Microsoft Word alkimyogar ziyouz com doc
Yüklə 265,29 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
42 Bo‘zbola shu zayl, hech narsa haqida o‘ylamay, boshi ustida yengilgina shamol esib o‘tganini payqaguncha o‘tirdi. Osmonga qaraganda tepada charx urib uchayotgan bir juft qirg‘iyni ko‘rdi. Santyago ularning parvozini ancha kuzatib, samoda ajib kashtalar chizib uchishayotganidan zavqlanib o‘tirdi. Aftidan, qirg‘iylarning charx urib uchishida biror-bir ma’noyu maqsad yo‘qday, biroq bo‘zbola ularning parvozida qandaydir mazmun yashiringanini his etdi, faqat bu nimaga ishora ekanini aytib berolmasdi. U qirg‘iylarning harakatini ko‘zini uzmay kuzatishga qaror qildi — ehtimol, shunda ularning tilini tushunib olar. Balki shunda sahro unga visoldan xoli sevgi nimaligini ayon etar. Tuyqusdan uni uyqu bosa boshladi. Yuragi esa bunga monelik qilib: “Sen Umum Tilidan voqif bo‘lishga yaqin turibsan, bu o‘lkada hamma narsaning, hatto qirg‘iylarning ko‘kdagi parvozining ham mohiyati bor”, derdi go‘yo. Santyago qalbiga muhabbat ato etgani uchun taqdiriga shukr qildi. “Sevganingda olamdagi narsalarning ma’no-mazmuni yanada to‘lishadi”, — o‘yladi u. Shu chog‘ qirg‘iylardan biri ikkinchisining tepasiga tik sho‘ng‘ib uchdi va tuyqusdan bo‘zbolaning ko‘ziga qilichlarini yalang‘ochlab vodiyga kirib kelayotgan jangchilar ko‘rinib ketdi. Bu ko‘rinish lip etdiyu, ko‘nglida xavotir uyg‘otib nazaridan qochdi. U saroblar haqida ko‘p eshitgan, ularni o‘zi ham bir necha bor ko‘rgan, odamning xohish-istaklari sahro qumlari orasida jonlanganday namoyon bo‘lishini bilar edi. Biroq vodiyga qo‘shinning bostirib kirishini u mutlaqo xohlamayotgan edi. Santyago bu xavotirli o‘ylarni unutishga, yaxshisi qirmizi tusga kirayotgan qum va toshlarga termilib zavqlanishni davom etishga urindi. Biroq hushini yig‘ib olishga nimadir xalal berar, yuragini siqayotgan xavotir arimayotgandi. “Doimo belgilarga ergash”, — deb tayinlagan edi podshoh Malkisidq. Bo‘zbola Fotimani o‘yladi. Ko‘ziga ko‘ringan manzarani esladi va ko‘ngli sezdi: nimadir ro‘y beradi. U zo‘rg‘a hushini yig‘ib oldi. O‘rnidan turib ortga, xurmo daraxtlari tomon yurdi. Olam unga yana bir bor ko‘p tillarda tillashishini ko‘rsatdi: endi sahro emas, vodiy xatarli edi. Sarbon orqasi bilan daraxtga suyanib o‘tiribdi, uning nigohi ham mag‘ribga qadalgan. Shu payt barxanlar ortidan Santyago ko‘rindi. — Bu yoqqa urush kelayapti, — dedi bo‘zbola. — Mening ko‘zimga ko‘rindi. — Sahro erkak kishining ko‘ngliga har narsani soladi, — javob qildi sarbon. Biroq bo‘zbola qirg‘iylarni, ularning parvozini kuzatganini va tuyqus Olam Qalbiga uyg‘unlashganini gapirdi. Sarbon ajablanmadi — bo‘zbolaning nimani gapirayotganini u tushunib turardi. Yer yuzidagi har qanday unsur butun zamin tarixini bayon etishga qodirligini u bilardi. Kitobning xohlagan betini ochib qara, odamning kaftiga termil, bir dasta qartadan xohlagan birini tanlab ol, qirg‘iyning osmondagi parvozini kuzat — albatta, ayni daqiqalarda kechayotgan hayotingga bog‘liq unsurlar bilan aloqani ko‘rasan. Bu yerda gap unsurlarning o‘zida emas, balki odamlarning ularga qarab, ularni kuzatib o‘zlari uchun Olam Qalbiga uyg‘unlashish yo‘lini ocha bilishlarida. Sahroda ko‘p odamlar Olam Qalbiga uyg‘unlashib olish qobiliyati orqasidan tirikchilik qilishadi. Ayollar va qariyalar bundaylardan cho‘chishadi, ularni sohibkaromat, deb atashadi. Jangchilar ularga kamdan-kam murojaat qilishadi, chunki o‘lishingni oldindan bilib jangga borish qiyin. Jangchilar nima bo‘lishini oldindan bilmay qo‘ya qolishni va urushning o‘zgacha shavqini tuyushni ma’qul ko‘rishadi. Taqdir Tangrining qo‘li bilan bitilgan, bitikda neki bor, bari Uning inshosi, Uning yozganlari esa doimo bandasining |