Al-lulu vəl-mərcan
Dişlərdə Və Diş Hökmündə Olan Şeylərdə Qisasın İsbatı
Yüklə 5,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “Həqiqətən də, Allah ilə olan əhdlərini və andlarını ucuz Qiymətə satan kəslər üçün axirətdə heç bir pay yoxdur...”
|
479 Dişlərdə Və Diş Hökmündə Olan Şeylərdə Qisasın İsbatı
1090. Ənəs İbn Məlik rəvayət edir ki, ər-Rubeyyə - Ənəs İbn Məlikin xalası - ənsardan bir cariyyənin ön dişlərini qırmışdı. Cariyənin qövmü ər- Rubeyyidən qisas istədilər. Aralarında hökm vermək üçün Peyğəmbərin yanına gəldilər. Peyğəmbər də qisas əmr etdi. Bu zaman Ənəs İbn Məlikin əmisi Ənəs İbn Nadr gələrək: “Vallahi! Ya Rəsulullah! ər-Rubeyyənin dişləri sındırılmaz” dedi. Peyğəmbər: “Ya Ənəs! Allahın Kitabı qisas deyir!” deyə buyurdu. Sonra cariyənin qövmü qisas almağı tərk edərək qan pulunu almaqla kifayətləndilər. Peyğəmbər: “Allahın qullarından elə bir kimsələr vardır ki, Allaha and içsələr Allah onların andlarını yerinəyetirər” deyə buyurdu. (Buxari 4611, 2703, 4500, Muslim 4467, 1675/24)
1091. Abdullah (İbn Məsud) rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Allahdan başqa (ibadətə layiq) məbud olmadığına və mənim Allahın elçisi olmağıma şəhadət gətirən müsəlmanın qanını (axıtmaq) halal deyildir. Yalnız üç hal istisnadır: cana can (qisas alınmalı), zinakar evli (kişi və ya qadın daşqalaq edilməli) və dinindən dönüb camaatdan uzaqlaşan (mürtəd edam olunmalıdır).” (Buxari 6878, Muslim 4468, 1676/25)
480
1092. Abdullah (İbn Məsud) rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Haqsız yerə qətlə yetirilən elə bir insan yoxdur ki, onun (axıdılmış) qanına görə (qazanılmış günahdan) ilk Adəm oğluna (əl-Maidə 27-32) bir pay çatmış olmasın. Çünki adam öldürməyin əsasını o qoymuşdur.” (Buxari 3335, Muslim 4473, 1677/27)
Günü İnsanlar Arasında Veriləcək İlk Hökmün Qan Davaları Olması
1093. Abdullah (İbn Məsud) rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Qiyamət günü insanlar arasında veriləcək ilk hökm qan davalarına görə olacaq.” (Buxari 6533, Muslim 4475, 1678/28)
1094. Əbu Bəkrə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Zaman, Allah yerləri və göyü yaratdığı gündən bəri heç dəyişmədən dövran etməkdədir. İl
481 on iki aydan ibarətdir. Bunlardan dördü haram aylardır. (Haram aylardan) üçü – zülqədə, zülhiccə və muhərrəm dalbadal gəlir. (Dördüncüsü isə) Mudər qəbiləsinin (digər on bir aydan üstün tutduğu) və Cümadəl Axir ilə Şaban (ayları) arasında keçən rəcəb ayıdır.” Sonra Peyğəmbər soruşdu: “İndi hansı aydır?” Dedik: “Allah və Onun rəsulu daha yaxşı bilir.” Peyğəmbər bir qədər susdu, hətta biz elə zənn etdik ki, o bu ayı başqa adla adlandıracaq. O dedi: “Məgər zülhiccə ayı deyilmi?!” Biz: “Bəli” deyə cavab verdik. Sonra soruşdu: “Bura hansı şəhərdir?” Dedik: “Allah və Onun rəsulu daha yaxşı bilir.” Peyğəmbər bir qədər susdu, hətta biz elə güman etdik ki, o bu şəhəri başqa adla adlandıracaq. O dedi: “Məgər (müqəddəs) şəhər deyilmi?!” Biz: “Bəli” deyə cavab verdik. (Yenə) soruşdu: “Bu (gün) hansı gündür?” Dedik: “Allah və Onun rəsulu daha yaxşı bilir.” Peyğəmbər bir qədər susdu, hətta biz elə zənn etdik ki, o bu günü başqa adla adlandıracaq. O dedi: “Məgər qurban günü deyilmi?!” Biz: “Bəli” deyə cavab verdik. Onda o buyurdu: “Şübhəsiz ki, qanınız da, malınız da (namusunuz da) sizə bu şəhərinizdə və bu ayınızda bu gününüzün haram olduğu kimi haramdır (toxunulmazdır). Siz tezliklə Rəbbinizin hüzurunda duracaqsınız. O sizdən əməlləriniz barədə soruşacaq. Diqqət edin! Məndən sonra azğınlığa düşüb bir-birinizin boynunu vurmayın! Qoy burada olanlar (eşitdiklərini) aramızda olmayanlara təbliğ etsinlər. Ola bilər ki, özlərinə təbliğ olunacaq kimsələrin bəzisi, (mənim dediklərimi öz qulağı ilə) eşidənlərin bəzisindən daha yaxşı qavrasın.” Sonra Peyğəmbər iki dəfə: “(Bu dini sizə) təbliğ etdimmi?” dedi. (Buxari 4406, Muslim 4477, 1679/29)
1095. Əbu Hureyra rəvayət edir ki, (bir dəfə) Peyğəmbər Huzeyl qəbiləsindən olan, bir-birilə dalaşmış iki qadın arasında hökm verdi. Onlardan biri digər hamilə olan birisini daşla vurmuş və onun bətnindəki uşağını
482 öldürmüşdü. Onlar mühakimə olunmaq üçün Peyğəmbərə müraciət etdilər. Peyğəmbər qərar verdi ki, ölmüş uşağa görə bir kölə və ya bir kəniz (və ya beş dəvə) qanbahası verilməlidir. Cərimə edilmiş qadının hamisi dedi: “Ya Rəsulullah, nə üçün mən nə (yemək) yemiş, nə (su) içmiş, nə (bir söz) danışmış, nə də doğularkən çığırmış birisinə görə cərimə ödəməliyəm? Mən beləsinin qanbahasını ödəməyi düzgün hesab etmirəm”. Peyğəmbər: “Bu adam kahinlərin qardaşlarındandır.” (Buxari 5758, Muslim 4485, 1681/36)
1096. Muğira İbn Şöbə , Muhəmməd İbn Məsləmə deyirlər ki, Ömər qadının doğum vaxtından əvvəl düşürdüyü cəni (uşağı) haqqında məşvərət etdi. Muğira: “Peyğəmbər qərar verdi ki, ölmüş uşağa görə bir kölə və ya bir kəniz (və ya beş dəvə) qanbahası verilməlidir. (Ömər: Buna şahidlik edən kimsə varmı, səndən başqa?). Muhəmməd İbn Məsləmə də Peyğəmbərin belə hökm etdiyini şəhadət etdi”. (Buxari 6905, 6906, Muslim 4491, 1689/39)
483
Cəzalar Kitabı
484
1097. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Oğrunun əli (oğurladığı şeyin dəyəri) Dinarın dördə biri qədərində olduğu zaman kəsilir”. (Buxari 6790, Muslim 4492, 1684/1)
1098. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər dəyəri üç dirhəm olan bir qalxana görə oğrunun əlinin kəsilməsini əmr etdi”. (Buxari 6798, Muslim 4500, 1686/6)
1099. Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Yumurta oğurladığına görə əli kəsilən, həmçinin ip oğurladığına görə əli kəsilən oğruya Allahın lənəti olsun!” (Buxari 6783, 6799, Muslim 4503, 1687/7)
Şəfaətçi Olmağın Qadağan Olması
1100. Aişə rəvayət edir ki, Peyğəmbərin (zamanında) oğurluq edən Məxzumiyyə qəbiləsindən olan qadının halı Qureyşi narahat etmişdi (üzmüşdü). Onlar: “Onun haqda Peyğəmbərə kim şəfaətçi ola bilər? Buna ancaq Peyğəmbərin sevimlisi olan Üsamə İbn Zeyddən başqası cürət edə bilməz” dedilər. Üsamə Peyğəmbərin yanına gələrək qadına görə onunla
485 danışdı. (Peyğəmbərin üzünün rəngi dəyişdi) və buyurdu: “Allahın qoyduğu cəzalardan birində şəfaətçi olmaq istəyirsən?!”. (Üsamə: “Ey Allahın Elçisi, mənim üçün bağışlanma dilə!” dey söylədi). Peyğəmbər qalxaraq xütbə verdi, Allaha gərəkliyi kimi həmd-səna etdi, sonra isə belə buyurdu: “Sonra sizdən əvvəlki ümmətlərin həlak olmasına səbəb: onlardan şərəfli olan bir kimsə oğurluq etsəydi, onu tərk edərdilər (ona toxunmazdılar), onlardan olan zəif bir kimsə oğurluq edərdisə, onu cəzalandırardılar. Mən nəfsim əlində olana and içirəm ki, əgər Muhəmmədin qızı Fatimə oğurluq etsəydi, onun əlini tərəddüd etmədən kəsərdim”. (Başqa rəvayətdə: Sonra əmr etdi və oğurluq edən qadının əlini kəsdilər.” Aişə: “Sonra bu qadın tövbə etdi və ərə getdi. Bundan sonra bizə gələrdi və mən də onun ehtiyacını Peyğəmbərə ərz edərdim)”. (Buxari 3475, Muslim 4505, 1688/8)
-
1101. İbn Abbas rəvayət edir ki, Ömər Mədinədə Peyğəmbərin Minbəri üzərində oturaraq dedi: “....(Allaha həmd etdikdən sonra) Həqiqətən Allah Muhəmmədi haqq ilə göndərdi və ona Kitabı nazil etdi. Allahın nazil etdiyi şeylər içində Rəcm ayəsi də vardır. Bizlər o, ayətləri oxuduq, başa düşdük və əzbərlədik. Peyğəmbər də rəcm etmişdir, Ondan sonra biz də rəcm etmişik. Mən insanlara bir kimsənin: “Biz Allahın Kitabında rəcm ayələrini görmürük” deməsindən və Allahın nazil etdiyi bir fərzi tərk edərək insanların azğınlığa düşmələrindən qorxuram. Rəcm Allahın kitabında sabit bir haqdır. Bu kişi və qadınlardan evli olub zina edən. Zinası da dəlil (sübut), hamiləlik və etiraf etməklə sabit olan kimsələrə tətbiq edilir....”. (Buxari 6830, Muslim 4513, 1691/15)
486
1102. Əbu Hureyrə rəvayət edir ki, Peyğəmbər məsciddə ikən bir nəfər gəlib: “Ya Rəsulullah! Mən zina etdim” dedi. Peyğəmbər ondan üz döndərdi. Bu adam bu şəkildə dörd dəfə Peyğəmbərə zina etdiyini etraf etdi. Öz əleyhinə dörd dəfə şahidlik etdikdən sonra Peyğəmbər onu çağıraraq: “Səndə dəlilik varmı?” deyə buyurdu. O: “Xeyr” dedi. Peyğəmbər: “Sən evlisənmi?” deyə buyurdu. O: “Bəli” dedi. Peyğəmbər orada olanlara: “Bunu aparın daşlayın” deyə əmr etdi. Cabir: “Mən o, kimsəni daşlayanların içərisində oldum. Biz onu musallədə daşladıq. Daşlar ona dəydikdə qaçdə və biz onu Harrədə tutaraq rəcm etdik” dedi. (Buxari 6815, Muslim 4515, 1691/16)
1103. Əbu Hureyrə və Zeyd İbn Xalid əl-Cuhəni rəvayət edir ki, iki nəfər Peyğəmbərin yanına gələrək: «Ya Rəsulullah! Aramızda Allahın kitabı ilə hökm etməyini istəyirəm”. Digəri: “Bəli, aramızda Allahın kitabı ilə hökm etməyini istəyirik (Ya Rəsulullah!)” dedi və (mübahisənin) səbəbini söyləmək üçün mənə izn ver. Peyğəmbər: “Danış” deyə buyurdu. O: “Oğlum filankəsin yanında (pul müqabilində) xidmətçi işləyirdi və oğlum onun qarısı ilə zina etdi. Mənə də zinadan ötrü oğluma rəcm edilmək cəzası verilməlidir deyə xəbər verildi. Mən oğlum üçün yüz qoyun və bir cariyə fidyə verib oğlumu qurtardım. Elm əhlindən də soruşdum onlar isə oğlunun cəzası sadəcə yüz qamçı və bir ildə sürgündür dedilər. Rəcm cəzası isə yalnız onun yoldaşına düşdüyünü söylədilər. Peyğəmbər: «Nəfsim əlində olan Allaha and olsun ki, mən sizin aranızda Allahın Kitabı ilə hökm edəcəyəm. Cariyə ilə qoyunlar təkrar sənə geri qaytarılır. Oğluna da yüz qamçı və bir ildə insanlardan uzaqlaşdırmaq cəzası veriləcəkdir. Ey Uneys! Bu insanın qadınının yanına get. Əgər etiraf edərsə onu rəcm edin. O qadın zinanı etiraf etdi və rəcm əmri yerinə yetrildi”. (Buxari 6842, 6843, 6859, 6860, Muslim 4531, 1697/25)
487
Əhlindən Olan Yəhudilərdən Zina Etmiş Kimsənin Rəcm (Daşqalaq) Olunması
1104. Abdullah İbn Ömər rəvayət edir ki, (bir dəfə) yəhudilər Peyğəmbərin yanına gəlib içərilərindən bir kişinin bir qadınla zina etdiyini ona xəbər verdilər. Peyğəmbər onlardan soruşdu: “Tövratdan daşqalağa aid nə bilirsiniz?” Onlar dedilər: “Biz (zinakarları hər yerdə) biabır edir, üstəlik də şallaqlayırıq”. Abdullah İbn Səlam: “Yalan danışdınız! Həqiqətən, Tövratda (zinakarları) daşqalaq etmək əmr olunmuşdur.” Belə olduqda onlar Tövratı gətirib (onun bükülü səhifələrini) açdılar, sonra onlardan biri əlini daşqalaq ayəsinin üstünə qoydu və bu ayədən həm əvvəlki, həm də sonrakı ayələri oxudu. Abdullah İbn Səlam: “Qaldır əlini!” Adam əlini qaldırdı və orada daşqalağa aid ayə olduğunu (hamı) gördü. Onda onlar dedilər: “Ey Muhəmməd, (Abdullah) düz deyir, (bu Kitabda) daşqalaq ayəsi vardır.” Bundan sonra Peyğəmbərin əmri ilə zinakarları daşqalaq etdilər. (Buxari 3635, Muslim 4533, 1699/26)
1105. Şeybəni deyir ki, mən Abdullah İbn Əbi Əufə soruşdum: “Rəsulullah rəcm etmişdirmi?”. O: “Bəli” etmişdir dedi. Mən: “ən-Nur surəsi nazil olmamışdan əvvəl yoxsa sonra?” dedim. O: “Bunu bilmirəm” dedi. (Buxari 6813, Muslim 4541, 1702/29)
488 1106. Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Kəniz zina edərsə və bu işin üstü açılarsa, qoy (ağası) ona (əlli) çubuq vursun və onu təhqir etməsin. Əgər (bir də) zina edərsə, (yenə) ona (əlli) çubuq vursun və onu təhqir etməsin. Üçüncü dəfə zina edərsə, (əvəzində) tükdən əyrilmiş ip (almış) olsa da belə, onu (dəyər-dəyməzinə) satsın”. (Buxari 2152, 6839, Muslim 4542, 1703/30)
1107. Əbu Hureyrə və Zeyd İbn Xalid rəvayət edir ki, Peyğəmbərdən evlənməmiş kölənin zina etdikdə cəzasının nə olduğu soruşuldu?”. O: “Zina etsə, şallaqlayın! Sonra yenə zina etsə şallaqlayın! Sonra yenə zina etsə şallaqlayın! Sonra yenə də zina edərsə bir ip əvəzinə olsa da belə satın” deyə buyurdu. İbn Şihab: “Bunu üçüncü və ya dördüncü dəfə zina etdikdən sonra söylədiyini bilmirəm” dedi. (Buxari 2153, 2154, Muslim 4544, 1703/32)
1108. Ənəs İbn Məlik rəvayət edir ki, Peyğəmbər Şərab içənə xurma budağı ilə cəza tətbiq etdi. Əbu Bəkrdə qırx qamçı vurdu”. (Buxari 6776, Muslim 4553, 1706/36)
1109. Əli İbn Əbu Talib demişdir: “Mən cəzalandırdığım adamlardan kimsənin (verilən cəzaya tab gətirməyib) ölməsinə üzülməzdim. Yalnız şərab içən kimsədən başqa. Beləsi öldüyü təqdirdə mən onun ailəsinə qanbahası verərdim. Bu ona görə idi ki, Peyğəmbər (şərab içən kimsəyə vurulan qamçıların sayına) hədd qoymamışdı (bunu sünnət etməmişdir)”. (Buxari 6778, Muslim 4555, 1707/39)
489 İçki İçənə Neçə Şallaq Vurulur
1110. Əbu Burdə əl-Ənsari demişdir: “Mən Peyğəmbərin belə dediyini eşitmişəm: “Allahın qoyduğu qadağaları pozan kimsəyə on qamçıdan artıq qamçı vurmayın. Yalnız (şəriətlə sayı təyin edilmiş) qadağa istisnadır.” (Buxari 6848, 6850, Muslim 4557, 1708/40)
1111. Ubadə İbn Samit rəvayət edir ki, Peyğəmbər ətrafında əshabələrindən bir dəstə olarkən dedi: “Mənə beyət edin ki, Allaha şərik qoşmayacaqsınız, oğurluq etməyəcəksiniz, zina eləməyəcəksiniz, uşaqlarınızı öldürməyəcəksiniz, yalan uydurub (kimsəyə) iftira atmayacaqsınız, şəriətin buyurduğundan boyun qaçırmayacaqsınız! Sizlərdən hər kim bu əhdə vəfa etsə, onun savabını Allah verər. Kim də bu günahlardan birini edib sonra dünyada ikən cəzalandırılsa, bu onun üçün kəffarə olar. Kim bu günahlardan birini etdikdən sonra da Allah onu gizlədərsə, onun işi Allaha qalar. İstəsə, onu bağışlayar, istəsə onu cəzalandırar.” Biz də buna beyət etdik. (Buxari 18, Muslim 4558, 4560, 1709/41)
490 1112. Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Heyvanın vurduğu zərərin, habelə quyuya düşmüş və ya mədəndə (qəzaya uğramış) kimsəyə (dəymiş) zərərin əvəzi ödənilmir. Tapılmış xəzinənin isə beşdə biri (zəkat verilməlidir)” (Buxari 1499, 6912, 6913, Muslim 4562, 1710/45)
491
Mühakimə Kitabı
492
1113. İbn Əbu Muleykə rəvayət etmişdir ki, (bir dəfə) iki qadın bir evdə (və ya bir otaqda) biz ilə dəridən çarıq tikirdilər. Bu vaxt onlardan biri əlinə biz batmış halda bayıra çıxdı və bizi o biri qadının onun əlinə batırdığını iddia etdi. (Mübahisəni həll etmək üçün) İbn Abbasa müraciət edildikdə İbn Abbas: “Peyğəmbər demişdir: “Əgər insanlara onların iddia etdiklər (şeylər) verilsəydi, digərlərinin qanı və malı mənimsənilmiş olardı. İttiham edilən o qadına Allahı xatırladın və bu ayəni ona oxuyun: “Həqiqətən də, Allah ilə olan
demişdir: “İbn Abbas: “Peyğəmbər buyurmuşdur: “İttiham edilən şəxs and içməlidir” (Buxari 4552, Muslim 4567, 1711/1)
1114. Peyğəmbərin zövcəsi Ummu Sələmə rəvayət etmişdir ki, (bir dəfə) Peyğəmbər hücrəsinin qapısı yanında mübahisə (edən adamların) səsini eşitdi və onların yanına çıxıb dedi: “Mən sadəcə bir insanam. Hərçənd mübahisələri düşmüş insanlar (mübahisələrini çözmək üçün) mənim yanıma gəlirlər, lakin olur ki, biriniz digərinizdən daha bəlağətlə danışır və mən də onun doğru danışdığını hesab edirəm. Bu səbəbdən də hökmü onun lehinə çıxarıram. Əgər mən (səhvən) bir müsəlmanın haqqını başqa birisinə verirəmsə, əslində, mən ona Cəhənnəm odundan bir parça vermiş oluram.
493 (Bundan sonra isə özü bilər) istər onu götürsün, istərsə də, tərk etsin.” (Buxari 2458, Muslim 4570, 4572, 1713/4)
1115. Aişə deyir ki, Hind Bintu Utbə Peyğəmbərin yanına gələrək: “Ya Rəsulullah! (Ərim) Əbu Sufyan çox simic bir kimsədir. Mənə və uşağıma yetərincə (pul, mal) vermir. Onun xəbəri olmadan ondan nə götürürəmsə ancaq odur» dedi. Peyğəmbər: «Sənə və uşağına yetəcək qədər götürə bilərsən» deyə buyurdu (Buxari 5364, 7180, Muslim 4574, 1714/7)
1116. Aişə demişdir: “(Bir dəfə) Hind Bint Utbə (Peyğəmbərin) yanına gəlib dedi: “Ya Rəsulullah, (əvvəllər) yer üzündəki (insanlar arasında) sənin ailəndən daha çox zəlil olmağını istədiyim heç bir ailə yox idi. Bu günkü gündə isə yer üzündə sənin ailəndən daha çox hörmət sahibi olmağını istədiyim başqa bir ailə yoxdur”. Peyğəmbər: “Canım Əlində olan Allaha and olsun ki, yenə də 85 ”.
Hind: “Ya Rəsulullah, Əbu Süfyan xəsis adamdır. Əgər mən onun malından (gizlincə) götürüb uşaqlarımıza xərcləsəm, mənə günah sayılarmı?”. Peyğəmbər: “Xeyr (yazılmaz). Ancaq sənə bəs edəcək qədər götürə bilərsən!” (Buxari 3825, Muslim 4577, 1714/9)
Yüklə 5,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|