149 Azərbaycan və Türkiyə QHT-ləri arasında əlaqələr şübhəsiz, xarici siyasət və eyni zamanda dövlətin digər dövlətlərlə
ikitərəfli münasibətləri də qeyri-hökumət təşkilatları (QHT) adlandırılan
strukturların təsir sahəsinə daxil olmağa başladı. Əvvəlki mərhələyə dair
az sayda nümunələr olsa da, qeyri-hökumət təşkilatlarının xarici siyasətdə
iştirak etməsi daha çox II Dünya müharibəsindən sonrakı dövrə təsadüf
edir. Bu prosesi iki mərhələyə ayırmaq mümkündür. Birinci mərhələ soyuq
müharibənin başladığı, ikinci mərhələ isə soyuq müharibənin sona çatdığı
dövrdür. II Dünya müharibəsindən sonra (soyuq müharibənin başladığı
dövrdə) beynəlxalq qurumların və QHT-lərin beynəlxalq münasibətlərin
yeni elementi kimi ortaya çıxması ənənəvi diplomatiya anlayışının
dəyişməsinə səbəb olub. QHT-lərin xarici siyasətdəki rolunun müasir
səviyyəyə çatması isə birbaşa soyuq müharibədən sonrakı mərhələyə aiddir.
Bu, bir tərəfdən beynəlxalq münasibətlərin təbiətinin dəyişməsi ilə əlaqəli
olub, digər tərəfdən ölkələrin yaşadıqları dəyişikliklərdən və ehtiyaclardan
qaynaqlanıb. Yuxarıda da qeyd edildiyi kimi, demokratik transformasiyalar,
iştirakçılıq və yaxşı idarəetmə qeyri-hökumət təşkilatlarının siyasi
qərarvermə mexanizmində və eyni zamanda, xarici siyasətdə iştirakını
zəruri edib. Dövlətlər yalnız digər hökumət və ya beynəlxalq təşkilatları
deyil, xarici ictimai rəyi də nəzərə alan siyasətləri inkişaf etdirmək
məcburiyyətində qalıb. Bunun nəticəsində klassik diplomatiya anlayışından
və terminlərindən əlavə olaraq ictimaiyyətin, medianın, informasiyanın,
ictimai rəyə təsirin və gündəmin müəyyənləşdirilməsinin əhəmiyyətinin
artması QHT-lərə yeni imkanlar yaratmışdır. Ümumiyyətlə, bu qeyd
olunanlar nəticəsində xarici siyasətdə sadəcə dövlətlər deyil, ictimai
rəy, media, QHT-lər, ictimai xadimlər, elm adamları və ziyalılar, iqtisadi
güclər (milli və beynəlxalq/beynəlmiləl şirkətlər), dövlətin üzvü olduğu və
olunmasını hədəflədiyi beynəlxalq qurumlar, imzalanan və imzalanması
planlaşdırılan beynəlxalq və regional anlaşmalar, dini liderlər və qurumlar
xarici siyasətdə təsir və təzyiq vasitəsi kimi iştirak etməyə başlayıb.
QHT-lər fəaliyyətlərini xarici siyasət kontekstində müxtəlif formalarda
həyata keçirməyə çalışıblar. Onlar dövlətlə əməkdaşlıq edərək, rəsmi
siyasətin tamamlayıcısı kimi bəzi sahələrdə fəaliyyət göstərirlər. QHT-
lər, xüsusilə, dövlətin xarici siyasətində boş saxladığı, ya da çox maraq
göstərmədiyi sahələr üzrə fəaliyyət göstərirlər. Onlar xarici siyasət
mövzularında qərar qəbul edən orqanlarla əməkdaşlıq edir, bu orqanlara
mütəxəssis dəstəyi verir, ictimaiyyəti istiqamətləndirmə mövzusunda
köməklik göstərirlər. QHT-lər rəsmi dövlət siyasətinin təsirinin az olduğu
ölkəyə bu və ya digər yollarla təsir göstərməyə çalışırlar. Məsələn, QHT-