Ўзбекистон республикаси халқ таълими вазирлиги

Xo‘jakent manzilgohi Toshkent voxasidagi muste davriga oid g‘or turidagi yodgorliklaridan biri bo‘lib, Toshkent shahridan 80 km shimoliy-sharqda Xo‘jakent qishlog‘i yaqinida joylashgan. Xo‘jakent g‘ori Chirchiq daryosining chap sohilidagi qoyatoshlar bag‘rida bo‘lib, dengiz sathidan 1200-1700 m balandlikdadir. G‘or shimoli-g‘arbga qaragan, balandligi 2,5 m, kengligi 6 m, chuqurligi 4m. Makonni 1958–1959 yillarda A.P.Okladnikov va X.Nasriddinovlar tadqiqot ishlarini olib borganlar. Uning madaniy qatlami g‘orning ayrim joylaridagina saqlanib qolgan. Tadqiqot jarayonida makondan 524 ta tosh qurollar topilgan. Shulardan paraqalar 88 ta, nukleuslar 49 ta, qolganlari tosh uchirmalari va siniqlaridir. Topilgan qurollar levallua–muste madaniyatiga xos bo‘lib, Obirahmat va Teshiktosh makonlaridagi mehnat qurollariga o‘xshashdir.
Ko‘lbuloq makoni. Angren shahridan 10-12 km g‘arbda joylashgan Oblik qishlog‘idan 5 km shimoliy-g‘arbda, Oxangaron daryosining o‘ng irmoqlaridan biri-Qizil olma soyining o‘rta oqimidagi qirlikda joylashgan.
Ko‘lbuloq manzilgohi ko‘p qatlamli bo‘lib, ilk, o‘rta va so‘nggi paleolit davriga oid qatlamlari aniqlangan (49 qatlam). Uning 4-8 qatlamlarigina muste davriga oiddir. Bu davr uchun 5 ta madaniy qatlam bo‘lishi, odamlarning uzoq vaqt davomida yashaganligini ko‘rsatadi. Undan 8300 dan ortiq tosh qurollari va buyumlari topilgan. Ular orasida xar xil shakldagi nukleuslar, siniq uchrindilar, qirg‘ichlar, qo‘l cho‘qmorlari va boshqalar. Ko‘lbuloqdan topilgan mehnat qurollari son va sifat jihatdan Toshkent vohasining boshqa joylaridan topilgan manzilgohlaridan farq qiladi. Ba’zilarigina, ayniqsa, tishli qirg‘ichlar Bo‘zsuvdagi muste davri qurollariga o‘xshash.
Ko‘lbuloq madaniy qatlamlaridan tog‘ echkisi, ayiq, arxar va boshqa hayvonlarning suyak parchalari, kul va gulxan qoldiqlari topilgan.
Toshkent voxasidan Zog‘ariq, Bo‘zsuv, Ko‘hisim mazilgohlari va Qorqamish topilmalari jami 30 dan ortiq makon qayd qilingan. Bu ayniqsa Toshkent shahrining 2000 yilligi munosabati bilan keng arxeologik qidiriv ishlari bajarildi. Bu erlarda arxeologik tadqiqot ishlari hozirda xam davom etmoqda.
Muste davri yodgorliklari Farg‘ona vodiysida xam keng tarqalgan. Ularni tadqiq qilishda A.P.Okladnikov, P.T.Konoplya, M.R.Qosimov, O‘.I.Islomov, V.A.Ranov, Yu.A.Zadneprovskiylarning xizmatlari kattadir.
1954 yilda P.T.Konoplya Sharqiy Farg‘onada birinchi marta paleolit qurollarini topdi. Shu yili A.P.Okladnikov G‘arbiy Farg‘onada tadqiqot ishlarini olib borib Qayroqqum manzilgohlarini aniqladi va tadqiqot ishlarini 1961 yillragacha davom qildirdi. Olim Qayroqqum dalasining 31 punktidan tosh qurollarini topdi. Ayniqsa, Buloqchap va Sho‘rko‘l punktlari topilmalari diqqatga sazovordir. Bu joylardan ko‘plab tosh o‘zaklar, sixchalar, tosh siniqlari topildi. Topilmalar shuni ko‘rsatdiki, neandertal odamlar Sirdaryoning qadimgi irmoqlar bo‘ylab, bir necha joylarda o‘z manzilgohlarini qurganlar va ovchilik, terimchilik bilan shug‘ullanganlar.
Jarqo‘ton makoni Farg‘onaning sharqiy rayonida topilgan. U Shahristonsoy daryosining chap qirg‘og‘ida joylashgan. Manzilgoh 1961– 1963 yillarda V.A.Ranov tomonidan o‘rganilgan. Yodgorlikdan 670 ta tosh buyum yig‘ib olingan. Shulardan 25 tasi nukleuslar, 25 tasi qurollar bo‘lgan. Qurollar ichida tosh sixcha, nayza tig‘lari, pichoqsimon tosh qurollar mavjud. Nukleuslarga ishlov berish va qurol yashash uslubi Xo‘jakent makonidagiga o‘xshaydi. Tosh qurollar yashash madaniyati levallua–muste davri an’anasiga oiddir.
Farg‘ona vodiysidan M.R.Qosimov, P.T.Konoplya muste davriga oid bir necha manzilgohlar topganlar. Ularning ko‘pchiligining madaniy qatlamlari saqlanib qolmagan, chunki ular adir va soylar bo‘ylaridagi ovchilarning mavsumiy karorgohlari bo‘lgan. U erlardan topilgan tosh buyumlar levallua–muste davriga oid bo‘lgan.
O‘zbekiston xududida o‘rta paleolit davrini o‘rganishda Zarafshon vohasi alohida o‘rinni egallaydi, chunki bu xudud arxeologlar tomonidan bir necha makonlar topib, keng o‘rganilgan. Bu xududda Samarqand Davlat universitetining arxeologlari, O‘zFA Arxeologiya instituti xodimlari tadqiqot ishlarini olib borganlar.
Omonqo‘ton g‘or makoni-Samarqand viloyati Urgut rayonining Omonqo‘ton qishlog‘i yaqinida, Samarqanddan 43-44 km janubda joylashgan. G‘or dengiz sathidan 1400 m balandlikda joylashgan. Uning koridorsimon uzunligi 29m, balandligi 2,6m. Makon 1947 yilda D.N.Lev raxbarligidagi SamDU ekspeditsiyasi tomonidan topildi va 1957 yillargacha tadqiqot ishlari olib borildi. Tadqiqotlar jarayonida qalinligi 25smdan 1,5 mgacha bo‘lgan madaniy qatlam aniqlanib, undan 220 ta tosh buyumlar topildi. Ularning asosiy qismi chaqmoqtoshdan yasalgan. 30 ga yaqin tirli xildagi nukleuslar bo‘lib, ular orasida gardishsimon va prizma shaklidagi nukleuslar xam bor. Paraqalar levallua–muste texnika madaniyatini eslatadi. kertish texnikasi asosida toshning ikkala tomoninga ham ishlov berish natijasida qurol tig‘lari arrasimon va to‘lqinsimon bo‘lib chiqqan. Bu erda bargsimon paraqalar xam bor. Bunday qurol namunalari Ko‘tirbuloq va Zirabuloq makonlaridan xam topilgan.
Omonqo‘ton g‘oridan xayvonlarning suyak qoldiqlari ham topilgan. Arxeolog D.N.Levning tadqiqoticha, makon ilk va rivojlangan muste davriga oiddir.
Takalisoy g‘ori – Omonqo‘ton g‘origa yaqin joylashgan muste davri yodgorligidir. Uni 1952 yilda D.N.Lev tadqiq qilgan. Bu erdan chaqmoqtosh siniqlari, uchurchaksimon uzun paraqa, kertish usulida ishlangan pichoqsimon qurol, gulxan izlari va hayvon suyaklari topilgan. Toshning ishlanish texnikasi asosida uni D.N.Lev mustening so‘nggi bosqichiga oid deb ko‘rsatadi, chunki bu erdan topilgan paraqalar va otsheplar gardishsimon va prizmaga o‘xshash nukleuslardan ajratib olingan. Bu makonda neandertal odamlar vaqtincha yashaganlar.
Takalisoy makonidan topilgan ashyolar Qo‘tirbuloq makonidan topilgan ashyolarga o‘xshash bo‘lib, bu neandertal odamlarning Zarafshon voxasida muste davri boshidan to oxirgi bosqichigacha uzluksiz yashaganlaridan darak beradi.
Qo‘tirbuloq va Zirabuloq makonlari Zarafshon daryosining o‘rta oqimida joylashgan bulib, ularni o‘rganish katta ilmiy ahamiyatga ega bo‘lgan. Qo‘tirbuloq makoni- ochiq joydagi qarorgoh xisoblanadi. Uning topilishi neandertal odamning g‘orlardan chiqib, o‘ziga sun’iy boshpana qura olishi va dasht mintaqalarida yashashga o‘tganligini ko‘rsatdi. Makon Samarqand shaxridan 100 km g‘arbda, Qattaqo‘rg‘on tumanidagi Charxin qishlog‘i yaqinidagi Zirabuloq tog‘ining shimoliy yon bag‘ridagi Qo‘tirbuloq deb nomlangan buloq atrofidan topilgan. Uni dastlab Yu.F.Buryakov rahbarligidagi O‘rta Zarafshon ekspeditsiyasi tomonidan 1971 yilda ro‘yxatga olingan. Keyinchalik uni N.Toshkentboev o‘rgangan. Bu erdan 5 madaniy qatlam topilgan. Ulardan 10mingdan ko‘proq tosh buyumlar topilgan. Bu topilmalar asosan chashma yonidan topilgan. Shuningdek, tosh qurollari va chiqindilar yonida gulxan izlari xam topilgan. Bu tosh qurol yasashda ibtidoiy odamlarning olovdan foydalanganligini ko‘rsatadi. Shuningdek bu erdan turli ov qurollari palaxmon toshi va nayzalar xam topilgan.
Qo‘tirbuloq makonidan topilgan qurollarning ishlanish texnikasi Obiraxmat va Teshiktosh madaniyatiga o‘xshaydi. Shuni inobatga olib, olimlar uni xam rivojlangan muste davriga oid deb hisoblaydilar. Lekin bu makonda qurol yasashda kertish texnikasida qurollarning o‘tkirlanishi bir tekisda emasligi bilan boshqa madaniyatlardan farq qiladi.
Arxeologlar Zirabuloq tog‘ tizmasining shimoliy etaklaridan va Zarafshon daryosining o‘ng qirg‘oqlaridan ibtidoyi kishilarning bir necha qarorgohlarini ham ruyxatga oldilar. Bularning madaniyati ham Qo‘tirbuloq madaniyatiga o‘xshash bo‘lib, ularning ko‘pchiligida madaniy qatlam yaxshi saqlanmagan. Ular orasida Zirabuloq makoni alohida o‘rinni egallaydi.
Zirabuloq makoni-Qo‘tirbuloqdan 1 km sharqda joylashgan. U ham 1971 yilda ro‘yxatga olinib, tadqiqot ishlari 1978 yillargacha arxeolog M.Jo‘raqulov tomonidan olib borildi. Bu erdan Qo‘tirbuloq makonidan topilgan tosh buyumlarga o‘xshash buyumlar topildi. Bundan arxeologlar bir–biriga yaqin qo‘shni bo‘lgan ibtidoyi odamlar yashagan degan xulosaga keldilar. Lekin bu erdan sunggi muste davriga oid tosh qurollari xam topilgan.
Go‘rdara g‘or makoni- Samarqand viloyati Urgut rayoni Zarafshon tog‘ tizmasining shimoliy yon bag‘rida Go‘rdara soyi yaqinida topilgan. Uni 1966 yilda A.Asqarov raxbarligidagi arxeologik otryad ro‘yxatga olgan va keyinchalik N.Toshkentboev tomonidan tadqiq qilingan. Bu erdan gardish shaklidagi tosh siniqlari va qirg‘ich topilgan. Uning tosh buyumlari Qo‘tirbuloq makonining yuqori qatlamidan chiqqan tosh buyumlari o‘xshaydi. Lekin bu erda hali tadqiqot ishlari oxiriga etkazilmagan.
Ibtidoyi odamlar hayotida tosh mehnat qurollari muxim o‘rinni egallagan. Shu sababli mexnat quroli uchun yaroqli tosh xom ashyolarini topish ular uchun juda muxim bo‘lgan. Ilk paleolit davrida odamlar qayroq toshlardan foydalanishgan bo‘lsa, uning so‘nggi bosqichlarga kelib chaqmoqtoshning afzalliklarini bilib olishgan. Chaqmoqtosh tabiatda keng tarqalgani bilan birga unga ishlov berish va o‘tkir qirra xosil qilish oson bo‘lgan. Ibtidoyi odamlar o‘rta paleolit davriga kelganda chaqmoqtosh konlarini topib, u erlarda tosh ustaxonalarini tashkil qilganlar. Shuningdek ibtidoyi odamlar ochiq xavoda yotgan chaqmoqtoshdan ko‘ra, uzoq yillar davomida nam tortgan chaqmoqtoshga ishlov berish osonligini xam payqab, chaqmoqtosh konlarini toshgan intilganlar. Bunday ustaxonalar nafaqat O‘zbekiston xududida, balki Kavkaz, Belorussiya, Boshqirdston, Volga bo‘ylari, Ukraina va Sibirdan xam topilgan. Bunday tosh ustaxonalarini tadqiq qilish olimlarga o‘sha davr moddiy buyumlarini tadqiq qilishningina emas, balki tosh konlar qabilalar urtasida madaniy va iqtisodiy aloqa vositasi sifatida xam katta o‘rin egallaganini aniqlash imkonini berdi. Ibtidoiy odamlar tosh hom–ashyosini o‘zaro iqtisodiy ayirboshlashda va qurol yasash tajribalarini almashinishda foydalanganlar.
Bu o‘rinda muste davriga oid Qopchig‘oy, Qoratov, Ohangaron ustaxonalari qiziqarlidir. Ularni 1951 – 1965 yillarda Arxeologiya institutining Ya.G‘.G‘ulomov raxbarligidagi arxeologik otryadi tomonidan o‘rganilgan.
Qopchig‘ay ustaxonasi- Farg‘ona shaxridan 40 km janubda, Oloy tog‘ining shimoliy yonbag‘ridagi Dangi darasining ichkari qismidagi Qopchig‘oy degan joydan topilgan. U ochiq joydagi chaqmoqtosh koni xisoblanadi. U erdan topilgan tosh qurollar va chiqindilarga asoslanib tadqiqotlar uni muste davridan boshlab odamlar o‘zlashtirganligini ta’kidlaydilar. Bu ustaxonada A.P.Okladnikov, M.R.Qosimov xam tadqiqot ishlarini olib borishgan.
Paleolit davri oid tosh ustaxonalari Navoiy viloyati Navoiy tumanida Uchtut, Ijond va Vaush degan joylaridan topilgan.