o‘zidan oldingisini qabul qilmaydi, balki sifat jihatidan yangi, unga o‘xshamagan
o‘zgarishlarni vujudga keltiruvchi jarayon hisoblanadi.
Sivilizatsiya har bir xalqning yohud jamiyatning, tarixiy bosqichning o‘ziga
xos
tarixiy-madaniy rivojlanishi, shakllangan qadriyatlari, tafakkur taraqqiyoti
hisoblanadi.
Madaniyat, ma’naviy meros, sivilizatsiyalar yutug‘i jamiyat va inson
ma’naviyatining rivojlanishida, ma’naviy barkamol avlodni voyaga yetkazishda
katta ahamiyatga ega. Shuning uchun mustaqilikning dastlabki kunlaridanoq
o‘tmishda toptalgan ma’naviy merosimizni tiklashga qat’iyan kirishildi.
Qadriyat tushunchasi va uning jamiyat taraqqiyotidagi o‘rni.
Kishilar ma’naviy
olamining
shakllanishi va taraqqiyoti, ularning ma’naviy boyishi uchun qadr-
qimmatga ega bo‘lgan narsa – xodisalar ma’naviy qadriyatlar deyiladi. Ular inson
faoliyati, mehnati, yaratuvchanligi, ijodkorligining mahsuli hisoblanadi. Masalan,
rassom, shoir, faylasuf, fizik, olim san’at asarlari, ilmiy tadqiqotlar, olam haqidagi
asarlarning mualliflari sifatida ma’naviy qadriyatlarni yaratuvchilardir. Bunday
ijodiy jarayonda ulkan aqliy kuchlar sarflandi, tafakkurning eski andozalari bartaraf
etiladi. Olimlarning fikrlari, shoirlarning qaynoq kechinmalari, ilmiy kashfiyotlar
sirlari predmetli –
moddiy tusga kirar ekan, ishlab chiqarishning boshqa sohalari
ham bunga safarbar etiladi. Yaratilgan buyumlar oddiy emas, balki madaniyat
predmetlari, ma’naviy ishlab chiqarish predmetlari, buyumlari sifatida yuzaga
keladi. Ularda bilimning asoslari, insoniy munosabatlarning tajribalari gavdalanadi,
bizning ongimizga go‘zallik, ezgulik, haqiqat to‘g‘risidagi tasavvurlarni olib kiradi.
Ularning qadriyat kategoriyasi sifatida e’zozlanishining boisi ham ana shunda.
Shunday qilib, ma’naviy qadriyatlar – kishilar ma’naviy faoliyati mahsuli,
bilishning murakkab jarayoni natijasi o‘laroq, bilim, hayot, qarash,
malakalar
samarasidir.
Qadriyatlar insoniyat tomonidan fan, texnika, axloq, odob, tafakkur, ishlab
chiqarish va boshqa sohalarda qo‘lga kiritilgan yutuqlarda namoyon bo‘ladi.
Qadriyatlar milliy, diniy, mintaqaviy va umuminsoniy qadriyatlarga bo‘linib, ular
orasida doimiy o‘zaro munosabat mavjud.
Ma’naviyat va mafkura bir-biri bilan mustahkam bog‘langandir. Ma’naviyat
insonning ruhiyati, o‘z-o‘zini anglashi, yuksaklikka intilishidagi salohiyati bo‘lsa,
mafkura ma’lum bir davlat, jamiyat, millat, sinf
va ijtimoiy guruhlar huquqiy,
falsafiy, badiiy, diniy g‘oya, nazariya va qarashlar tizimi hisoblanadi.
Mafkuraning ma’naviyatda tutgan o‘rni shundaki, u inson, jamiyat, yoxud
millat yoki guruhlarning intilishlari, ruhiyatlari va kayfiyatlarini o‘zida
mujassamlashtiradi. Ma’naviyat singari mafkuraning davlat va jamiyat
taraqqiyotidagi roli nihoyatda kattadir. Mafkura jamiyat taraqqiyotida quyidagi
vazifalarni bajaradi:
birinchidan,
davlat rivojlanishining iqtisodiy, ijtimoiy-siyosiy va ma’naviy-
ma’rifiy sohalaridagi vazifalarni o‘zida mujassamlashtiradi;
ikkinchidan,
bir davlat, bir mamlakat miqyosida barcha fuqarolarni, turli millat,
elat, sinflar va ijtimoiy guruhlarni bir g‘oya va maqsad sari birlashtirishga xizmat
qiladi;
uchinchidan,
davlat olib boradigan ichki va tashqi siyosat g‘oyalarini o‘zida
mujassamlashtirib, uni fuqarolarga targ‘ib etadi;
to‘rtinchidan,
davlat doirasida yashayotgan
fuqarolarni yaratuvchilik,
bunyodkorlik, ijodkorlik faoliyatlarini faollashtiradi va ularni jamiyat maqsadlariga
yo‘naltiradi;
beshinchidan,
xalqning orzu-umidlarini o‘zida ifoda ettiradi, jamiyatda mavjud
bo‘lgan muammolarni hal qilish uchun butun jamiyat va fuqarolarni harakatga
keltiradi;
oltinchidan,
mafkura jamiyatda ma’lum siyosiy, iqtisodiy va ma’naviy-
ma’rifiy qarashlarni shakllantiradi.
Mafkuraning jamiyat, millat, shaxs va fuqaro hayotidagi ana shunday roliga
qaramay, mustaqillikning dastlabki yillarida respublikamizda umuman mafkuraga
uning mohiyatini tushunganlar ham, tushunmaganlar ham qarshi kurash boshlab
yuborgan edilar. Ya’ni, hech qanday mafkuraga ega bo‘lmagan, mafkuraviy
bo‘shliqqa asoslangan, o‘z g‘oyasiga ega bo‘lmagan jamiyat qurish kabi qarashlarni
ilgari sura boshladilar. Bu jarayon Birinchi Prezident
Islom Karimov tomonidan
2001 yil 6 aprelda respublikamizning bir guruh jamoatchilik vakillari bilan
uchrashuvida “Milliy istiqlol mafkurasi”ni yaratish vazifasini kun tartibiga
qo‘yguncha davom etdi. “Mafkura har qanday jamiyat hayotida zarur. Mafkura
bo‘lmasa odam, jamiyat, davlat o‘z yo‘lini yo‘qotishi mumkin. Ikkinchidan,
qaerdaki mafkuraviy bo‘shliq vujudga kelsa, o‘sha yerda begona mafkura
hukmronlik qilish tayin”,- deb ta’kidlagan edi. Buni har bir inson chuqur anglashi
kerak. Negaki, jamiyat a’zolarining
mustahkam va ravshan mafkurasi, g‘oyasi,
maqsadi bo‘lmasa inqirozga yuz tutadi. Insoniyat tarixida davlat va jamiyatlar paydo
bo‘libdiki, ular egizak holatda mafkuraviy qarashlar bilan mavjud bo‘lgan. Milliy
mafkura, avvalambor, o‘zligimizni, muqaddas an’analarimizni anglash tuyg‘ularini
jamiyatimiz oldiga qo‘yilgan oliy maqsad va vazifalarni qamrab olishi shart
1
.
Milliy g‘oya birinchi navbatda yoshlarni vatanparvarlik, el-yurtga sadoqat
ruhida tarbiyalash, ularning qalbiga insonparvarlik va odamiylik fazilatlarini
payvand qilishdek olijanob ishlarda madadkor bo‘lishi zarur.
Vatanimizning shonli o‘tmishi va buyuk kelajagini uzviy bog‘lab turishni
o‘zimizni ulug‘ ajdodlarimiz boqiy merosining munosib vorislari deb his qilishi, shu
bilan birga, jahon va zamonning umumbashariy yutuqlariga erishmoqqa yo‘l ochib
beradigan va shu maqsadlarga muttasil da’vat qiladigan g‘oya bo‘lishi kerak.
Mafkura – umummillatga, umumxalqqa, butun
jamiyatga taalluqli ulkan
g‘oyalar birligidir. Ammo uning ildizlari har bir insonning vijdonida, imonida, aql-
idroki va tafakkurida. Shu bois, haqiqiy, hayotiy chuqur, insoniy mafkurasi bor xalq,
mamlakat va jamiyat qudratlidir.
Dostları ilə paylaş: