’zbekiston respublikasi oliy va o’rta maxsus ta’lim vazirligi namangan davlat univerteti

Mavzu bo’yicha nazorat savollari:

1. 
   Diniy madaniyat nima ?
   
2. 
   Ma’naviy muhit tushunchasi ?
   
3. 
   Insonga jamiyat tomonidan qo‘yiladigan mafkuraviy talablar ?
   
4. 
   Siyosiy va ijtimoiy-iqtisodiy erkinlik ?
   
5. 
   Shaxs kamoloti tushunchasi ?
   

Tavsiya etiladigan adabiyotlar ro‘yxati:

1. 
   O‘zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi. – T.: O‘zbekiston, 2018.
   
2. 
   Mirziyoev Sh. Milliy taraqqiyot yo‘limizni qat’iyat bilan davom ettirib, yangi bosqichga ko‘taramiz. 1-jild. - T.: O‘zbekiston, 2018.
   
3. 
   Karimov I. Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. – T.: Ma’naviyat, 2010.
   
4. 
   Erkaev A. Ma’naviyatshunoslik. 1-kitob. Ma’naviyat ontologiyasi va fenomenologiyasi. – T.: Ma’naviyat, 2018. - 480 b.
   
5. 
   Qosimon B. Uyg‘ongan millat ma’rifati. – T.: Ma’naviyat, 2011.
   
6. 
   Yusupov E. Xadislarda dunyoviy va diniy g‘oyalarning bog‘liqligi. - «O‘zbekistonda ijtimoiy fanlar» jurnali, 1994, 5-son.
   

2-MAVZU: INSON-JAMIYAT-MA’NAVIYAT UZVIYLIGI.
Reja:

1. 
   Ma’naviyat va inson tabiati.
   
2. 
   Ma’naviyat va insonning hissiy hamda aqliy dunyosi.
   
3. 
   Tafakkurning tarixiy shakllari va ma’naviyat.
   
4. 
   E’tiqod va ma’naviyat.
   
5. 
   Iroda ma’naviyatning mavjudlik shakli sifatida.
   

Kundalik ongda ko’pincha e’tiqod biror dinga ishonish va uning ahkomlarini bajarish, deb tor mazmunda tushuniladi. Aslida e’tiqod ancha keng tushuncha, diniy mazmundan tashqari dunyoviy mazmunda ham qo’llaniladi. Erkin, demokratik e’tiqod, siyosiy e’tiqod, axloqiy e’tiqod, ilmiy e’tiqod va h.k. so’z birikmalari bunga misoldir. E’tiqod muayyan g`oyalar, qarashlar tizimiga qattiq ishonchni va sodiqlikni anglatadi. Sobiq tuzum paytida kommunistik e’tiqod to’grisida gapirilar edi. Bunda kommunistik g’oyalarga, marksizm-leninizmga ishonch va sodiqlik nazarda tutilgan. Diniy e’tiqodni biz ko’proq imon yoki imon-e’tiqod deymiz va bu bilan uni e’tiqodning dunyoviy shakllaridan farqlaymiz. E’tiqod avvalo shaxs (jamoa, guruh, jamiyat) tomonidan muayyan g’oyalarga, baho va me’yorlarga ikkilanmasdan, shubha qilmasdan, qat’iy ishonch asosida hosil bo’lgan eng muhim va birinchi darajali hisoblangan barqaror, sobit tushunchalar, umumqabul qilingan me’yorlar, yuksak qadriyatlar, nazariyalar va qarashlardir, ya’ni ilmdir (bilimdir).
Shunday qilib, e’tiqodning mazmunini birinchi galda ilm tashkil qiladi. Chunki kishi nimaga e’tiqod qilayotganini nimaga ishonayotganini, nimaga intilayotganini, nimaga o’z xulq-atvorini, ijodini moslashtirish lozimligini bilishi lozim. Bu ilm diniy yoki dunyoviy yoxud ularning ma’lum darajadagi qorishuvi bo’ladimi, undan qat`iy nazar, e’tiqodning keng ma’nodagi hayotiy mazmunini tashkil etadi. Ilmsiz e’tiqod yo’q, bo’lishi mumkin ham emas. Ilmlar bir-biridan xarakteri, mazmuni, predmeti, olamni aks ettirishi,tabiat, jamiyat, inson bilan bog’liq hodisalarni tahlil qilish, umumlashtirish usullari, shakllari, yo’nalishi va ahamiyatiga ko’ra ancha farq qiladi. Eng avvalo ilmni biz, tafakkur xususiyatlaridan kelib chiqib, ratsional va irratsional ilmlarga ajratamiz. Ratsional ilm izchil mantiqqa, puxta nazariy tadqiqotlarga va amaliy tajribaga tayanadi. Tabiatshunoslik fanlari mazmuni va beradigan bilimlari, axborotlari hamda insoniyat mehnat faoliyati va hayoti davomida o’zlashtirgan, orttirgan tajribasi orqali hosil bo’lgan amaliy bilimlar ratsional mazmunga ega. Ratsional ilmni nazariy va amaliy-eksperimental usullar yoki hayotiy tajriba yordamida takrorlash, isbotlash mumkin. Ratsional ilm samara beradigan ilmdir. Uning yordamida ob’ektiv borliq - koinot, tabiat, jamiyat, inson sir-asrorlari, tuzilishi, turli qismlari, unsurlari, xususiyatlari, o’zaro aloqalari, xossalari va h.k. o’rganiladi.
Shu tariqa to’plangan bilimlar yordamida inson tabiatga va jamiyatga ta’sir ko’rsatdi, yangiliklar yaratdi. Yangi hayvonlar zotlarini urchitdi, oziq-ovqat va texnik o’simliklarning yangi navlarini yaratdi, konlarni ochib, tabiiy minerallarni qayta ishlab, mashinalar, traktorlar, asboblar, uskunalar, uy-ro’zg’or buyumlari yasa-di. Uylar, qishloqlar, shaharlar qurdi va h.k. Ratsional ilm asosida inson turli tabiiy xavf-xatarlarga, epidemiyalar va kasalliklarga karshi kurashdi. SHu sababdan ratsional ilmni samarali, amaliy natija beruvchi, insonning o’zini, jamiyatni, tabiiy yashash muhitini o’zgartiruvchi ilm deymiz.
Irratsional ilm aniq dalillardan tashqari noaniq, taxminiy, emotsional, ba’zan g’ayritabiiy, diniy, mistik, ezoterik yoki mantiqiy chayqovchilik ruhidagi vajlarga tayanadi yoki ularni ilmiy dalillar bilan aralashtirib yuboradi. Masalaga o’ta hissiyotga berilib, xolislikni unitib, biryoqlama yondashilganda olingan bilim, diniy va mistik unsurlardan xoli bo’lsada, irratsionallik kasb etishi mumkin. Irratsional ilmning to’g’riligini nazariy yoki amaliy tajriba orqali tekshirib, isbotlab bo’lmaydi. Diniy asarlarda va ta’limotda irratsional jihatlar ko’p. Mistik ilm esa to’liq irratsionaldir. Lekin bu - irratsional ilm to’liq uydirma, qalloblik degani emas, balki ularni oqilona, mantiqiy yoki amaliy tushuntirishning iloji yo’q, deganidir. Ammo, tan olish kerak, aksariyat folbin, ekstrasens va ruhiy shifo beruvchi tabiblar mistikasi uydirma, qalloblikdir. Ularni valiy zotlar, buyuk shaxslar, haqiqatan noyob qobiliyatga ega shaxslar mistikasidan farqlash lozim.
Irratsional ilm aniq bilim bermasada, masalaning, muammoning ba’zi bir jihatlarini payqashga, ichki sezgi (intuitsiya) yordamida ba’zi narsalarni ochib berishga qodir. Masalan, ba’zi bir atoqli diniy arboblar, ekstrasenslar shunday natijalarga erishganlar. SHu sababdan ularning oddiy avomga va hatto ancha o’qimishli odamlarga ta’siri ba’zan sezilarli bo’lgan. Bunday kishilar yuz mingdan, balki milliondan bitta uchraydi. Ammo hayotda g’ayritabiiy qobiliyati, kuchi borligiga da’vogar qalloblarning son-sanog’i yo’q. Shu sababli dunyoviy ilm-fan kabi islom dini ham folbin va karomatgo’ylarni qoralaydi.
Fan beradigan ilm, to’gri yoki noto’g’riligidan qat’i nazar, ratsionaldir. Fanning noto’g’ri uslublar, adashishlar orqali to’plagan xatoliklari, noto’g’ri xulosalari ham mantiqqa, aqlga asoslanadi. Agar fan siyosatga xizmat qilib, o’ta mafkuraviylashib keqagina, irratsional xarakter kasb etishi mumkin. Bu ko’proq ijtimoiy va gumanitar fanlarga, juda kam hollarda tabiatshunoslik fanining dunyoqarash, e’tiqod bilan bog’liq mazmuniga (tadqiqotning o’ziga emas) taalluqli bo’lishi mumkin. Masalan, biologiya fanining evolyutsiya, tur, irsiyat va shu kabi hodisalar bilan bog’lik ba’zi xulosalari fashistlar tomonidan siyosiy mafkuraviy jihatdan noto’g’ri talqin qilingan, irqchilik kabi g’ayriinsoniy siyosiy nazariyalarga asos qilib olingan edi. Bunda biologiya fanining hech qanday aybi yo’q. Ayb siyosatchilarda. Misol tariqasida fashizm davrida Germaniyada shimoliy tipdagi ariy xalqlarining boshqalardan ustunligini isbotlashga qaratilgan irqchilik nazariyasini, inson irsiyatini yaxshilash uchun yevgenika rejalarini keltirish mumkin. Gitlerning va fashizmning har jihatdan muxolifi bo’lgan Stalin va bolshevizm nafaqat irqchilik nazariyasini, shuningdek, umuman genetika fanini ham inkor etdi. Ko’plab genetika olimlari qatag’on qilindi. Mag’zavaga qo’shib tog’oradagi bola ham uloqtirildi.
Haqiqiy ilm siyosatga bo’ysunmaydi. U ob’ektiv haqiqatni aks ettiradi. To’g’ri, siyosat ilmiy bo’lishi, ilmga mos kelishi mumkin. Bunday holda u e’tiqodga salbiy ta’sir ko’rsatmaydi. Lekin zo’ravonlik siyosatiga bo’ysundirilgan, noto’g’ri ilm esa e’tiqodni xatoga yetaklaydi, unga murosasizlik, mutaassiblik va tajovuzkorlik, beshafqatlik bag’ishlaydi. Yana misol tariqasida Gitler va Stalinni, turli diktatorlarni, zamonaviy ekstremistik ta’limotlarni eslash mumkin.
Ilmlarni dunyoviy va diniy ilmlarga bo’lish mumkin. Dunyoviy ilm asosan ratsional mazmunga ega. U nazariy va amaliy tadqiqotlar (fan) hamda hayotiy tajriba, ishlab chiqarish orqali to’planadi, avloddan-avlodga o’tib keladi. Diniy bilimlar ko’proq ko’r-ko’rona ishonchga, biror bir hodisani ilohiy haqiqat, deb bilishga asoslanadi. Diniy ilmlarda ham nazariy (ilohiyot fani), toat-ibodat va diniy marosimlar bilan bog’liq amaliy ilmlar mavjud. Diniy ilmda ratsionalizm va irratsionalizm qorishib ketgan. Shunday qilib, har qanday ilmni nazariy va amaliy ilmlarga bo’lish mumkin. Nazariy ilmlar aniq bir tizimga keltiriladi, mantiqan (xato yoki to’g’ri ekanligidan qat’i nazar) har tomonlama asoslanadi, mavhum ilmiy tushunchalar, tamoyillar, ilmiy qonunlarda ifodalanadi. Amaliy bilimlar (ilmiy-eksperimental ilmlardan tashqari) ko’proq kundalik hayot va tajriba orqali shakllanadi. Ulardan farkli, ilmiy tajriba orqali qo’lga kiritilgan amaliy ilmlar nazariyadan, nazariy farazlar va hisob-kitoblarni, xulosalarni eksperiment orqali tekshirib ko’rish va hayotga tatbiq etishdan kelib chiqadi va oqibatda yana nazariya orqali umumlashtiriladi. Amaliy ekperimental ilmlar ba’zan nazariyaga aniqlik kiritadi, uni boyitadi, ayrim yanglish fikrlar va farazlardan tozalaydi. Ba’zan nazariyani tubdan o’zgartiradi, yangilaydi. Biologiya sohasida olib borilgan eksperi-mental tadqiqotlar genlar nazariyasi, genetika fani va biotexnologiyalar vujudga kelishiga sabab bo’ldi. Astronomik asboblar, yirik radio va optik teleskoplar ixtiro qilinishi, ularni zamonaviy axborot texnologiyalari, kompyuter yordamida ishlatilishi, yerning orbitasiga koinotni kuzatadigan astronomik stansiyaning chiqarilishi, olinayotgan axborotlarni qayta ishlashning zamonaviy usullari paydo bo’lishi koinotga oid qarashlarni, nazariyalarni keyingi 20-30 yilda ancha o’zgartirib yubordi.
Eksperimental fanning yangi xolis ilmlarni ochish, mavjudlarini tasdiqlash yoki xatolarini ko’rsatishdagi ahamiyati shunchalik ulkanki, keyingi bir asrdan buyon olim-lar o’rtasida nazariy fanlar yetakchimi yoki eksperimental fanlar, degan jiddiy bahslar mavjud. Ularning har ikkalasi suv va havodek zarurligi hech kimda shubha uyg’otmaydi. Faqat nazariyadan eksperiment ko’proq tug’iladimi, yo eksperimentdan ko’proq nazariyami, degan qabilida bahs yuritiladi. Buyuk bobomiz Abu Rayhon Beruniy ekperimentni (ilmiy tajribani, amaliy tadqiqotni) ilmiy haqiqatni aniqlovchi mezon, deb hisoblagan.
E’tiqodning ilg’orligi yoki qoloqligi, insonparvarligi yoki xudbinligi va boshqa ko’plab xususiyatlari uning mazmunini tashkil etuvchi ilmga bog’liq Ammo har qanday ilm, ayniqsa, kundalik bilimlar e’tiqod bo’lavermaydi. Nafaqat kundalik bilimlarda, hattoki ilm-fanda ko’plab turli axborot darajasidagi hamda asosiy arkoniy tamoyillarni shakllantirishga xizmat qiluvchi «yordamchi» va oddiy elementar tushunchalar borki, ular qanchalik fan va ilmiy tadqiqot, ijtimoiy amaliyot uchun ahamiyatli bo’lmasin, e’tiqodning bevosita tarkibiy qismiga kirmaydi. Shuningdek, amaliyotda tasdig’ini topmagan, faraz sifatida olg’a surilgan ilmiy tushun-chalar va nazariyalar, tabiiyki, e’tiqodga aylanmaydi. Ikkilanish va shubha bilan qaralgan ilm e’tiqod emas. Ilgari inson qattiq ishongan tushunchalar, g’oyalarga nisbatan jamiyat va ilm-fan taraqqiyoti natijasida shubha tug’ilsa, ular e’tiqod maqomini yo’qotadi.