T. C. Sağlık Bakanlığı Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi



Yüklə 0,52 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə1/7
tarix21.04.2017
ölçüsü0,52 Mb.
#14845
  1   2   3   4   5   6   7

              T.C. Sağlık Bakanlığı

                  Dr.Lütfi Kırdar 

  Kartal Eğitim ve Araştırma Hastanesi

 I.Anesteziyoloji ve Reanimasyon Kliniği

     Klinik Şefi Uz.Dr.Serhan Çolakoğlu 

REJYONEL İNTRAVENÖZ ANESTEZİDE LİDOKAİN,

LİDOKAİN -TENOKSİKAM VE

LİDOKAİN -LORNOKSİKAMIN ETKİNLİKLERİNİN  

KARŞILAŞTIRILMASI

(Uzmanlık Tezi)

Dr.Gökhan Nalbant

İstanbul - 2009

ÖNSÖZ

Uzmanlık   eğitimim   süresince,   bilgi   ve   deneyimlerinden   faydalandığım 

II.Anesteziyoloji ve Reanimasyon  Şefi  Uzm .Dr. SERHAN ÇOLAKOĞLU’na  

ve   I.   Anesteziyoloji   ve   Reanimasyon   Şefi   Yrd.   Uzm   .   Dr   Tamer 

KUZUCUOĞLU’ na , 

Tez çalışmalarımdaki ilgi ve desteğinden dolayı Uzm . Dr. Yaman Özyurt ‘a

 

Uzmanlık eğitimim sırasında bilgi ve deneyimlerinden faydalandığım, I. ve II. 

Anesteziyoloji ve Reanimasyon Klinikleri şef yardımcıları, başasistanları ve 

uzmanlarına, 

Birlikte çalışmaktan büyük keyif aldığım tüm asistan arkadaşlarıma,

 

Beni her zaman destekleyen ve doğduğum günden beri hep yanımda olan 

aileme, 

Sabrı ve gülümsemesiyle hep yanımda olan eşim Betül’e

 

Sonsuz teşekkürlerimle …

 

                                                                               

                                                                                    Dr.Gökhan NALBANT

                                                                           

                                                                                   İstanbul-2009

          

          

İÇİNDEKİLER

          GİRİŞ………………………………………………………….1

          

          GENEL BİLGİLER…………………………………………..2

          

          MATERYAL ve METOD………………………………….....25

          

          BULGULAR………………………………………………….30

          

          TARTIŞMA…………………………………………………..49

          

          SONUÇ………………………………………………………..55

          

          ÖZET………………………………………………………….56

          

          KAYNAKLAR………………………………………………..57

GİRİŞ VE AMAÇ

    


    Çeşitli cerrahi girişimler esnasında uygulanan rejyonel anestezi yöntemleri her geçen gün 

daha güncel hale gelmektedir. Rejyonel anestezi peroperatif ve özellikle postoperatif dönemde 

analjezi sağlaması, peroperatif morbiditeyi ve postoperatif hastanede kalış süresini azaltması 

ve   maliyeti   düşürmesi   açısından   da   uygun   vakalarda   genel   anesteziye   göre   tercih   sebebi 

olmaktadır (1).

     Rejyonel anestezi yöntemlerinden biri olan, “Rejyonel İntravenöz Anestezi” (RİVA), ilk 

olarak   1908   yılında   Karl  Agust   Bier   tarafından   tanımlanmış,   1931’de   Morrison,   1963’de 

Holmes tarafından modifiye  edilerek güncellik kazandırılmıştır. Özellikle üst ekstremitede 

olmak üzere ekstremite cerrahisinde gerek güvenilirliği, gerekse tekniğin kolaylığı nedeniyle 

yaygın olarak kullanılmaktadır (1-4).

         Ancak RİVA’ da kullanılan lokal anestezik hacminin yüksek olması, turnike açıldıktan 

sonra analjezinin kısa sürmesi gibi dezavantajları nedeniyle; bu tekniği geliştirmek amacıyla 

son   yıllarda   lokal   anesteziklere   adjuvan   ilaçlar   ilave   edilmektedir.   Bu   amaçla   morfin, 

meperidin, fentanil, ketamin, antihistaminikler, kas gevşeticiler, nonsteroid antienflamatuar 

ajanlar, deksametazon ve klonidin ilavesi ile yapılan çalışmalar mevcuttur (5-16).

     


Çalışmamızda üst exremite cerrahisinde   %2’lik lidokaine tenoksikam ve lornoksikam 

ekleyerek   rejyonel intravenöz anestezinin; anestezi-analjezi kalitesi, hemodinamik etkileri, 

duyusal   bloğun  süresi,   motor   bloğun   varlığı   ,  postoperatif   analjezi   kalitesi   ve   süresi    ile 

gelişebilecek yan etkiler açısından  karşılaştırılması amaçlandı .       

  

  

     



1

GENEL BİLGİLER

       


        Yaklaşık 150 yılı aşkın bir geçmişe sahip olan anesteziyoloji bilimi özellikle son yıllarda 

büyük   bir   aşama   göstermiştir.   Bu   tarihçe   içinde   genel   ve   rejyonel   anestezi   gelişmelerini 

sürdürmüş, genel anestezi tekniklerindeki hızlı ilerlemenin olduğu dönemlerde genel anestezi 

tercihi   ağırlık   kazanmıştır.   Daha   sonraki   yıllarda   genel   anestezinin   yan   etki   ve 

komplikasyonları daha geniş  olarak araştırılıp , rejyonel anestezi teknikleri 1970’li yıllarla 

birlikte tekrar güncelleşmiş ve anesteziyoloji içinde hak ettiği yeri almıştır. Rejyonel anestezi 

ve genel anestezinin birbirinin alternatifi değil, bütünün ayrılmaz parçaları olduğu sonucuna 

varılmıştır (4) . 

       Rejyonel   anestezi   vücudun   anatomik   bir   bölgesinin   sinir   dokusunda   iletimi   bloke 

edebilecek özellikte bir ilaç ile sinir iletisinin ve ağrı duyusunun ortadan kaldırılması olarak 

tarif edilebilir (1).

         REJYONEL ANESTEZİNİN SINIFLAMASI

         

         Rejyonel Anestezi aşağıdaki gibi sınıflandırılabilir:

a-Topikal   anestezi:   Etki   etmesi   beklenen   ajanın   cilt   veya   müköz   membran   yüzeyine 

uygulanmasıdır.

b-İnfiltrasyon   bloğu:   Anestezik   ajanın   kesi   yapılacak   doku   içine   enjekte   edilerek 

uygulanmasıdır.

c-Alan bloğu: Cerrahın opere edeceği sahanın çevresindeki doku içine lokal anesteziklerin 

enjekte edilmesi tekniğidir.

d-İletim   (Conduction)  Anestezisi:   Sıklıkla   rejyonel   anestezi  şeklinde   kullanılır.  Anestezik 

solüsyonun sinir boyunca veya belli sinirlerce innerve edilen vücut bölgesi içine motor ve 

duysal innervasyonu kesecek tarz ve miktarda uygulanmasıdır.

Bunlar içinde:

        1-  Sinir Blokları (minör, majör sinir blokları ve pleksus blokları)

       2-   Santralnöroaksiyel   Blokları   (spinal   anestezi,   epidural   anestezi,kombine   spinal   ve 

epidural anestezi, kaudal anestezi)

        3-  İntravasküler lokal anesteziklerle rejyonel blok (1,4).

2


REJYONEL İNTRAVENÖZ ANESTEZİ (RİVA)

        


       İskemik   turnike   uygulanmış  bir   ekstremitenin   venöz   sistemi   içine   anestezik   madde 

verilerek sinir iletisi ve ağrı duyusunun ortadan kaldırılmasına RİVA (Rejyonel İntravenöz 

Anestezi)   denir.   Kullanılan   ajan   dokuda   kalıcı   hasar   oluşturmadan,   geçici   fonksiyonel 

bozulma yapmalıdır. Yöntem; basit ve hızlı etkilidir. Teknik başarısızlık oranı düşüktür ve 

yüksek güvenilirlik derecesine sahiptir (1).

       RİVA’ nın üst ve alt ekstremitelerin cerrahisinde kısa süreli ameliyat için uygun bir teknik 

olduğu bilinmektedir (17).

        

       Tarihçesi

    


     İlk   kez   1908   yılında   Berlin   Üniversitesi'nde   cerrahi   Profesörü   olan   Karl  Agust   Bier 

tarafından   tanımlanmıstır.   Fakat   tekniğin   uygulamasının   zor   olması   nedeniyle   çok   ilgi 

görmemiştir. Bier tekniğinde üst ekstremitenin proksimalinden ve cerrahi bölgenin distalinden 

lastik bir turnike sarılmış ve sonrasında iki turnike arasındaki bölgeden infiltrasyon anestezisi 

ile superfisiyal bir ven açığa çıkartılarak ve buraya yönü perifere doğru olacak sekilde kanül 

yerleştirilmiştir (2).  Daha sonra %0,25 veya %0,5’lik prokainden üst ekstremite için 100 ml, 

alt ekstremite için 150 ml enjekte edilmiş  ve bazı olgularda turnikenin açılması sonrasında 

toksik sonuçlar izlenmiştir. Bu raporunda Bier, iki turnike arasındaki bölgede cerrahiyi hemen 

başlatacak kadar  hızla gelişen ve turnikenin  distalindeki bölgede ise 15 dk. sonra oluşan 

anestezik etki tanımlanmıştır.  Aynı yıl Ransohoff bu metodu intraarteriyel ajan kullanılarak

uygulanmıştır (18).

         Perkutan brakial pleksus bloğunun 1911 yılında gelişmesi ve Bier’in tekniğinden daha 

kolay ve emniyetli olması bu tekniğe gölge düşürmüştür (2). 

         Morrison   1931 yılında, Bier bloğunu modifiye ederek tekrar gündeme getirmiştir. Bu 

metodda tek bir turnike ve vene takılmış  bir perkutan kanüle ihtiyaç duyulmuş; RİVA’nın 

etkisinin lokal anesteziklerin majör sinir gövdeleri ve sinir flamentlerinin uç kısımlarına direkt 

etkisi ile oluştuğunu bildirmiştir (2).

     Leriche   1935   yılında,   intravenöz   lokal   anestezikleri   çeşitli   vasküler   bozuklukların 

tedavisinde,   ilerleyen   arteritlerde,   Reynaud   Sendromuna   bağlı   ağrıların   giderilmesinde 

kullanmıştır (1).

   

3


    

       Bu  teknik  1963  yılında  Holmes’in  %0,5  lidokain  kullanımına  kadar   sessiz   kalmıştır. 

Holmes   yayınladığı   çeşitli   makalelerle   bu   tekniği   tekrar   güncel   hale   getirmiştir.   Holmes 

modifikasyonunda kan basıncı degisiklikleri,   kolun kaldırılarak veya “Esmarch” bandajla 

kanının   dikkatlice   nasıl   boşaltılacağı   ve   pnömotik   turnikenin   kullanımı   hakkında   bilgi 

vermiştir. Ayrıca subkutan bant tarzında lokal anestezik enjeksiyonu ile veya çiftli pnömotik 

turnike ağrısının önlenileceğini yayınlamıştır (2).

       


        Kullanım Alanları ve Endikasyonları

     


     RİVA  üst ekstremitede dirsek altı ve el bileği, alt ekstremitede diz altı bölgede 60 dakikayı 

geçmeyecek   uygulamalar   için   uygundur   (19).   Özellikle   turnike   uygulanması   gereken   üst 

ekstremitedeki el ve ön kol cerrahisinde tercih edilmektedir. El ve önkolda % 95’ den fazla 

olguda yeterli bir analjezi ve kas gevşemesi oluşturmaktadır. Özellikle dirseğin distalindeki 

açık   ve   kapalı   işlemler   için   uygundur   (20).   Tendon   operasyonları,   el   apseleri,   yabancı 

cisimler,   cilt   yaralanmaları,   Colles   kırığı,   ayak   amputasyonu   gibi   vakalarda   kullanılabilir. 

Yaşlı   hastalar,   uyumlu   çocuklar,   ASA   değerlendirmesi   I-III   olan   hastalarda   güvenle 

kullanılabilir (1).

        Kontrendikasyonları

   


     ASA  değerlendirmesi   IV   olan   hastalar,  şuuru   kapalı   veya   kooperasyon   kurulamayan 

hastalar,   malnütrisyonlu   ve   debil   hastalar,   karaciğer   yetmezliği   olan   hastalar,   periferik 

vasküler   hastalığı   (Reynaud   sendromu,   skleroderma   )   orak   hücreli   anemi   gibi   iskemi   ile 

tetiklenebilecek hastalıklar, nöromüsküler hastalıklar (Miyastenia Gravis), dekompanse kalp 

yetmezliği olanlar ile lokal anesteziklere duyarlılığı olan hastalarda RİVA uygulanmamalıdır 

(1, 19).


    

4


      Teknik

     


     Tüm diğer rejyonel anestezi metodlarında olduğu gibi, hastanın  açlık süresini tamamlamış 

olması   gerekir.   Premedikasyon   uygulamasında   kullanılacak   ilaç,   hastanın   anksiyetesini 

gidermek için  sedasyon amacıyla kullanılabilir (1, 4).

     Operasyon   uygulanacak   ekstremitede   venöz   kanülasyon   gerçekleştirilir.   Bunun   için 

seçilecek   ven   distalde   ve   operasyon   bölgesine   yakın   olmalıdır.   Bulunamadığı   taktirde   ön 

kolda, hatta antekubital fossadaki venler de kullanılabilir, ancak bu durumda anestezinin yer 

yer tutmadığı görülebilmektedir (4). Venöz kanülasyon, gerçekleştirilip, tespiti yapılır. Diğer 

bir ekstremiteden de başka bir venöz kanülasyon, intravenöz ilaç uygulamaları için hazır 

bulundurulur. Turnike humerus veya femur üzerine yerleştirilir (21).

       Ekstremitenin kanının boşaltılması ile daha etkin blok sağlanabileceğinden; turnikenin 

şişirilmesinden   önce   geleneksel   olarak   bir   “Esmarch”   bandaj,   ekstremitenin   distalinden 

proksimaline   doğru   sıkıca   sarılır.   “Esmarch”   bandajın   sarılmasının   ağrılı   olabileceği 

durumlarda ise basitçe ekstremite yukarı kaldırılır ve bu dönemde 20-30 sn. brakiyal veya 

femoral   arterin   üzerine   bası   yapılabilir.   Bu  şekilde   venöz   sistemden   kan   direne   olurken 

arteriyel dolum da kısmen önlenmiş olur. Yerleştirilmiş olan turnike sistolik arter basıncının 

üzerinde bir basınca (oklüzyon basıncı) kadar  şişirilir (1, 22).   Bu basınç değeri geleneksel 

olarak sistolik arter basıncının 100 mmHg üzeri veya üst ekstremitede en az 250 mmHg ve alt 

ekstremitede 300 mmHg veya sistolik arter basıncının iki katı olacak şekilde seçilmektedir (4, 

21). 

     Turnike şişirildikten sonra “Esmarch” bandaj çıkarılıp, turnike şişirilmiş halde iken hazır 



bulunan venöz kanül vasıtasıyla  lokal anestezik ajan üst ekstremitede 40 - 50 ml. ve alt 

ekstremitede 80-100 ml. hacimde, yavaş olarak, boşaltılmış venöz sistem içine enjekte edilir. 

Analjezi lokal anesteziğin etki süresiyle bağlantılı olarak genelde 10 dakika içinde oluşur. 

Cerrahi analjezi ve anestezi sağlandıktan sonra operasyon gerçekleştirilir. Cerrahinin bitimini 

takiben turnikenin açılıp dolaşımın tekrar sağlanması aşamasına gelinir (1).

     Turnike,   tekniğine   uygun   metotla,   lokal   anesteziğin   ani   dolaşıma   karışıp   toksik   etki 

oluşturmamasına dikkat edilerek indirilir. Bier orijinal makalesinde lokal anesteziğin toksik 

sistemik   düzeylere   ulaşmasını   engellemek   amacıyla   aralıklı   turnike   indirilmesini 

önermektedir (23). Turnikenin daha planlı “siklik” aralıklı teknikle aşağıdaki gibi indirilmesi 

de önerilmektedir (24, 25):

5


    

    1. Turnike basıncının sıfıra kadar indirilmesi ve tekrar hızlı şişirilmesi.

    2. İlk 1 dk. sonra, ikinci kez 10 saniyelik bir süre için, basınç sıfır olacak şekilde indirilmesi 

ve tekrar şişirilmesi.

   3.Ayrıca   2   dk.sonra,   30   saniyelik   süre   için   turnike   basıncı   sıfır   olacak  şekilde   kafın 

indirilmesi ve tekrar şişirilmesi.

     4. Ve 3 dk.sonra, turnike basıncı sıfır olacak şekilde turnikenin indirilmesi.

   


       Turnikenin   indirilmesini   takiben   normal   duyular   hızla   geri   döner.   Lokal   anesteziğin 

sistemik   dolaşıma   karışmasına   bağlı   olarak   gelişebilecek   yan   etkilerinin   gözlenmesinin 

ardından işlem tamamlanmış olur (4).

        

Arteryel Turnike

   1873’te   Esmarch,   “Esmarch”   bandajını   ve   1904’   te   Cushing   pnömotik   turnikeyi 

kullanmıslardır. RİVA için olduğu kadar cerrahide kansız ameliyat sahası sağlamak amacıyla 

da turnike kullanılır. Bu  şekilde kan kaybı önlenmiş  ayrıca anatomik yapıların daha rahat 

görülmesi sağlanmış olur (4).

     “Esmarch” kullanılan ilk turnikedir. Lastik bant şeklindeki turnike ekstremite üzerine bir 

çok   kereler   dolandırılarak   distalden   proksimale   doğru   sarılır.   Esmarch   turnikenin   birincil 

dezavantajı oluşturulan yüksek basınçlardır. 1000 mmHg üzerine çıkabilen yüksek basınçlar 

gözlenmiştir (4). Ayrıca, cilt üzerinde bandajın döndürülerek sarılması sırasında cilt travmaya 

maruz kalabilir. Genelde “Esmarch” bandajın bu dezavantajları göz önüne alınarak, tek başına 

turnike   amaçlı   kullanılması   terk   edilmiş  olup   sadece   ekstremiteyi   boşaltmak   amacıyla 

kullanıma devam edilmektedir (4, 26).

     Pnömotik turnike ile ekstremiteye uygulanan basınç manometre vasıtasıyla görülebilmekte 

ve çok yüksek basınçlara çıkılması bu  şekilde önlenebilmektedir (4). Çift kaflı pnömotik 

turnike kullanımı, turnike ağrısı açısından EMLA krem veya turnike altına halka  şeklinde 

uygulanan subkutan sinir bloğundan daha etkilidir (24).

6


       

Turnike Basıncı

       Turnike kullanılmasındaki amaç, kansız bir cerrahi saha sağlamak veya lokal anesteziğin 

sistemik dolaşıma katılımını engellemek olduğundan kaf basıncının arteryel ve venöz kan 

kaçağını önleyecek kadar yüksek olması gerekir. Uygulanacak basınç, arteryel kan geçisini 

önleyecek   ve   hemostasisi   bozmayacak   en   düşük   değerde   olmalıdır.   Bu   basınç   değerine 

oklüzyon   basıncı   denilmektedir.   Oklüzyon   basıncının   ölçümünde   kan   akımının   durması, 

arteriyel nabzın palpe edilememesi, pulse oksimetre veya Doppler kullanımı ile teyit edilebilir 

(24-26).  Hemostasisi sağlayacak minimum turnike basıncı çeşitli faktörlere dayanır:

     

     1- Ekstremite boyutu: Uyluk üzerinde koldakinden daha yüksek basınçlara ihtiyaç duyulur. 



Çünkü, alttan geçen arterleri komprese edecek cilt dokusu daha fazladır (1, 4).

    2- Kaf tipi ve kaf genişliği: Kafın genişliği arttıkça kanın akımını engellemek için gerekli 

olan   kaf   basıncı   azalır.   Geniş  kaf   ile   doku   kompresyonunun   iletilmesi   daha   iyi   sağlanır. 

Özellikle alt ekstremite için 7 cm’lik kaflar tercih edilmelidir (4, 27).

     3- Periferik vasküler durum: Yüksek  kaf basınçları özellikle hipertansif ve elastikiyeti 

bozulmuş kalsifiye damarları olan hastalarda gerekli olabilir (26).

     4- İntraoperatif sistolik kan basınç aralığı: Labil kan basıncına sahip hastalarda sistolik kan 

basıncının yükseldiği dönemler için daha yüksek kaf basınçları gerekebilir. Kol için bazal 

sistolik basıncının üzerine ilave 50-75 mmHg, bacakta 75-100 mmHg’lık turnike basıncının 

arttırılması yeterli olabilmektedir (26- 28).



         Turnike Zamanı

  

       Bir ekstremiteye RİVA  uygulanabilmesi için gerekli olan iskemik turnikenin minimum 

ve maksimum kullanım sürelerinden söz edilir.

     Minimum   süre:   RİVA’da   turnike   kullanımında   15-25   dakikalık   minimum   süre 

önerilmektedir (24).  Burada amaç sistemik toksisiteyi engellemektir.  İskemik kolda %0.5’lik 

lidokainden 2.5-3 mg/kg kullanımını takiben 5.dakikada turnike açıldıktan sonra 4-6 μgr/ml 

venöz lidokain düzeyleri elde edilmiştir (25). Halbuki, 3 mg/kg dozda lidokain uygulamasını 

takiben   45   dk.   sonra   turnike   açıldığında   "peak"   plazma   lidokain   düzeyleri   1.5   μg/ml 

düzeylerinde bulunmuştur (1).

         

7


       Maksimum   süre:  Turnike   iskemisi   ve   sinir   kompresyonu   açısından   henüz   anlaşmaya 

varılmış kesin değer yoktur. Literatürde uygulanan maksimum güvenli turnike süresi 1-3 saat 

arasında olmakla beraber, genelde üst ekstremitede 1.5-2 saat arasında uygulanır (17, 29). 

İskemik bölgede histolojik değişiklikler 1 saatin üzerinde turnike uygulanması sonrasında 

oluşmakta ancak kas dejenerasyonu ve hücre nekrozu 2-3 saatten sonra başlamaktadır (18). 

Turnike kullanımında en güvenli zaman uygulamanın en kısa tutulduğu zamandır.

        Turnike uygulamasının kontraendike olduğu durumlar (1, 26):

        • Periferik vasküler hastalıklar (Reynoud hastalığı)

        • Ciddi yaralanmış / travmatize ekstremite

        • Periferik nöropati veya santral sinir sistemi bozukluğu

        • İlgili ekstremitede ciddi enfeksiyon

        • İlgili ekstremitede derin ven trombozu

        • İlgili ekstremitede enfeksiyon, artroz/ aktif artrit bulunması

        • İlgili ekstremitede cilt problemleri

        • A-V fistül

        • Yeterli ekipmanın bulunmaması

        • Orak hücreli anemi

       

       Turnike kullanımıyla oluşabilen problemler ve komplikasyonlar:

     Volüm yüklenmesi: Ekstremitedeki kanın boşaltılması sırasında periferik sirkülasyondan 

santral dolaşıma kanın ototransfüzyonu ile gerçekleşir (26). Bradford 1969 yılında yaptığı 

çalışmasında tek bir bacağın kanının boşaltılmasını takiben turnike uygulandığında; santral 

venöz basınç’ta (SVP) 9,7 cm H

2

O’ luk, artış  görülürken, 2 bacağa turnike uygulandığında 



SVP ‘deki ortalama artış 14,5 H

2

O ’ya ulaşmakta olduğu, yine aynı çalışmada her iki bacakta 



kanın boşaltılmasını takiben santral sirkülasyonda 700-800 ml. artış olduğunu saptamışlardır 

(30).


     Pulmoner emboli:  Özellikle immobilize hastalarda gelişebilir. Postoperatif dönemde yeni 

oluşan   kalp   blokları   ve   kardiyovasküler   kollaps   ile   pulmoner   emboli   tanısı   akla   gelir. 

Transözofajiyel ekokardiografi ile tanı konulabilir (31).

    


8

     Cilt   travması:  Turnikenin   düzgün   yerleştirilmemesine   veya   turnike   altındaki   desteğin 

yeterli olmamasına bağlı ciltte basınç travması ile abrasyon, ekimoz ve ödem gelişebilir (26).



     Turnike başarısızlığı:  Yetersiz turnike basıncı, kalsifiye sıkıştırılamayan arterler; kanın 

yetersiz boşaltılması ve turnikenin sızdırması nedeniyle turnike yeterli hemostaz yapamaz 

(26).

     Metabolik   ve     Kan   gazı   değişiklikleri:  İskemik   turnike   altındaki   bölgede   hipoksi, 



hiperkapni, asidoz, hiperkalemi ve laktikasidemi izlenmektedir. Bu değişiklikler hafiftir ve 

tolere edilebilir (26, 32)



      Turnike ağrısı: Turnike kullanılmasının sık karşılaşılan bir komplikasyonudur ve nedeni 

halen   anlaşılamamıştır.  Şiddetli,  künt,   sızı   tarzında,   turnike   bölgesinde   veya   kafın   hemen 

distalinde, ekstremitede yeterli anestezi düzeyine rağmen gelişebilen ağrıdır. Birçok teoriler 

mevcut olmasına rağmen etiyolojisi ve ağrı duyusunun nöronal iletimi belirsizdir. Turnike 

ağrısının; turnike genişliği, şişme basıncı ve turnikenin sağ veya sol ekstremitede olması veya 

turnike   süresinin   ağrının   yoğunluğu   ile   bağlantısı   gösterilememiştir.   Turnikenin 

indirilmesinden   sonra   ekstremitenin   reperfüzyonu   ile   bağlantılı   olarak   farklı   bir   ağrı   da 

görülür. Bu duyu hastalar tarafından yoğun, vibratuar karakterde, karıncalanma şeklinde tarif 

edilmekte   ve   kimi   zaman   turnike   indirilmeden   hemen   önceki   ağrıdan   daha   yoğun 

olabilmektedir (33, 34). Crews, ağrının oluşmasında sinir gövdesine olan doğrudan iskemik 

etkiyi   veya   anaerobik   metabolizmanın   lokal   ürünlerine   bağlı   major   arterlerin   duysal 

innervasyonunu etkilemesini suçlamıştır (35).

       Turnike hipertansiyonu:  Genelde olguların % 11-66’sında görülür. Turnike ağrısı ile 

analog olarak asağı yukarı 30-60 dk.da görülür. Etiyolojisi bilinmemektedir. Genel anestezi 

altında daha sık görülür (24, 26).


Yüklə 0,52 Mb.

Dostları ilə paylaş:
  1   2   3   4   5   6   7




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin