Axloq falsafasi (etika)

NAFOSAT FALSAFASI VA AXLOQ FALSAFASI.
Estetika qadim-qadimlardan buyon 
ko’pgina fanlar bilan mustahkam aloqada rivojlanib kelgan. Shulardan biri bo’lgan falsafa haqida, 
ular orasidagi bog’liqlik to’g’risida yuqorida aytib o’tdik. Nafosat falsafasi uchun yana bir yaqin 
aloqador, «qadrdon» fan axloq falsafasidir.
Bu ikkala fan shu qadar bir-biriga yaqinki, hatto ba’zi davrlarda ayrim mutafakkirlar 
tomonidan ular etarli darajada o’zaro chegaralanmagan. Chunki insonning xatti-harakati va niyati 
ko’pincha ham axloqiylikka, ham nafosatga tegishli bo’ladi, ya’ni muayyan ijobiy faoliyat ham 
ezgulik, ham nafosat xususiyatlarini o’zida birvarakay mujassam qiladi. Shu sababli «Avesto», 
«Bibliyo» va «Qur’on» kabi muqaddas kitoblarda, Suqrot, Aflotun, Forobiy singari qadimgi 
faylasuflar ta’limotlarida axloqiylikni – ichki go’zallik, nafosatni – tashqi go’zallik tarzida talqin 
etganlar. Bundan tashqari, ko’rib o’tganimizdek, san’at nafosat falsafasining asosiy tadqiqot 
ob’ektlaridan hisoblanadi. Har bir san’at asarida esa axloqning dolzarb muammolari ko’tariladi va 
ijodkor eng yuksak axloqiy darajani badiiy qiyofalar orqali in’ikos ettiradi. Bu in’ikos bevosita 
ijobiy qahramonlar qiyofasida amalga oshsa, bilvosita salbiy voqea-hodisalarga muallif nuqtai 
nazari orqali ro’y berishi mumkin. Ya’ni, biror-bir badiiy asarda ijobiy qahramonlar umuman 
bo’lmaydi, lekin undagi voqea-hodisalarga ijodkor o’z zamonasi erishgan axloqiy yuksaklikdan 
turib baho beradi. Shu bois axloqsiz badiiy asarning bo’lishi mutlaqo mumkin emas. Demak, 
nafosat falsafasi o’rganayotgan har bir badiiy asar ma’lum ma’noda axloq falsafasi nuqtai 
nazaridan ham tadqiq etilayotgan bo’ladi.
Biroq, bunday yaqinlik, yuqorida aytganimizdek, aslo aynanlikni anglatmaydi. Bu ikkala 
fanning tadqiqot ob’ektlari orasidagi farqni birinchi bo’lib buyuk Arastu «Metafizika» asarida 
nazariy jihatdan isbotlab bergan edi; u, ezgulik faqat harakatda, go’zallik esa harakatsiz ham 
namoyon bo’ladi, degan fikrni bildiradi

.
Darhaqiqat, axloqiylik faqat insonning xatti-harakati, qilmishi orqali yuzaga keladi; odam 
toki harakatsiz ekan, biz uning na yaxshiligini, na yomonligini bilamiz. Muayayn xatti-harakat 
sodir qilinganidan keyingina biz uni yo ezgulik, yo yovuzlik, yo yaxshilik, yo yomonlik sifatida 
baholaymiz. Go’zallik esa, o’zini harakatsiz ham namoyon etaveradi. Olaylik, Ko’kaldosh 
madrasasi. U hech qachon harakat qilmaydi, lekin go’zallik sifatida mavjud, harakatsizligidan 
uning go’zalligiga putur etmaydi. Bundan tashqari, axloqning qonun-qoidalari, nasihatlar, 
hikmatlar umumiylikka, barchaga bir xilda taalluqlilik xususiyatiga ega. Nafosat esa 
muayyanlikni, aniqlikni yoqtiradi. Masalan, axloq falsafasidagi «yaxshi odam» tushunchasi 
hammaga – ayolga ham, erkakka ham, yoshu qariga ham tegishli bo’lishi mumkin. Nafosat 
falsafisida esa «go’zal odam» tushunchasi yo’q: yo «go’zal yigit», yo «go’zal qiz» degan 
tushunchalargina mavjud. Chunki, erkak kishidagi chiroyli mo’ylov faqat erkakning yuzida, ayol 
kishidagi husnlardan biri – ko’krak faqat ayol kishi vujudida go’zallikka ega. Endi mo’ylov burab 

Қаранг: Аристотель. Сочинения в 4-х т., Т-1, М., Мысль, С. 326.

---

so’zlayotgan ayolni-yu, siynaband taqib yurgan erkakni tasavvur qiling! Boyagi go’zalliklar 
xunuklikka aylanadi-qoladi. Shuningdek, go’zallik bir vujudda ham faqat o’z o’rnini talab 
qiladigan «o’ta injiqlik» xususiyatiga ega. Shu joyda olmon nafosatshunosi Fexner qo’llagan 
misolni keltirish o’rinli: qiz bola yuzidagi qizillik uning go’zalligidan dalolat beradi. Biroq, 
qizillik uning burni ustiga ko’chsa – xunuklikka aylanadi. Demak, axloq uchun – umumiylik, 
nafosat uchun esa – muayyanlik mavjudlik sharti hisoblanadi.