Turuz söZLÜGÜ El Yazma Bey Hadi Tebriz-Turuz

tuq . tuğ. 1. tur. dolanma. başlanqıc yerinə dönülən dolaşım, gəzmə, gəziş. 1. qur. qurşaq. quşaq. girdə, həlqə biçimli bağlanan bağ.

tuq . tuğ. 1.mane'. - tuğ olmasa duzağ (< tuğzaq) yox. 1.qapağ. bənd. sədd. bağaj. - su tutğu. - tünlük tuğu: baca, pəncərə, ocağ qapığı. 1. örtük. 1. tul. tor. incə örtük.

tuq . tuğ. toğ. dağ.

tüq . tük. küt. tuq. top. qılob. kürə. girdə hər nərsə.

tuq .(tux. tox. tuqa. tuqat. tuqta). (< tut. tuq). tutqun. boğuq. qoyu. sıx. külüft. sitəbr. qəliz. sift. ənbuh. yoğun. qatı. qalın. pür püşt. artıq. fazla. meşə. cəngəl. güclü. sağlam. dayanıq.- tox sox: incə qalın. hər halda. - tox sarım: qalın dəri. hissisiz. - toxa baş: qanmaz.

tuq .tuğ\ . qurs. çəmbərə.

tuqa . toxa. 1.aqil. dahi. huşlu. xirəd mənd. 1. hər nəyin ərginib, yaşlananı. - toxa iyid. toxa at. - el toxaları.

tuqa . tuka. toxa. tikə. 1. diz. (bükə: dizin dalı. dizin ardında olan uxur). 1. diz kimi qalağ biçimli nərsə. 1. səkgi.

tüqə . dügə. hələ doğmamış inək.

tüqə .tükə. tüngə. iki yaşa girmiş dana. - dişi tükə.

tüqəl . tükəl. tamam. bütün. kamil. - tükəl aldı gücünü: günün hammısın aldı. - bu iş mənim tükəl günümü tutdu. - düzlük gözəl yaraq, tükəl elə yaramaz: düzlük dediyin çox gözəl yoldur, ama hammı adamlar üçün əlverişli, uyqun omaz.

tuqum . tuxum. (< tuq: bağlı. qapalı).

turba . durba. durub uzanan, yürüyən (uzanıb duran) içi boş yüyə, lülə. burba. boru. lülə.
(tuyub. tiyub. tüb. ) (latin).

turban . torban. torba biçimində olan baş, əğin örtüyü. burqa. üz bölümü torla qapalı çadıra.
(tuman: əğinin ayağdan belə dək geyilən örtük).

türəl . həlal.

türəmək . dürəmək. dürmək. dürümək. düməkləmək. (tükmək: tüğmək: düğmək: tukmaq. tukramaq: bağlamaq). 1. dövürtmək. bürmək. bürgələmək. bələmək. bəlgəmək. girdələmək. lülələmək. - kağazı qırıtmadan trürüdü (dürdi). 2. bükmək. bükürmək (> piçidən(fars)). bağlamaq.
(# sürmək: açmaq).

türəq . türək. türəkli. duraq. duraqlı. dayaqlı. sağlam. durumtay. möhkəm. muqavim. muqavimətli.

türlənmək . çeşitlənmək. dəğişinmək. -

türmə . - türmədə oturmaq, yatmaq. - türməyə salmaq, basmaq.

türmək türgüşmək . türməl türüşmək. bəllə, tikkə (luqmə) tutmaq. bəllə burmaq.

türmək . dürmək. türməl.sandıvic. dürmək dürmək: sandıvic düzəltmək.

türmək . türdəkləmək. dürməkləmək. orab türmək. bükmək. lülələmək. burmaq. - tümər dürmək: tumar yığmaq.

türməkləmək: türlü türlü bəzəklərlə, geylərlə (əşya ilə) duraqlatmaq, buraqlatmaq, quratlatmaq, biçimlətmək, şəkillətmək.

türmələmək . türgələmək. dürmələmək. dürgələmək. burmalamaq. burqalamaq. lülələmək. - tüm yeməyin bir tikədə durmələr. - yar yarağın türgələ götür çıx ged.

türmən . girifdarlıq. - bu türməndən qurtulsaq, yenlik (piruzluq) suycundan içsək.

turmuş . durmuş. dumruş. tumruş. 1. nərsənin durma, yaşam, dəvamlanma çevrəsi, şərayiti, imkanatı. - durmuşmuz çox pisəşmiş. - çevrimdən bəri iş durmuşu heç dəişmədi. 1. əşəv. eşəv. xanəvadə. ailə. - durmuş pozar: xanəvadə ailə dağıdan. - durmuş qurmaq: durmuşa çıxmaq: evlənmək. 1. götürü. götürək. dərbəs. dərbəst. - bir dumruş araba tut gəl. 1. çarter, şarter uçaq. 1. nizam namə. qayda qanun. qoy düzüm.

turmuş . durmuş. olumluq. yaşam. dirilik. nərsənin keçirmiş, dolanmış, görmüş gedişləri, evrənləri, mərhələləri. bir nəyin, kimsənin yaşam keçimi, ötüşü, öyküsü, nağılı. yaşgeric. yörged. yaşkeçit. çəkiniş. keçiniş. sürnüş. yaşantış. yazıntış. yaşam yolu. yaşamöyküsü. yaşamötgüsü. olumluq. görümlük. ötrək. geçmiş. özgeçmiş. yaşbük. yaşbüküt. gerit (geçit). yerit. sərcək. biyoqrafi.

turmuş . durmuş. sürük. sürnük. sinsi. müzmin.

turmuşi . durmuşi. durumşi. durumluq. dirimşi. dirimlik. yaşamsi. həyati. 1. sağımşı. yaşamla, yaşayışla, sağlıqla ilgili, bağlı olan. - durumşi verdiş. 1. vacib. zəruri. əsasi.

turmutlanmaq . durmutlanmaq. durmuşlanmaq. 1. tumuşlanmaq. cəm cürlənmək. 1. yaşanılmaq. becərilmək. 1. saman, sazıman verilmək.

turmutlatmaq . durmutlatmaq. durmuşlatmaq. 1. tumuşlatmaq. cəm cürlətmək. 1. yaşatmaq. becərtmək. 1. saman, sazıman vermək.

turna . durna. dəğişmədən. durmadan. dəvamlı. - durna qatar: qatar qatar. səf səf. - durna sözə başladı.
- bu salığı duyan kimi, durna yola düşdü: həmən.

türqana . türkana. türkyana. türkyona. türk sayağı.

turqanda, bayqanda adı yox . ölkədə, dışda adı yox. it dəfdərində adı yox

türqən . türkən. türkan. turkan. törkən. 1. xatun. mələkə. şəhr banu. 2. bəgim. sayın, ircili xanım.

türqəq . dürgək. bürgək. dərgək. 1.bəsat. peşxan. 1. içinə nərsə dərilən, toplanan qab. tobra. buxca.

türqəq .türgək. bürgək. buxca. kulə bar.

türqmiş . türkmiş. türkmişi. turkmiş. durğmiş. durğmişi. tükmən. durkman. turk. durğ. duruşlu. bərk. çox dayanaqlı, davamlı, muqavim.

turş . tuğş (< tuğ: yığıq). (> torş(fars)). ağzı, əti tuğaşdıran, qarıdan, qımışdıran, yığan dad.

turşu . durşu. durşut. həmməşə. tutaşı. tuşatı.

turşuna . durşuna. duruna. 1. tutşuna. başdanbaşa. başdanaşağıya. teyxa. tümüylə. başdan sona. başdan dibə. büsbütün. bütünüylə., kökdən. əsasdan. - bu olaydan sonra durmuşu durşuna. bulandı. - özüvü durşuna dəğişməlisin. - durşuna bələşib palçığ olduq.

tursuz . dursuz. durunsuz. durumsuz. durutsuz. gəvşək. sölpük. sölpə. solpuq. solpa. salpıq. salpa. salxıq. saxmış. sallaq. sürnük. bitgin. halsız. misgin. (təmbəl).

tursuz . dursuzluq. durunsuzluq. durumsuzluq. durutsuzluq. sürnüklük. bitginlik. halsızlıq.

turta . durta. durat. dürtə. dürüt. (< durmaq). 1. sürük. uzun. uzaq. - qıssa yolu qoyub durtasın götürdünüz. - durat yollar. - durta günlər. 1. uzun saplı araclar. 1. dirik. dik. - durat dağlar. 1. torta. tort (> dord(fars)). sulu, suyuğ nərsələrin dibindəki köçüntü, risub. sulu, suyuğ nərsələrin üzünə yığılan, üzündə bağlanın duran qat. ö
durtaboyun. dürtəboyun: durboyun > durbun. boyluboyun. uzunboyun. - durat at: təkcə 'durat' da deyilir. uzun boyun at.
(turtayaz: > dur o deraz. uzun uzadısı.

türtqüc . dürtgüc. dürtüc. 1. otuc. ütüc. mühərrik. motor. 1. basma, gücləmə aracı.

türtü . dürtü. basqı. basar. girtuk. qısqı. qısqın. qısqıntı. tıxınc. basınc. fişar.

türtü . dürtü. güdü. əngizə.

turub . durub. durb. duruq. durq. ülgü. ölçü. nərsənin durduğu, bulunduğu çək ölçü.

turub . durub. duruq. dikək. (dirək). qota. sırıt. sırıq. duruq. qolun. situn.
(bel dirəyi: bel qazığı. təməl ustun, üstün, sutun, situn.
qatar: qota. ustun. usun. üstün. üsün. situn.
(qoçbaşı: üstün, situn, sutun, qolun başı.

turublamaq . durublamaq. durblamaq. duruqlamaq. durqlamaq. 1.ülgü, ölçü götürmək. 1.öləçləmək. ölçələmək. çəkələmək. çəkləmək. gəzləmək. əndazə tutmaq. - ac göz, küprük (məğrur.) yer göyü duruqlayar, öz ölçüsün tapa bilməz.

turul . durul. saxul. 1. park. otopark. araba saxlanılan yer. 2. təvəqqüfqah. istasyonman.

turum . durum. duşum (# düşüm: ən. en. ərz). 1. nərsənin boyu. boy, dikəlik, ucalıq ölçüsü. - güdə durumlu kişi. - kişi durumu su.

turumtay . durumtay. 1. soyuq yerlərə alışqanlı qartal çeşitlərindən.

türün . dürün. (< dürmək). ustuvanə. qəltək. silindr.

turun . durun. dirin. tirin. nərsəni duruq, ayağda saxlama üçün, altına, dikinə qoyulan dirək. qolun. situn. sutun.

türünmək . nərsənin son işlərin görüb bağlamaq. - kitab türünmək: tədvin edmək.

tuş olsun! . nuş olsun!. tuş!: nuş!: yarasın!. sinəsin!.

tüş ötü . ikindi yuxusu. qilulə yastı.

tüş tüş . tuş tuş. hoş hoş. eşşəyi durdurma istəkdə deyilən söz.

tüş - dağlar aşıb düşdü, göllər keçib çıxdı.

tüs . (tös. tıs. dış. süs. sös. səp. sis. his. yös. hüs. mas. pas. püs). boya. rəng. - türlü tüslü: rəh bə rəh.

tuş . (tut). 1. < daş. bənzər. oxşar. dəng. tingəş. təngəş. ləngəş. lingəş. bərabər. yarşıq. yarşaq. (manənd. şəbih). - ona tuş. 1. qarşı. muqabil. - evin tuşunda. 1. qurşaq, bel qayışı uclarına taxılan toqqa (tutqa). 1. izə. səviyyə. (tuşdaş: izdəş. səviyyədaş. bərabər).

tüş . > püş. püşg. soğa. qurə'.

tuş . 1. tut. girə. 1. qarşı. muqabil. - evin tuşu: evin qarşı, qabağı.

tüş . düş. (< düşmək). (?tuş). 1. yazılmamış, bəlirsiz düşən, gələn nərsə, yuxu. rö'ya. 1. təsadüf. - yaman düşə uğradıq. - görünməz, bilinməz düş. 1. fal.
- düş yormaq: 1. yuxu açıqlamaq. 1. fala baxmaq.

tüşdük . düşdük. cinub.
dəriş . şumal.

tüşələmək . > püşələmək. püşg atmaq. soğalamaq. qurə' çəkmək.

tuşlaşmaq . ötlüşmək. tuş, ödül gəlmək. bərabərləşmək.

tuşlatmaq . tuçlatmaq. 1.düzlətmək. hamarıtmaq. 1. görsətmək. nişan vermək. - tuşlatı səndən, düşləti məndən: görsəti səndən, qalanı məndən. sən görsət, qalanın mən özüm bilərəm (neylirəm). 1. üz bə üz, qarşı qarşıya (qarma qarşıya), ru bə ru qoymaq. - o utmazın (utanmazın) biridir, məni onla tuşlatma. - hər olanı ölüm ilə düşlədən, öz göylünə yolun qoyub işlədən.

tüşlənmək . 1.(hüşlənmək). bir az dincəlmək, durmaq, dayanmaq. 1. tuşlanmaq. ucraşmaq. üzbəüz olmaq. 1. azalmaq. kəssinmək.

tüşlənmək . düşlənmək. 1. dincəlmək. dinişmək. toxdanmaq. aram tutmaq. otraq edib, qonub qalxmaq. bir işdə ara vermək. 1.yamlanmaq. kəmp, iskal edmək.
- yollar uzaq düşlük (kəmp) yerim yox (düşlənəm). - düşlənmədən işin sürər, qurar yıxar, önündəkin qırar gedər. - yoruduz bir az düşlənin.

tüşlətmək: düşlətmək. 1. kəsitmək. azaltmaq.

tüşlətmək: tüşətmək. tuşlatmaq. tuşatmaq. ixtisas vermək.

tüşmək . düşmək. düşnəmək. düşmanlıq edmək. qarşıtmaq.

tüşmək . gəlmək. - ona nə düşdü görən.

tüşqün . düşgün. çaldırılmış. çıldırmış. çılqın. çalqın. budala. qabal. qabla. kavla. kaval. dəli. qudurman. quduman. kirik. girik. qırıq. qıtıq. alqın. qopuq. dəngəsiz. qafası qantaq, qançaq.

tüşqün . düşgün. düşün. çöktün. şikəstə.

tuşramaq . tucramaq. ucramaq. düşgəmək. raslamaq.

tüşrünmək . düşrünmək. düşlənmək. enilmək.

tüşsül . düşsül. sanız. xiyali. fantastik.

tustaq . dustaq. 1. dostaq. dosdaq. dost. dosd. bağlı. ilişgili. yoğdaş. yuğdaş. yoldaş. 1. türmə. kitəs. kovas. kotas. kodas. qazamat. qutuqluq. qoruluq. tutuqluq. zindan. baz daştqah.

tüstə . tütsə. tüstü. (düd < tutmaq). 1. tuxsa. tıxsa. büksə. oysa. qussə. 1. tüssü. duman. tuman. pis. çis. sis. - başı tüstəli: başı dumanlı. - qoyu tüstü qalxdı: qəliz tüssü.

tüşülmək . düşülmək. düşü olmaq. düşəlmək. yaxmaq. yaramaq. yarqamaq. faydalamaq. şifalamaq. kar kəsmək. - bu darı ağrıya düşüldü: kar kəsdu. - sizin sözüz bu işlərə düşülməz, oxun boşdu, daşın bərkdi deşilməz.
- düşür: olur. gözəl. yaraq. yaxar.

tüşünmədən . düşünmədən. üşünmədən.

tüşünmək . düşünmək. sağınmaq. sağanmaq. baş vermək. ilgi göstərmək. - bu işləri mən düşünmərəm.

tüşünmək . düşünmək. üşünmək.

tüşüq . düşük. pozuq. çorman. korman. kəmik.

tuşuqmaq . düşükmək. düzüqmək. uyquşmaq. uyqun, muvafiq gəlmək. - bu sənə çox gözəl düzükür.

tutay . tut. tutu. tutlav. sutay. sut. sutlav. 1. dad qah. məhkəmə. - el tutunda: xalq məkəməsində. 1. mahakimə. dad rəsi. - 1. sud. bəhrə. 1. salami. riba. ribh. nuzul. 1. rəhn.

tutayçı . tutçı. tutucu. sutayçı. sutçı. 1. tutaçı. suday < tutay. qazi. 1. dad rəs. 1. sud aparan. bəhrəmənd olan. 1. salamiçi. ribaçı. ribhçi. riba xor. 1. rəhnçi.

tutaylamaq . tutlamaq. tutulamaq. sutaylamaq. sutlamaq. 1. dad qah edmək. mahakimə, dad rəslik edmək. 1. idarə edmək. iqtisadı dolandırmaq. 1. iqtisadi davranmaq. 1. salamiyə, ribhə, nuzula vermək. 1. rəhnə qoymaq.

tutaylanmaq . tutlamaq. tutulanmaq. sutaylanmaq. sutlanmaq. 1. dad qah, mahakimə, dad rəslik olunmaq. 1. idarə olunmaq. iqtisadı dolandırılmaq. 1. iqtisadi davranılmaq. 1. salamiyə, ribhə, nuzula qoyunmaq. 1. rəhnə qoyunmaq.

tutcu . çox. artıq. - tutcu qızdıran uşaq. - tutcu qaqıdan kişi: çox hirslənən adam.

tutcu . tutuc. tutğuc. həmməşə. barqın. barqan. - tutcu verən, yağan. - tutcu verir bir gün alır. - tutcu qızqın. - sənin qadaşında ki, yetər yetməzlə tutcu duruşur, dirişir. - tutcu çalışqan. - o hammıyla, tutcu (:hər harda, çağda) qatılar. - tutcu birgə qalın. - onun evi tutcu dərilidi (dərlidi) : münəzzəmdi. - dərnək tutcu həfdə qurulur. - pis kişi, dəğmə yerdən tutcu sürülür (qoğulur). - bir yerdə kiriş tutmur, tutcu ordan bura, burdan ora köçür. - burda hava açılmaz, tutcu bürkütdür. - tutcu qaşqabaqlı. - yaşam duvarından tutcu bir daş düşür. - yeyər doymaz, tutcu ac. - tutcu yuxulu. - sizin kölgəz tutcu alsın. - ərən oğlu doğub bəngi qalmadı, doğar acun güni ulduzu tutğuci (əbədi).

tütdürən tütün, islənir . kənkan pox iyi verər.

tutdurtmaq . istixdam editmək.

tütəmək . düdəmək. düdləmək. tüssələmək. tüstüləmək.

tütəş .tüdəş. { < tük: qıl. }. 1. həmrəng. - tüdəş donlar. 1.türdəş. boydaş. tükəş. həmcins.

tutğan . aşdan. işatan. patron. iş verən. iş aparan. kar fərma.

tutğasıqmaq . tutmağı gəlmək.

tutğu . tutuğ. 1.cadu. sehr. - tutğulu su: cadulu, sehirli, şəfalı su. 1. girov. rəhn. - evivi tutğudan çıxart. 1. tusuq. qoruğ. mən'. maniə. mumaniət. - onun işlərinə tutuğ qoyan tapılmır.

tutğuc . : 1.giriş (antirə) yeməyi. 1. ürəyi tutma üçün ağza atılan azacıq yemək. 1. ayağ üstü yeyilən yüngül yemək.

tutğuc . tutğuc. tutucu. tutğucu. (girəndə).

tutğunmaq . bəğənmək. xoşlamaq. dadğanmaq.dad, həzz almaq. ləzzətlənmək. - qonaqlar yeməkləri tutğundular.

tutğunmaq . tusğunmaq. tutğutlanmaq. işçi, şayırd, tərçi, əcir, muzdur tutmaq.

tutğut . tusğut. əcir. muzdur. kilfət. pul qarşını işləyən işçi. cariyə. şayırd. çirağ.

tutluq . tutuqluq. barmaqlıq. qorumalıq. kılavyə.

tutmaq . - yolun tutmaq: yolunu izləmək. - yanın tutmaq: qolun tutmaq. tərəfin tutmaq. - yönəlim, dərs tutmaq: öğrəşmək. - axışın, gedişin, oluşun tutmaq:

tutmaq . 1. çevirmək. yönətmək. yönün dəğişdirmək. - çırağı bura tut. 1. asmaq. çəkmək. gərmək. örtmək. - pəncərələrə tutu (pərdə) tutmaq. - əğnivi tut, hava soyuğdu. - yaprağları çiğ tutmuş. - dəmiri pas ututmuş. 1. dolmaq. qaplamaq. yayılmaq. - hammısı bunun içinə tumaz. - duman dağları tutdu. - bu salıq (xəbər) hər yanı tutdu. - 1. yetmək. görmək. kafi olmaq. - bu gəlir böylə gediri tutmaz. 1. saxlamaq. - puluvu üstündə tut. - ürəyivi kinsiz tut. - onu çalışqan tutmaq üçün nə gərkir. - gələni tutma, köçəni vurma. 1. sunusmaq. kimsənin könlü qalmamaqsın davranmaq. dəğişmək. təkişmək. taaruf edmək. - qonağlara çay tut. 1. qarşısına qoymaq. - şeh paltarları issiyə tut qurusun. 1. durdurtmaq. durdutmaq. saxlağmaq. cilovlamaq. ovsarlamaq. bükütləmək. bükütmək. önləmək. (baz daştən). - gülməkdən özümü güclə tutdum. - saçaq başda əlivi tut, ağız aşdın dilivi tut. 1. qapavlamaq (< qapıb avlamaq). qapsamaq. qəbzə edmək. qəsb edmək. basıb almaq. - əğəmənliyi tutub durdu. 1. əl qoymaq. musdirə edmək. 1. dolandırmaq. sürmək. idarə edmək. - aralığı (ovzanı) tutmaq. - dövranı tutmaq. 1. anlamaq. qavramaq. - sizin sözüzü tutamadım. 1. tükətmə, işlətmə, çalışma, saxlama yolu. - işlətdiyin nərsələri yeni tut, arı tut, sağlam tut. - bu necə araba tutmaqdır. - işivi özənli tut: diqqətli. 1. qoyutmaq. istixdam edmək. - beş işçi tutduq. - quruluşda (tikintidə. inşaatda) gün olur işçi bıraxılır, gündə olur tutulur. 1. uğratmaq. alıqoymaq. məşqul edmək. - sözə, danışığa tutmaq. - onu xırım xırda işlərə tutub öz işindən qoydun. 1. dartmaq. çəkmək. büyüləmək. bəğənmək. cəzb edmək. - gözün tutmadı. - tutan bir söz deyilmədi. 1. almaq. işqal edmək. - öz yerin tutmayıb hələ. 1. seçmək. - hər gələni dos tutma, diş tutanı tez utma. 1. saymaq. görmək. hesablamaq. - sən bunu nə tutursan. 1. içinə almaq. ehtiva edmə. - göyü bulut (< bürgüt), dağları duman tutdu. - bu kitab nə tutur. 1. başlamaq. - baş ağrısı tutdu. - burdan tutun başacan. 1. saxıtmaq. gizlətmək. - giz (sir) tutmaq. 1. uyutmaq. qılmaq. yerinə gətirmək. qurmaq. bərquzar edmək. - toy tutmaq. - duzağ tutmaq: incitmək. - oruc tutmaq. - sizin buyruqlarızın hamısın tutduğ. - qanunu tutun. - qanunu tutulmayan ölkə. 1. qılınmaq. rəftar edmək. - çox sıx tutmayın. - ağır tutmaq. 1. əldə edmək. qazanmaq. - yügürüşdə ikinci yeri tutdu. 1. qoruyub becərtmək. - düşüncələrizi dərin, amaclı tutun. 1. toplamaq. hasil edmək. - bu çox yaxcı ürün tutduğ.
- ad tutmaq: yadanışmaq. yada salmaq. xatırlamaq.
- dib tutmaq: 1. kök, göt salmaq. 1. dibi qazmağ bağlamaq. 1. yerləşmək.
- üz tutmaq: 1. üz bağlamaq. qaymaqlanmaq. üzü qalınlaşmaq. - üz tutmuş süt. 1. üzün örtmək. - qız böyüdükdə üz tutmağa başladı. 1. bir yana,yönə yönəlmək, çevrilmək. - gedgedə sağa üz tutdu.
- oda, oxa tutmaq: od yağdırmaq.
- yaxa, boyun tutmaq: peşman olmatı. - səni görun boynun tutmayasın.
- özünü tutmaq: 1. canlanmaq. iyilənmək. 1. ifadə satmaq.

tutmaq . 1. cücərmək. gəlişmək. qalxışmaq. sürgünmək. yaşğırmaq. göyərmək. 1. kiralamaq. - araba tutmaq. 1. bir tutuya, duruma düşəmək, - gülməsi tutdu. - ağlamağı tutdu. 1. bərkimək. möhkəmləşmək. - yoğurt yaxcı tutdu. - qazan dib tutdu. 1. varsaymaq. fərz, məfruz edmək. - tutalım: fərz edəlim. - istəyivi gerçəyə tutma. 1. gerçəkləşmək. yerinə gəlmək. vaqeiyyətə uğraşmaq. - istəklərimin hamısı tutdu. 1. etgiləmək. toxunmaq. - bu yemək ürəyimi tutmadı. - soyuğ odu tutmaz, od soyuğu tutar. od yeli tutmaz, yel otu tuar. - bu qarqış bir gün onu tutar. 1. alamaq. fərq edmək. - iki yalanın tutdum, daha qorxdu. 1. avlamaq. 1. yaxlamaq. ələ keçirmək. - 1. əldə bulundurmaq. 1. dusdaxlamaq. - artığ onu tutmağ olanaqsız. 1. qaplamaq. işğal edmək. - iki səfə tutan yazı: səfəlik. 1. üstələmək. qapsamaq. müsəllət olmaq. - bu inanclar ölkəni tutmuş. 1. dayaqlamaq. qollamaq. dəsdəkləmək. - bu alanda hançı yanı tutursun. 1. mənimsəmək. - tam tapşırıqları tutdu. 1. bəğənmək. - bunlardan heç birin tutmadı. 1. götürmək. - otaqları gen tut: götür. - o hər eşitsə özünə tutur. - qarnını çox gen tutur, hər nə gəlirsə utur. - gediri sıx tutsan, gəlir sıxılmaz. - ipin yoğunun tutanda var, uzununda. 1. müti' olmaq. - deyilir ki hammı yasanı tutmalıdır. 1. seçmək. - ikisidən birin tut. 1. çatmaq. - uçaqların heç birin tutammadım. 1. durmaq. bılokə olmaq. - səsi tutdu. - günü gələr sizdə tutarsız. 1. işlətmək. kullamaq. - kirit olmasa çaxmaq tutarıq. - təxdə dəmir tutulmuş qapı. 1. bağlamaq. salmaq. - dənə, başaq tutmaq. 1. almaq. evlənmə. - sevdiyin tapmayınca tutmayacam. 1. dəğmək. dəğinmək. dəğişmək. qiyməti olmaq. - neçə tutur. - tutmaz: dəğməz. 1. yarışmaq. uyqun gəlmək. bir düşmək. - iki söz birbirin tutur. - bu sonuclar tutuşmurlar. 1. yaraşmaq. - bu işi bu biriylə tutmur. 1. nərsənin sapıq (anormal) çalışması. - dili tutur. 1. düçar, mübtəla olmaq. - soyuğ tutmaq.
- su tutmaq: su tökmək. - oxa tutmaq: ox tökmək, yağdırmaq.

tutmaq . 1. mübtəla, düçar olmaq. - oda bu kəsəli tutdu. 1. mahasirə edmək. - dağlara tutuq kənd. 1. bürümək. bürgəmək. örtmək. - göy üzün qara tutmuş. 1. basmaq. götürmək. - sel tutdu. - yağış tutdu. - hər yanı su tutdu. 1. qanmaq. almaq. anlamaq. - öğrənmək. götürmək. (fəra gereftən). - işin püfün tut. 1. donmaq. - suyu tutdur. 1. bərquzar, bərpa edmək. - toy tut. 1. avlamaq. 1. uymaq. - bu ona tutur. 1. sığmaq. yergəşmək. yerləşmək. ca gereftən. 1. diriğ, muzayiqə edmək. - səndən tutmuram, yoxumdur. 1. seçmək. - gözəllər içrə tutdum səni. 1.yapışmaq. (çəsbidən.). 1.

tutmaq . avlamaq. yığmaq. - çərik tutmaq: döğüşü yığmaq.
((tutuşmaq . avlaşmaq.

tutmaq . bağlamaq. - umuncu tanrıya tut.

tutmaq . basmaq. - bu gün genə məni qızdırma tutdu: qızdırma basdı.

tutmaq . istixdam edmək.

tutmaq . mane' olmaq. - məni tutma. - tutuma qoy istədiyin eləsin.

tutmaq . qiymət vermək. - onun sözün kim tutar.

tutmaq . qulağ asmaq. - qaldı gücü şanı arxada, indi sözün onun tutar.

tutnaq . tutnağ. tutunağ. qəşş. sər' kəsəli.