Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
Yüklə 3,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Ailə Günü törəninin qonuları
- Mütləqə İnam Ocağının Yükümlüsü Soylu Atalı
- Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı “Atagün” və “Ulufərəh” Ailələrinin birgə “Ailə Günü”
- Güntay Atalı
|
Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı Ata-Ocaq ilsırasının 37-ci ili Ocaq Ailələri – “Atagün” və “Ulufərəh”in birgə keçirəcəkləri Ailə Günü”nün Gediş Yazısı
Törən Odası Ocaq ruhunda hazırlanır: Gül-çiçək, kağız-qələm, foto və görüntü çəkilişləri üçün araçlar. Hazırlığa sorumlu Günev və Üstün Atalılar.
1)
Amallaşma, Kamilləşmə, Xalqlaşma yönündən hesabat. 2)
Ocaqçıların Ocağa və bir-birinə bağlılıqlarının qorunması. 3) “Ata Günü” Törənindən özümləşdirdiklərim.
Törənə qatılanların düşüncələri dinlənilir. Qutsal Oxuma: “Fəlsəfənin Təməli”ndən bir bölüm oxunub öyrənilir.
Ocaq hədiyyələri sunulur. “Ata Ruhunu Ürəyimizdə aparırıq!”, “Atamız Var olsun!” səcdəsilə Gün başa çatır. Carlar: Ailəni yaşatmaq – Amalı aqibətləşdirmək deməkdir! Ailəmizin Fərəhi Ocağımızın runsal uğurlarından doğur!
Gedişi yazdı: Üstün Atalı 14 Xəzan Ayı, 37-ci il. Saray-Soylu. Qəbul olunur. Mütləqə İnam Ocağının Yükümlüsü Soylu Atalı 15 Xəzan Ayı, 37-ci il. Saray-S. 256
Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı “Atagün” və “Ulufərəh” Ailələrinin birgə “Ailə Günü” törənində deyilmiş fikirlər
“Atagün” və “Ulufərəh” Ailələrinin birgə “Ailə Günü” toplantısı keçirildi. “Ata Ruhuna pənah gətirmişik!” səcdəsilə tədbir başladı. “Atagün” Ailəsinin Yükümlüsü Günev Atalı (Ataya Səcdə ilə sözünə başlayır – Ü.A): Amallaşmam – “Mütləqə İnam” kitabından həyatda yaşanacaq halları, Yüksək (ali) Həyata qədər olan məqamları yığcamlaşdırmışam. Əsas səbəb özümün vaxtaşarı təkrar eləməyim üçündür. Mən bəzən bunu oxuyuram, ancaq indi iki Ocaq Ailəsi bir yerdə olduğu üçün şifahi deyəcəm. Həyatda əhvallar var – dostluq, düşmənçilik, özüylədöyüş, özünüqoruma, özündənkeçmə, umacaq- sızlıq; sünilik, doğallıq, zahiri, içsəl, loğmanlıq, naşılıq, insan, insan- sızlıq, olanaq (imkan), olanaqsızlıq, faciəlilik, həyat, sonsuzluq, ölüm. Bunlardan mən nə öyrəndim?! Deyilənlərdən Mütləq yönlülər niyə həyatda qələbə çalmır? Çünkü insanın naqisliyi buna yol vermir. İnsan Mütləqə çata bilmir, Nisbi ilə də yetərlənmir, döyüş başlayır. Naşılığı yol vemir ki, insan Mütləqə qədər artsın. Ruhsallığın qələbə- sini duysun. Bu iki hal həyatda bir-biri ilə döyüşsə də, həyat hər ikisinə qoynunda yer verir, birinin qələbəsi ilə sonuclanmır. 257
Həyat daim Mütləqə meyil edir. Əbədi, Əzəli, Sonsuz, Kamil hal insanın içində onu ruhsallığa, ucalığa səsləyir. Burda bir başlıq var “Loğmanlıq – Naşılıq”. İnsan Mütləq mənada loğman ola bilmir, həyatı tam tanımır. Hadisələri qiymət- ləndirə bilmir. Mütləq yaşamı qiymətləndirə bilmir. Bu baxımdan içindəki naqisliklər istər-istəməz onun yolunu kəsir. İnsanın sonsuz olanaqları öz çözümünü tapmır. Bu baxımdan həyat faciəlidir. Həyat Mütləqə çatmır və nisbiyə də qane olmur, çünkü insan həm ruhsal xilqət kimi var, həm cismani xilqət kimi var. Onun ruhsallığa yüksələ bilməməsinin qarşısını cismaniliyi kəsir. Özündənkeçmə tələbi var, ancaq insan özündən keçə bilmir, özünə haqq qazandırır ki, yeməsəm, içməsəm ölərəm. Hətta getdikcə eybəcərliyin dərinli- yinə keçir: “Mən zülm eləməsəm, olmaz. Mən onda seçilmərəm”… Nə yaxşı ki, ölümlə həyatın döyüşündə həyat ölmür.
Bu, həyatın qələbəsidir, nikbin bir haldır. Bu halları oxuduqca, axşamlar Elana ilə fikirlərimizi bölüşürük. Görürəm Elana yaxşı fikirlər deyir, özünəxas yanaşmalarını bildirir. Elanada son zamanlar bu hal yüksəlməkdədir. Özümdə yenilik görürəm, bu fikirləri başqa- larına uğurla çatdırmağı bacarıram. Bildiyini demək, çatdıra bilmək. Kamilliyim də bu qədərdir, elə bu əhvalla da yaşayıram. Bu əhvallar məni yüksəltməyə bilməz. Həyata düzgün qiymətlər vermək İnsanı Yüksək həyata yüksəldir. 258
Xalqlaşmam yönündə düşüncəmi gündəlikdən oxuyacam. Ağca- bədinin Hüsülü kəndindən Eldəniz adlı bir şəxslə tanış oldum, evimdə oldu. Neməti (Ocaqsevəri) soruşdum. Əmimdir dedi. Öncə “Ailə Günündə” yazılmış carla maraqlandı. Yanımızda 6 nəfər başqaları da var idi. Söz düşdü, danışdım, Ocağımızdan bilgi verdim. İdeyalarımızla tanış etdim. Yaxşı dinlənildi. Sonda ədəbiyyat da ver- dim, Nemətə də göndərdim. Səhəri gün Nemət zəng edib razılığını bildirdi. 2 Xəzan Ayı: 4-cü dəfədir (müxtəlif vaxtlarda) toy şənliyi, yas yeri, adi kənd toplantılarında uğurlu söz demişəm, dinlənilib, qarşı çıxan olmayıb. Hətta sonuncu dəfə Boyat kəndində söhbətimə Məhəmməd adlı bir müəllimin daha odlu marağını gördüm. Asif Atanı tanıdığını, ancaq Ocaq haqda eşitmədiyini dedi. Bir neçə nəfərlə toplumdan ayrılıb yaxşıca qonuşduqdan sonra xeyli sayda ədəbiyyat verdim. Ayrılanda işlədiyi müəssisədə çalışıb görüş təşkil etməsini istədim, qəbul etdi. Bu ay iki faciəli yas olayı olub. Bu yas yerlərində Ocağı sunmağa başladım. Baş kəsənlərin sayı gün-gündən artır. Mən ağzımı açıram- sa, susurlar. Çünkü bilirlər ki, nəsə bir şeyi haraylayıb açacam. İstər- istəməz insan ruhudur, onun buna ehtiyacı var. Ehtiyacdan dinləyir səni. Həyatımızın bu günü də var: adamlar aşura günündə başına- gözünə niyə döydüyünü bilmir. Gedib baş yaranlara qoşulur, bura gəlməyə vaxt tapmırlar. 10 gündür axşamlar başlayıblar ağlamağa. Səsi bura gəlir. Axşam da səsləri bura gəlir. Axı orda adbaad oxu- yanların, orda nöhə deyənlərin hamısı ilə mən söhbət eləmişəm. Başımıza gələn oyunları, bu gün səcdə qılınanların kim olduğunu, sənin xalqının başına hansı oyunu gətirdiyini heç bilirsənmi? Hə deyib, səhəri gün gedir nöhə deməyə. Bu da onu göstərir ki, Ocağın yaşaması göz bəbəyi kimi qorunmalıdır. Bu ay bir az da İnam Evinin (Məbədin) tikintisində işləmişəm. Elxas qardaşımız iki dəfə məni çağırıb gedə bilməmişəm. Bura çağır- mışam. Məni kənddə Asif Atanın davamçısı kimi sunur, nə qədər gücü çatırsa. Onun çalışması ilə də diqqətlər Ocağa yönəlir. Qardaşı Təvəkkül də, özünün bütün qüsurları ilə yanaşı, çalışır. Bəzən başqa yerlərdən gələnlər mənə deyirlər ki, kimlərdən soruşdumsa səni müqəddəs adam bildilər. Bu, kəndin Asif Ataya qarşı münasibətinin göstəricisidir. 259
Ocaqçıların bir-birinə bağlılıq qonusu: Ocaqçıların bir-biri ilə bağlılığı olmayanda Ocaq nələr çəkdi? Adamın içi qırılıb-tökülürdü, adam sarsılırdı. Var olsun, yaratdı, saxladı. Borcluyuq Soylu Atalıya, Ocağı bütün çaxnaşmaların əlindən aldı. Bir qrup var, guya çalış- maları olur. Əslində yığışırlar, ancaq heç bir əməli iş yox, kitab açmaq yox. Filankəsləri pisləmək, filankəsləri söymək, sonra öz aralarında dartışmaq. Burda, Ocaqda bu cür yüksək münasibətlərin qorunması Ocağın qələbəsidir. Yaşasın Ata, yaşasın Ocaq! Yaşasın Soylu Atalı ki, Ocağı qorudu, qurdu. Burda bir qonu var, “Ata Günü” törənindən özümləşdirdiklərim. Bu sorunun özündə elə cavab var. Ondan da gözəl münasibət, doğmalıq, özündənkeçmə mən görmədim. Musiqi var idi, əhval var idi. O qızlar necə gözəl kanon çaldılar. Mən ordan ancaq bütövlük götürmüşəm. Yəqin ki, siz cavab verəndən sonar bu soru tamam aydınlaşacaq. Özümləşdirdiklərimi kəşf edəcəm. Atamız Var olsun!
ayın hesabatını verməliyik. Bəri başdan deyim ki, tədbirlər arasında böyük ara olmağı şəxsən mənə ciddi zədə vurur. Düzdür, ənənəvi olaraq nə iş görməliyəmsə, o işi də görürəm. Ancaq hal, doğrudan da, başqa bir şeydi. “Ata Günü” tədbirinin hazırlanmasında hər bir Evladın qatqısı oldu, çox ciddi də sonuc əldə etdik. Onun ardınca “İnam Evi” jurnalının hazırlığı, yəni bunun içərisində, özümə aid olan məsələdə çabalamışam. Bu günə qədər içimdə bir duyğu var idi ki, tədbirə gedirəm. Sözsüz, əməlsiz, sanki boş əllə. Ancaq əhvalım çox yüksəkdi. Bu sadəcə bir məqama bağlı məsələ deyil. Ancaq mənəvi cəhətdən son ayları durğunluq içərisindəyəm. Bu bir az maddi tərəfdən də qaynaqlanır. Ya da özünü kökdə saxlama- maqdandır. Konkret olaraq düşüncəyə köklənməməkdən də irəli gəlir. Kaş ki, bugünkü əhvalımı qoruya bilim. Kaş ki, sözdə qalma- yım, həm də səfər baxımından. Jurnalla bağlı mən araşdırmalar edirdim. İstər millətçilik yönün- dən, istər bəşəri yöndən. Bir şeyin fərqinə vardım ki, Ocaqçısansa, tarixini bilməlisən. Mənəviyyat tarixini bilməlisən. Tutalım bilirəm ki, filan şeyə Ata mənfi münasibətdədir, niyə, bax onu araşdırmaq. Hər bir Ocaqçının tarixi öyrənməyi absurd da görünə bilər, vaxt
260
baxımından, beyninin tutumu baxımından. Ancaq o şey ki, mümkün- dür, əgər istəyin varsa, vaxt ayıra bilərsən. Bu qədər, bilirəm ki, bu hesabat deyil. Ancaq əhvalım bu gün çox yüksəkdir. Atamız Var olsun!
maya gəlib yetə bilməmişəm ki, Ailə Günü olmasa belə, özümlə da- vamlı olaraq məşğul ola bilim. Ailə Günü 5 ay da olmasa, mən yenə ümumi fikirlərimi deyirəm. Hələ də görürəm ki, o mənada arta bilmirəm. “Atagün” Ailəsindən Günev əminin çıxışları mənə yaxşı təsir edir, yəni xüsusi olaraq Ailə Gününə hazırlaşmaq, söz demək. Ancaq baxıram ki, mənim ondan ilhamlanmağım məni qurmur, gərək özüm qurulam. Amallaşmam az olduğu üçün özüylədöyüşüm də elə ciddi getmir. İçimə hələ ki, İnamın tələbindən çox həyatın tələbləri hakim kəsilir. Özüm haqda tələbəlik illərindən qalma fikirlərim olub. Belə edəcəm, elə edəcəm, o vaxtdan bu haldan ayrıla bilmirəm. Çox vaxt dağınıq, sistemsiz hərəkət edirəm.
rimi sistemləşdirmək üçün bəzi fikirləri örnək götürmüşdüm. “İnsan öz mövcudluğunda yaşayırsa, deməli, Allah onun ömründə ifadə olunmur”. Mənim İnama bağlılığım – tapşırılan Ocaq işlərinin görül- məsi ilə bağlıdır. O işi görsəm də, halım gerçəkliklə bağlıdır. Mən 261
deyə bilmirəm ki, Ocaqçılıq tələbinə layiq həyat tərzi yaşayıram. O mövcudluqdan ancaq tədbir məqamında qırağa çıxa bilirəm. Əsil tələbləri tədbir məqamında anlayıram ki, geriyə baxanda filan şeylər belədir. Onda daha aydın görə bilirəm. “Mütləqə İnam elə bir hal yaradır ki, yaşamaq adama fərəh gəti- rir”. Həyatın boşluğu ilə yaşayıram, daim ömrüm fərəhsiz keçir, ancaq tədbir məqamında istər-istəməz o hala yüksəlirəm, özümün ağzımı sürüyə-sürüyə etdiyim çıxışımı tutuşdururam. Yükümlümüzün fikri ki, “Əslində gözəl dünya yaratmaq Allahın deyil, insanın işidir. Başqa sözlə, insan dünyanı yaratmır, onun gözəlliyini yaradır”. Bayaq Amal bağında deyəcəkdim fikrimi ki, bizim belə bir dünyamız var, onun gözəlliyi bizim gözəl yaşamımıza bağlıdır. Göylü bacının fikirlərinə qatılıram ki, Ailə Günü olmayanda bir addım geri gedirik. Atamız Var olsun!
bilirəm, xeyr, mümkün deyil ki, Asif Ata həqiqətini dadasan və sıradan biri olasan. Mənim özüm də sən əhvaldayam, həmişə özümü az bilirəm. Doğrudan da, mən Soylu Atalının, Göylünün, Nurtəkinin yanında ağzımı sürüyə-sürüyə danışıram. Soylu Atalının yanında dilim topuq da çalıb, nə olsun mənim yaşım ötüb. Ancaq mən özümü yüksək dünyada hiss edirəm və səni ora çağırıram. Sən lap tay- tuşlarınla söhbət edəndə belə, o əhvalı onlara göstərməyə çalış. Sən içində hansı dünyanın sakinisən, hansı gözəlliyin, hansı mənanın, nə gəzdirirsən özündə?! Keçən ay Elananın atasının sonevi üstündə gördüm ki, adamlar qıraqda gəzişir, mən onları çağırdım. Gələnlərin biri də bizim məktə- bin direktorudur. Gəldilər, insan kimdir, insan həyata nə üçün gəlir, mənasını dedim, sonra da quralları yerinə yetirdik. Hamı razılıq elədi, onlar üçün çox maraqlı idi. Halbuki bunu iki daşın arasında eləmək mümkündür. Mümkün deyil ki, gözəlliyi içində gəzdirəsən və onu göstərməyəsən. Bu baxımdan sən Böyük Yolun yolçususan.
ev sənin əhvalınla, sevginlə elə dolub ki, bura gəlib əliboş qayıtmaq olanaqsızdır. Göylü deyəndə ki, bizim tədbirimiz Atagün Elində olacaq, çox sevindim. Bura gəlişim düşdüyüm adi mühitdən uzaqlaş- maqdı. Elə bil məni ordan dartıb çıxartdı. Elə bildim ki, mən bu ayda
262
elə bu iki günü yaşayacam. Keçən dəfə Ailə Günündə Nurtəkin belə bir ifadə işlətdi ki, Ailə Gününü yazıya alanda artıq duyursan ki, hansı Ocaqçı necə hesabat verəcək. Nurtəkinin sözü doğrudur, bu sözü mən özüm üçün götürürəm, eyni əhval, eyni söz, artıq, oxuyan bilir ki, mən nə deyəcəm. Yəni getdiyim o cığırdan hələ qırağa çıxmamışam, hələ ki, eyni üsulla gedirəm. Özümə elə gəlir ki, yeni fikir deyirəm, ancaq hərlənib, fırlanıb eyni fikiri vurğulayıram. Yəni irəliləməm yoxdu. Bu məsələ məni sıxır, o çevrədən çıxmaq, eynilikdən çıxmaq istəyirəm. Özünü qaydaya salmaq, özünü tərbiyə eləmək övladı tərbiyə eləməkdən çətindir. Xalqlaşma yönündə Ata Günü ilə bağlı dəvətlərim olub, ancaq o qədər dəvətin qarşısında bir nəfər gəlib. İnsanların qorxusunu görən- də adam hardasa sınır, hardasa küsürəm. Bir müxbirlə söhbətimdə deyirəm ki, H.Cavidi evindən götürüb aparanda insanlar necə lal- dinməz durub baxırdılarsa, səslərini çıxarmırdılarsa, bu gün də həmin hal var adamlarda. Heç kim etiraz eləmədi. Hamı öz hücrəsinə çəkilib gizləndi. Biz elə indi də o halı yaşayırıq.
Hansı mətbuata deyirsən, televiziyaya gedirsən, hamısı yan qaçır. Hamısı deyir məsləhət edim cavab verəcəm, sonra heç bir cavab da vermir. Nə “hə” deyir, nə “yox” deyir. O bilir ki, sən nə deyə bi- lərsən, sən nəyi haraylayırsan. Sənin hazırladığın milli düşüncələrdən qorxurlar. Ata Günündə çox gözəl hal yarandı, yüksək əhval yarandı. Göylü bacımız, Güntay qardaşımız gözəl təşkil eləmişdilər. Bütövlükdə
263
Soylu qardaşımız, Göylü bacımız, Güntay qardaşımız çox zəhmət çəkdilər. O əziyyət öz işini gördü, insanların içində ümid yarada bildik. Orda artıq ömür göründü, Atanın yaratdığı ömürlər göründü. Soylu Atalının, Günevin, Nürtəkinin çıxışında Atanın izləri görü- nürdü. Eləcə də o evin halının hazırlanması səmimi idi. Güntay qardaşımız ailədə elə bir hal yarada bilib, elə bildim ki, onlar da Ocaqçıdırlar. Atamız Var olsun!
Güntay Atalı (Ataya Səcdə ilə sözünə başlayır): Amallaşma, Kamilləşmə, Xalqlaşma yönündə qısa bir hesabat vermək istəyirəm. Amallaşmam vaxt azlığı ilə bağlı yüksək səviyyədə deyil, buna baxmayaraq, Atanı sistemli şəkildə oxumağa, özüm üçün aydınlaş- dırmağa çalışıram. Xalqlaşma yönündə bir sıra işlərim olubdu. Atanın 80 illiyi ilə bağlı insanlarla ünsiyyətdə olmuşam. Bu yaxınlarda Ucar rayonunda nənəmin yası ilə bağlı getdik, Ocaqdostu Vaqif Ucatay da getmişdi, İnamlı Atalı da. Orda Soylu Atalı yaxşı iş apardı. İnsanlara Ocaq sözünü dedi. Mən orda olduğum üçün, o halı gördüyüm üçün, deyirəm ki, həqiqətən insanların gözlərində ancaq heyrət var idi. İnsanlar həqiqətin acıdırlar, yetər ki, həqiqəti eşitsinlər. Orda duyumlu adamlar var idi, Soylu qardaşımıza minnətdarlıq elədilər, belə bir zor işin peşində olduğumuz üçün. Ədəbiyyatlarımızdan da verdik. Kamilləşməm isə, özümün qüsurlarımı görürəm, bunu aradan qaldırmaq üçün özümdə güc tapmağa çalışıram. Ocaqçılıq – həyatı 264
sıradan biri kimi yaşamaq deyil, başqa bir aqibət yoxdu bizim üçün. Biz bu aqibəti seçmişik. Günümüzün qonusu çox gözəl qoyulubdu – Ocaqçıların bir-birinə bağlılığı. Bir dəfə Göylünün bacısı qızı ilə söhbət edirdim, orda belə bir fikir dedim ki, bizim hərəmiz bir bölgədənik, ancaq bizi birləş- dirən Ocaqdı. Hərəni bir tərəfdən çəkib gətirir Atanın cazibəsi. Ocaqçıların bir-birinə bağlılığı və Ocağa bağlılığının qorunması ancaq Ocaqçıların özüylədöyüşündən asılıdır, ciddi şəkildə Amallaş- madan asılıdır. Bizi bir-birimizə bağlayan ideyadır. İdeyayla məşğul olmağımız bu bağı qoruyur. Atamız Var olsun!
elə bu gün də Atagün Ailəsi adından başsağlığı veririk, ulusunda yaşasın, balalarında yaşasın, orda bir maraqlı halı eşitdim ki, molla sizdən ədəbiyyat istəyib.
asırdı, sonra o kitabı bizdən istədi.
bir şey xatırlatdı bu. Minəxorda bibimin yasında söhbət apardım, Ocağı açdım. Molla çağırdı ki, gəl otur mənim yanımda danış. Sonra muğam fəlsəfəsindən danışdım, Çahargahdan da danışdım, o qədər bağlandı, dedi ki, sənə qurban, olar o Muğam fəlsəfəsi kitabını mənə gətirəsən? Mən də gəldim, bir neçə qəzetlər də var idi, yığdım apardım ona. O qədər sevinmişdi, deyirdi mənim söhbətlərimə çatan molla söhbəti olmayacaq. Çünkü o istəyir yeni söz desin. Hər kəsin içində var, kimliyindən asılı olmayaraq. Yeniliyə meyil. Ona görə bizim üçün önəmi yoxdur, heyrətlənən molladır, ya başqası.
gələnəklərə uyğun olaraq, Amallaşma, Xalqlaşma, Kamilləşmə sözü demək istəyirəm. Amallaşma hər zaman gərgin yaşadığım bir qonu- dur. Ona görə gərgin ki, bir az da açıq demək istəyirəm, mən amal- daşlarımın, elə özümün də Ocaqda hər şeyi doğru deyə bilmələrimizi təmin etməyə çalışıram. Bu olduqca önəmli bir məsələdir. Çünkü Atadan sonra onu davam eləmək, onun sözünü yeritmək, çətin oldu- ğu qədər də, böyük ehtiyat tələb edir. Səndən Asif Atanı öyrənirlər
265
axı. Sözündən, yaşamından Asif Atanı öyrənirlər. İndi bax gör, Asif Atanı öyrədə bilirsənmi? Asif Atanı elə öyrədərsən ki, tamamilə başqa şeylər düşünərlər. Elə də öyrədə bilərsən ki, hər şey Asif Ataya qayıdar, onun işinin içinə girə bilər. Bizim də istədiyimz odur ki, hər şey Asif Atanın içində olsun. Bu çağa qədər yaxşı şeylər bir iş görməyib, doğru iş görməyib, qorunmayıb. Asif Atanın içində ona görə olsun ki, Asif Ata o gözəl işləri işə çevirəcək. Gözəl məsələlər iş görəcək. Asif Atanı biz, onun çağına qədərkilərin içində versək, onda Asif Ata çağında olanlar kimi toplumsal gedişdə iz buraxa bilməyəcək. Bu, olduqca ciddi bir məsələdir. Buna görə də mən istəyirəm, Atanı verəndə doğru deyək, yanlış deməyək. Mənim istəyim odur ki, biz nə Atanın çağına qədər olanları gözümüzün ardına atmayaq, nə də onlara vurulmayaq. Gözümüzün ardına atmaq olmaz, çünkü bizim sözümüz yeriməz, eşitməzlər bizi. Deyərlər ki, bunlar elə bilir Asif Ata göydən zənbillə düşüb, elə bunlar Asif Atadan yapışıb, Asif Ata hər şeydir. (Bizə belə baxa bilərdilər, bir vaxtlar baxırdılar da.) Eyni halda biz Asif Ataya qədər olanları bilirik, öyrənirik. Asif Atanın sunulmasında, verilməsində onlar bizim əlimizə, ayağımıza dolaşmır. Daha doğrusu, ağlımıza dolaşmır. Ancaq bilməzlikdən ağlımıza dolaşar və bizi çaşdırar. Bu gün nə baş verir, artıq görürlər ki, biz Asif Atadan korcasına sallaşmırıq, tərsinə, biz Asif Atanı elə veririk ki, dünyanın gözü çıxır kəlləsinə. Artıq sanırlar, dünyaya yeni bir baxış gəlir, yeni bir sistem gəlir. Artıq deyirlər, boyunlarına alırlar, deməyə bilmirlər. Çox adam deyir ki, dünyaya tamamilə bağımsız bir olay gəlir – o, Asif Atadır. Biz bu gün həm nəzəriyə yaradırıq, həm də nəzəriyənin gerçək- liyini yaşadırıq. Bu ikisini bir yerdə aparırıq. Nəzəriyə və gerçəklik. Nəzəriyəni öyrənməsək, onda onun gerçəkliyini yarada bilmərik. Tarixdə buna bənsər olaya emanasiya deyiblər. Emanasiya – ruhun, insandan (ruhsal yolla) enerjinin, işığın dalğalanması, yayılması, baş- qalarına keçməsi. Bu nədən irəli gəlir? İdeyanı öyrənirsən, nəzəriyə əsasında yaşayırsan. Nəzəriyənin gerçəkliyini yaradırsan. Asif Ata öləndən sonra biz başladıq bir sıra məsələləri həyata keçirməyə. Onlardan biri, bu gün az qala 20 ildir həyata keçirdiyimiz, bayram- lardır. Bayramları başlayanda mənə keçmiş amaldaşlarımızdan irad tutanlar da olurdu. Onda mən bunu anlamırdım. Mənim sadəcə bir inadım vardı ki, bu mənim beynimə gəlib, bunu həyata keçirəcəm. İndi qanıram ki, nə gözəl eləmişəm onu. Çünkü nəzəriyə nəzəriyə
266
olaraq qalırsa, sən bu bayramdan nə qədər danışacaqsan?! Bir var nəyinsə haqqında danışasan, bir var nəyisə danışasan. Nəyisə yaşa- malısan ki, danışasan. Yaşamırsan, bunun haqqında nə qədər söz deyəcəksən axı? Asif Ata bir ideya verib, 5 dənə cümlə yazıb verib. Ha onu o tərəfə çevir de, bu tərəfə çevir de. Ancaq bir də var onu gerçəkliyə gətirirsən, tədbirdə fikir açılır, söz açılır, ideya açılır, yaşam söyləyirsən, məzmun söyləyirsən. Bütün hamısı gəlir işə keçir. Ona görə bunlar çox ciddi məsələdir. Biz deyirik hər şey Mütləq olmalıdır. Ancaq olmur. İnsan Mütləq olmalıdır, ancaq olmur. Niyə olmur? İndi Avropanın çabalarına müs- bət qiymət verirlər ki, Avropa orta bir mövqe seçməyə çalışır, necə eləyək ki, bəşəriyyət bir-biriylə adam kimi dil tapsın, yaxşı yola getsin, hər kəsin haqqı orda görünsün. Bunu eləyirlər, hər kəsə də hüquq tanıyırlar. Ancaq bu hüquq heç nəyi ifadə eləmir, heç nə yaratmır axı. Çünkü onların eksperimentləri heyvanın üzərində gedir. Onların gördüyü işlərin hamısı heyvanat aləminə xas olan bir şeydir. Axı insanın üzərində getməliydi bu. İnsanın üzərində də getməz, getmir. Çünkü heç kim insana insan olmağının açarını vermir. İnsan olmağının açarını verəndən sonra görəcəksən ki, sənin bu cür dəri- dən, qabıqdan çıxmağına gərək yoxdur. Baza yaranır, əsas yaranır. İnsan həmin əsas üzərində dərk eləyir bəşəriyyət nə deməkdir. Bu bəşəriyyətin ləyaqətini qorumaq nə deməkdir. Bəşəriyyəti dərk elə- məli, tanımalıyam ki, onun ləyaqətini qoruyum. Bəşəriyyət bu gün mənim gözümdə sürüdür. Bu gün bəşəriyyətin içərisində hər bir kəsin biri olaraq “mən” onlarla döyüşmək mövqeyində dayanmışam. Bunların hər biri mənim üçün dartışma araçıdır. Əgər mən yenmə- səm, qazanmasam, uğura yetməsəm o yetəcək, mən basılacam. O da eyni şeyi düşünür. Yəni biz bu ortama gətirilmişik. Belə bir rəqabət ortamında, dartışma ortamında Avropa bizə sistem qurmağa çalışır, neyləyək ki, bunlar dinc, yanaşı əmin-amanlıqla yaşaya bilsinlər. Yaşamayacam. Necə ki, yaşamıram. Dünya qana qərq olub gedir. Bu da ona görə var ki, quruluş doğru deyil. Biz Asif Atanı niyə veririk? Asif Atanı veririk ki, quruluş dəyişsin. Quruluş doğru deyil. Kapitalizm quruluşudur. Kapitalizm quruluşu feodalizm quruluşundan bir az yaxşıdır. Feodalizm qul- darlıqdan bir az yaxşıydı. Bu bir az yaxşılar köklü məsələləri çöz- mür. Quruluş dəyişməlidir. Quruluşu dəyişməyin də yolu var, açarı var. Asif Ata quruluşu dəyişmək üçün ideya verir. 267
Allah bu gün iş görmür. Allahın iş görməsi üçün gərək düşüncəni də, ürəyini də açasan Allahın üzünə ki, o iş görsün. Din Allah üçün ortam yarada bilmədi. Allah neylədi yalnız Məhəmməd üçün elədi. Bəşəriyyət üçün Allah heç nə eləmədi. Niyə eləmədi? Çünkü bəşəriyyətin sağlamlığı üçün, salamatlığı üçün, gəlişməsi üçün, gərək Allahın iş görməsinə ortam yaradasan. Asif Ata onu ya- radır. Həmin ortamı yaradır. Necə yaradır? İnsana deyir ki, aç ürəyini və ordakı paxırları gör. Onu gör və yavaş-yavaş silməyi düşün. Sən onu silmək haqqında düşündükcə fəzilət keçəcək onun yerinə. Allah orda iş görəcək. Mütləqilik ölçüsüylə danışırıq. Mütləqilik ölçüsü odur ki, gərək doğrudan da bizim daşıdığımız Mütləq işə keçsin. Yəni Allah iş görsün, üzə çıxsın. İnsanlıq adlı Mütləq iş görməlidir, üzə çıxmalıdır. İşə keçməyəcəksə, onda Avropa nə qədər dartışdırırsa dartışdırsın o tərəfə, bu tərəfə, heç nə alınan deyil. Heç nə alınmaya- caq. Demokratiya qırğın yaratdı, qan yaratdı, devrim yaratdı. Dirçəliş yarada bilmədi. Dirçəliş demokratiyanın işi deyil.
Asif Ata ortaya çıxıb. Bizim səsimizlə, bizim harayımızla deyir bu gün demokratiyayla dirçəliş yaratmaq mümkün deyil. Dirçəliş mənim işimdir. Məni eşit, onu eşitmə. Bəzən fikir verin, deyirlər ki, qoy informasiya bol olsun. İnternet qapılarını hər kəsin üzünə geniş açsın. Qoy insanlar seçim eləsin. Sən də sözünü de, Con da sözünü desin, filankəs də sözünü desin. Sənin
268
də qulağın var, ağlın var. Sən də hansını istəyirsən onu götür. Hansı sənə uyğundur, sərfəlidir, yaxşıdır onu götür… Onlar bunu başa düş- mür ki, mən mənə uyğun olanı götürməyəcəm. Mən güclünü götür- məyəcəm. Burda güclü, gücsüz məsələsi var. Güclü ideya, fikir var. Bir də gücsüz ideya, fikir var. Mən güclü ideya götürə bilməyəcəm. Çünkü güclü ideya götürə bilmək üçün gücüm olmalıdır. Ürəyimin gücü olmalıdır. Mən asanı götürəcəm, gücsüzü götürəcəm. Ondan yapışacam. Ondan da yapışanda mən olacam bir heç. Məni seçim qarşısında qoyursan, qoy özü seçsin. Mən nə seçirəm? Sən məni seçim qarşısında qoyma. Sən mənə seçilməlini ver. Seçilməlini göstər ki, sənə bu gərəkdir. Sən zibili də qoyursan bura, bunu da qo- yursan. Ağlım da yoxdur. Deyirsən seç. Gücüm olmalıdır seçə bil- mək üçün. Gücümün yaranması üçün qarşıma ortam çıxartmalısan. Mən güclənim, onu götürüm. Bax, Asif Ata ona görə demokratiyanı rədd eləyir, qəbul eləmir. Məsələn, dinlərdə bəzi yasaqlar, təlqinlər olub. Mən o üslubun özünü pis saymıram. Ancaq yönünü doğru saymıram. Etkisini, ideya gücünü doğru saymıram. Bu gün gələndə onun haqqında söhbət elədik. Mən Ocaqda bilə-bilə eləmirdim. Sadəcə olaraq, xarakterdən irəli gəlirdi. Bəlkə də mahiyyətdən irəli gələn bir şeydir. Mən deyirdim, Nurtəkin, get görüş keçir. Mən deməsəm gedib keçirmir axı? O bilmir ki, gedib görüş keçirmək gərəkdir. Məndən soruşurlar ki, Asif Ata sağlığında özünə peyğəm- bər deyirdi? Deyirəm Asif Ata deyirdi də mən peyğəmbərəm. Mən hardan bilim ki, o peyğəmbərdir. Peyğəmbər özü bilir o, peyğəmbər- dir. O qüdrəti özündə görür, deyir, mən filankəsəm. Deyirlər adam seçim edib hər şeyi özü eləsin. Özünün gücü yoxdur axı eləsin. Ağlının gücü yoxdur. Əgər özü eləyəcəkdisə, bəşəriyyət bu günə qalmazdı ki, eləyərdi də. Bunlar hamısı ona görədir ki, insanı biologiya deyilən canavarın ağzından alasan. O elə yapışıb ondan. Ondan başqa həyat görmür, həqiqət bilmir. Yalnız elə onun dalınca gedir. Sən durub deyirsən ki, balam, bu sənə filan şeyə görə gərəkdir. Ancaq sənin içində başqa havalar var. Onları dinlə. Bundan ötrü böyük ideyalar yaranır, böyük məsələlər ortaya çıxır… Mən əslində bir hesabatda iki yönü vurğulayıram. Amallaşma, Kamilləşmə. Həmişə məndə bu bir məna daşıyıb. Qıraqdan qulaq asarsan, deyərsən ki, Soylu burda Amallaşma hesabatımı verir, Ka- milləşmə hesabatımı? Görərsən həm odur, həm bu. İdeya baxımından deyirəm ki, içimdə gedən proseslerdir bunlar. Bunlar həm də mənim yaşamımda gedən işlərdir.
269
Bizim xalqlaşma yönündən işlərimiz bundan öncəki çağlarla tutuşduranda, say etibarilə az görünə bilər. Ancaq daha yetkindir və sanballıdır. Nədədir yetkinliyi, sanballığı? Öncələr biz daha çox görüşlər keçirirdik. Görüşlərdən başqa bir də əsasən arxiv yaradırdıq. Ancaq indi təkcə o və bu deyil. Burda elə əməllər, hünərlər ortaya çıxır ki, o artıq həm gələcək üçün üfüqə çevrilir, həm də tarixə çevrilir. Tarixi yaradırıq ki, örnək olsun. Üfüqləri açırıq ki, adamlar orada həqiqətin işıqlarını görə bilsinlər. Çox gözəl gedir bu yöndən Ocağın işi. Mən bundan öncəki iki ayın uğurlarından danışsam, yığ- cam desəm, çox böyük əməli gəlişmələri izləyə bilərik. Baxın, Ata- nın kitabı – “Fəlsəfənin Təməli” ərsəyə gəldi. Bunu hazırlamaq, çap eləmək nə qədər ciddi vaxt, sorumluluq tələb edir. Sonra Quralları yenidən işlədik. Yenidən onu təkmilləşdirib çapa verdik. Mənim 8- 10 dəfə fərdi görüşüm olub. Söz yox, mənim fərdi görüşlərim əsasən qurucu olur, yön verir. Atanın ədəbiyyatlarını da verirəm. Məmnu- niyyətlə aparırlar oxumağa. Niyə? Çünkü söhbətin özü o kitabı oxut- maq həvəsi yaradır. Kiminlə söhbət eləyirəm, deyir ki, verin kitabı biz də oxuyaq. Təbii ki, kitabdan mənim halımı oxuya bilməyəcək. O elə bilir gözlə gördüyü bu hallar kitabdadır. O halı mən iyirmi beş ildir yaradıram. Ancaq hər halda o sevgi, o hal ki, adamın içində yaranır, bu özü ciddi bir məsələdir. Atanın 80 illiyinin gerçəkləşməsi, həyata keçməsi. Deməli, ora gələn və gəlməyən adamların hər biriylə ən azı mən 4-5 dəfə danış- mışam. Onun ora gedib çıxmasına qədər biz çox böyük zəhmətlər çəkmişik. Onun hazırlanması, təşkil olunması elə-belə sözlə ifadəyə gəlmir. Bundan başqa, Güntayın vurğu elədiyi yas törənini keçirdik. Eləcə də bu törəndən sonra dostumuz Vaqif Ucatayın rəssamlıq məktəbində oldum. Orda bizim görüşümüzü təşkil eləməyə çalışır. Başçılarıyla ciddi söhbətimiz oldu. O mənə dedi: kimsə deyir ki, din yarandığı vaxtdan bu yana heç bir iş görə bilmədi. Yəni mənəviyyatı düzəldə bilmədi. İndi Asif Atanın özünün dünyabaxışı var, mənəviy- yatı düzəltmək üçün. Biz bunu bilirik-filan. Ancaq başladı ki, sizin rəsmi qeydiyyatınız, filan. Biz necə icazə verək? Dedim ki, mən sizə replika atmaq istəmirəm. Xahiş eləyirəm, mənim sözümü replika kimi götürməyin. Biz hara görüş keçirməyə getmişiksə, orda yalnız döydüyümüz qapının arxasındakı insanın ləyaqətinə güvənmişik, vətən, millət sevgisinə güvənmişik. Çünkü siz məni göndərəcəksiniz, gedəcəm Təhsil nazirliyinə, mən Təhsil nazirliyində nə qədər proses keçməliyəm. Mən bu prosesləri keçə-keçə nə qədər vaxt itirəcəm.
270
Bəlkə də bir görüşü hazırlamaq üçün ən azı bir ay vaxt gərəkdir. Üstəlik də bu alınacaqmı, alınmayacaqmı, mən bilmirəm. Dedim, ona görə mən harda görüş keçirmişəmsə, o qapının arxasındakı insa- nın vətən sevgisinə dayanmışam. O vətənini sevirsə, mütləq mənə qapı açmalıdır. Bu söz onu tutdu və razılaşdı. Bunu xırdaladım, niyə? Millətin içində bəzən iş görürük və bu işi insanlara sadalayırıq. İş sözlə az gələr. Sanki bunlar Bakıdan getdilər, Günev də bunların qar- şısına çıxdı, tədbir keçirdilər. Hər şey əla. Elə deyil axı. Gedirik heç kim üzümüzə qapı açmır axı. O qapını açmaqdan ötrü açanın özünün qafasıyla məşğul oluruq. Bunların hamısı böyük zəhmətlər hesabına əmələ gəlir. Bayaq mən sözümün öncəsində də deyirəm ki, necə eləyək? Axı biz deyirik ki, hər şey Mütləq olmalıdır. Olmur. Durum nədir bəs? Durum tamamilə tərsinə salqılayır. İndi hamı əsəb xəstə- sidir. Bir adamla normal oturub söhbət eləyə bilməzsən. Hamı bir- birini sancır. Baxın, biz belə bir vaxtda işləyirik. Kapitalizm feoda- lizmdən üstün quruluş olsa da, bizim çalışmalarımız bu çağacan çalı- şanların hər birindən heç də adi deyil. O vaxt orta çağlarda kapita- lizm başlamamışdı. Nəimi durub insanın Allah olmasından danışırdı. İslam dininin içində qapalılığa düşənlər maddım-maddım onun ağzına baxırdı. Yasaq olunan şeylər deyilirdi. Bu gün bizə üzdə elə yasaq qoymurlar. Demokratiyadır, kim nə istəyir getsin danışsın. İndi gəl bu sözü beş adam tap və onun beyninə de. Olduqca çətin bir məsələdir. Bu çətinliyin içərisində Ocaq monolit bir sistemə çevrilib. Bu, əslində böyük bir avantajdır. Bu, Asif Atanın uğurudur. Belə bir çətinliyin içərisində monolit bir qurum yaratmışıq. Hamı bir-birinə bağlıdır, sevgi duyur. Bəzən hətta sayğıdan, sevgidən daha üstün münasibət yaranır. İndi niyə yaranır və necə eləmək gərəkdir ki, o dayanmasın? Göylü danışır, deyir ki, mən bundan artıq heç nə deyə bilmərəm. Halbuki Göylü heç nə demir. Ancaq Göylü Ocağın içində yüyürür. Bəs nədir onu yüyürdən? Heç vaxt bütöv hesabat verə bilməyib, ifadə eləyə bilməyib özünü. Bəlkə bunun fikri, halı dağınıqdır. Hazırlaşa bilmə- yib. Ancaq neçə ildir, necə olub o, Ocaqda qalıb? Vaxtilə keçmiş Ocaqçılardan biri deyirdi ki, Ocaqçılar onun bağçasında əyləşib, onun kölgəsində olmalı, onu dinləməlidirlər. Dinləmədi heç kim. Hara qədər dinləyəcəksən? İnsan dinləməkdən daha çox uçmağa me- yillidir. Ona qanad vermək gərəkdir. O özü, bağımsız olaraq, sənin kölgəndən çıxıb uçmaq istəyir. Göylünü əməl və hünər Göylü elədi.
271
Bir-birinin dalınca sınırsız əməllər, hünərlər onu gətirib Göylü elədi və uzun illər Ocağa bağladı. İndi Günev deyir, mən Göylünü görəndə susuram, Güntay deyir Göylü ayrı bir olaydır. Niyə deyir? Belə götü- rəndə Göylüdən nəhəng fikir dalğası duymamısan. Bəs nə duymu- san? Həmin hünəri. Sarsıdıcı əməl, sarsıdıcı hünər. Ona görə Ocaqçı çıxır toplumun içinə, görür ki, bu toplumun içində hamı bir-birini sancmaqla məşğuldur. Hamı bir-birini küçümsəməklə məşğuldur. Bu toplumun içində sən də kiçilirsən. Ocaqda belə deyil. Orda səni anla- yan insanlar var. Orda səni sevən insanlar var, yaşadan insanlar var. Buna görə insanın bağlandığı, bağlı olduğu bir dünya var. İndi gərək o toplumun içinə gedəsən, orada iş görəsən, söz deyəsən. Gedib orada söz deyəndə onun halını görəcəksən, cılızlığını, balacalığını görəcəksən. Onda sən öz Ocaqçına bağlanacaqsan. Yəni əməl, toplu- mun içinə çıxmaq, səfər, çətinliklərlə üz-üzə gəlmək. Mən dəyişmək istəyirəm. Belə dünyada yaşamaq istəmirəm. Gözəl dünyada yaşamaq istəyirəm. Hanı o gözəl dünya? Yaratmaq gərək. Bax yaratmaq istədiyin gözəl dünyanı təkcə yarada bilmirsən. Hətta sənin qədər hünərli, əməlli amaldaşın olmasa da, sən səni eşidən, sənə təkan verən, səni təpərləndirən amaldaşlarının olmasını düşünürsən. Ona dayanıb daha dərinliklərə doğru yürüyürsən. Bu bağlayır Ocaqçıları bir-birinə. Yoxsa səhərdən-axşama kimi otur bu stolun qırağında nə qədər istəyirsən, nəzəriyyə danış, sonra da çıx get. Alınmayacaq. Bir gün, beş gün, sonra da qutaracaq. Yəni əməl, hünər məsələsi səni sevdirir, bağlayır. Səndən ümid alır, ilham alır. Quru söz deyil bu, işə keçir. Bax, Ocaqçıların bir-birinə bağlanma- sının başlıca qaynağı hünərdir, əməldir, özündənkeçmədir. Bu hünər, əməl, özündənkeçmə də boşdan yaranmır. Ciddi düşüncədən, Atanı bilməkdən yaranır. Mütləqi tanımaqdan yaranır. Onu getdikcə daha artıq dərk eləməkdən yaranır. Belə bir sistem Ocağı min il qabağa apara bilər. Adam buna əmin olur. Biz də bu çağa qədər özünüz görürsünüz ki, belə bir sistem yaradırıq. Hər bir fərd özünün hünərini, işini yarada bilsin. Tutalım ki, qələm-kağıza yazı yaza bilmir. Burda özünü ifadə eləmir, orda eləyir. Atatürkün yaxşı bir sözü var. Deyir tarix yazmaq, tarixi yaratmaq qədər önəmlidir. Bir var tarixi yaradan, bir də var yazan. O yazan yaradandan az iş görmür. Bunlar bir-birinə bağlanar və işin gələcəyə getməsi üçün, doğrudan da, gözəl bir zəmin yaranar. Mən bu məsələylə bağlı nə vaxtsa, xatırlayıram, Ulufərəh ailəsində danışmışam. 272
Sonra, “Ata Günü”ndən özümləşdirdiklərim. Əslində hər biriniz ayrı-ayrılıqda vurğu eləyirsiniz ki, Ocağın tədbiri olmayanda adam elə bil nəsə itirir, qırılır, boşluğa düşür. Bu boşluq adamı bir az da ətalətə bağlayır. Elə bil ki, addım dala gedir. Ancaq tədbir olanda adamın üzü də gülür, içi də gülür. Çünkü tədbir adamı kökləyir, yeni sözə, yeni fikrə, yeni əmələ sövq eləyir. Adamın beynindən pası silir, yerişindən əngəli götürür. Mən elə-belə fikirləşmədim ki, burda tədbir keçirək iki nəfərlə. Mən hər ay durub bura gəlim. Bir an təsəvvür edin ki, “Atagün” Ailəsi burda tədbir keçirmir. Əgər Günev deyirsə, biz axşam filan şeyi danışıb bölüşdük, ona görə eləyirlər ki, Ailə Günü keçirilir. Ordan qaynaqlanır, ilhamlanır. Yoxsa bir-iki gün davam eləyər. İstənilən Ocaq tədbiri insanı ayaqda saxlamaq üçün çox böyük ruhsal bir etkidir, zəmindir. Hər bir mərasimdən öyrəndiyimiz, addım götürdüyümüz kimi “Ata Günü”ndən də biz addımlar götürürük. Nədir bizim orda götür- düyümüz addım? Hər bir Evladın Ataya münasibətinin nə demək olduğu bəlli olur. O nə dərəcədə Ataya, Onun işinə inanır, can yandı- rır, əmək qoyur. Nə qədər eləyirsən elə, ora gələnlərin görüntüsünə zəhmət çəkə bilməzsən ki. Bu mənim evimin qonaq-qarası deyil ki, süfrəmdə aşı, plovu çox eləyim, onların xoşuna gəlsin və mənim qonaqsevərliyim görünsün. O çəkilən zəhmət ondan ötrü deyil axı. O çəkilən zəhmətlər ondan ötrüdür ki, mənim Asif Ataya münasibə- timin nə demək olduğu bəlli olsun. Hər kəs baxır qibtə eləyir. Ocaqçıların bir-birinə nə gözəl münasibəti var. Bəlkə də Ocaqçıların içində hardasa bir-birinə qarşı narazılıq da ola bilir. Ancaq ümumi anlamda Ocaqçıların bir-birinə yalnız uca münasibəti var. O uca münasibət nəyə görədir? – Ataya görə, Atanın qarşısındayıq. O bizi tərbiyə eləyir, O bizi bir-birimizə bağlayır. O bizi sevdirir, doğmalaşdırır. Bu bir örnək olur, bir işığa çevrilir başqaları üçün. Biz həmin tədbirdə Atanı insanlara vermək istəyirik. Atanı necə verək? Atanı o mühiti yaratmaqla və o mühitdə Atanın işini, yolunu sun- maqla. Mənim içimdə yaranan hal odur ki, bu gün həmin tədbirdə Atanı filan qədər sayda gələn adamlara hərtərəfli verə bildik. Ən əsası Asif Atanı verəndə onların ağlından bəzi ehkamları da sildik. Yəni təkcə elə gərgin söz mühiti, fikir mühiti, de eşit mühiti deyil. Burada hesabat getdi. Görülən işlərin hesabatı sunuldu. Orada yanılmıramsa, Rafiq Turabxanoğlu idi deyən ki, mənim üçün sonuc var burda. Eyni halda orda bədii hissələr, başqasının da özünü ifadəsinə imkan yaradırıq. Mən hətta önərdim ki, ideoloji söz də
273
demək olar. Qoy o ideoloji söz deyən də bilsin ki, burda Asif Atanın basqısı yoxdur. Qoy özünü ifadə eləsin. Onsuz da kim özünü bəsit ifadə eləsə də, qırağa çıxsa da, bu saat biz Ocaq olaraq, elə möh- kəmlənmişik ki, elə bir sistemə və gücə çevrilmişik ki, kim özünü nə cür istəyir ifadə eləsin, Ocağa ziyan verə bilməyəcək. Heç kimi çaşdıra bilməyəcək Ocaqla bağlı. Çünkü artıq Ocaq bir sistem halına gəlib. Bax, bu, insanlarımızın ağlına da çatır, düşüncələrinə də çatır. Gedirsən orda “Beşikbaşı” Törəni keçirirsən, bu xalqın gələnəyinin içinə girirsən, deyirsən o biri pisdir, bu yaxşıdır. Gedib xalqın ölüsü- nə ağlayırsan, deyirsən milli gözlə ağlamaq gərəkdir, ərəbcə yox. Gedirsən görüş keçirirsən, deyirsən sənin içinə Ata gəlib, peyğəmbər gəlib. Gedib kitab verirsən, deyirsən sənin indiyə qədər öpüb göz üstə qoyduğun kitablar sənin ruhuna yaramır. Sənin ruhunu böyüdən budur, gətirmişəm. Bunu da hamı görür, bütün evlərə gedir. Bu boyda ədəbiyyatlar gedib evlərə. Bunlar hamısı soraq verir, bəli, dinlər, ölçü götürün. İnam gəlir. Siz gedəcəksiniz, İnam qalacaq. Bu odur. Yükümüzdən Böyük Fərəhimiz yoxdur! Atamız Var olsun! Atamızın Bayrağını öpürəm. Yüklə 3,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|