Al-lulu vəl-mərcan
Adəm Övladının İki Vadi Malı Olsa Üçününü Də İstəyər
Yüklə 5,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
622. Ənəs İbn Məlik rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Əgər Adəm övladının vadi dolusu mal-dövləti (qızılı) olsaydı, təbii ki, iki vadi olmasını da arzulayardı. Adəm övladının ağzını ancaq torpaq doydurar. (Amma) Allah tövbə edən kimsənin tövbəsini qəbul edər.” (Buxari 6436, 6075, Muslim 2462, 1737, 1048/116)
623. İbn Abbas demişdir: “Mən Peyğəmbərin belə dediyini eşitmişəm: “Əgər Adəm övladının (iki) vadi dolusu mal-dövləti olsaydı, eynisini də arzulayardı. Adəm övladının gözünü ancaq torpaq doydurar. (Amma) Allah
267 tövbə edən kimsənin tövbəsini qəbul edər.” (Buxari 6437, 6074, Muslim 2462, 1739, 1049/118)
624. Əbu Hureyrə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: «Zənginlik mal çoxluğu ilə deyildir, əsl zənginlik qəlbin (nəfsin) zənginliyidir”. (Buxari 6446, 6081, Muslim 2467, 1741, 1051/120)
625. Əbu Səid əl-Xudri rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: «Sizin üçün ən çox qorxduğum şey Allahın sizin üçün çıxaracağı Yerin bərəkəti (dünya zənginliyidir). Ona: “Yerin bərəkəti nədir” deyə soruşdular. Peyğəmbər: “Dünyanın gözəllikləri” deyə buyurdu. Bir nəfər: “Xeyir, şərr gətirirmi?” deyə soruşdu. Peyğəmbər susdu. Hətta biz vəhy gəlir deyə zənn etdik. Sonra Peyğəmbər alnından tərini silməyə başladı. Sonra: “Sual verən hardadır?” deyə buyurdu. Soruşan: “Mənəm (Ya Rəsululah!)” dedi. Əbu Səid: “Biz o, insanı tərif etdik” dedi. Peyğəmbər: “Xeyir, xeyirdən başqa bir şey gətirməz.
Bu dünya malı yaşıl və şirindir. Doğrusu, baharda yetişən bitkilərin bəzisi (onu yeyən heyvanı) öldürür yaxud zəhərləyir. Yalnız yaşıl ot yeyən heyvanlardan başqa. Bu heyvanlar doyanadək (otdan) yeyir və nəhayət, böyrü şişdikdən sonra yerə uzanıb özünü günə verir. Sonra qalxıb təbii ehtiyacını dəf edir və (yenidən yaşıl otdan) bol-bol yeyir. Həqiqətən, bu (dünya) malı yaşıl ot
268 (kimi) şirindir. Malından (kasıblara, yetimlərə və müsafirlərə) verən kimsəyə bu nə gözəl (nemətdir)! (Peyğəmbər buna bənzər söz söylədi. Sonra buyurdu:) Haqsız yolla mal-dövlət əldə edən kimsəyə gəldikdə (əməllicə) yeyən, lakin doymayan kimsəyə bənzəyir”. (Buxari 6427, 6063, Muslim 2468, 2469, 1742, 1052/120)
626. Əbu Səid əl-Xudri demişdir: “Bir dəfə Peyğəmbər minbərdə oturdu və biz də onun ətrafında oturduq. Peyğəmbər: “Mən (bu dünyadan) köçəndən sonra sizin üçün ən çox qorxduğum şeylərdən biri dünyanın zövqü-səfa və bər-bəzək (qapılarının) sizin üzünüzə açılmasıdır.” Bir nəfər soruşdu: “Ey Allahın elçisi, xeyirli bir şey özü ilə şər gətirə bilərmi?” Peyğəmbər susdu. (Bəziləri) həmin adamdan soruşdular: “Nə olub, niyə sən ondan söz soruşursan, o isə sənə cavab vermir?” Sonra bizə agah oldu ki, ona vəhy nazil olur. (Bir müddət keçdikdən) sonra Peyğəmbər (üzündəki) təri sildi və sanki sual verən adamı tərifləyərək: “Soruşan adam haradadır?” dedi. Sonra buyurdu: “Həqiqətən, xeyir özü ilə şər gətirməz! Doğrusu, baharda yetişən bitkilərin bəzisi (onu yeyən heyvanı) öldürür yaxud zəhərləyir. Yalnız yaşıl ot yeyən heyvanlardan başqa. Bu heyvanlar doyanadək (otdan) yeyir və nəhayət, böyrü şişdikdən sonra yerə uzanıb özünü günə verir. Sonra qalxıb təbii ehtiyacını rəf edir və (yenidən yaşıl otdan) bol-bol yeyir. Həqiqətən, bu (dünya) malı yaşıl ot (kimi) şirindir. Malından kasıblara, yetimlərə və müsa- firlərə verən varlı müsəlman nə gözəl (bəndədir)! (Peyğəmbər buna bənzər söz söylədi. Sonra buyurdu:) Haqsız yolla mal-dövlət əldə edən adam, (əməllicə) yeyən, lakin doymayan kimsəyə bənzəyir. Qiyamət günü isə bu mal- dövlət onun əleyhinə şahidlik edəcək.” (Buxari 1465, 1396, Muslim 2470, 1052/123, 1744)
269 İffətli Olmaq (İnsanların Əlinə Göz Dikmək) Və Səbrin Fəziləti
627. Əbu Səid əl-Xudri rəvayət edir ki, ənsardan bəzi adamlar Peyğəmbərdən (yardım) istədilər, o da onlara (istədiklərini) verdi. Sonra yenə istədilər, o, yenə onlara (istədiklərini) verdi. Nəhayət, əlində olanlar qurtardıqdan sonra dedi: “Əlimdə nə qədər nemət olursa-olsun, heç vaxt onu sizdən əsirgəməyəcəyəm. İffətli olmaq istəyəni Allah iffətli edər. (İnsanlara) möhtac olmaq istəməyən kimsəni Allah heç kəsə möhtac etməz. Səbir etməyə çalışan kimsəni Allah səbirli olmağa müvəffəq edər. Heç kəsə səbirdən daha xeyirli və daha böyük nemət verilməmişdir.” (Buxari 1469, 1400, Muslim 2471, 1745, 1053/124).
628. Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Allahım, Muhəmmədin ailəsinə gündəlik yemək nəsib et!” (Buxari 6460, 6095, Muslim 2474, 1747, 1055/126)
629. Ənəs İbn Malik demişdir: “(Bir dəfə) mən Peyğəmbərlə birlikdə yol gedirdim. Peyğəmbərin əynində Nəcranda tikilmiş qalın haşiyəli bir
270 bürüncək var idi. Bu vaxt bir bədəvi (arxadan gəlib) ona çatdı və onun bürüncəyindən tutub elə (bərk) dartdı ki, mən bürüncəyin Peyğəmbərin çiyninə iz buraxdığını gördüm. Sonra bədəvi dedi: “Əmr ver, Allahın səndə olan malından mənə də versinlər.” Peyğəmbər ona tərəf çevrilib gülümsədi, sonra da (qənimətdən) ona bir şey verilməsini əmr etdi.” (Buxari 3149, 5809, 6088, Muslim 2476, 1749, 1057/128)
630. Misvər İbn Məxrəmə demişdir: “(Bir dəfə) Peyğəmbər kaftanları (paltarları əshabələrə) payladı və Məxrəməyə heç bir şey vermədi. Məxrəmə (mənə) dedi: “Oğlum, gedək Peyğəmbərin yanına.” Mən onunla birlikdə (Peyğəmbərin yanına) getdim. (Atam mənə): “İçəri gir, onu çağır” dedi. Mən Peyğəmbəri çağırdım və o, əynində həmin kaftanlardan biri atamın qabağına çıxdı və: “Bunu sənin üçün saxlamışıq” deyə buyurdu. (Məxrəmə) kaftana baxdı və: “Məxrəmə razı qaldı” dedi.” (Buxari 2599, 5800, 5464, Muslim 2478,1750, 1058/129)
631. Sad İbn Əbi Vaqqas rəvayət edir ki, Peyğəmbər (İslamı yeni qəbul etmiş) kimsələrə (qənimət) verirdi. Mən də onlarla bərabər oturmuşdum. Peyğəmbər onların içindən (tanıdığım) bir kimsəyə heç bir şey vermədən tərk etdi. Rəsulullaha tərəf qalxaraq sakitcə: “Filan kimsəni nə üçün tərk etdin? Vallahi mən onu mömin bilirəm” dedi. Peyəmbər: “Bəlkə müsəlman de!” deyə buyurdu. Bir az susduqdan sonra adam barəsində bildiklərim mənə qələbə çaldı və: “Yə Rəsulullah! Filankəsi nə üçün tərk etdin, Vallahi ki, mən onu bir mömin bilirəm” dedim. Peyğəmbər: “Bəlkə müsəlman deyəsən” deyə
271 buyurdu. Bir az susduqdan sonra onun barəsində bildiklərim mənə üstün gəldi və: “Yə Rəsulullah! Filankəsi nə üçün tərk etdin, Vallahi ki, mən onu bir mömin bilirəm” dedim. Peyğəmbər: “Bəlkə müsəlman deyəsən”. Şübhəsiz ki, mən bəzən sevdiyim insana (mal, qənimət) verməməyimin səbəbi onun (dünya malına) həris olub bunun səbəbilə Cəhənnəmə üzüqoylu düşməsi qorxusundadır” deyə buyurdu. (Buxari 1478, 1408, Muslim 215, 396, 2480, 1752, 150/131)
632. Ənəs demişdir: “Allah həvazinlilərin mallarını (Huneyn döyüşündən) qənimət olaraq Öz Peyğəmbərinə əta etdikdə o, qureyşlilərdən bəzisinə yüz dəvə hədiyyə etdi və (bunu görəndə) ənsardan bəziləri dedilər: “Allah Rəsulullahı əfv etsin! Bizi buraxıb qureyşlilərə (hədiyyə) verir. Halbuki qılınclarımızdan hələ də onların qanı damır.” Ənsarın dediklərini Peyğəmbərə xəbər verdilər. Onda Peyğəmbər onların dalınca adam göndərib onları dəridən düzəldilmiş bir çadırın içinə topladı və onlardan başqa heç kəsi ora buraxmadı. Hamısı (oraya) toplandıqdan sonra Peyğəmbər onların yanına gəlib dedi: “Nə söhbətdir, sizin adınızdan danışırlar?” Onların elm əhli dedi: “Müdrik olanlarımıza gəlincə ya Rəsulullah, onlar heç nə deməyiblər. O ki qaldı cavanlarımıza, onlar deyiblər ki: “Allah Rəsulullahı əfv etsin! Ənsarı qoyub qureyşlilərə (hədiyyə) verir. Halbuki qılınclarımızdan hələ də onların qanı damır.” Peyğəmbər: “Mən küfrdən təzəcə uzaqlaşmış adamlara (hədiyyələr) verirəm. Razı deyilsiniz ki, bu adamlar mal-dövlət aparsın, siz isə
272 Allahın elçisi ilə bir yerdə geri qayıdasınız. Vallahi, sizin apardığınız onların apardığından daha xeyirlidir.” Onlar da: “Əlbəttə ki, razıyıq, ya Rəsulullah!” dedilər. Peyğəmbər onlara dedi: “Məndən sonra siz çox çətinliklər (əziyyətlər) görəcəksiniz. Hovuzun başında Allaha və Onun elçisinə qovuşanadək səbir edin.”Ənəs dedi: “Lakin biz səbir edə bilmədik.” (Buxari 3147, 2978, Muslim 2484, 1753, 1059)
633. Ənəs rəvayət edir ki, Peyğəmbər Ənsarı çağırdı və buyurdu: “Sizinin içinizdə ənsardan başqası varmı?”. Onlar: “Xeyr, yalnız bacımız oğlu var” dedilər. Peyğəmbər: “Bir qövmün bacı oğlu onlardan sayılır” deyə buyurdu. (Buxari 3528, Muslim 2486, 3327, 1754, 1059/133)
634. Ənəs rəvayət edir ki, Məkkənin Fəthi günü Peyğəmbər yeni İslamı qəbul edən Qureyş böyüklərindən hər birinə (İslama bağlansınlar deyə çoxlu qənimət) verdi. Ənsardan bəziləri bunu gördükdə hikmətini və səbəbini anlamayaraq: “Vallahi, bu qəribə bir haldır. Qılıclarımızdan Qureyşin qanı axdığ halda qənimətlər onların arasında bölüşdürülür”. Bu sözlər Peyğəmbərə çatdığı zaman Ənsarı dəvət etdi. Peyğəmbər: “Sizdən mənə çata bu nə sözlərdir?” deyə buyurdu. Onlar: “Sənə çatan sözləri biz söylədik” dedilər. Peyğəmbər: “İnsanlar qənimət mallarıyla evlərinə döndükləri zaman sizlər Allah Rəsulu ilə evlərinizə dönmək istəməzdinizmi? Əgər Ənsan bir dərə və ya dağ yoluna getsəydi Mən də o yolla gedərdim” deyə buyurdu. (Buxari 3778, 4378, Muslim 2487, 1059/134)
273 635. Ənəs rəvayət edir ki, Huneyn günü Peyğəmbər ilə Həvazin qəbləsi qarşılaşdılar. Rəsulullah ilə bərabər on min mücahid və bir də Məkkədə (yeni müsəlman) olmuş dəstələr vardı. (Ox hücumuna məruz qalan müsəlman dəstələr geri çəkildilər). Peyğəmbər: “Ey Ənsar topluluğu!” deyə səslədi. Onlar: “Ləbbeykə Yə Rəsulullah! Bizlər sənin qarşındayıq” dedilər. Peyğəmbər miniyindən düşərək: “Mən Allahın qulu və Rəsuluyam!”. Allah müşrikləri (məğlubiyyətə) uğratdıqdan sonra Peyğəmbər Məkkəən qatılan mühacilərə qənimətdən payladı və Ənsara heç nə vermədi. Bu səbəbdən Ənsarlar (narazılıq) etdilər. Peyğəmbər onları dəvət edib çadır içərisində topladı. İnsanlar aldıqları dəvə və qoyunlarla gedərlər. Sizlər isə Allahın Rəsulu ilə getməkdən razı deyilsinizmi? Əgər insanlar bir vadiyə, Ənsar dağ yoluna girsəydi mən Ənsarın dağ yolunu seçərdim” deyə buyurdu. (Buxari 4333, 4078, Muslim 2488, 1059/135)
636. Abdullah İbn Zeyd İbn Asim rəvayət edir ki, Allah Huneyn günü hərb etdiyi kimsələrin mallarını qənimət olaraq verdiyi zaman Rəsulullah o malları insanlar içərisində qəlbləri İslama bağlansın deyə insanlara payladı və bu mallardan Ənsara bir şey vermədi. Ənsar, Rəsulullahın bəzi insanlara mal verib onlara bir şeyər vermədiyi üçün kədərləndilər. Peyğəmbər onlara xitab edib buyurdu: “Ey Ənsar topluluğu! Sizlər azmış olduğunuz halda Allah mənimlə sizə hidayət vermədimi? Sizlər dağınıq (firqə-firqə) olduğunuz halda Allah mənimlə qəlblərinizi birləşdirmədimi? Sizlər fəqir və yoxsul olduğunuz halda Allan mənimlə sizi zəngin etmədimi?”. Peyğəmbər hər nə buyurdusa onlar: “Allah və Rəsulunun üzərimizdəki neməti daha çoxdur” dedilər. (Başqa rəvayətdə: Mən Qureyşən bəzi kimsələrə dünyalıq verirəm ki, onlar yenicə şirk və küfrdən çıxmışlar. Başlarına da bir hərb müsibəti gəlmişdir. Onların bu hərbdə uğradıqları yaraları, zərərləri örtmək üçün mən onların könüllərini İslama alışdırmaq məqsədilə verirəm). Peyğəmbər: “Sizləri Allahın Rəsuluna belə deməkdən saxlayan nədir?” deyə buyurdu. Peyğəmbər hər nə buyurdusa onlar: “Allah və Rəsulunun üzərimizdəki neməti daha çoxdur” dedilər. Əgər siz istəsəydiniz mənə belə cavab verə bilərdiniz. (Başqa rəvayətdə: “Qövmün səni yalanlamışkən bizə hicrət etdin, biz də səni təsdiq
274 etdik. Bizə qorxu içində gəldin, biz sənə arxayınçılıq, əminlik verdik, qovulmuş gəldin, sənə sığınacaq verdik, bağrımıza basdıq, yardımsız gəldin, biz sənə yardımçı olduq, sən yoxsul gəldin biz səni malımıza ortaq etdik” deməyəcəkdinizmi? Onlar: “Xeyr, əsil Allahın lütfü və minnəti bizədir” dedilər 49
birlikdə evlərinizə geri dönməyə razı olmazmısınız? Əgər Hicrət olmasaydı mən Ənsardan bir kimsə olardım və əgər insanlar bir vadidən və ya bir yoldan getmiş olsaydılar belə əlbəttə ki, mən də Ənsarın getdiyi vadidən və yoldan gedərdim. Ənsar batini (iç) paltardır (Yəni Ənsarın Peyğəmbər daha yaxın olması deməkdir), digər insanlar isə zahiri paltardır. Sizlər məndən sonra üstün tutmaq görəcəksiniz. (Allaha və Rəsuluna qovuşana qədər səbr edin. Ənəs: “Lakin Səbr edə bilmədilər” dedi) Hovuzun ətrafında mənimlə qarşılaşıncaya qədər səbr edin”. (Buxari 4330, 4075, Muslim 2493, 1758, 1061/139)
637. Abdulla (İbn Məsud) demişdir: “Huneyn döyüşündən sonra Peyğəmbər qənimətləri bölüşdürərkən bəzi adamlara üstünlük verdi. Belə ki, o, Əqra İbn Habisə yüz dəvə, Üyeynəyə də bir o qədərini, habelə ərəblərin əyan-əşrafına (çoxlu hədiyyə) verməklə həmin gün onları (digərlərindən) üstün tutdu. (Bundan narazı qalmış) bir nəfər dedi: “Vallahi ki, bu bölgüdə ədalətsizliyə yol verilmişdir və bu bölgü Allahın Üzünü diləmək məqsədilə həyata keçirilməmişdir.” Mən (ona): “Vallahi, (bu haqda) Peyğəmbərə xəbər verəcəyəm”- dedim, sonra da Peyğəmbərin yanına gedib bunu ona bildirdim. Peyğəmbər: “Allah və Onun Rəsulu ədalətli olmasa, kim ədalətli ola bilər? Allah Musaya rəhmət eləsin! Ona bundan da artıq əziyyət verilmişdir, lakin o, səbir etmişdir.” (Buxari 3150, Muslim 2494, 1759, 1062/140)
49 İmam Əhməd 8/51.
275
638. Cabir İbn Abdullah demişdir: “Peyğəmbər Ciranədə (Məkkə ilə Taif arasında yer adı) qənimətləri bölüşdürərkən bir nəfər ona: “Ədalətlə (böl)!” dedi. Peyğəmbər ona dedi: “Mən ədalətli olmasaydım, sən bədbəxt olardın!” (Buxari 3138, Muslim 2496, 1761, 1063/142)
639. Əbu Səid əl-Xudri rəvayət edir ki, Əli (Yəməndən) Peyğəmbərə bir miqdar qızıl göndərmişdi. Peyğəmbər də onu dörd kişi arasında paylaşdırdı. Əqrabə İbn Həris əl-Hənzəli, əl-Mucaşi, Uyeynə İbn Bədr əl-Fəzari, Zeyd ət- Tai, Nəbhən oğullarından olan Əlqamə İbn Ulasata əl-Amiri, sonra Kiab oğullarından birinə. Bu bölgüyə Qureyş və Ənsar qəzəbləndi və: “Peyğəmbər Nəcd xalqından başqa hamıya (qənimətdən) verdi. Peyğəmbər: “Mən bu mal ilə onları yalnız İslama bağılıyıram” deyə buyurdu. Bu vaxt iki gözü çökük, yanağının iki almacığı çıxıq, alnı enli, gur saqqallı, başı keçəl gəldi və: “Allahdan qorx Ey Muhəmməd!” dedi. Peyğəmbər: “Mən asilik edərəmsə onda kim Allaha itaət edər? Allah məni yer əhalisi üzərinə əmin etdiyi halda sizlər məni əmin saymırsınızmı?” deyə buyurdu. Bir nəfər onu öldürmək üçün izn ietədi. Zənn edirəm ki, o Xalid İbn Vəlid idi. Peyğəmbər onu bu istəyindən çəkindirdi. Peyğəmbər: “Onun kökündən və ya onun arxasından elə bir qövm törənəcək ki, onlar Allahın kitabını oxuyacaq, lakin boğazlarından aşağı enməyəcəkdir. Onlar oxun ovu deşib çıxdığı kimi dindən çıxacaqlar. Onlar müsəlmanları öldürəcək bütpərəstləri isə tərk edəcəklər. Allaha and olsun ki, mən onların vaxtına çatsam onları Ad qövmünün öldürülməsi kimi öldürərdim” deyə buyurdu. (Buxari 3344, Muslim 2499, 1064/143)
276
640. Əbu Səid əl-Xudri demişdir: “Əli ibn Əbu Talib Peyğəmbərə Yəməndən aşılanmış dəridən hazırlanmış kisənin içində qızıl külçələr göndərdi. Peyğəmbər bu külçələri dörd nəfərin arasında bölüşdürdü. (Bir hissəsini) Uyeynə ibn Bədrə, (ikinci hissəsini) Əqra ibn Habisə, (üçüncü hissəsini) Zeyd əl-Xeylə, dördüncü hissəsini də ya Əlqəməyə, ya da Amir İbn Tufeylə (verdi). Bu vaxt Peyğəmbərin əshabələrindən biri dedi: “Bizim bu (qənimətlərə) onlardan daha çox haqqımız çatırdı.” Bu söz Peyğəmbərə yetişdikdə o dedi: “Mən göydəki Allahın etibar etdiyi bir adam ola-ola, üstəlik səhər-axşam mənə vəhy nazil olduğu halda siz mənə etibar etmirsiniz?!” Bu vaxt gözləri batıq, almacıq sümükləri çıxıq, alnı qabarıq, gursaqqal, başı qırxıq, izarını yuxarı çəkmiş bir adam ayağa qalxıb dedi: “Ya Rəsulullah, Allahdan qorx!”. Peyğəmbər: “Vay sənin halına! Məgər mən yer üzündə olan insanların ən təqvalısı deyiləmmi?” Sonra həmin adam dönüb getdi. Bu vaxt Xalid İbn Vəlid dedi: “Ya Rəsulullah, onun boynunu vurummu?”. Peyğəmbər: “Xeyr, ola bilsin ki, o namaz qılan adam olsun.” Xalid dedi: “Nə çox namaz qılan var ki, qəlbən etiqad etmədiyini dilinə gətirir.” Peyğəmbər: “Mənə insanların qəlbinə girmək, onların köksünü açmaq əmr edilməmişdir.” Sonra Peyğəmbər həmin adamın arxasınca baxıb dedi: “Həqiqətən, bu adamın belindən elə insanlar gələcək ki, onlar Allahın Kitabını məlahətli səslə oxuyacaq, lakin oxuduqları xirtdəklərindən o yana keçməyəcəkdir. Ox öz ovunu dəlib keçdiyi kimi onlar da İslamdan çıxacaqlar.” Deyəsən, Peyğəmbər bunu da demişdir ki: “Əgər mən onların (meydana gələcəyi günədək) yaşasam, onları Səmud qəbiləsinin öldürüldüyü kimi, öldürərəm.” (Buxari 4351, 4094, Muslim 2500, 1763, 1064/144).
277 641. Əbu Səid əl-Xudri demişdir: “Mən Peyğəmbərin belə dediyini eşitdim: “Vaxt gələcək sizin aranızdan elə insanlar meydana çıxacaq ki, siz onların namazları yanında öz namazlarınızı, orucları yanında öz oruclarınızı, digər əməlləri yanında öz əməllərinizi heç nə sayacaqsınız. Onlar Quran oxuyacaqlar, (amma) oxuduqları (ayələr) xirtdəklərindən o yana keçməyəcək- dir. Ox şikarı dəlib keçdiyi kimi onlar da İslamdan çıxacaqlar. (Necə ki, oxu atan adam) oxun ucuna baxır, lakin heç bir şey görmür, oxun gövdəsinə baxır, yenə də heç bir şey görmür, oxun lələkli tərəfinə baxır, yenə də heç bir şey görmür, axırda oxun lap arxasına baxır və (oxun şikara dəyib-dəymədiyinə dair) şübhəyə düşür.” (Buxari 5058, 4771, Muslim 2506, 1064/149)
642. Əbu Səid əl-Xudri rəvayət edir ki, Peyğəmbərin yanında idik. Qəniməti paylaşdırırdı. Bu vaxt Bəni Təmim oğullaından olan Zul Xuveyris gəldi və: “Ya Rəsulullah! Ədalətli ol!” dedi. Peyğəmbər: “Veyl olsun sənə, əgər mən də ədalətli olmasam o zaman kim ədalətli olar? Əgər ədalətli olmasaydım şübhəsiz ki, əli boş qalmış və ziyana uğrayanlardan olardır” deyə buyurdu. Bu zaman Ömər: “Ya Rəsulullah! İzn ver onun boynunu vurum” dedi. Peyğəmbər: “Burax onu! Sizdən biriniz onların namazı yanında öz namazını, onların orucları yanında öz oruclarınızı kiçik görəcəksiniz. Onlar Quran oxuyacaqlar. Lakin Quran onların boğazlarından aşağı enməyəcəkdir. Onlar oxun ovdan çıxdığı kimi İslamdan çıxacaqlar. (Oxu atan adam) oxun dəmrinə baxar, orada qanın izini görməz. Sonra oxun yaya giriş yerinə baxar orada da bir şey tapmaz. Sonra oxun ağac qisminə baxar orada da bir şeylər tapmaz. Sonra oxun lələkli tərəfinə baxar orada da bir şey tapmaz. Ox ovu deşib keçməsinə rəğmən oxa nə qan nə ovdan bir şey yapışmamışdır. Onların əlaməti qolları qadın sinəsi kimi olan qara dərili adamdır. Onlar müsəlmanlar arasında ixtilaf olduğu zaman meydana çıxacaqlar”. Əbu Səid deyir ki: “Mən hədisi Rəsulullahdan eşitdiyimə şahidlik edirəm. Yenə şahidlik edirəm ki, Əli İbn Abu Talib lə birlikdə onları qırdıq. Əli hədisdə vəsf edilən adamın tapılmasını əmr etdi. Adam tapılıb gətrildi. Hətta mən ona
278 baxdım və Rəsulullahın etdiyi vəsfi onun üzərində gördüm”. (Buxari 3610, Muslim 2505, 1064/148)
Yüklə 5,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|