6-mavzu: O`ZBEK XALQ QO`SHIQLARI. TERMALAR Reja: 1. Xalq qoshiqlari haqida umumiy malumot.
2. “Qo`shiq” istilohi, janriy xususiyatlari, badiiy kompozitsion belgilari.
3. Mehnat qo`shiqlarining tabiati, tasnifi:.
4. Lirik qo`shiqlarning o`ziga xos tabiati va ijro xususiyatlari.
5. Tarixiy qo`shiq janri tabiati va uning o`zbek folklorida tutgan o`rni.
6. Terma janri tabiati va ichki ko`rinishlari.
Tayanch tushunchalar: Terma, qo`shiq, mehnat qoshiqlari, dehqonchilik, chorvachilik, kasb-hunar, janr, poeziya.
O`ta milliy, tarixiy badiiy-estetik hodisa sanaluvchi qo`shiqlar millatning poetik xotirasi, bilimlari qomusi, tuganmas manaviy boyligi sifatida juda qadim zamonlardan to hozirgacha yaratilib, kuylanib kelmoqda. Xalq she`riyatining qadimiy, ommaviy, ananaviy turi sanaluvchi qo`shiqlar insonga, insoniyatga doimiy hamroh bo`lib, unga manaviy turmushda ko`makchi, xilma-xil marosimlarning betakrorligini taminlovchi badiiy qismi vazifasini o`tab kelmoqda.
Xalq qo`shiqlarida insonning ruhiy olami, ichki kechinmalari, turmushida sodir bo`luvchi ko`ngilli va ko`ngilsiz voqealar, g`am-anduh yoki shodlig-u xurramliklari, mehnat mashaqqatlari, sevgi iztiroblari his-tuyg`ular orqali aniq badiiy obrazlarda gavdalantiriladi.
Qo`shiq atamasining ilmiy istiloh holatiga keltirilganligiga juda ko`p asrlar bo`lgan. Zero, u keng manoda xalq poeziyasini anglatsa, tor manoda xalq lirikasi shaklini janrini ifodalaydi. Bu holatni qoraqalpoq, ozarbayjon va uyg`ur folklorida bo`lganidek, tojik folklorida ham kuzatish mumkin. Chunonchi, tojikcha surud, qoraqalpoqcha Qo`siq, ozarbayjoncha Qo`shma va uyg`urcha Qo`shoq istilohlari shunday estetik mohiyatga ega. M.Qoshg`ariyning Devonu lug`otit turk asarida shunday to`rtlik bor:
Turkan qatun qutyog`a,
Tergur menden qoshyog`
Ajg`ul sizni tabug`chi,
Otnur jaqi tabug`.26 Mazmuni: Turkan xotun qoshig`a,
Mendan yetkur she`r. Xizmatga xodimingiz
Rost, deb payom ber.27 Bu akademik A.Qayumovning she`riy tabdili. Chindan-da, Qoshig` so`zi dastlab maqtov, alqov manosida qo`llangan. Shunisi etiborliki, bu istiloh Yusuf xos Hojibning Qutadg`u bilig (Saodatga eltuvchi bilim) asarida fonetik o`zgarishga uchragan holda Qoshug` shaklini olgan bo`lsa, Xorazmiyda Qo`sh shaklini olgan. Chunonchi, Yusuf xos Hojibda:
Bu turkche qoshuqlar tuzettim seg`e,
Oqo`rda uno`tma du`o qil meg`e.28 Mazmuni:
Bu turkcha qo`shiqlarni sen uchun tuzdim (yozdim),
O`qiganingda unutmay duo qil meni.
Xorazmiyda:
Kel,ey oy yuzli dilbar, tut bir qo`sh,
Biror qo`sh birla qilgil bizni madxush.29 Bu baytda “Qo`sh” so`zi she`r bitish, yaratish manosidadir.
XII asr tilshunosi Mahmud Umar Zamaxshariy Muqaddimat ul- adab arabcha forscha turkcha-mo`g`ulcha to`rt tilli lug`atida arabcha she`r istilohi turkiyda Qo`shiq deyilishini izohlab, unga -chi qo`shimchasini qo`shib yasalgan Qo`shiqchi so`zi mohiyatan shoir atamasiga ekvivalent ekanligini shunday takidlaydi: «She`r ko`toh guft shoir qisqa qo`shiq aytdi qo`shiqchi».30 Alisher Navoiy ham Mezon ul avzon (Vaznlar o`lchovi) asarida Qo`shiq istilohini poeziya manosida qo`llab, yana uning ayolg`u, lahn, turki deb yuritilishini, ayni chog`da bular xalq poeziyasining ichki shakllari sifatida uchrashini takidlaydi.
Alisher Navoiy Qo`shiqning tor manoda janr tushunchasiga egaligiga alohida diqqat qilib yozadi: Yana qo`shiqdurkim, org`ushtak usulida shoyidur va bazi advor kutubida ul usul bo`lubtur va ul surud arobning teva surur hudilari vazni bila madidi musammani solimda voqe bo`lur, aning asli bu navdurkim, bayt:
Vahki ul oy hasrati dardi dog`i firqati,
Ham erur jonimga o`t ham hayotim ofati.”31 Navoiy bunda kuy bastalangan, vale aruzda bitilgan xalq qo`shig`ini ko`zda tutadiki, hozir bunday hodisa ashula istilohi ostida qo`shiqdan farq qilinadi va qo`shiqning ichki bir xili sifatida tushuniladi.
Bobur ham Risolai aruzda bu fikrni tasdiqlab yozadi: Sulton Husayn Mirza zamonida yana bir surud chiqti kim Turkiyga o`q mavsum bo`ldi