1. Why study History?

21. Analogy Past and Present.
Must we believe, because the past does not entirely account for the present, that it is utterly useless for its interpretation? The curious thing is that we should be able to ask the question today. Not so very long ago, the answer was almost unanimously predetermined. "He who would confine his thought to present time will not understand present reality." So Michelet expressed it at the beginning of his Peuple - a fine book, but infected with the fever of the age in which it was written.
And Leibniz before him ranked among those benefits which attend the study of history "the origins of things present which are to be found in things past; for a reality is never better understood than through its causes." But since Leibniz, and since Michelet, a great change has taken place. Successive technological revolutions have immeas- urably widened the psychological gap between generations. With some reason, perhaps, the man of the age of electricity and of the airplane feels himself far removed from his ancestors. By what is unquestionably a lame analogy, but one which readily imposes itself upon more than one machine-dominated men- tality. it is easy to think that an analysis of their antecedents is just as useless for the understanding and solving of the great human problems of the moment. Without fully recognizing it, the historians, too, are caught in this modernist climate. Historical analogies – basically, the claim that two events or phenomena separated by time, and sometimes also by space, are similar in essential ways – are all around us. ‘History is repeating itself’ is a prominent idea. Historical analogies can also be invaluable and enlightening, as long as we remain wary of those using them, and of their reasons. If we are conscientious about the past, we want to learn from it, pay respect to our predecessors, and derive proper lessons from how they might have dealt with their own challenges and hard times. Historical analogies are somewhat metaphorical in nature, not simply a repeated example of a phenomenon. When we make a historical analogy, as opposed to a comparison, we are taking different sorts of events and suggesting that they are similar, and can tell us something essential about the other. In June 2019, when the Democratic congresswoman Alexandria Ocasio-Cortez referred to US immigration detention camps in Texas and elsewhere – where frightened children were separated from their parents (who were often eventually deported without them) – as ‘concentration camps’, it created a public outcry. Ocasio-Cortez used a term that was not only straightforwardly descriptive, in her view, but invoked an analogy with the Nazi concentration camps of the Second World War. The analogy itself was flawed, and didn’t teach us anything new about history. But it captured something essential about the banal evil that makes the link between the 1940s and our era so plausible and alarming.
İnanmalıyıq, çünki keçmiş tam izah etmirsə, İndiki zaman onun şərhi üçün tamamilə yararsızdırmı? Maraqlısı odur ki, bu gün sualı verə bilməliyik.
Bir müddət əvvəl cavab, demək olar ki, yekdilliklə əvvəlcədən müəyyən edilmişdi. “Təfəkkürünü bu günlə məhdudlaşdıran indiki həqiqəti dərk etməyəcək”. Michelet bunu Öz Peuple kitabında belə qoydu - gözəl kitab, lakin onun yazıldığı dövrün qızdırması.Və bundan əvvəl Leybniz deyirdi ki, “indiki şeylərin mənşəyi keçmişdə, çünki reallıq heç vaxt onun səbəblərindən daha yaxşı başa düşülə bilməz”. Lakin Leybniz və Mişeldən sonra böyük dəyişiklik oldu. Ardıcıl texnoloji inqilablar nəsillər arasında psixoloji uçurumu ölçülə bilməyəcək qədər genişləndirdi. Elektrik və təyyarə əsrinin insanı nədənsə özünü əcdadlarından çox uzaq hiss edir. Şübhəsiz ki, qeyri-adekvat bir bənzətmə, lakin özünü çox maşınların dominant olduğu bir zehniyyətə asanlıqla tətbiq edən bir analogiya. Sələflərinin təhlilinin düzgün olduğunu düşünmək asandır. Anın böyük bəşəri problemlərini anlamaq və həll etmək üçün faydasızdır. Tarixçilər də tam dərk etmədən bu modernist ab-havaya yaxalanıblar. Tarixi bənzətmələr sadəcə olaraq fenomenin təkrarlanan nümunəsi deyil, bir qədər metaforik xarakter daşıyır. Tarixi bənzətmə apararkən, müqayisə əvəzinə müxtəlif hadisələri götürüb onların oxşar olduğunu və digəri haqqında bizə vacib bir şey deyə biləcəyini təklif edirik. 2019-cu ilin iyun ayında Demokrat konqresmen Alexandria Ocasio-Cortez, Texasda və başqa yerlərdə ABŞ-ın immiqrasiya saxlama düşərgələrinə istinad edərək "konsentrasiya düşərgəsi" yaratdı - burada qorxmuş uşaqlar valideynlərindən ayrıldı (çox vaxt onlar olmadan deportasiya edildi) "konsentrasiya düşərgələri". . ictimaiyyətin etirazına səbəb oldu. Ocasio-Cortez, onun fikrincə, nəinki birbaşa təsviri olmayan bir termindən istifadə etdi, həm də İkinci Dünya Müharibəsində nasist konsentrasiya düşərgələri ilə bənzətmə etdi. Bənzətmənin özü qüsurlu idi və bizə tarixlə bağlı yeni heç nə öyrətmirdi. Lakin o, 1940-cı illərlə bizim dövrümüz arasındakı əlaqəni inandırıcı və dəhşətli edən adi şər haqqında vacib bir şeyi ələ keçirdi.