Al-lulu vəl-mərcan
Yüklə 5,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Ləbbeykəllahummə Ləbbeyk, Ləbbeykə Lə Şərikə Ləkə Ləbbeyk, Innəl-Həmdə Vən-Nimətə, Ləkə Vəl-Mulk, Lə Şərikə Lək!
|
Etiqaf Kitabı
309
727. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər Ramazanın son on günündə etiqaf edərdi”. (Buxari 2025, Muslim 2838, 1171/2)
728. Peyğəmbərin zövcəsi Aişə rəvayət etmişdir ki, Peyğəmbər vəfat edənədək (hər) ramazan ayının son on gününü etikafda keçirərdi. Onun vəfatından sonra onun zövcələri etikaf etməyə davam etdilər.” (Buxari 2026, Muslim 2841, 1172/5)
729. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbər Ramazanın son on günündə etiqaf edərdi. Mən də onun üçün yundan bir çadır qurardım. Sübh namazını qıldırır və bu çadıra girərdi. Bir dəfə Həfsə də bir çadır qurmaq üçün Aişədən izn istədi. Aişə də Həfsəyə izn verdi. O, da bir çadır qurdu. Zeynəb Binti Cəhş bunu gördükdə o, da bir çadır qurdu. Peyğəmbər bu çadırları gördüyü zaman: “Bu nə çadırladır?” deyə buyurdu. Ona: “(Həfsə ilə Zeynəbin) çadırlarıdır” dedilər. Peyğəmbər: “Onlar bunu xeyir və itaətmi sayırlar?” deyə buyurdu və (Ramazanda) etiqafı tərk etdi, sonra da Şəvval ayında on gün etiqaf etdi”. (Buxari 2033, Muslim 2842, 1172/6)
310
Göstərmək
730. Aişə demişdir: “(Ramazanın) axır on günü yetişdikdə Peyğəmbər belbağını bərk-bərk bağlayardı (ibadətə hazırlıq görər) və gecələri həm özü ibadət edər, həm də ailəsini yuxudan oyadardı (ki, onlar da ibadət etsinlər).” (Buxari 2024, Muslim 2844, 1174/7).
311
Həcc Kitabı
312
Və Ya Olmayan Şeylərlə Ətir Sürtməyin Haram Olmasının Bəyanı
731. İbn Ömər rəvayət edir ki, bir nəfər: “Yə Rəsulullah! Ehrama girən kimsə libaslardan nə geyinir?” deyə soruşdu. Peyğəmbər: “Köynək, əmmamə, şalvar, bornus (kapşonlu geyim), xuff geyinməz. Yalnız bir cüt ayaqqabı tapmayan bir cüt xuff geyinsin və onları da topuqdan aşağı kəssin. Siz (ehramlılar) zəfəran və ya Vars (sarı rəng) ilə boyanmış libas geyinməsin”. (Buxari 1542, Muslim 2848, 1177)
732. İbn Abbas rəvayət edir ki, Peyğəmbərin Ərafə günü xütbə verərkən eşitdim: “Ehramda olan kimsə bir cüt ayaqqabı tapmazsa bir cüt xuff geyinsin, əgər izar tapmazsa şalvar geyinsin”. (Buxari 1841, Muslim 2851, 1178/4)
733. Yələ İbn Ümeyyə Ömərə : “Peyğəmbərə vəhy nazil olarkən mənə xəbər verərsən”– dedi. Peyğəmbər bir dəstə əshabəsi ilə Ciranədə (Məkkə ilə Taif arasında yer adı) olarkən bir nəfər onun yanına gəlib soruşdu: “Ya Rəsulullah, ümrə ziyarəti üçün niyyət edərkən ətirlənən adam barəsində nə deyə bilərsən?”. Peyğəmbər bir müddət susdu. Sonra ona vəhy nazil oldu. (Bu vaxt) Ömər Yələyə işarə etdi və Yələ (Peyğəmbərin yanına) gəldi. Peyğəmbər (gündən qorunmaq üçün) başına örtük tutmuşdu. Yə'lə əyilib
313 Peyğəmbərə baxdıqda gördü ki, onun üzü qızarıb, özü də xoruldayır. Sonra o ayıldı və: “Ümrə barəsində soruşan adam haradadır?” deyə soruşdu. Həmin adamı Peyğəmbərin yanına gətirdilər. Peyğəmbər: “(Bədənindəki) ətri üç dəfə yu, əynindəki cübbəni çıxart və həcc ziyarətində etdiklərini ümrə ziyarətində də et!” (Buxari 1536, Muslim 2855, 1180/6)
734. İbn Abbas rəvayət edir ki, Peyğəmbər Mədinə əhalisi üçün Zul Huleyfəni, Şam əhalisi üçün Cuhfəni, Nəcd əhaisi üçün Qarni Mənəzil, əmən əhalisi üçün Yələmləmi (ehrama girmək) üçün miqat təyin etdi. Bu yerlər adları söylənilən məmləkətlərin əhalisi və başqa məmləkətlərdən olub həcc və ümrə etmək istəyən, yollarını bu miqatlara salan kimsələrin miqatıdır. Bu miqatlardan başqa tərəfdən (gələnlər) üçün olduqları məkandır. Məkkə əhalisi üçün Məkkədən ehrama girərlər”. (Buxari 1526, Muslim 2860, 1181/11)
735. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Mədinə əhalisi Zul Huleyfədən, Şam əhalisi Cuhfədən, Nəcd əhalisi Qarnidən ehram (və təlbiyyə) edərlər”. İbn Ömər: “Yəmən əhalisi Yələmləmədən ehram və (təlbiyyə) edərlər”. (Buxari 1525, Muslim 2862, 1182/13)
314 736. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər belə təlbiyə gətirərdi: “Ləbbeykəllahummə Ləbbeyk, Ləbbeykə Lə Şərikə Ləkə Ləbbeyk, Innəl-Həmdə Vən-Ni'mətə, Ləkə Vəl-Mulk, Lə Şərikə Lək! - Hüzurundayam, Allahım hüzurundayam! Hüzurundayam, Sənin şərikin yoxdur, hüzurundayam! Həmd Sənədir, nemət və mülk Sənə məxsusdur. Sənin şərikin yoxdur!” (Buxari 1549, Muslim 2868, 1184/19)
Girmələrinin Əmr Edilməsi
737. İbn Ömər demişdir: “Peyğəmbər ancaq Zul Huleyfə məscidindən ehrama girərdi.” (Buxari 1541, Muslim 2873, 1186/23)
738. Bir nəfər Abdullah İbn Ömərə belə dedi: “Mən gördüm ki, sən Kəbənin yalnız iki yəmən küncünə (qara daşa və ondan solda yerləşən küncə) toxunursan. Həmçinin, gördüm ki, sən aşılanmış dəridən tikilmiş səndəl geyirsən. Habelə, gördüm ki, sən (libasını) sarı rəngə boyayırsan. Həm də gördüm ki, sən Məkkədə olduqda camaat təzə ayın (zülhiccə ayının) doğduğunu gördükdə təlbiyə deməyə başlayır, sən isə tərviyə günü (Zil Hiccənin 8) girmədikcə təlbiyə demirsən”. İbn Ömər: “Mən Peyğəmbərin qara daş və
315 yəmən küncündən başqa (Kəbənin digər künclərinə) toxunduğunu görmədim. Aşılanmış dəridən tikilmiş səndələ gəlincə, mən Peyğəmbərin , (aşılandıqdan sonra) üzərində tük qalmamış dəridən tikilmiş səndəl geydiyini və onları ayağından çıxartmadan dəstəmaz aldığını gördüm. Elə buna görə mən də səndəl geyməyi xoşlayıram. Sarı rəngə gəlincə, mən Peyğəmbərin (libasını) sarı rəngə boyadığını gördüm. Elə buna görə mən də bu boyadan istifadə etməyi xoşlayıram. Təlbiyəyə gəldikdə isə, mən Peyğəmbərin dəvəsi ayağa qalxıb hərəkət etməyincə təlbiyə dediyini görmədim.” (Buxari 166, 5851, Muslim 2875)
739. Peyğəmbərin zövcəsi Aişə demişdir: “Peyğəmbər ehrama girməyə hazırlaşarkən, habelə ehramdan çıxarkən təvaf etməmişdən qabaq mən ona ətir vurardım.” (Buxari 1539, Muslim 2883, 1189/33)
740. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbər ehramda ikən, onun saç ayrımındakı ətrin parıltısı indiyə qədər gözlərimin önündədir. (Buxari 271, Muslim 2889, 1190/39)
741. Muhəmməd İbn Muntəşir deyir ki, Aişədən soruşdum, o da mənə İbn Ömərin sözünü zikr etdi: “Qoxu (ətir) sürtərək ehramlı olmağı sevmirəm” dedi. Aişə: “Mən Rəsulullaha gözəl qoxu sütrdüm, sonra o qadınlarını dolaşdı. Sonra da üzərində qoxu izi olarkən ehramlı oldu” dedi. (Buxari 270, Muslim 2900, 2901, 1192/49)
316 Ehramlıya Ov Etməyin Haram Olması
742. Abdullah İbn Abbas rəvayət edir ki, Peyğəmbər Əbvada (və ya Vəddanda) 50 olarkən Sab ibn Cəssamə əl-Leysi ona vəhşi bir eşşək hədiyyə elədi. Peyğəmbər bu (hədiyyəni) onun özünə qaytardı. Peyğəmbər onun üzündə kədər hissi olduğunu görəndə dedi: “Biz onu sənə ancaq ehramda olduğumuza görə qaytardıq.” (Buxari 1825, Muslim 2902, 1193/50)
743. Əbu Qatadə rəvayət edir ki, Peyğəmbər ilə birlikdə Qahə adlanan yerdə idik. Bizlərdən kimi ehramlı, kimi də ehramsız idi. Yoldaşlarımı gördüm. Onlar bir-birilərinə nə isə göstərirdilər. Mən də baxdım. Vəhşi çöl eşşəyini gördüm. Əbu Qatadənin qamçısı düşdü. Orada olanlar: Ov etmək üçün bizlər sənə köməklik göstərə bilməyəcəyik. Çünki ehramlıyıq” dedilər. Bu sözdən sonra qamçını götürdüm. Daş təpənin arxasından yaxınlaşıb çöl eşşəyini vurub öldürdüm. Onu yoldaşlarıma gətirdim. Bəziləri: “Yeyin” dedilər, Bəziləri də: “Yeməyin” dedilər. Bundan sonra mən Peyğəmbərin yanına gəldim, önümüzdə oturmuşdu. (Ehramlı ikən bunu yeməyimiz caizdirmi) deyə soruşdum. Peyğəmbər: “Yeyin, halaldır” deyə buyurdu. (Buxari 1823, Muslim 2908, 1196/56)
50 Əbva Mədinənin cənub-qərbində, Məkkə yolunun üstündə yerləşən şəhərdir. Vəddan isə Əbvanın yaxınlığındakı bir yerdir.
317 744. Əbu Qətadə demişdir: “Hudeybiyə ilində biz Peyğəmbərlə birlikdə (Məkkəyə) yola düşdük. Bu əsnada əshabələr ihrama girdi, mən isə ihrama girmədim. Bizə düşmənin Ğeyqədə (su quyusu) olduğunu xəbər verdilər və biz onlara tərəf yollandıq. (Yolda) mənim dostlarım vəhşi eşşək görüb gülüşdülər. Mən onu gördükdə atımı ona tərəf sürdüm və ona bir zərbə endirib onu tutdum. Mən dostlarımı köməyə çağırdım, lakin onlar mənə kömək etməkdən boyun qaçırdılar. Biz onun ətini (bişirib) yedikdən sonra mən Peyğəmbərə çatmaq üçün (atımı tez sürüb) getdim. Biz camaatdan ayrı düşəcəyimizdən ehtiyat edirdik. Mən atımı hərdən dördnala çapır, hərdən də asta sürürdüm. Gecənin bir aləmində Bəni Ğifar qəbiləsindən olan bir nəfərə rast gəldim və (ondan): “Peyğəmbəri harada qoyub gəlmisən?” deyə soruşdum. O dedi: “Mən Təhində (su quyusu) ondan ayrıldım; o, günorta dincəlmək üçün Suqyada (Məkkə ilə Mədinə arası kəndin adı) dayanmışdı. Mən onun arxasınca gedib ona çatdım və dedim: “Ya Rəsulullah, əshabələrin sənə salam söyləyir və Allahdan sənin üçün mərhəmət diləyirlər. Onlar düşmənlə (qarşılaşıb) səndən ayrı düşəcəklərindən ehtiyat edirlər. Onları da gözlə.” (Peyğəmbər onları) gözlədi. Mən: “Ya Rəsulullah, biz vəhşi eşşək ovlamışıq və onun ətindən bizdə bir qədər qalıb” dedim. Əshabələr ihramda ikən Peyğəmbər onlara: “Yeyin!” deyə buyurdu.” (Buxari 1821, Muslim 2911, 1196/59)
745. Əbu Qatadə rəvayət edir ki, Peyğəmbər həcc etmək üçün (Mədinədən) çıxdı. Onunla bərabər səhabələr də yola çıxdılar. (Müşriklərdən bir qrupun onlara hücum edəcəklərini Peyğəmbərə xəbər verdilər) Peyğəmbər səhabələrdən, içərilərində Əbu Qatadənin də olduğu bir dəstəyə: “Sizlər dəniz kənarı yolu tutun, İnşəallah görüşərik” deyə buyurdu. Onlar dəniz kənarı yolunu tutdular. Peyğəmbərdən ayrıldıqları zaman Əbu Qatadə xaric hamısı ehrama girdilər. Əbu Qatadə ehrama girmədi. Yol getdikləri zaman yolda vəhşi çöl eşşəyi sürüsünə rast gəldilər. Əbu Qatadə onların üzərinə hücum etdi və bir dişi eşşəyi vurub öldürdü. Hamı miniyindən endilər və ətdən yedilər. Bu vaxt: “Bzlər ehramda olduğumuz halda ov ətindən yeyə bilərikmi?” dedilər. Ətdən nə qalmışdısa özümüzlə götürdük. Rəsulullahın
318 yanına gəldiyimiz zaman: “Yə Rəsulullah! Bizlər ehramda idik. Əbu Qatda isə ehrama girməmiş halda idi. Bir sürü çöl eşşəyi gördü. Onların üzərinə hücum edib birini vurub öldürdü. Bizlər onun ətindən yedik və sonra da: “Ehramlı olduğumuz halda ov ətindən yeyə bilərdikmi?” dedik. Ətdən artıq qalanını daşıyıb gətirmişik. Peyğəmbər: “Sizlərdən kimsə Əbu Qatadəyə eşşəyin üzərinə hücum etmək üçün əmr və ya işarə etmişdirmi?” deyə soruşdu. Biz: “Xeyr” dedik. Rəsulullah: “Elə isə ov ətindən qalanı da yeyin” deyə buyurdu. (Buxari 1824, Muslim 2912, 1196/60)
Haramda Öldürməsi İcazəli Olan Heyvanlar
746. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Beş (növ) heyvan vardır ki, bunlar ziyanvericidirlər və onları haram sayılan ərazidə öldürmək olar: qarğa, çalağan, əqrəb, siçan və quduz it”. (Buxari 1829, Muslim 2929, 2930, 1199/76,77)
747. Həfsə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Beş növ heyvan vardır ki, onları öldürən üzərində heç bir günah yoxdur: Qarğa, siçan, əqrəb, ilan və köpək”. (Buxari 1828, Muslim 2931, 1199/78)
748. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Heyvanlardan beş növ vardır ki, onları öldürməkdə ehramlıya heç bir günah yoxdur”. (Buxari 1826, Muslim 2929, 1199/76)
319 Ehramda Olana Başında Olan Xəstəlik Səbəbilə Başını Qırxmasının İcazəli Olması, Başını Qırxdığı Üçün Fidyə Verməsinin Vacib Olması Və Miqdarı
749. Kəb İbn Ucra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Bəlkə sənə başındakı həşaratlar əziyyət verir” deyə buyurdu. Kəb: “Bəli, Yə Rəsulullah!” dedim. Peyğəmbər: “Başını qırx və üç gün oruc tut və ya altı kasıbı doydur və ya bir qoyun kəs” deyə buyurdu. (Buxari 1814, Muslim 2934, 1201/80)
750. Abdullah İbn Məaql deyir ki, mən bu məscidin içində, yəni Kufə Məscidində Kəb İbn Ucranın yanında oturdum və ondan: “Orucun fidyəsi” ayəsini soruşdum. Peyğəmbərin yanına gətrildim. Bit o, qədər çox idi ki, üzümə tökülürdü. Peyğəmbər: “Mən məşəqqətin səndə bu dərəcəyə çatdığını heç düşünməzdim. Sən bir qoyun tapa bilərsənmi?” deyə buyurdu. Mən: “Xeyr” dedim. Peyğəmbər: “Üç gün oruc tut və ya hər bir fəqirə yarım Saa buğda düşmək üzərə altı fəqiri doyur və başını qırx” deyə buyurdu. Bu ayə xüsusi olaraq mənim barəmdə nazil oldu, ümumən isə sizə aiddir” dedi. (Buxari 4517, Muslim 2940, 1201/85)
751. İbn Buheynə demişdir: “Peyğəmbər ihramda olduğu halda Ləhyi Cəməldə (Məkkə ilə Mədinə arasında yer) ikən başının ortasından qan aldırdı.” (Buxari 1836, 5698, Muslim 2943, 1203/88)
320
Olması
752. Abdullah İbn Huneyn rəvayət edir ki, Əbva deyilən yerdə Abdullah İbn Abbasla, Misvar İbn Məxrəmə arasında fikir ayrılığı düşdü. İbn Abbas: “İhramda olan adam başını yuya bilər” deyir, Misvar İbn Məxrəmə: “Yuya bilməz” deyirdi. Onda İbn Abbas məni Əbu Əyyub əl-Ənsarinin yanına göndərdi. Mən gedib onu iki sütun arasında paltarı pərdə tutub qüsl etdiyini gördüm. Mən ona salam verdim və o: “Kimdir?” deyə soruşdu. Dedim: “Mənəm – Abdullah İbn Huneyn. Abdullah İbn Abbas məni sənin yanına göndərib ki, Peyğəmbərin ihramda ikən başını necə yuduğunu səndən soruşum.” Onda Əbu Əyyub əli ilə paltardan tutub onu (o qədər) aşağı saldı ki, mən onun başını gördüm. Sonra onun başına su tökən adama: “Tök” dedi. Adam onun başına su tökdü və o, əllərini qabağa və dala apararaq başını yudu və dedi: “Mən Peyğəmbərin belə etdiyini gördüm.” (Buxari 1840, Muslim 2946, 1205/91)
753. İbn Abbas demişdir: “Bir nəfər Ərəfatda ikən dəvəsinin üstündən yerə yıxıldı və boynu sındı. Peyğəmbər buyurdu: “Onu su və sidr ilə yuyun və iki parçaya bürüyün; ona ətir vurmayın, başını da örtməyin, çünki Qiyamət günü o, təlbiyə deyə-deyə həşr olunacaq.” (Buxari 1265, 1851, Muslim 2953, 1206/98)
321
Dolayı Ehramdan Çıxmağın Şərt Qoşmasının İcazəli Olması
754. Aişə demişdir: “Peyğəmbər Dubaə Bint Zubeyrin yanına gəlib ona dedi: “Deyəsən, sən həccə getmək istəyirsən?”. Qadın: “Vallahi, mən özümü çox pis hiss edirəm”. Peyğəmbər: “Sən həccini yerinə yetir və: “Allahım, Sən məni harada dayandırsan, orada ihramdan çıxacağam!” deyərək şərt kəs. Bu qadın Miqdad ibn Əsvədin arvadı idi.” (Buxari 5089, Muslim 2960, 1207/154)
Etməyin İcazəli Olması, Həcci Ümrə İlə Birlikdə Etmyin İcazəli Olması Və Qiran Həcci Edənin Nə Zaman Ehramdan Çıxacağı
755. Peyğəmbərin zövcəsi Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbərlə bərabər Vida həccinə çıxmışdıq. Ümrə niyyətiylə ehrama girdik. Sonra Peyğəmbər buyurdu: “Kimin yanında heyvanı varsa həcc və ümrəyə niyyət edib ehrama girsin. Sonra hər iksini (bitirməmiş) ehramdan çıxmasın. Məkkəyə çatdıqda mən heyz oldum. Kəbəni, Səfa və Mərvanı təvaf etmədim. Bundan Peyğəmbərə şikayət etdim. O: “Saçını aç, daran, ümrəni tərk et və həccə niyyət et!” deyə buyurdu. Mən elə də etdim. Həcci bitirdikdən sonra
322 Peyğəmbər məni AbdurRahman İbn Əbu Bəkrlə birlikdə Tənim (ehrama girmək üçün yer) adlanan yerə göndərdi. Ümrə etdim. Peyğəmbər: “Bu ümrənin əvəzinədir”. Aişə: “Kim ümrəni niyyət etmişdirsə Kəbəni, Səfa və Mərvanı təvaf edib ehramdan çıxdılar. Sonra minadan qayıdanda bir təvaf da etdilər. Lakin kim həcc və ümrəyə niyyət etmişdirsə onlar yalnız bir təvaf etdilər”. (Buxari 1556, Muslim 2968, 1211/111)
756. Aişə rəvaayət edir ki, biz Vida həccində Peyğəmbərlə birlikdə yola çıxdıq. Bizdən kimi ümrə niyyətliylə ehrama girmiş, kimi də həcc niyyətiylə ehrma girmişdir. Nəhayət Məkkəyə gəldik. Peyğəmbər: “Ümrə niyyətiylə ehrama girib qurban kəsməyən ehramdan çıxsın. Ümrə niyyətiylə ehrama girib qurban kəsən ta qurbanını kəsmək surətiylə ehramdan çıxıncaya qədər ehramdan çıxmasın. Həcc niyyətiylə ehrama girmiş olan isə həccini tamamlasın” buyurdu. Aişə: “Mən heyz oldum və Ərafa gününə qədər heyzli oldum. Mən isə sırf ümrə niyyətiylə ehrama girmişdim. Peyğmbər mənə saçımı açmağı, daranmağı, həcc niyyətiylə ehrma girməyimi və ümrəni tərk etməyimi əmr etdi. Mən də bunları etdim. Nəhayət həccimi yerinə yetirdikdə Əbu Bəkrin oğlu AbdurRahmanı mənimlə göndərdi və mənə ümrənin yerinə Tənim adlanan yerdən ümrə etməyimi əmr etdi”. (Buxari 319, Muslim 2969, 1211/112)
757. Aişə rəvayət edir ki, biz həcc ziyarətini yerinə yetirmək məqsədilə yola çıxdıq. (Nəhayət,) gəlib Sərifə (Məkkənin on bir kilometrliyində yerləşən yerə) çatdıqda mən heyz oldum. Peyğəmbər mənim yanıma girib ağladığımı gördü və: “Sənə nə olub? Yoxsa heyz olmusan?” deyə soruşdu. Mən: “Bəli!” deyə cavab verdim. O dedi: “Bu, Allahın Adəm qızları üçün əzəldən müəyyən etdiyi bir işdir. Buna görə də sən, hacıların yerinə yetirdiyi (həcc əməllərinin hamısını) yerinə yetir. Yalnız Kəbəni təvaf etməkdən başqa.” Aişə:
323 “Peyğəmbər zövcələri adından bir inək qurban etdi” dedi. (Buxari 294, 5559, Muslim 2976, 1211/119)
758. Aişə rəvayət edir ki, bizlər həcc ayları içində və həcc haramları (haram aylarda) həcc niyyətiylə ehrama girib təlbiyyə edərək (Mədinədən) çıxdıq. Nəhayət Sərif adlanan yerə çatdıq. Peyğəmbər səhabələrinə: “Hər kimin yanında qurbanı yoxdursa və həccini ümrəyə çevirmək istəyirsə belə də etsin. Bərabərində qurbanı olan kimsəyə gəldikdə isə o, həccini ümrəyə çevirməsin” deyə buyurdu. Peyğəmbərin yanında və səhabələrdən qüvvət sahibi olan bir qrup kimsələrin yanlarında qurbanlıq heyvanlar vardı. Bunlar üçün ümrə etmək (mümkün) olmadı. Mən heyz oldum. Peyğəmbər yanıma daxil oldu. Mən (həcc əhkamlarını yerinə yetirə bilməyəcəyim deyə) ağlayırdım. Peyğəmbər: “Səni ağladan nədir?” deyə buyurdu. Mən: “Səhabələrinə söyləmiş olduğun sözləri mən eşitdim. Mən isə ümrədən qaldım” dedim. Peyğəmbər: “Halın nədir?” dedi. Mən: “Namaz qılmıram” dedim. Peyğəmbər: “Bu hal sənə zərər verməz. Sən də Adəm qıızlarından bir qadınsan. Onların üzərinə yazılmış olan sənin də üzərinə yazılmışdır. Sən həcc niyyətində ol! Umulur Allah səni ruziləndirər” deyə buyurdu. Aişə: “Artıq mən Peyğəmbərin əmr etdiyi kimi həcc niyyətində idim. Nəhayət həcc əməllərini bitirib Minadan dağıldığımız və Muhassəbdə qonaq olduğumuz zaman Rəsulullah qardaşım AbdurRahmanı çağırdı və: “Bacını haramdan çıxar, ümrə niyyətiylə ehrama girib təlbiyə etsin. Sonra ümrə təvafını bitirdikdən sonra mən sizləri burada gözzləyirəm” deyə buyurdu. Biz ümrəmizi bitirdikdən sonra gecə ikən ora gəldik. Rəsulullah: “Ümrənizi bitirdinizmi?” deyə buyurdu. Mən: “Bəli” dedim. Bundan sonra Peyğəmbər səhabələrinə də hərəkət etməi əmr etdi. Sübh namazından öncə Beyti də təvaf edənlər hərəkətə başladılar. Peyğəmbər özü də Mədinəyə yola çıxdı”. (Buxari 1788, Muslim 2980, 1211/123)
324
759. Aişə demişdir: “Biz Peyğəmbərlə birlikdə həcc ziyarətinə yollandıq. (Məkkəyə) gəlib çatdıqda Kəbəni təvaf etdik. Peyğəmbər özü ilə qurbanlıq heyvan gətirməyənlərə ihramdan çıxmağı əmr etdi və onlar da ihramdan çıxdılar. Onun zövcələri özləri ilə heyvan gətirməmişdilər deyə ihramdam çıxdılar. Mən heyzli olduğum üçün Kəbəni təvaf etmədim. (Nəhayət,) Muhassəbdə olduğumuz gecə mən dedim: “Ya Rəsulullah, camaat ümrə və həcc ziyarətini yerinə yetirib (evlərinə) qayıdır, mən isə ancaq həcci yerinə yetirmişəm.” Peyğəmbər: “Biz Məkkəyə gəldiyimiz gecədə sən təvaf etmədinmi?” deyə soruşdu. Mən: “Xeyr!” dedim. O buyurdu: “Qardaşınla birlikdə Tən'imə get və ümrə üçün ihrama gir. Sonra filan yerdə görüşərik.”Səfiyyə dedi: “Mən elə güman edirdim ki, (heyzli olduğum üçün) onları (yoldan) saxlayacağam.” Peyğəmbər: “Zavallı qadın! Məgər sən qurban günü təvaf etməmisən?” O: “Etmişəm” dedi. Peyğəmbər: “Zərər yoxdur, gedək!” (Buxari 1561, Muslim 2988, 1211/128)
760. AbdurRəhman İbn Əbu Bəkr rəvayət edir ki, Peyğəmbər ona Aişəni tərkinə alıb (Tənimə) aparmağı, (Aişə niyyət edib ihrama girdikdən sonra) ziyarət boyu onu müşayiət etməyi əmr etmişdir. (Buxari 1784, Muslim 2995, 1212/135)
761. Ata İbn Əbi Rəbah rəvayət edir ki, Cabir İbn Abdullahdan eşitdim: “Biz, Peyğəmbərin səhabələri xalis olaraq, bərabərində ümrə olmayaraq həcc
325 niyyətiylə ehrama girdik. Ata dedi ki, Cabir dedi: “Peyğəmbər Zül Hiccənin dördü sübh tezdən (Məkkəyə) gəldi. Biz də ora gəldikdə Peyğəmbər bizlərə ehramdan çıxmağımızı əmr etdi və: “Ehramlarınızdan çıxın və qadınlarınıza sahib olun” deyə buyurdu. Ata dedi ki, Cabir dedi: “Lakin Peyğəmbər qadınlarla cinsi münasibət etmələri xüsusunda kəsin bir əmr vermədi. Lakin qadınları ərləri üçün halal etdi. Bizimlə Ərafa günü arasında ancaq beş gün qaldığı halda qadınlarımızla cinsi münasibət etməyimiz və nəticədə zəkərlərimiz məni axıdaraq Ərafata çıxmağımızı əmr edir – deyə söylədiyimiz Peyğəmbərə çatdı. Ata: Cabir işarə edər və əlini hərəkət etdirərək belə göstərirdi” dedi. Peyğəmbər ayağa qalxaraq buyurdu: “Qəti olaraq biliniz ki, mən sizin Allaha ən təqalı olanınız, ən sadiqiniz, ən itaətkarınızam. Əgər yanımda qurbanım olmasaydı sizin ehramdan çıxdığınız kimi mən də ehramdan çıxardım. Belə olacağını bilsəydim özümlə heyvan gətirməzdim. Ona görə də ehramdan çıxın” deyə buyurdu. Bizlər də ehramdan çıxıb Peyğəmbəri dinlədik və itaət etdik”. (Buxari 7367, Muslim 3002, 1216/141)
762. Cabir rəvayət edir ki, Peyğəmbər Əliyə ehramı üzərində qalmasını əmr etdi. Cabir: “Əli İbn Əbu Talib Yəmən qənimətinin beşdə birini təslim almaq vəzifəsilə gəldi”. “Peyğəmbər: “Ya Əli, nə niyyətlə ehrama girmisən?” deyə buyurdu. Əli: “Peyğəmbərin ehrama girdiyi kimi ehrama girmişəm” dedi. Peyğəmbər: “Ehramında qal və qurbanını kəs”. Sonra Əli Peyğəmbərə də qurban hədiyyə etdi (qurbanını gətirdi)”. (Buxari 4352, Muslim 3002, 1216/114)
763. Cabir rəvayət edir ki, Peyğəmbər və səhabələri həcc niyyətiylə
326 ehrama girib təlbiyyə etdilər. Ehrama girdikləri zaman Peyğəmbər ilə Təlhədən başqa heç kəsin qurbanlıı yox idi. Bir də Yəməndən gələn Əlinin yanında qurbanlı vardı. Əli: “Mən Rəsulullahın ehrama girdiyi kimi ehrama girib təlbiyə etdim” dedi. (Məkkəyə gəldikləri zaman) Peyğəmbər səhabələrinə (Ehrama girərkən niyyət etdikləri həcci) ümrəyə şevirmələrinə, Kəbəni təvaf etmələrinə sonra saçlarını qısaldaraq ehramdan çıxmalarına izn verdi. Yalnız yanlarında qurbanlıq olan kimsələrə ehramdan çıxmamalarını əmr etdi. (həcci ümrəyə çevirən səhabələr) Biz cinsiyyət üzvlərimizdən məni axar halda Minaya gedəcəyik (bunlar isə ehrmlı qalacaqlar)” dedilər. Səhabələrin bu sözü Peyəmbərə çatdı: “Həcc aylarında ümərinin icazəli olduğunu indi bildiyim kimi ehrama girərkən də bilmiş olsaydım qurbanlıq götürməzdim. Yanımda urbanlıq olmasaydı mən də sizin kimi ehramdan çıxardım” deyə buyurdu. Aişə də heyz oldu. Aişə bu halında həccin bütün əhkamlarını yerinə yetirdi, yalnız Beyti təvaf etməkdən başqa. Ravi: “Təmizləndikdən sonra təvaf etdi və: “Yə Rəsulullah! Sizlər bir həcc və bir ümrə ilə gedəcəksiniz, mən isə bir həcc ilə” dedim. Peyğəmbər Əbu Bəkrin oğlu AbdurRahmana: “Aişə ilə bərabər Tənimə qədər çıxmasını əmr et! Beləcə Aişə həcdən sonra Zil Hiccə ayının içində bir ümrə də etdi. Suraka İbn Məlik İbn Cuşum , Peyğəmbər ilə Aqabə Cəmərasına daş atarkən qarşılaşdı. Ya Rəsulullah! (Həcc aylarında ümrə etmək) yalnız sizlərəmi aiddir?” dedi. Peyğəmər: “Xeyr, (yalnız bizlərə deyil) Qiyamətə qədər (bütün hacılara)” deyə buyurdu. (Buxari 1785, Muslim 3002, 1216/141)
Yüklə 5,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|