Yaz›flma Adresi / Address for Correspondence



Yüklə 369,37 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə4/6
tarix15.03.2017
ölçüsü369,37 Kb.
#11433
1   2   3   4   5   6

Aygen B et al. Kronik Hepatit C Virusu İnfeksiyonunun Yönetimi          29

8.  HCV genotip 4 ile infekte hastalarda SOF+PegIFN+RBV 12 

hafta kullanılmalıdır. 

9. IFN kullanamayan HCV genotip 4 ile infekte hastalar 

SOF+RBV ile 24 hafta tedavi edilmelidir.

10. HCV genotip 5 ve 6 ile infekte hastalarda SOF+PegIFN+RBV 

12 hafta kullanılmalıdır.



Tedavi Alan Hastalarda İlaç Yan Etkilerinin İzlemi 

ve Yönetimi 

Tedavi sürecinde hemen hemen tüm hastalarda bir veya 

daha fazla istenmeyen etki ortaya çıkmaktadır. İkili tedavi 

alanların %10-15’inde tedavi sonlandırılmasına, %32-42’sin-

de doz modifikasyonuna yol açan yan etkiler gelişmektedir 

(50,55,121).



İnterferon/Pegile İnterferonlar

IFN tedavisinin yan etkileri Tablo 8’de gösterilmiştir. IFN 

kullanımı sırasında konstitüsyonel semptomlara sık rastlan-

maktadır. Ateş (%33-56), yorgunluk ve myalji (%48-64), baş 

ağrısı (%52-62) artralji (%25-34) en sık görülen bulgulardır. 

Semptomların azaltılması için asetaminofen veya nonsteroid 

antiinflamatuar ilaçlar kullanılabilir (55,121).

PegIFN+RBV kullanan hastalarda hematolojik yan etkile-

rin izlemi, tedavinin 1, 2 ve 4. haftalarda tam kan sayımıyla 

yapılmalıdır. Sonrasında 4 ve 8 haftada bir tam kan sayımı 

yinelenmelidir (50).

KHC’de IFN alanların %1.9-40’ında tiroid antikorları ortaya 

çıkmakta ve %1’inde tiroid hastalığı gelişmektedir. Tedavide 

RBV de kullanılması nedeniyle tiroid hastalığı riski dört kat 

artmaktadır. Otoimmün ve destrüktif tiroidit, hipotiroidi ve 

hipertiroidi gibi farklı klinik formlarda karşılaşılabilmektedir. 

IFN tedavisi öncesi otoantikorların pozitif olarak saptanması, 

viral yük, kadın cinsiyet ve ileri yaş gibi faktörler tiroid dis-

fonksiyonu gelişmesini olumsuz yönde etkilemektedir. Tedavi 

süresince 12 hafta aralıklarla ve tedavi sonlandırıldıktan son-

ra tiroid fonksiyon testlerine bakılmalıdır (122). Tedavide me-

timazol ve levotiroksin kullanılmaktadır. 

Trombositopeni <%10 oranda görülmektedir. Sıklıkla in-

jeksiyon sonrası ilk 24 saat içinde gelişmektedir. İlaç dozu 

ayarlanmasını veya tedavinin kesilmesini gerektirmektedir.

Nöropsikiyatrik yan etkiler arasında en sık depresyon 

(%29-37) görülmektedir. Depresyon sıkı izlem gerektirmekte-

dir. Tedavide selektif serotonin “reuptake” inhibitörleri (SSRI) 

önerilmektedir. Anksiyete ve iritabilitesi olan hastalara anksi-

yolitikler başlanabilir (55,70,121). 

Duyu ve otonomik nöropati (Bell paralizisi) de nadir yan 

etkiler olarak görülebilir. Tedavide KHC tedavisinin kesilmesi, 

steroid ve siklofosfamid uygulanmaktadır. Myasthenia gravis 

gelişen hastalarda KHC tedavisi kesilmeli ve pridostigmin 

başlanmalıdır (121). İnterstisyel pnömonit, alveoler hastalık, 

sarkoidoz reaktivasyonu ve bakteriyel pnömoni nadir karşıla-

şılan akciğer problemleridir (121).

Ribavirin

RBV tedavisinin yan etkileri Tablo 9’da gösterilmiştir. RBV 

verilen hastaların üçte birinde hemolitik anemi gelişmek-

tedir. Hemoglobin (Hb) düzeyleri ilk dört haftada düşmeye 

başlamakta; altıncı ve sekizinci haftada en alt düzeylere 

inmektedir. Anemiyi etkileyen ve eşlik eden faktörler, ilaç 

dozu, kadın cinsiyet, >60 yaş, Hb değerinin ilk iki haftada 

düşmesi, Asyalı olmak ve kreatinin klirensinin azalmasıdır. 

Anemi riski, RBV ≥1000 mg/gün kullananlarda %4-14, 800 

mg/gün kullananlarda %4-6 olarak bildirilmiştir (123). Ane-

mi tedavisinde RBV doz azaltılması, eritrosit transfüzyonu ve 

eritropoetin (EPO) kullanılması önerilmektedir. EPO kullanı-

mı ülkemizde kronik böbrek yetmezliğiyle ilişkili anemi ve 

myelodisplastik sendrom indikasyonları dışında geri ödeme 

kapsamında değildir. KHC tedavisi sırasında EPO kullanımı-

nın yararlı olmadığı, ancak RBV’nin yüksek dozda kullanımı-

30 

Klimik Dergisi 2014; 27(Özel Sayı 1): 19-39

Tablo 7. Genotip 2, 3, 4, 5 ve 6 ile İnfekte Naif Olgularda Tedavi Seçenekleri (98)

Genotip 

İlk Tedavi Seçeneği 

Alternatif Tedavi Seçeneği

2 

SOF+RBV (12 hafta)



3 

SOF+RBV (24 hafta) 

SOF+PegIFN+RBV (12 hafta)

4 

SOF+PegIFN+RBV (12 hafta) 

SOF+RBV (24 hafta)*

5 ve 6 

SOF+PegIFN+RBV (12 hafta) 

PegIFN+RBV (48 hafta)

*PegIFN kullanamayan olgular.



Tablo 8. İnterferonun Yan Etkileri (50,55,121)

Konstitüsyonel (%80) 

Yorgunluk, baş ağrısı, ateş, titreme, artralji, myalji



Psikiyatrik (%22-31) 

Depresyon, iritabilite, uykusuzluk, emosyonel labilite, duygudurum bozuklukları, 

 

 psikoz, intihar düşüncesi vb.



Gastrointestinal 

Bulantı, kusma, ishal, iştahsızlık, kilo kaybı



Hematolojik 

Nötropeni, trombositopeni 



Diğer 

Görme bozukluğu, işitme bozuluğu, saç dökülmesi, otoantikor indüksiyonuna bağlı 

 

tiroid disfonksiyonu, interstisyel fibroz, laboratuvar testlerinde bozukluk (alkalen 



 

fosfataz, kan üre azotu, laktik dehidrogenaz, kreatinin düzeylerinde yükselme)

Ciddi seyreden yan etkiler (nadir) 

Konvülziyon, vertigo, döküntü, akut psikotik reaksiyon, tiroidit, akut böbrek  

 

yetmezliği, akut myokardit, ağır infeksiyonlar



na olanak sağlamasıyla KVY oranını artırarak relaps oranını 

azalttığı bildirilmiştir. EPO Hb <10 gr/dl’nin altına düşünce 

başlanır. EPO kullanımı sonrası baş ağrısı, bulantı, artralji, 

polisitemi ve tromboemboli gibi yan etkiler görülebilmekte-

dir (55,121). IFN ve RBV doz azaltılma ve kesilme durumları 

Tablo 10’da verilmiştir.



Proteaz İnhibitörleri

Proteaz inhibitörlü kombinasyonlarda en sık görülen yan 

etkiler döküntü, kaşıntı, anemi, bulantı, kusma, hemoroid, di-

yare, anorektal rahatsızlık, disguzi (tat alma bozukluğu), yor-

gunluk, anal kaşıntıdır (95, 124, 125). 

Özellikle TVR ile yapılan üçlü kombinasyon tedavilerinde 

döküntüyle daha sık karşılaşılmaktadır. Döküntü, hafif, orta ya 

da ciddi düzeyde olabilir.



Hafif döküntü: Lokalize ve/veya sınırlı deri döküntüsüdür 

(en fazla vücutta birkaç izole bölgede). Hastaların %36.8’inde 

görülmektedir. Tedavide topikal kortikosteroid içeren kremler 

ve oral antihistaminikler kullanılabilir.



Orta düzeyde döküntü: Vücut yüzey alanının %50’si veya 

azında görülen döküntüdür. Hastaların %13.8’inde görülmek-

tedir. Genellikle kaşıntı eşlik etmektedir. Yakın izlemle ilaç-

ları almayı sürdürebilir (50). Tedavide topikal kortikosteroid 

içeren kremler ve oral antihistaminikler önerilirken, TVR doz 

azaltımı veya sistemik steroid önerilmemektedir. Deri lezyon-

ları ilerlerse TVR kesilmelidir. TVR kesilmesine karşın 7 gün 

içinde lezyonlar düzelmezse veya kötüleşirse RBV tedavisine 

de ara verilmelidir.

Ciddi döküntü: Vücudun >%50 görülen veya mukozitin 

eşlik ettiği veya birlikte sistemik semptomların bulunduğu 

döküntüdür. Olguların %4.8’inde görülmektedir (70,  122). 

Yaygın büllöz döküntüler, eozinofili ve sistemik semptomlar-

la birlikte ilaç döküntüsü, Stevens- Johnson sendromu/toksik 

epidermal nekroliz, akut jeneralize egzamatöz püstüloz ve 

erythema multiforme gibi sistemik tutulumla seyreden form-

ları, istenmeyen ciddi deri reaksiyonları (“severe cutaneous 

adverse reactions”, SCAR) olarak adlandırılmaktadır. Ciddi 

döküntü varlığında TVR tedavisi kesilmeli ve dermatoloji kon-

sültasyonu istenmelidir. TVR kesilmesine karşın 7 gün içinde 

lezyonlar düzelmezse veya kötüleşirse RBV tedavisine ara ve-

rilmeli veya kesilmelidir. Eşzamanlı olarak PegIFN tedavisine 

de ara verilmesi veya kesilmesi dikkate alınmalıdır (50). TVR 

tedavisi kesilen hastaya yeniden tedavi başlanmamalıdır.

Üçlü tedavide gelişen anemi, PegIFN ve RBV kombinasyo-

nunun tek başına kullanımına göre daha sık ortaya çıkmakta-

dır (95). Tedavi öncesi mutlaka 2, 4, 8, 12. haftalarda tam kan 

sayımı gereklidir. RBV’nin yan etkilerinin ortaya çıkabileceği 

göz önünde bulundurulmalıdır (94,95,124-127).

TVR’ye bağlı anorektal yan etkiler de sık ortaya çıkmak-

tadır. TVR metabolize edilerek birincil olarak dışkıyla atılır. 

Oluşum mekanizması tam bilinmemektedir. Vücutta geli-

şen kaşıntı veya deri döküntüsüyle ilişkisizdir. Lokal steroid, 

anestezik kremler ve antihistaminikler kullanılabilmektedir. 

Hemoroidal yakınmalarda ek olarak geleneksel yöntemler de 

(oturma banyosu gibi) önerilebilir (95,124,125). İlaç-ilaç etki-

leşimleri  www.hep-druginteractions.org adresinden ayrıntılı 

şekilde öğrenilebilir.

Sofosbuvir

Hepatik P450 enzim sistemiyle metabolizma olmaması 

nedeniyle ilaç yan etkileri ve ilaç-ilaç etkileşimleri daha az 

görülmektedir. SOF kullanan hastalarda en sık yorgunluk, 

baş ağrısı, mide bulantısı, titreme, uykusuzluk ve artralji gö-

rülmektedir. SOF’a bağlı ilaç kesilen olgular çok nadir görül-

mekle birlikte ilaç kesilme nedenleri genellikle PegIFN ve RBV 

kullanımıyla ilişkilendirilmiştir. SOF+PegIFN+RBV tedavisiyle 

anemi, trombositopeni ve nötropeni sıklığı PegIFN+RBV te-

davisiyle benzerdir (128).



Tablo 9. Ribavirinin Yan Etkileri (50,55,121)

Hemolitik anemi (%30-35)

Bulantı (%25-40)

Kaşıntı, döküntü, deride kuruluk, ekstremitelerde 

egzamatöz lezyonlar

Kuru öksürük

Burun tıkanıklığı

Gebelikte fetal ölüm ve anomaliler

Böbrek hasarı

Orta düzeyde lenfopeni

Hiperürisemi

Tablo 10. İnterferon ve Ribavirin Dozlarının Ayarlanması (50,55,121)

 İnterferon 

a Ribavirin



Dozun azaltılması  

Trombosit <50 000/mm



Hemoglobin <10 gr/dl



 

Nötrofil <750/mm



3

 *

Tedavinin kesilmesi

 

Trombosit < 25 000/mm



3

 

Hemoglobin <8.5 gr/dl



 

Nötrofil <500/mm

3

 

Kontrol edilemeyen depresyon



 

Ağır bakteriyel infeksiyon 

 

(nötrofil sayısına bakılmaksızın)



 

Hepatit alevlenmesi (ALT>10xNÜS)

* PegIFN a-2a 135 µg/hafta, 90 µg/hafta; PegIFN a-2b 1 µg/kg/hafta, 0.5 µg/kg/hafta.

PegIFN a-2a + RBV kombinasyonunda günlük doz 600 mg uygulanır; PegIFN a-2b + RBV kombinasyonunda günlük doz 200 mg azaltılır.



Nötrofil ve trombosit sayısı yükselmeye başlayınca PegIFN a önce düşük dozla başlanır.



Aygen B et al. Kronik Hepatit C Virusu İnfeksiyonunun Yönetimi          31

Öneriler

1.  Konstitüsyonel semptomlarla sık karşılaşıldığından hasta-

ların semptomlarının azaltılması amacıyla asetaminofen 

veya nonsteroid antiinflamatuar ilaçların kullanılabileceği 

akılda tutulmalıdır.

2.  SOF+PegIFN+RBV tedavisiyle anemi, trombositopeni ve 

nötropeni sıklığı PegIFN+RBV tedavisine benzer olduğu 

bilinmelidir. 

3. Hastaların üçte birinde hemolitik anemi geliştiğinden, 

KHC tedavisi alan hastaların hematolojik yan etkilerin iz-

lemi tedavinin 1, 2 ve 4. haftalarda tam kan sayımıyla ya-

pılmalı; tam kan sayımı 4 ve 8 haftada bir yinelenmelidir.

4.  Anemi yönetiminde RBV dozunun azaltılması, eritrosit 

transfüzyonu yapılması ve EPO kullanımı düşünülmelidir.

5.  Tiroid fonksiyon testlerine, tedavi süresince 12 haftalık 

aralıklarla ve tedavi sonlandırıldıktan sonra bakılmalıdır.

6.  TVR ile yapılan üçlü kombinasyon tedavilerinde döküntü 

sık geliştiğinden, döküntünün derecesi belirlenerek tedavi 

planlanması yapılmalıdır.

Tedavi Başarısını Artıran Faktörler

KHC infeksiyonunda tedavi başarısını dolayısıyla da KVY’ı 

artırdığı bilinen bazı faktörler belirlenmiştir (50). Bu amaçla 

aşağıdaki önerilere uyulması halinde tedavi başarısı da ar-

tacaktır.

Öneriler

1.  Tedavi amacıyla başlanan tüm antiviraller uygun ve eksik-

siz kullanılmalıdır. Böylece hem KVY oranında artış ola-

caktır; hem de ilaç direncinin önüne geçilmiş olacaktır.

2.  Vücut ağırlığı PegIFN a ve RBV yanıtını azalttığından, te-

daviye başlanmadan önce fazla kilosu olan hastalar kilo 

vermelidir.

3.  Hastalar tedavi süresince alkol kullanımından kaçınmalıdırlar.

4.  BOC/TVR temelli üçlü tedavi alan hastalarda gelişen belir-

gin anemide öncelikle RBV dozu azaltılmalıdır.

5.  Belirgin depresyonu veya depresyon öyküsü olan hasta-

lar tedavi öncesi psikiyatr tarafından değerlendirilmelidir. 

Tedavi sırasında depresyonu gelişen hastalara da uygun 

antidepresanlar verilmelidir.



Kalıcı Virolojik Yanıt Alınan Hastaların İzlemi

KHC’de tedavi sonrası nükslerin %98’i ilk 3 ay içinde geliş-

mektedir. Farklı veriler olsa da tedavi sonrası 24 ve 48. hafta-

larda HCV RNA düzeyine bakılması önerilmektedir. Hasta ALT 

düzeyi normal ve HCV RNA negatifse izlemden çıkarılmalıdır. 

Tedavi bitiminden sonra hipotiroidi gelişebileceğinden, teda-

vi sonrası 1. ve 2. yıl TSH düzeyine bakılmalıdır. İleri derecede 

fibroz ve sirozu olan hastalarda HSK açısından altı ayda bir 

hepatobiliyer ultrasonografi yapılmalı ve a-fetoprotein (AFP) 

düzeyine bakılmalıdır; tedavi öncesinde özofagus varisi sap-

tanmış olanlara endoskopi yapılmalıdır (50,55,70,129,130).

Öneriler

1.  Tedavi sonrası 24, 48 ve 96. haftalardaki ALT düzeyleri nor-

mal ve HCV RNA negatifse hasta izlemden çıkarılmalıdır.

2.  Tedavi sonrası hipotiroidi riski nedeniyle 1. ve 2. yıl TSH 

düzeyine bakılmalıdır. 

3.  İleri derecede fibroz ve sirozu olan hastalarda HSK riski 

nedeniyle altı ayda bir hepatobiliyer ultrasonografi yapıl-

malı ve AFP düzeyine bakılmalıdır.



Kronik Hepatit C Tedavisinin Kontrindikasyonları

IFN, RBV ve TVR/BOC tedavilerinin kontrindikasyonları 

Tablo 11’de verilmiştir. TVR veya BOC ile üçlü tedavinin kont-

rindikasyonları PegIFN+RBV kontrindikasyonlarıyla benzerdir 

(50,70,131).

Pegile İnterferon ve Ribavirin Tedavisine Ya-

nıtsız, Kısmi Yanıtlı ya da Nüks Olan Hastalarda 

Yeniden Tedavi

Daha önceden pegile veya standard IFN a ve RBV teda-

visi almış ve KVY sağlanamamış önemli sayıda KHC hastası 

bulunmaktadır. Bu hastalar ikili tedaviye verdiği yanıta göre 

nüks, kısmi yanıtlı ve tam yanıtsız olmak üzere üç gruba ay-

rılmaktadır.



1. Genotip 1 (50,94,95,132)

Bu hasta gruplarında yeniden tedavi için PegIFN+RBV+BOC 

veya PegIFN+RBV+TVR veya PegIFN+RBV+SOF tedavisi verilebilir.

32 


Klimik Dergisi 2014; 27(Özel Sayı 1): 19-39

Tablo 11. İnterferon ve Ribavirinin Kontrindike ve Relatif Olarak Kontrindike Olduğu Durumlar

Kontrindikasyonlar (50,70,131) 

Relatif Kontrindikasyonlar (70,131)

İleri yaş 

Hb düzeyinde düşüklük (Erkeklerde <13 gr/dl, kadınlarda <12 gr/dl)

Anemi 


Nötrofil düşüklüğü (<1500/mm

3

)



Koroner arter hastalığı, kontrolsüz hipertansiyon 

Trombosit düşüklüğü (<90 000/mm

3

)

Kalp yetmezliği 



Kreatinin yüksekliği (>1.5 mg/dl)

Kontrolsüz diabetes mellitus 

Tedavi edilmemiş tiroid hastalığı

Gut artropatisi

Hemoglobinopatiler (talasemi veya orak hücreli anemi)

Gebelik, kontrasepsiyon uygulanamaması

Kronik obstrüktif akciğer hastalığı

Böbrek yetmezliği

Kontrol edilemeyen depresyon, psikoz, epilepsi

Dekompanse siroz



1.A. Nüks Gelişen Sirotik Olmayan Hastalar

1.A.a. PegIFN+RBV+BOC ile üçlü tedavi:

Tedavinin ilk 4 haftasında PegIFN+RBV kullanılır; 4. haf-

tadan sonra tedaviye BOC eklenir. Toplam tedavi 48 haftaya 

tamamlanır.



1.A.b. PegIFN+RBV+TVR ile üçlü tedavi:

[1] Üçlü olarak başlanan tedavinin 4. ve 12. haftasında 

HCV RNA saptanamaz düzeydeyse üçlü tedavi 12 haftaya, ar-

dından PegIFN+RBV tedavisi toplam 24 haftaya tamamlanır. 

[2] Üçlü olarak başlanan tedavinin 4. ve/veya 12. hafta-

sında HCV RNA saptanabilir düzeydeyse ancak <1000 İÜ/ml 

ise, üçlü tedavi 12 haftaya tamamlanır; PegIFN+RBV tedavisi 

toplam 48 haftaya tamamlanır.



1.A.c. PegIFN+RBV+SOF ile tedavi: 12 hafta uygulanır.

1.A.d. RBV+SOF ile tedavi: IFN kullanılamayan hastalarda 

24 hafta uygulanır.



1.B. Kısmi Yanıtlı Sirotik Olmayan Hastalar

1.B.aPegIFN+RBV+BOC ile üçlü tedavi:

Tedavinin ilk 4 haftasında PegIFN+RBV kullanılır; 4. haf-

tadan sonra tedaviye BOC eklenir. Toplam tedavi 48 haftaya 

tamamlanır.



1.B.b. PegIFN+RBV+TVR ile üçlü tedavi: İlk 12 hafta üçlü 

olarak verilen tedavi 36 hafta daha PegIFN+RBV verilerek 48 

haftaya tamamlanır. 

1.B.c. PegIFN+RBV+SOF ile tedavi: SOF (12 hafta) + 

PegIFN+RBV (12 veya 24 hafta) olarak kullanılır.



1. C. Tam Yanıtsız Sirotik Olmayan Hastalar

1.C.a. PegIFN+RBV+BOC ile üçlü tedavi: Tedavinin ilk 4 

haftasında PegIFN+RBV kullanılır; 4. haftadan sonra tedaviye 

BOC eklenir. Toplam tedavi 48 haftaya tamamlanır. 

1.C.b. PegIFN+RBV+TVR ile üçlü tedavi: İlk 12 hafta tedavi 

üçlü olarak verilir. Ardından 36 hafta daha PegIFN+RBV veri-

lerek 48 haftaya tamamlanır. 

1.C.c. PegIFN+RBV+SOF ile tedavi: SOF (12 hafta) + 

PegIFN+RBV (12 veya 24 hafta) olarak kullanılır.



1.D. Kompanse Sirotik Hastalar

1.D.a. PegIFN+RBV+BOC ile üçlü tedavi: Tedavinin ilk 4 

haftasında PegIFN+RBV kullanılır; 4. haftadan sonra tedaviye 

BOC eklenir. Toplam tedavi 48 haftaya tamamlanır. 

1.D.b. PegIFN+RBV+TVR ile üçlü tedavi: İlk 12 hafta tedavi 

üçlü olarak verilir. Ardından 36 hafta daha PegIFN+RBV veri-

lerek 48 haftaya tamamlanır.

1.D.c. PegIFN+RBV+SOF ile tedavi: SOF (12 hafta) + 

PegIFN+RBV (12 veya 24 hafta) olarak kullanılır.



1.E. Dekompanse Sirotik Hastalar

1.E.a. IFN içeren rejimler kullanılamaz.

1.E.b. RBV+SOF ile tedavi: 48 hafta kullanılır.

Yukarıdaki tüm tedavilerde şu kesilme kuralları göz önün-

de bulundurulmalıdır: BOC içeren üçlü tedavilerde, tedavinin 

12. haftasında HCV RNA >100 İÜ/ml ise veya tedavinin 24. 

haftasında HCV RNA saptanabilir düzeydeyse veya daha son-

ra alevlenme geliştiğinde tüm ilaçlar kesilmelidir. TVR içeren 

üçlü tedavilerde, HCV RNA tedavinin 4. haftasında >1000 İÜ/

ml ise ya da 12. haftasında saptanabilir düzeydeyse tüm ilaç-

lar kesilmelidir. 48 hafta tedavi alan gruplarda, tedavinin 24. 

haftasında HCV RNA saptanabilir düzeydeyse veya daha son-

ra alevlenme geliştiğinde PegIFN+RBV kesilmelidir.

2. Genotip 1 Dışındaki Genotipler (50,132)

2.A. Genotip 2

2.A.a. Relaps halinde RBV+SOF tedavisi 12 hafta kullanılır. 

2.A.b.Yanıtsızlık  halinde [1]  RBV+SOF tedavisi 12 hafta 

kullanılır veya [2] PegIFN+RBV+SOF tedavisi 12 hafta kulla-

nılır.

2.B. Genotip 3 ve 4

2.B.a. Relaps veya yanıtsızlık halinde [1] RBV+SOF teda-

visi 24 hafta kullanılır veya [2] PegIFN+RBV+SOF tedavisi 12 

hafta kullanılır.



2.C. Genotip 5 ve 6

2.C.a. Relaps halinde PegIFN+RBV+SOF tedavisi 12 hafta 

kullanılır.



2.C.b. Yanıtsızlık halinde [1] PegIFN+RBV+SOF tedavisi 12 

hafta kullanılır veya [2] RBV+SOF tedavisi 24 hafta kullanılır.



Daha Önce  PegIFN+RBV+BOC veya PegIFN

RBV+TVR Tedavisi Almış ve Başarı Sağlanama-

mış Hastalarda Tedavi (50,94,95,132)

Genotip 1a: SOF (12 hafta) + PegIFN+RBV (24 hafta) kulla-

nılır veya RBV+SOF (24 hafta) olarak kullanılır.



Genotip 1b: SOF (12 hafta) + PegIFN+RBV (12 veya 24 

hafta) olarak kullanılır veya RBV+SOF (24 hafta) olarak kul-

lanılır.

Tablo 12. HCV Yönünden Taranması Önerilenler (55)

HCV’nin taranmaya başlanmasından önce (1996) kan ve kan ürünleri almış ya da organ nakli yapılmış kişiler 

Halen ya da eskiden damariçi madde ve intranazal kokain bağımlısı olanlar 

Uzun süredir hemodiyalize girenler

HCV-pozitif kanla temas eden sağlık çalışanları

HIV-pozitif olanlar

Karaciğer testlerinde açıklanamayan anormallikleri (ya da karaciğer hastalığı) olanlar 

HCV-pozitif anneden doğan çocuklar 

HCV-pozitif kişilerin şu andaki cinsel partnerleri

Aygen B et al. Kronik Hepatit C Virusu İnfeksiyonunun Yönetimi          33


Tedavi Verilemeyen ve Tedaviyle Kalıcı Virolo-

jik Yanıt Alınamayan Hastaların İzlemi

Tedavi verilemeyen ve önceki tedavileriyle KVY alınmayan 

hastalar düzenli olarak izlenmelidir. Tedavi verilmeme neden-

leri ve tedavi yanıtsızlığının olası nedenleri kayıt altına alın-

malıdır. Her altı ayda bir tam kan sayımı yapılmalı ve transa-

minaz düzeylerine bakılmalıdır. İzlemin sıklığı ve şekli tanıda 

saptanan hepatitin şiddetine bağlıdır. ALT düzeyinde herhan-

gi bir yükselme durumunda olası diğer nedenler araştırılmalı-

dır. Hastaların izleminde önceki rehberlerde ve yayınlarda 3-5 

yılda bir karaciğer biyopsisi yapılması önerilmekteydi. Ancak 

invazif olmayan tanı yöntemleri daha sık kullanılabilir. Bu ne-

denle tedavi edilmeyen hastalar 1-2 yıl arayla invazif olmayan 

yöntemlerle izlenebilir (50). Sirotik hastalar HSK açısından, 

yılda bir ya da iki kez abdominal ultrasonografiyle izlenmeli, 

AFP düzeyi saptanmalı ve uygun olan adaylar karaciğer nakli 

açısından değerlendirilmelidir (70, 74, 133). PegIFN kullanımı 

kontrindike olan hastalar IFN içermeyen tedavi rejimlerinin 

kullanımı açısından değerlendirilebilir.



Yüklə 369,37 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin