Az eBook Archive
Yüklə 1,57 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Neqativlikdən necə azad olaq, bunun üçün nə təklif edir-
siniz? 110 Onu əlini yandıran qaynar kömürü atan kimi atırsan. Çiynində daşımağa çətinlik çəkdiyin ağır yük kimi atır- san. Daha ağrıdan əzab çəkmək və bu yükü daşımaq istə- mədiyini etiraf edirsən və onu sadəcə buraxırsan. Mövcud fiziki ağrı və ya daha dərin ağrı (məsələn, yaxın adamın itkisi) üçün xaraterik olan dərin şüursuzluq adətən öz çevrilməsini sənin mövcudluq durumunun işı- ğıyla birlikdə (yəni ən diqqətli halında) qəbul olunaraq baş verməsinə, ehtiyac duyur. Digər yandan, adi şüursuzluğun bir çox modellərini istəmədiyini, lazım olmadıqlarını, bir seçimə sahib olduğunu və avtomatik davranış qurğusu olmadığını dərk etməyə başladığın anda ata bilərsən. Sənin İndiki anın gücünə yol tapmaq qabiliyyətinin olması da məhz bundadır. Bunsuz sənin heç bir seçimin yoxdur. Əgər siz bəzi emosiyaları neqativ hesab edirsinizsə, o halda bundan öncə izah etdiyiniz kimi, yaxşı ilə pis arasında zehni qütbləşmə yaratmırsınızmı? Yox. Qütbləşmə daha erkən mərhələdə, sənin idrakın indiki anı pis kimi qiymətləndirəndə yaranıb; bu qiymət- ləndirmə də elə o zaman neqativ emosiya doğurub. Ancaq siz bəzi emosiyaları neqativ sayırsınızsa, bununla əslində onların olmalı olmadığnı, belə emosiyalara malik olma- ğın yaxşı olmadığını söyləmirsinizmi? Mənim anlayışıma görə, 111 biz ortaya çıxan bütün duyğularımıza icazə verməli, onları yaxşıya və pisə ayırmamalı, inkar etməməliyik. İnciklik və qəzəb duyğuları normaldır; özünü pis hiss etmək, əsəbilik, dilxor ol- maq, ya da başqa bir hiss keçirmək də normaldır, əks təqdirdə, biz duğularımızı basdırmağa çalışar, daxili qarşıdurma və ya yadırğama vəziyyətinə düşərik. Tamamilə doğrudur. Səndə hər hansı fikir və ya emo- siya yaranan kimi onu qəbul et. Əvvəllər kifayət qədər şüurlu olmadığından, bu məsələylə bağlı seçimin də ol- mayıb. Bu, mühakimə deyil, sadəcə faktdır. Əgər seçimin olsaydı, yaxud həqiqətən seçimin olduğunu dərk etsəydin, onda nəyi seçərdin: əzabı, yoxsa sevinci, rahatlığı, yoxsa narahatlığı, sülhü, yoxsa qarşıdurmanı? Səni təbii fira- vanlığından, həyatın sevincindən ayıran fikri və ya hissi seçərdinmi? Mən “bu sadəcə pisdir” fikrini ifadə edən istənilən bu cür hissi neqativ hesab edirəm. O mənada yox ki, sən bunu etməli deyilsən, sadəcə mədə bulanması kimi iyrənc bir şey olduğuna görə. Axı necə olub ki, insanlar təkcə XX yüzildə 100 mil- yon həmcinslərini öldürüblər? İnsanların bir-birinə bu dərəcədə əzab, ağrı vermələri ağlasığmazdır. Həm də bü- tün bunları zehni, emosional və fiziki zorakılıqlar, işgən- cələr, ağrılar və qəddarlıqlar şəklində hər gün bir-birinə, hətta digər canlılara da tətbiq etməkdə davam edirlər. 112 Elə bilirsən, onlar öz təbii daxili durumlarıyla vəhdət halında, həyatın sevincini duyarkən belə hərəkət edirlər? Şübhəsiz ki, yox. Bunları yalnız dərin neqativ durumda olan, özünü həqiqətən pis hiss edən insanlar duyğula- rının təsiri nəticəsində edirlər. İndi onlar yaşamaqlarına şərait yaradan təbiəti və planeti məhv etməyə girişiblər. İnanılmazdır, amma həqiqətdir. Bu insanlar təhlükəli dərəcədə dəli və son dərəcə xəstə məxluqlardır. Bu, mühakimə deyil. Bu, faktdır. Bütün bu dəliliyin arxasında sağlam düşüncənin olması da faktdır. Mən bilərəkdən sənin dediyinə qayıdıram və bu xalis həqiqətdir: sən öz qəzəbini, dilxorluğunu, acığını və digər bu kimi şeyləri qəbul edəndə, onları kor-koranə icra et- məli olmursan, bununla yanaşı, bunu başqalarına proyeksiya etmək ehtimalın da aşağı düşür. Maraqlıdır, görəsən, sən öz-özünü aldatmırsan? Əgər qəbullanmağı müəyyən müddət ərzində sınaqdan keçirsən, bir gün növbəti mərhələyə keçmək zərurəti yaranacaq ki, orada həmin mənfi emosiyalar artıq yaranmır. Əgər bunu etməsən, "qəbullanmaq" eqo'nun bədbəxtliyə düşməyi davam etdirməsinə imkan yaradan bir zehni yarlıq halına gələr və beləcə digər insanlardan, ətrafınızdan, burada və indidən ayrılıq duyğusunu gücləndirər. Bildiyiniz kimi, ayrılıq eqo'nun kimlik duyğusunun təməlidir. Həqiqi qəbullanma bu duyğuları dərhal dəyi- 113 şikliyə uğradır. Əgər həqiqətən dediyin kimi, hər şeyin “normal” getdiyinə dərindən əminsənsə (əlbəttə, bu şübhəsiz ki, belədir), o halda neqativ duyğularını ilk əvvəl hiss etməzdin? Var olanı mühakimə etməsəydiniz, ona dirənməsəydiniz, bu neqativ hisslər də ortaya çıxmazdılar. Məsələn, əgər sənin idrakında “hər şeyin qaydasında olduğu” fikri varsa, əslində qəlbinin dərinli- yində sən buna inanmırsan və bu o deməkdir ki, müqavi- mətin köhnə zehni-emosional şablonları öz yerlərində qalmaqda davam edirlər. Buda özünü pis hiss etməyə məcbur edir. Yüklə 1,57 Mb. Dostları ilə paylaş:
|