əsasən, nikah yalnız əks cinslərin arasında bağlana bilərdi və müvafiq
olaraq, ərizəçilərin tələbi rədd edildi. 1 yanvar 2010-cu ildə Avstriyada
həmcins cütlüklərin münasibətlərinin tanınmasının rəsmi mexanizmini
təmin etmək və qanuniləşdirmək üçün Qeydiyyata alınmış Partnyorluğa
dair Akt qüvvəyə mindi. AİHM, ilk olaraq, Avropa İnsan Hüquqları
Konvensiyasının (AİHK) 12-ci Maddəsinə əsasən, “kişi və qadınlara”
verilən ailə qurmaq hüququnun ərizəçilərin vəziyyətində tətbiq olunub-
oluna bilməyəcəyini araşdırdı. Baxmayaraq ki, Avropa Şurasının yalnız 6
üzv dövləti eyni-cins nikahlara icazə verirdi, AİHM qeyd etdi ki, Avropa
İttifaqının Əsas Hüquqlar üzrə Xartiyasının ailə qurmaq hüququnu əks
etdirən müddəası kişi və qadınlara istinad etmir, bununla da belə bir
nəticəyə gəlməyə imkan verir ki, ailə qurmaq hüququ heç də bütün hal-
larda əks cinsdən olan iki şəxs arasında nikahla məhdudlaşdırılmır. Buna
görə də, AİHK-nın 12-ci Maddəsinin ərizəçilərin şikayətinə şamil oluna
bilməyəcəyi qənaətinə gəlmək olmaz. Eyni zamanda, Xartiya həmcins
nikahlara icazə verib-verməmək qərarını üzv dövlətlərin daxili hüququnun
tənzimləməsinin ixtiyarına buraxır. AİHM vurğuladı ki, nikahın, bir
cəmiyyətdən digərinə fərqli olan sosial və mədəni aspektlərdə dərin kök
saldığını nəzərə alaraq, daxili hakimiyyət orqanları bu sahədə cəmiyyətin
ehtiyaclarını qiymətləndirmək və cavab vermək baxımından daha əlverişli
vəziyyətdədirlər. Müvafiq olaraq, AİHK-nın 12-ci Maddəsi cavabdeh
dövlətin üzərinə həmcins cütlüklərə nikaha daxil olmaq imkanı vermək kimi
öhdəlik qoymur və deməli, bu müddəa pozulmamışdır.
Ancaq son onillikdə Avropada həmcins cütlüklərə qarşı sosial
münasibətlərin sürətli inkişafına nəzər salaraq, AİHM-nin belə cütlüklərin
AİHK-in 8-ci Maddəsi ilə müdafiə olunan “ailə həyatı”ndan istifadə edə
bilməməsi mövqeyini ifadə etməsi süni görünərdi. Buna görə də, ilk dəfə
olaraq ərizəçilərlə bağlı belə qərara alındı ki, daimi partnyorluqda olan
həmcins cütlüklərin birgə yaşaması eyni situasiyada olan əks cins
cütlüklərin münasibəti kimi “ailə həyatı” anlayışına daxildir. 12-ci Maddə
əsasında gəlinmiş nəticəyə görə, AİHM həmcins cütlüklərə ailə qurmaq
hüququ verilməsi vəzifəsi baxımından ərizəçilərin mövqeyini paylaşa
bilməsə də, bu hala 14-cü Maddə 8-ci Maddə ilə birlikdə götürüldükdə
şamil edilə bilər. Eləcə də, dövlətin, ərizəçilərin partnyorluğunun qanuni
olaraq tanınması üçün alternativ vasitələr axtarmalı olmasını araşdırmaq
lazım idi. Həmcins partnyorluqların hüquqi cəhətdən tanınması ilə bağlı
yaranmış tendensiyaya baxmayaraq, bu sahə hələ də tam konsensusun
formalaşmadığı inkişaf etməkdə olan hüquqlardan biri hesab olunur ki, bu
191
Yeni məhkəmə işləri (iyul 2010-dekabr 2011)
sahədə dövlətlər qanunvericiliyə dəyişikliklər etmək baxımından mülahizə
sərbəstliyindən istifadə edirlər. Avstriya hüququ bu inkişafı əks etdirir və
qanunverici 2010-cu ilə qədər Qeydiyyata alınmış Partnyorluğa dair Aktın
həyata keçirilməməsinə görə qınana bilməz. Son olaraq, Qeydiyyata
alınmış Partnyorluğa dair Akt bənzər qanunvericiliyi qəbul etmiş digər üzv
dövlətlərdəki cərəyana daha çox uyğun gələn nikahla müqayisə etdikdə
bəzi maddi fərqləri saxlayırdı. Bundan başqa, ərizəçilər bilavasitə valideyn-
lik hüququ ilə bağlı hər hansı məhdudiyyətə məruz qalmalarına dair iddia
irəli sürmürdülər, odur ki, AİHM işin miqyasından kənara çıxaraq bu
fərqlərdən hər birini detallı araşdırmalı deyildi. Buna görə də, belə qərara
alındı ki, ərizəçilərin Konvensiyaya əsasən malik olduqları hüquqların heç
bir pozuntusu olmayıb.
Dostları ilə paylaş: