Yusubov D. A. Falsafa: Darslik / Yusubov D. A. Saitxodjayev X. B. Mavlyanov A. A
|
|
Ʉɚɪɢɦɨɜ ɂ.Ⱥ. ȸɡɛɟɤɢɫɬɨɧ ɏɏI ɚɫɪ ɛʆɫɚԑɚɫɢɞɚ: ɯɚɜɮɫɢɡɥɢɤɤɚ ɬɚԟɞɢɞ,
ɛɚɪԕɚɪɨɪɥɢɤ ɲɚɪɬɥɚɪɢ ɜɚ ɬɚɪɚԕԕɢɺɬ ɤɚɮɨɥɚɬɥɚɪɢ. – Ɍ., 1997. 2 O‘sha joyda. 105 insoniyat o‘nlab, yuzlab marta ko‘proq bo‘lgan texnomassani yaratayapti. Demak sun’iy atrof muhit tabiiy atrof muhitni sekin asta qoplab olyapti. Shuni ham ta’kidlash lozimki, tabiiy atrof muhit insonni boqib, kiyintiribgina qolmasdan, u axloqiy va estetik munosabatlar obyekti hamdir. Biz tabiatdan, hayvonot va o‘simliklar dunyosidan zavq olamiz, pullar va bog‘lar tashkil qilganmiz, o‘z maqsadlarimizga muvofiq hayvon turlarini yetishtirganmiz. Hamisha inson noma’lum narsa bilan to‘qnash kelganda ongida u narsa «jonlimi yoki jonsizmi» aniqlab oladi. Ibtidoiy jamoa tuzumida animizm ta’limoti keng tarqalgan, ya’ni inson, hayvon, daraxt va toshlar ruhga ega, tirik deb qaralgan. Ruh tanadan chiqmaguncha tirik hisoblanadi. Tirik va notirik tabiat o‘rtasida farqni ajratib olishda inson hamisha hayotning paydo bo‘lishi muammosi bilan to‘qnash keladi. Hayotning paydo bo‘lishi bu planetamida tadrijiy taraqqiyotning natijasidir. Ilmiy tasavvurlar shuni ko‘rsatadiki, Yerda bundan 3,8 mlrd yil ilgari hayot belgilari paydo bo‘lgan, 2 mlrd yil ilgari dastlabki hujayralar paydo bo‘lgan. Shu hujayralar fotosintezni amalga oshirgan, ya’ni Quyosh energiyasidan foydalanib ximiyaviy reaksiyalar amalga oshishi natijasida kislorod ajralib chiqqan. Keyinchalik atmosfera o‘zgargan va uning ximiyaviy tarkibi hayotni Yer yuzida tarqalishiga imkon bergan. Bu esa biosferani vujudga keltirgan. Tabiat tirik va notirik (jonli va jonsiz) tabiatga bo‘linadi. Modda almashinuv qobiliyatiga ega bo‘lgan va o‘zini o‘zi qayta tiklay oladigan narsalar majmuasi tirik tabiat deyiladi. Hozirgi paytda tirik tabiat to‘g‘risida bilimlarni kishilar biologiya fanidan olishadi. Olimlarning fikricha, Yer shari vujudga kelganiga 4,6 mlrd yil bo‘lgan. Insoniyat tarixiga 2.5-3 mln yil bo‘lgan. 1959-1960-yillar Tanzaniyada, 1967- 1973-yillar Efiopiyada, 1970-yillar oxirlarida Keniyada kishilarning qoldiqlari topilganligi yuqoridagi fikrlarni isbotlaydi. Hayot tabiat taraqqiyotining ma’lum bosqichidagi ko‘rinishidir. Jonli tabiat moddiy olamning kichik bir qismini tashkil etgani uchun unga xos bo‘lgan xususiyatlarni jonsiz olamga mexanik ravishda yoyib bo‘lmaydi. Ilmiy falsafa jonli tabiat bilan jonsiz tabiat o‘rtasida o‘tib bo‘lmaydigan to‘siq yo‘q, deb ta’lim beradi. Ular bir-biridan sifat jihatidan farq qilishiga qaramay, bir-biri bilan bog‘liq hamdir. Jonli tabiat abadiy mavjud bo‘lgan emas, balki jonsiz tabiat taraqqiyotining 106 ma’lum bir bosqichida, ma’lum bir obyektiv sharoitlar asosida ham yagona moddiy substansiya – materiya yotadi. Demak, jonli tabiat bilan jonsiz tabiat o‘rtasida asosiy bog‘lanish ularning moddiy birligida yaqqol ko‘rinadi. Jonli tabiat bilan jonsiz tabiat o‘rtasidagi moddiy birlik ularning kimyoviy tarkibida ham juda aniq ko‘rinadi. Odam organizmidagi kislorod, uglerod, oltingugurt, azot, kalsiy, fosfor, magniy, natriy, kaliy, xlor, temir singari elementlarni jonsiz tabiatda ham uchratish mumkin. Organizmlarni tashkil etuvchi oqsil tarkibida ham shunday elementlar bor. Jonli tabiat bilan jonsiz tabiat o‘rtasidagi umumiy tomonlardan tashqari ularning har biriga xos bo‘lgan farqli tomonlari ham mavjud. Jonli organizmlarning asosiy xususiyati shuki, ular tashqi muhit bilan modda almashinadi. Bu esa materiyaning murakkab va yuqori shakllariga tegishli bo‘lgan xususiyatdir. Tirik jismlarning eng muhim xususiyati – moddalar almashinuvidan, jonli tuzilishlarning buzilishi va yangidan tuzilishidan, assimilatsiya dissimilatsiyadan iborat. Ana shular organik jismlar yashashining asosiy shartidir. Hayot oqsil jismlarning yashash usulidir, bu yashash usuli esa o‘z mohiyati bilan mazkur jismlarning kimyoviy tarkibiy qismlarining doimo o‘z-o‘zini yangilab turishdan iborat. Tabiat taraqqiyotining yuksak cho‘qqisi jonli organizmlarning kelib chiqishidan iborat. Bir hujayrali organizmlarning vujudga kelishi organizmlar taraqqiyotidagi dastlabki bosqichdir. Dastlab vujudga kelgan organizmlar o‘zining tuzilishi va xususiyati jihatidan hozirgi hayvon va o‘simliklarning eng soddalari bo‘lgan. Organik birikmalarining bir necha million yil davom etgan taraqqiyoti natijasida hayvonlarning hozirgi turlari vujudga kelgan. Jonli tabiat insonning paydo bo‘lishi uchun hamma zarur shart- sharoitni hozirlaydi. Tabiatning tarkibiy qismi bo‘lgan odam jonli organizmlarning uzoq vaqt davomida ro‘y bergan taraqqiyotining qonuniy mahsulidir. Odamning paydo bo‘lishini jonli tabiatning taraqqiyotidan ajratib bo‘lmaydi. Diniy ta’limotlarda odamni Olloh taolo yaratgan deyiladi. Masalan, Mirzo.Ulug‘bekning «To‘rt ulus tarixi» asarida keltirilgan ma’lumotlarga ko‘ra, Tangri taolo odamni suv bilan tuproqdan yaratgan, «Odam allayhissalomning yaratilishini muharram ul ehrom oshuro oyi uchinchi kuni, juma kuni soat 11 da; birinchi tole’ bo‘yicha Jadi va Zuhrad darajasida, Mushtariy Hutda, Mirrix Xamalda, 107 Qamar saratonda, Shams Asadda, Atorud Sumbulada, Zuhro Mezonda paytida bug‘doyrang kishi chehrasida» baland qomatli va jingalak sochli qilib yaratdi. Yaratgan Tangri hazrati Odamga bihishtdan joy berdi. Havvoni u uyqusirab turganda chap biqinidan yaratdi». Ilmiy falsafa tabiiy fanlarga asoslanib, odam tabiatning ajralmas qismi, uning oliy mahsulidir deb hisoblaydi. Ongdan tashqarida va unga bog‘liq bo‘lmagan holda obyektiv mavjud bo‘lgan tabiatning na boshi, na oxiri, na ibtidosi va na intihosi bor. Hozirgi zamon fanlari olamning, tabiatning cheksiz, benihoyaligi to‘g‘risida yangidan-yangi dalillar bermoqda. Fan sohasidagi yutuqlarning ko‘rsatishicha, bizning galaktikamiz koinotda yagona emas, balki cheksiz yulduzlar tizimining biridir. Bizning galaktikamizdan tashqarida joylashgan son-sanoqsiz yulduzlar tizimi mavjud. Tabiat, butun moddiy olam doimiy harakatda, to‘xtovsiz o‘zgarish va rivojlanishdadir. Koinotdagi jismlar Oy, Quyosh, sayyoralar, meteoritlar fazoda doimiy ravishda harakatda. Tabiatning, materiyaning fazoda cheksiz va vaqtda abadiy bo‘lgan tinimsiz harakati jarayonida ba’zi bir narsalar yemiriladi, yangilari paydo bo‘ladi. Jamiyat bilan tabiat o‘rtasidagi aloqadorlik zaminida mehnat yotadi. Mehnat avvalo, odam bilan tabiat o‘rtasida yuz beradigan jarayondir, odam shu jarayonda o‘z faoliyati bilan o‘zi ila tabiat o‘rtasida moddalar ayirboshlanishiga vositachilik qiladi, bu ayirboshlashni tabiatga soladi va nazorat qiladi. Odamning o‘zi tabiat kuchi sifatida tabiat moddasiga qarama-qarshi turadi. Odam tabiat moddasini o‘zi hayoti uchun yaroqli bo‘lgan ma’lum bir shaklda o‘zlashtirishi uchun o‘z tabiiy kuchlarini: qo‘l va oyoqlarini, bosh va barmoqlarini harakatga keltiradi. Shu harakat vositasi bilan tashqi tabiatga ta’sir qilib va uni o‘zgartirib, odam shu bilan birga o‘z tabiatini ham o‘zgartiradi. Kishilar moddiy yaratish, mehnat qilish asosida tabiat kuchlariga ta’sir etganlar, madaniyat tarixini, ijtimoiy munosabatlar dunyosini yaratishga muvaffaq bo‘lganlar. Odamlar moddiy ne’matlar ishlab chiqarish natijasidagi tabiat kuchlarini yengishga muvaffaq bo‘lganlar. Hayvon, parrandalar, o‘simliklarni, har xil giyohlarni yeydilar, ular tirikchilik vositalarini tabiatdan tayyor holda oladilar. Shuning uchun ham ular tabiatga mutlaq qaramdirlar. Odam esa tabiatga faol ta’sir ko‘rsatadi. Mehnat yordamida inson tabiat kuchlaridan o‘z maqsadi yo‘lida foydalanadi. Kishilar tabiatdagi narsalarni o‘zgartirib mehnat qurollarini va tirikchilik 108 vositalarini tayyorlaydilar. Odamning hayvondan farq qiladigan muhim tomonlaridan biri ham ana shunda. Sirtdan qaraganda ba’zi bir hayvonlar mehnat qilganday bo‘lib ko‘rinadi. Ular ehtiyojlarini qondirish uchun mehnat qurolidan emas, balki o‘zlarining tabiiy a’zolari – tirnoqlari, qoziq tishlari, o‘tkir ko‘zlaridan foydalanadilar. Birorta ham hayvon hech qachon, hatto eng oddiy mehnat qurolini yaratgan emas. Mehnat qurolini yasash va undan foydalanish faqat insonga xos xususiyatdir. Mehnat quroli tabiatning insonga hadyasi emas, balki u inson aqliy va jismoniy mehnatining natijasidir. Mehnat – kishilarning maqsadga muvofiq faoliyatidir. Mehnat tufayli odamning ehtiyoji qondiriladi. Mehnat tabiat yaratgan narsalarni inson o‘zlashtirib olishidir, inson bilan tabiat o‘rtasida moddalar almashinishining umumiy shartidir, inson hayotining abadiy tabiiy shartidir. Mehnat, ishlab chiqarish insonning ijtimoiy mavjudot sifatida shakllantirishning, uning tabiatdan ajralib chiqishning negizidir. Insonlar tirikchilik uchun zarur vositalarni ishlab chiqara boshlashlari bilanoq o‘zlarini hayvondan farq eta boshlaydilar. Mehnat qilish natijasida odam o‘zining tabiiy a’zolari faoliyatini o‘zgartiradi, muskullari, paylari, tog‘aylari, oyoq va qo‘llari rivojlanadi. Shuningdek, odamning aqliy va jismoniy qobiliyatlari ham rivojlanadi, miyasi va sezgi a’zolari taraqqiy etadi. Beshta sezgi mehnatning ijtimoiy munosabatlarning inson amaliy faoliyatining mahsulidir. Inson tabiat farzandi sifatida paydo bo‘lgan bo‘lsa-da, lekin insonga xos deb e’tirof etilgan xususiyatlar hammasiga u jamiyatda bevosita aralashishi, ta’lim-tarbiya olish, mehnat qilish orqali erishdi. Mehnatning roli va ahamiyati ayniqsa ikki narsada kuchliroq seziladi. Birinchidan, inson ajdodlari organizmi mehnat ta’sirida biologik mavjudotga xos bo‘lgan belgilardan ijtimoiy mazmunga xos tomonga o‘zgara boshladi. Ikkinchidan, mehnat gapirish aloqa o‘rnatish, ijtimoiy tajriba orttirish, inson ongi, tili va tafakkurining paydo bo‘lishi va rivojlanishi uchun ham asos bo‘ldi. Insonning tabiatga ta’siri ijtimoiy taraqqiyot mobaynida hozirgi davrdagidek bo‘lgan emas. Hozirgi paytda insonning yashash maskani- ning tabiiy muhiti o‘zgarmoqda. Bu muhit inson sivilizatsiyasining bir qismiga aylandi. Boshqacha aytganda «ikkinchi tabiat» insoniyat madaniy dunyosini vujudga keltirdi, ya’ni shunday narsalar va jarayonlar 109 vujudga keltirildiki, ularning tabiatda tayyor holda mavjud bo‘lishi u yoqda tursin hatto ular tabiatning o‘z kuchlari ta’siri ostida ham paydo bo‘la olmaydi. Bundan endilikda tabiat o‘z mavjudligining obyektiv xususiyatini yo‘qotdi degan ma’no kelib chiqmaydi albatta. Tabiat ilgarilari obyektiv va birlamchi bo‘lganidek, hozir va bundan keyin ham shundayligicha qolaveradi. Yuqorida aytilganlardan quyidagi xulosaga kelishi mumkin, – inson va insoniyat dunyosi tabiatdan ajralmasdir, uning oliy mahsulidir; –kishini tabiat vujudga keltirgan bo‘lsa, uni jamiyat, ijtimoiy- iqtisodiy munosabatlar kamol toptirdi va unga ijtimoiy qiyofa berdi; – odamning o‘zini ham, uning ongini ham mehnat yaratdi va rivojlantirdi; – tabiiy muhit inson Amaliy faoliyati jarayonida behad o‘zgarib «insonning anorganik tanasi»ga aylandi. Yüklə Dostları ilə paylaş:
|