lariga, eshiklariga musofirlar yozib ketgan har nav yozuvlami o ‘qimoqqa boshladilar. Eng aw al shoiming ko‘zlari shu qit’aga tushdi: D ar in daqiqa bimondand jum lai hukamo, Ki odamiy chi kunad boqazoi kun-fayakun, Frug'i nabz chi shud m unharif zi junbishi asl, Baloi ajz furu raft poi Aflotun, Salohi tab 7 chi sui fa so d ro ‘y nihad, Bimonad behuda dar dasti Bu Ali qonun2. — Alisher janoblari bu qit’ani ma’qulladilar. Men buni shu onda yozib oldim. Bir oz fursatdan so‘ng bar- chamiz Malikshoh rabotiga qarab yurdik. R o‘- 1 B irpasda sezgi va h arak atn in g to 'x ta b qolishi.
: M a ’ n o s i: B un d ay n o zik ishda, y a ’n i q azo yetg an d a, b arch a h u k a m o ojiz
qold ilark im , o d a m tan g ri xohishi bilan b o ‘Igan qazoga q arshi n im a qila oladi?
Q ach o n k i, to m ir c h a ro g 'i asl h a ra k atd an o ‘ch ib qolsa, A flo tu n n in g h a m oy o g ‘i ojiz-
lik b o tq o g 'ig a b o tib q o lad i. T ab iatn in g salom atligi b u z u q to m o n g a q arab yuzlangach.
A b u Ali ib n S ino q o n u n la rin in g h a m m a si b e k o rc h i b o 'lib qoladi.
4 8 6
baro‘dan sohibqironning mahofalari1 ko'rindi. Shu asnoda taqdir iqtizosi bilan Alisher janoblarining hol- larida g‘arib tag'ayyur ro‘y berdi. X o‘ja Shahobiddin Abdulloni chaqirib: «Holimdan ogoh b o ‘lingiz, ahvolim og‘ir», dedilar. Bir nafasdan so‘ng otdan tushdilar, ammo istiqbol uchun ilgari yurmoqdan ojiz qoldilar. Darhol X o‘ja Shahobiddin bilan mavlono Jaloliddin Qosim qo‘ltiqladilar. Bu kasali sakta M im i takror harakat va so‘zlash qobiliyatidan mahrum qildi.
