e series. Br
Years of civil wars and schisms have pushed the Afghan
society into a crisis that was only made worse by religious
fundamentalism and radical tribal values. The once
prosperous society fell into darkness and chaos. Ultimately,
this situation affected three generations of Afghan people.
Unavoidable emigration was one of the results of this crisis.
My generation has grown up - without any relief - in
countries to which we do not belong. For example, even
those of us born in Iran have never had any rights in that
country. On the other hand, no one accepts us in
Afghanistan either, because we grew up in different
societies and were exposed to different cultural attitudes.
For us, life has become a nightmare: we do not know where
we belong.
People who find themselves in post-war circumstances
often remain refugees for years and are forced to start over,
find new professions, and struggle with external pressures.
Lack of human values, absence of basic rights and the
disintegration of the family create chaos. When faced with
political and social pressure, a wandering human in a post-
war environment eventually gets to a point where he or she
becomes indifferent towards feelings of sadness or
happiness. Disappointed with life and utterly apathetic, this
individual does not see any incentives to change.
Furthermore, paradoxes in human thought and the
unpredictable ways in which people react to different
situations often contribute to disaster. Sometimes people
try to exchange reality for their dreams. However, all they
do is go in circles.
Such socio-economic pressures and humiliation have had a
tremendous impact on the Afghan psyche. Lack of self-
esteem and the destruction of national identity penetrated
deeply throughout different layers of the Afghan psyche,
changing it and shaping it in the most basic ways. It is
important to note that this situation was further
exacerbated by the fanaticism, prejudices and the dogma of
the victims themselves. As time passes, the Afghan
refugees, too, have become indifferent to outside events,
losing the basic sense of being human. Unfortunately, this
lethargy is also present in people who manage to overcome
the worst situations. In other words, their journey from
darkness sometimes leads them to darkness again.
Uzun illərdir ki, ölkədə baş verən vətəndaş müharibəsi və ixtilaf
Əfqanıstan cəmiyyətini dini ənənəçilik və tayfa təfəkkürü
fonunda kəskinləşən böhrana qərq etdi. Bir zaman çiçəklənən
ölkə sayılan bu məmləkət, hazırda zülmət və hərc-mərcliyin
qurbanı oldu. Belə bir vəziyyət Əfqanıstan cəmiyyətinin üç
nəslinə mənfi təsir göstərməkdədir.
Bu böhranın nəticələrindən biri qaçılmaz mühacirət idi. Mənim
mənsub olduğum nəsil bizim aid olmadığımız qürbət ölkələrdə
doğulub boya-başa çatıb və həmin ölkələrlə heç bir əlaqəyə
malik deyildi. Misal üçün, İranda dünyaya göz açan əfqanlar bu
ölkədə heç bir vətəndaş hüquqlarına sahib deyil. Həmçinin, bu
insanlar öz Vətənində-Əfqanıstanda da qəbul olunmur, çünki
onlar fərqli bir cəmiyyətdə böyüyüb, fərqli mədəni dəyərlərə
malik olan insanlar sayılır. Bizim üçün dəhşətli yuxu kimidir:
hansı cəmiyyətə mənsub olduğumuzu bilmirik.
Müharibədən sonrakı dövrdə yaşayan insanlar illərdir ki, qaçqın
statusu ilə həyat sürürlər, çox zaman həyatlarını yenidən,
sıfırdan başlamağa məcbur olurlar, yeni ixtisaslara yiyələnməli və
kənar təzyiqlərə tab gətirməlidirlər. Yaşadıqları ölkələrdə əsas
vətəndaş hüquqlarına malik olmamaları və ailələrindən ayrılmaq
məcburiyyəti həmin insanları xaos vəziyyətinə sürükləyir. Siyasi
və sosial çətinliklərlə rastlaşdığı zaman, bu insanlar özlərini
yalnız və təcrid olunmuş hiss edir və ətraflarında cərəyan edən
hadisələrə biganə yanaşırlar. Həyat ilə məyus olmuş apatik
insan, həyatında dəyişikliklər etmək üçün stimul görmür.
Bundan əlavə, insan fikrində olan paradokslarda və gözlənilməz
hadisələrdə insanların müxtəlif situasiyalara reaksiyaları
fəlakətlərə gətirib çıxardır. Bəzən insanlar reallığı öz arzuları ilə
əvəz edirlər. Lakin bütün bunlar sikl effektinə malikdir.
Belə sosial – iqtisadi təzyiq və təhqirlər Əfqan psixikasına böyük
təsir göstərmiş oldu. Özünə hörmətin olmaması və milli
identikliyin pozulması Əfqan psixikasının müxtəlif qatlarına daxil
olaraq onun ümumi şəkildə formalaşmasına təsir göstərib.
Qeyd etmək vacibdir ki, bu situasiya qurbanların özlərinin
fanatizmi, xurafat və ehkamları nəticəsində mürəkkəbləşir.
Zaman keçdikcə, Əfqan qaçqınları da özlərini ətraf mühitə qarşı
laqeyd aparır, eyni zamanda doğma ölkələri viran olduğundan
və oraya qayıtmaq imkanları olmadığından mənlik hisslərini
tədricən itirir. Əfsuslar olsun ki, belə bir biganəlik həyatlarında
ağır vəziyyətlərin öhdəsindən gələn insanlarda da müşahidə
olunmaqdadır. Zülmət qaranlıqdan qaçış son nəticədə bəzən
onları yenidən zülmətə düçar edir.
4
Dostları ilə paylaş: