dan biri xalqni yoppasiga m a’rifatlashtirish jarayonidir; maktab va dorilfu- nunlar, gazeta va jum allar, adabiyot va san’atga shu davrda katta e ’tibor 493
berildi; partiya va hukumat bu borada sarmoyani sira ham ayamadi. Lekin, shu bilan birga, xalqning aql-zakovati, or-nomusi va iftixori bo'lgan kishi- lam i qirib tashladi; qatag'on degan ajal tegirmonini o'ylab topdi; xalq usti da uzluksiz tajribalar olk azd i; tarixni sinfiy va partiyaviy nuqtai nazardan talqin qilish, asosiy e ’tibom i sovet voqeligiga qaratishni yozuvchilar oldiga vazifa qilib q o ‘ydi; sovet voqeligini tasvirlash esa partiya olib borgan har qanday siyosatni, amalga oshirgan barcha tadbirlami yoqlashni, olqish- lashni, sharaflashni anglatar edi. Oybek ham o ‘zbek adabiyotining yirik arbobi sifatida, jumhuriyat Yozuvchilar uyushmasining rahbari va SSSR Oliy Sovetining deputati sifatida partiya da’vatiga «labbay» deb javob berishi lozim edi. 1937 va 1952-yillarda tikilgan dorlardan arang om on qol- gan Oybek o ‘z ijodiy hayotida sovet jamiyatini idora qilgan qudratli kuch- lar bilan hisoblashishga majbur b o ‘ldi. Shuning uchun ham u, xususan, urushdan keyingi yillarda «qizil» she’rlar yozishga, «Oltin vodiydan shabadalar» va «Nur qidirib» singad badiiy jihatdan pishib yetilmagan asar- lar yozishga majbur b o ‘ldi. Ana shunday tarixiy-madaniy sharoitda unga chinakam ilhom bergan, uning ijod bulog'ini jo'shtirib yuborgan mavzu N avoiy mavzui edi. Oybekning ulug‘ shoirga bag'ishlangan ilk asan — «Navoiy» dostoni 1937-yili Moskvada yozilgan. 0 ‘zbek san’ati o ‘nkunligi sobiq sovetlar mamlakatining poytaxtida «lenincha-stalincha milliy siyosatning tantanasi»
