanan. uzanıb gedən. riştələnə. 1. sıyırğan. çoğun. çovun. tufan.

sırqanan -bir yerdən, duvardan, geyimdən sırqanan, aslan nərsə: sağız. - sağızlı don, börk. - sağız ışıq: luster.

sırqanmaq sırğanmaq. sırpanmaq. sıyrılmaq. sürüb, süzüb qurtulmaq.

sırqapapaq uzuntüklü, saçaqlı papaq.

sırqaq sırğaq. 1. sıyğaq. sərgək. sıyaz. siyəz. sıysağ. siysək. duyqar. həssas. 1. sıyğaq. sərgək. zirək. ayğaq. ayın. aylın. usqar. huşyar. 1. sıyğaq. sərgək. quşqaq. səyrək, yüngül yuxulu. 1. sıyırqaq. yuxusuzluq.

sırqaqlanmaq sırğaqlanmaq. sıyqaqlanmaq. sıyğaqlanmaq. sərgəklənmək. 1. sıylaşmaq. sıylanmaq. siyləşmək. siylənmək. həssaslanmaq. 1. ayğaqlanmaq. ayğanmaq. ayınmaq. aylınmaq. zirəklənmək. huşyarlanmaq. 1. quşqulanmaq. quşqulu olmaq. yuxusu qaçmaq.

sırqaqlıq sırğaqlıq. sıyqaqlıq. sıyğaqlıq. sərgəklik. 1. həssaslıq. 1. ayğaqlıq. ayınlıq. zirəklik. huşyarlıq. 1. quşqaqlıq. səyrək, yüngül yuxululuq.

sırqarqaşa sığqarqaşa. sığarqaşa. 1. çox hay küylü, çalçanağ, değingən olan. 1. çox işvə qırlı olan.

sırqaş 1. sıxqaş. gurqaş. . 1. sürgüş. sürüş. əriş. ərniş. istikak. 1. sürgüş. sürüş. (sayeş). - sırqaş tavış: sürtük səs. 1. sırğaş. sırış. sürüş. zürüş. qayış. qayma. sırğalış. (sırılış. sürülüş. zürülüş. qayılış) .

sırqaşmaq sırğaşmaq. sırışmaq. sürüşmək. zürüşmək. qayışmaq. qaymaq.

sırqatıq sıxqatıq. qatığı çox olan.

sırqatmaq sırğatmaq. sırqamaq. sırğamaq. sıyırmaq. sırıvatmaq. neçə tikəni birbirinə qovuşdurmaq.

sırqatnav sıxqatnav. (sır. sıx. tıx). 1. gur gedgəl. 1. ağır tıxac, tırafik. 1. şuluxpuluğ. 1. gizli, qaranlıq, tünər işlər. 1. sıx dəğiş töküş. sırçalqaş. sıxçalqaş. 1. çox işgilli, mübhəm.

sırqav 1. sıdırqa. sıyırqa. (şıdırqı) mudavim. sadasal. dalbadal. durmadan. sıdırqasığa. sıtrasığa. tutaşa. tutaşı. tuşatı. (peyvəsdə). - işləri sıdırqa gözdə tutmaq. 1. . sırğav. sızğav. sizgəv. 1. . sirgəv. sırqov. iğrəngən. hər nədən siyrilən, sıyrılan, iğrənən. 1. sıyırqa. sıdırqa. tək rəng. boydaş. sadə. yazı oyasız. nəxşəsiz. - sırqa gəzləmə, parça. 1. sıyırqa. sıdırqa. durmadan. dalbadal.

sırqavıl (< sırt) basqavul. (> pəs qaravul) ardal. artal. ardalın (< arad dal) qoşunun dal qolu. qoşunun dal qolundan gedən qol. əqəbdar.
(#sürqavıl. başqavul: başqavıl: pişdar) .

sırqavul (sıvortqa) sırqa. çırqa. arabaların ged gəlin dəngələyib, yolüsdə göydən aslağ, yerə tikilən çırağlar, ışıqlar. çiraği rahnəmayi.

sırqaymaq sınqaymaq. sıntaymaq. olduğu yerdə cummaq, qurumaq, donmaq. səs səmiri kəsilmək.

sırqəp sırgəp. sərgəp. 1. sığgəp. gəpləşgən. sözləşgən. söyləşgən. çox danışan. vərrac. 1. boşuna danışan. uyumsuz, əməlsiz söz.

sırqəpliq sırgəplik. sərgəplik. sığgəplik.

sırqı 1. sırğı. sirgi. sızğı. sizgi. çox incə, yazıq (nazik) olan. - əriyib sızğıya dönmüş bir gənc. 1. sırğı. sirgi. sızğı. sizgi. (göndən sıyrılan, kəsilən) gön sap. 1. sıyırma. siyirmə. sıyırqı. sıyma. (< sıyırmaq: ayırmaq). böyük oraq. 1. sıyırma. siyirmə. sıyırqı. sıyma. (< sıyırmaq: ayırmaq). sayavan. böyük çardağ. üstü çatılı, qapalı yer. qoruluq. - qışın arabaları sırqıya soxur. - sırqı parking. 1. sıyırma. siyirmə. sıyırqı. sıyma. (< sıyırmaq: ayırmaq). həfdə bazarı, aylığ bazarı kimi keçəri olub, böyük alanda qurulan üstü örtülü bazar. 1. sıyırma. siyirmə. sıyırqı. sıyma. (< sıyırmaq: ayırmaq). dam qırağlarında düzülən herə, hörə.

sırqıc sırğıc. 1. ısırqan. sökür. yırtıcı. azqın. azığ. vəhşi. 1. nəqqaşi. 1. süzgüc.

sırqıl sirgil. 1. durqıl. ucuq. 1. dağın, ən yüksək, sivri ucu, təpəsi. 1. nərsənin ən son yeri, çəki.

sırqılmaq sırğılmaq. sırğalmaq. sürğülmək. sıyrılmaq. süvmək. - ayağım sırğadı. - dağdan sırğılan daşlar.

sırqım sırğım. seyrək, incə, yumşaq yapılmış (səpilmiş, sərilmiş, tikinmiş, işlənmiş) nərsə. - sırğım qar: qırov. - sırğım tikiş: sırıma. sırma. - sırğım boyalı: açıq boyalı. - sırğım al boya: ət rəngi.

sırqımaq sırğımaq. sızğımaq. 1. damlamaq. 1. sızmaq. süzmək. axmaq.

sırqın sırğın. 1. siyirgin. sirgin. sıpqın. bezgin. bıqqın. yartmaz. yarşımaz. narazı. - öz yaşamından sırqın biri. 1. qamış. ney. sıbızğa. sıbızğu. sıbıza. sıbız. sıbzığ. sıbzı. 1. sızğın. ağızla çalınan ney. 1. sıvğın. sıvqa. < sürgə. səğə. savağ. sapağ. sağaq. 1. sıvğın. sıvqa. < sürgə. incə, uzun olan. - sıvqa boylu. 1. sıvğın. sıvqa. < sürgə. dal. çıpqa. qələmə.

sırqınçı sırğınçı. ney çalan. sıbızğaçı. sıbızğuçu. sıbızçı. sıbzığçı.

sırqınmaq sırğınmaq. sıyırğınmaq. silkinmək. siyrinmək. sirginmək. tükənmək. bitmək. qurtulmaq.

sırqıntı sırğıntı. 1. sıyrıntı. sıyzıntı. sızıntı. siyrinti. sonbeşik. 1. sıyrıntı. sıyzıntı. sızıntı. siyrinti. nərsənin sonuncu bölmü, damlası. 1. sıyrıntı. sıyzıntı. sızıntı. siyrinti. sıxıntı. çökələk. çökgək. risub. 1. sızğıntı. damlantı. 1. sızğıntı. sızıntı. süzüzütü. axıntı. 1. sızğıntı. geri, artığ qalan nərsə. (təh mandə) .

sırqırmaq 1. sıyırmaq. sirgirmək. son damcısına dək nərsəni bir yerdən götürmək, axıtmaq, ağdarmaq. 1. sızqırmaq. ərimək.

sırqıt sarqıt. salqıt. 1. nərsədən qalan artıq. 1. tikə. parça. luqmə. cürə'.

sırqıtmaq 1. . bezdirmək. 1. sıyrıtmaq. sıyıtmaq. sızqıtmaq. tükətmək. (tökətmək). siyirmək. sıvqarmaq. sıvqarlamaq. çıpqarmaq. çıpqarlamaq. nərsəni işlədib qurtarmaq. - pulu sıvqarıb geddi. 1. sıyrıtmaq. sıyıtmaq. sızqıtmaq. tükətmək. (tökətmək). sıvqarmaq. çıpqarmaq. süzmək. - son damlasına dək çıpqarıb. - qoy suyu sıvqarsın. 1. sıyrıtmaq. sıyıtmaq. sızqıtmaq. tükətmək. (tökətmək). neçə tikəni, bölümü birbirinə sırıyıb, qatıb birikitmək. 1. sızqırtmaq. əritmək.

sırqov sırğov. 1. sirgəv. sırqav. iğrəngən. hər nədən siyrilən, sıyrılan, iğrənən. 1. arın yarın, təmiz pakizə, sırman sarğan, sərəsəlqəli geyimli. üslü başlı. 1. iğrəngən. çimçavat. - sırğov yaşamaq çox güc.

sırqoy sirkəy. 1. sirkə kimi olan. 1. didsil, ısırac, acımtıl, mor dad.

sırquy sırğuy. sığyuğ. sığyuxul. yatağan. yuxuçulu.

sırqül sırgül. sığgül. 1. çox güllü. 1. bərbəzəkli.

sırqünəş sırgünəş. sıxgüyəş. sırgüyəş_. bol günlü, günəvər yer. - sırgünəş ölkə.

sırqüyəş sırgüyəş_. sırgünəş. sıxgüyəş. bol günlü, günəvər yer. - sırgünəş ölkə.

sırr sinsi. sintə. sinti. sıntı. siğsi. sığsı.

sırsataş sarsataş. salsataş. sırnaşıq. başbəlası. əlayağa dolaşan. - buda bizə sarsataş oldu.

sırsıcıq sırılsıxlam. sımsılaq. cimcilağ. - yağmurdan sırsıcığ olduq.

sırsım sırsüm. sırtım. sırsiyim. üzgöz. qaşqabaq. sir sifət. - sırsürümün sallma belə. - bu geyimlə qaraçı sırsiyim tapbısan.

sırsınmaq 1. sürsətinmək. sircimək. əlində olanı itirmək. müflis olmaq. 1. sirsinmək. peşman olmaq.

sırsıq 1. . sığsıq. sertifika. bir nərsə üzərində olan gərəkli bilgilərin yazıldığı kağaz. 1. sırsıx. sıxsıx. sığsox. (sox: səğə). sırşax. sırbudağ. sıx səğə. çox qol budağlı. 1. sırsıx. sıxsıx. sığsox. (sox: səğə). şarşaqqatarlı. 1. sıyrıq. sarsıq. satsıq. bıqrıdıcı. azarlayıb azdıran. - sarsıq söz: qaba. saba söz.

sırsır sırsıra. 1. bayram, şənlik günlərində sapa sıralanıb, göydən salınan, asılan ışıq, bərbəzək nərsələr. 1. sapa sıralanmış bərbəzək.

sırsıra 1. sırasır. silsilə. salsala. dəğərinə görə sıralanmış, sıranmış olan. 1. sırasır. silsilə. salsala. şəcərə. xanidan. 1. sırasır. silsilə. salsala. ardış (kərvan) birbirin ardından uzanan duru. sap. rişdə. - dağ sırsırası. - sanlar salsalası: ə'dad silsilə. 1. sırasır. silsilə. salsala. qatın (tikələrin birbirinə qatılmasından oluşan nərsə. catena (ingilis). qolqa. qolbağ. qulbağ. qıyınc. zəncir. (séquence). 1. sırasır. silsilə. salsala. sıra. seri. salqa. burlaq. birlək. dizi. nərsədən bir dövrə. (məcmuə'. rədə. rədif. səf) 1. sırsır. bayram, şənlik günlərində sapa sıralanıb, göydən salınan, asılan ışıq, bərbəzək nərsələr. 1. sırsır. sapa sıralanmış bərbəzək.

sırsıraqlamaq sərsərəkləmək. avara govara gəzib dolaşmaq.

sırsıtmaq 1. . sırsıtmaq. sıyrıtmaq. sarsıtmaq. satsıtmaq. bıqdırmaq. kişini daşıtmaq, çaşıtmaq, özündən çıxarmaq. azarlayıb azdırmaq. 1. sinsitmək. sıysıtmaq. incitmək.

sırsiyim sırsüm. sırsım. sırtım. üzgöz. qaşqabaq. sir sifət. - sırsürümün sallma belə. - bu geyimlə qaraçı sırsiyim tapbısan.

sırsu sırsuv. sığsu. tıxsu. gur, bol sulu olan.

sırsuv sırsu. sığsu. tıxsu. gur, bol sulu olan.

sırsüm sırsım. sırtım. sırsiyim. üzgöz. qaşqabaq. sir sifət. - sırsürümün sallma belə. - bu geyimlə qaraçı sırsiyim tapbısan.

sırsürüm durum tutum. davranış. rəftar. siluk. (əda vo ətvar) .

sırşaq sırşax. sırbudağ. sıx səğə. sırsıx. sıxsıx. sığsox. (sox: səğə). çox qol budağlı.

sırşıtmaq sırıtmaq. neçə nərsəni birbirinə qatmaq, tikmək. dalutmaq. dalıtmaq. məxlut edmək.

sırt (< yırt. qırt). 1. qeyb. ğeyb. 1. nərsənin dış üzü. yaxıt. (# sığıt) çaxıt. çaxt. saxt. çıxda. çıxat. nəma. numa. duruğ. durğ. çehrə. zahir. - savıq salıt: soyuq üz. - yağışdan çaxtı pozqun ev, iç toxusu sağlam dururu. 1. silsilə dağlar zirvəs. 1. uzaq. qırağ. yançağ. ucqar. 1. üz. surat. - ısı sıt: sırtı ısıq: sırtası ısıq: üzü isti, çəkimli, yumşaq, sulum, məlih, cəzzab. 1. əğin baş. 1. sərt. sıt. sət. tərs. pis. - sırt hava. - sırt kişi. - sıt oldu hava çıxma dışarı. 1. sırıt. qab. qabıq. örtük. cild. 1. sırıt. iv. oluq. yarıq. 1. sırıt. göt. arxa. 1. sırıt. rispansır. risponsur. 1. sırıt. yamac. 1. üz. dış. - sırtıq: sürbet. sırbit. üzlü. 1. sinif. nov'. no'. kiləs.
-sırt, dal çevirmək: sırıt atmaq. saymamaq.

sırtac sırtaş. sırtax. 1. nərsəni qaşıma, yonma, sürtmə piçağı. kartək. - boyaçı sırtaşı. 1. sıntac. sıncar. dırnağ tutan. naxungir.

sırtam sırdam. sıydam. (sığallı. seyqəlli) sızğan. > sığzan. (> ləğzan (fars)}. sürşün. sürgün. süzşün. süzgün. sızğın.

sırtan sırdan. sırtdan. sırıtdan. sırtın. sırtqı. 1. üzdən. öcür ki görünür. duruğun. durğurun. zahirən. 1. uzağdan. qırağdan. yançağdan. 1. qeybi. ğeybi. ğiyabi. ğiyabən. - mən onu sırtın tanıram. - sırtın oxuş: qiyabi təhsil. 1. zimnən. zimnində. dərzimn.