Dövrünün böyük astronomu, riyaziyyat çısı,
etnoqrafı, tarixçisi və filosofu Əbu Reyhan
Biruni 973-cü ildə Xarəzmdə anadan olmuşdur.
Onun əsərləri bu gün də Qərb elm dünyasında
mənbə kimi istifadə edilir. UNESCO-nun 25
dildə çap etdirdiyi “Cornier” jurnalı 1974-cü il
iyun sayının üz qabığında “1000 il əvvəl Orta
Asiyada yaşayan beynəlxalq düha Biruni: as-
tronom, tarixçi, botanik, əczaçılıq mütəxəssisi,
geoloq, şair, mütəfəkkir, riyaziyyatçı, coğrafiya -
şünas və humanist” ifadələrinə yer vermişdir.
Yaşadığı əsrə “Biruni əsri” deyilməsinə səbəb
olan və yaşadığı dövrdən əsrlər sonra da
əsərlərindən fayda götürülən Biruni yalnız İslam
aləmində deyil, bütün dünyada dərin iz
qoymuşdur. Əslən türk olan (bəzi mənbə lərdə
fars mənşəli olduğu bildirilir) Biruni türklərin
İslamı qəbul etməsi nəticəsində bu mədəniyyətin
çox geniş ərazilərə yayılması ilə bəşəriyyətin,
xüsusilə elm sahəsində böyük qazanclar əldə et-
diyini bildirmişdir. Biruni elmlə din arasında
körpü salmaqla elmi fəaliyyətində yeni bir cığır
açmışdır. Qurani-Kərimə olan sevgisini hər
vasitə ilə dilə gətirən Biruni dini qaynaqlara
əsaslan maqla elmi təcrübə ilə isbatetmə şərtini
irəli sürmüş, “Müqayisəli Dinlər Tarixi” elminin
əsasını qoymuşdur.
Ümumdünya cazibə qanununun ingilis alimi
Nyuton tərəfindən kəşf edilməsi qəbul olunsa da,
bu istiqamətdə ilk tədqiqatlar Biruniyə məxsus -
dur. Bundan başqa indi də geniş müzakirə edilən
quru hissələrinin şimala doğru sürüşməsi fikrini
9 əsr əvvəl Biruni elmi dövriyyəyə gətirmişdir.
Yaşadığı dövrdə “Ümid burnu”nun varlığından
ilk dəfə danışan Biruni Şimali Asiya və Şimali
Avropa haqqında da hərtərəfli məlumatlar
vermiş, əsərlərində Xristofor Kolumbdan beş əsr
əvvəl Amerika qitəsindən və Yaponiyadan bəhs
etmişdir.
Biruni Buxara kitabxanasında görkəmli
filosof, təbib İbn Sina ilə tanış olmuşdur. Dövrün
iki böyük dühası bir-birinin biliklə
rindən
faydalanmışlar. Ümumiyyətlə, Buxara alimləri
sağlam bilik mübadiləsi ənənəsinə sadiq olan və
biliklərini bölüşən alimlər olmuşlar. Onlar
bildiklərini digərlərindən gizlət
məz, elmdə
diskussiyanı üstün tutmaqla yanaşı, həm də
tənqidi qəbul edərdilər. Bu onu göstərir ki, elmdə
diskussiya mədəniy yəti Şərqdə mövcud olmuş və
bu günümüzə süzülüb gəlmişdir. Biruni bir
Dostları ilə paylaş: