Adabiyotshunoslikka kirish

Adabiyotlar
Верли М. Обшее литератуведение. М.: Иностранная литература, 1957; Хрестоматия по теоретическому литератуведению / Подг. И.Чернов. Тарту, 1976; Тимофеев Л.И. Основы теории литературы. М., 1976; Палиевский П.В. Литература и теория. М., 1978; Поспелов Г.Н. Теория литературы. М., 1978; Уэллек Р., Уоррен О. Теория литературы. М.: Прогресс, 1978; Адабиёт назарияси. 1-2 ж. Т.: Фан, 1978; Бушмин А.С. Наука о литературе. М.: 1980; Гуляев Н.А. Теория литературы. М., 1985; Волков И.Ф. Теория литературы. М., 1995; Томашевский В.Б. Теория литературы. Поэтика. М., 1996; Sulton I. Adabiyot nazariyasi. T.: O‘qituvchi, 2005; Хализев В.Е. Теория литературы. М.: Высшая школа, 2002, 2005, 2010; Умуров Х. Адабиёт назарияси. Т.: Шарқ НМАК, 2002; Boboev T. Adabiyotshunoslik asoslari. T.: Oʻzbekiston, 2002; Wellek R. Theory Of Literature: New Revised Edition - Routledge, USA, 2002; Семенов А.Н., Семенова В.В. Теория литературы: вопросы и задания. М., 2003; Sultonov I. Adabiyot nazariyasi. T.: O'qituvchi, 2005; Quronov D., Mamajonov Z., Sheralieva M. Adabiyotshunoslik lug'ati. - T.: Akademnashr, 2010; Boltaboev H. Adabiyot ensiklopediyasi. 1-jild. T.: MUMTOZ SO'Z, 2015; 2-jild. 2019; Ulugʻov A. Adabiyotshunoslik nazariyasi. T., Gʻ.Gʻulom nomidagi nashriyot, 2018; Quronov D. Adabiyot nazariyasi asoslari. T.: Akademnashr, 2018.

1^ Quronov D. va b. Adabiyotshunoslik lugʻati. T.: Akademnashr, 2010.

*^* Adabiyotlar nashr etilgan yillar ketma-ketligida berildi.

2^ Библиография литературная / Литературный энциклопедический словарь. М.: СЭ, 1987. С.52.

3^ Ҳакимов М. Шарқ манбашунослиги луғати. Т.: Davr press, 2013. Б. 158.

4^ Quronov D. va b. Adabiyotshunoslik lugʻati. T.: Akademnashr, 2010.

5^ Quronov D. va b. Adabiyotshunoslik lugʻati. T.: Akademnashr, 2010.

6^ Ал-фанну-с-соний фи-л-қофия ва-р-радиф – Иккинчи фан: қофия ва радиф.

7^ Ҳарора – қофиясиз шеър, унда радиф келтириш билан чекланилади.

8^ Равий - луғавий маъноси «арқон», байтда қофияни боғловчи товуш.

9^ Мавлоно Халил – тўлиқ номи Абдураҳмон ал-Халил ибн Аҳмад ал-Аздий (718-786). Ироқнинг Басра шаҳрида туғилган. Араб арузининг асосчиси. Тилшунос ва муҳаддис. «Айн китоби»да арузнинг назарий асосларини ишлаб чиққан. Ритм, оҳанг ва мусиқага доир китоблар ҳам ёзган.

10^ Ҳарфи равий – мумтоз қофия таркибидаги ҳарфлардан бири. Луғавий маъноси «арқон», байтда қофияни шу товуш билан боғлайдилар. Одатда чўзиқ унлилар (о, у, ў) ва ҳаракатсиз ундошлар равий бўлиб келади.

11^ Ҳарфи ридф – «отга мингашиш» маъносини билдиради. Қофиядош сўзларда (ёпиқ бўғинда) ундош равийдан олдин келган чўзиқ унли.

12^ Мутавотир – пайдарпай, кетма-кет.

13^ Мутародиф – ридфли (қофия).

14^ Мутарокиб – бандли, боғланган. И.Жеменейда мураккаб.

15^ Мутадорик – етишувчи, орқадан келиб қўшилувчи.

16^ “Арузи Қустос” (“Аниқ ўзлчов”) – Маҳмуд Замаҳшарий асари. Тўлиқ номи: “Ал-Қустос ал-мустақийм фи илму-л-аруз” («Аруз илмида тў\ри ўлчовлар»). (А.Ҳ.)

17^ “Арузи Андалусий” – испаниялик номаълум муаллифнинг араб тилидаги асари (А.Ҳ.).

18^ “Меъёру-л-ашъор” (“Шеър меъёрлари) – Носируддин Тусий (1201-1274)нинг аруз ва қофия ҳақидаги асарининг номи (А.Ҳ.).