|
ırma, giderse, bilirsin”
4.Dilimizde bulunan Arapça- Farsça kökenli baz
ı kelimelerde uzun heceler vardır. Uzun seslerde istisna bir durum,
vurgu uzat
ılan hece üzerinde görünür. Bu kelimeleri öğrenmek gerekiyor. Bu uzatmalar kelimelerin başında,
ortas
ında veya sonunda olabilir. Bu kelimeler için genel bir kural yoktur. her birinin kendine özel bir vurgusu bulunur.
Bu kelimelerin uzat
ılan hecelerinin yerine göre vurgu başta, ortada veya sonda bulunur.
Vurgu ba
şta: kâtil, câhil, sâmi
Vurgu ortada: teâmül, mukâbil, hazîne, mücâdele,
Vurgu sonda: Ziyâ, kat’î, denî, zekî, hafî,
5.Türkçe’de “
ğ” her zaman, “y” ise bazı durumlarda vurguya benzer bir değişim oluşturur. “Ğ” ünsüzü bulunduğu
hecede kendinden önce gelen ünlünün uzat
ılmasına yol açar. Aynı uzatma durumu “y” için de geçerlidir. Söz konusu
uzatma seslendirmede vurgu gibi yans
ımaktadır.(yan yana iki ünlü uzatmayı belirtmek için kullanılmıştır.)
“
Ğ” ünsüzü ile: yağmur= yaamur, öğretmen=ööretmen, öğle=ööle, ağabey=aabey, koğmak=koomak
“Y” ünsüzü ile: böyle=bööle, söylemek=Söölemek, öyle=ööle
6.Sert ve gürültülü ç
ıkan bazı ünsüzler vurguyu bulundukları heceye taşırlar. Bunun için söz konusu ünsüzün
hecenin son harfi olmas
ı gerekir. Bu ünsüzler “ç, k, p, r, ş, z”
Dostları ilə paylaş: |
