«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

Guhar cho‘msa, daryog‘a bo‘lsun hayot,
Quyosh botsa, gardungfa yetsun sabot.

---

Shoh o ‘z vasiyatida barchani sabr qilishga 
da’vat etgan edi, ulami ortigl bilan ado etdik. 
Bugun u olam ahlining yagonasi, pahlavonigina 
emas, yuzta sher qudratiga ega bolgan mard si­
fatida mashhurdir. Shunday o‘g‘il qazoga rizolikni 
ayon etdi. Umidimiz shuki, bu dard-u azoblaming 
har biriga Xudo mingtadan mukofotini bergay».
Aflotun o‘z kalomini tugatgach, Suqrot shun­
day dedi: «Ey yetti iqlimning Bonusi, o'glingdan 
ajraganingdagi holatingni Yaratganning o‘zi ко‘rib 
turibdi. Aqldan uzoq bolgan kishigina senga nasi­
hat qilishi mumkin. Lekin aqlli kishi Tangridan 
kelgan barcha narsadan xursand boladi.
Sening bu tariqing erur barkamol,
Ki Haq bermasun donishingg‘a zavol».
Suqrot o'zining hikmatli so'zlarini tugatgach, 
Balinosga navbat yetdi. U ta’zim bilan duo bosh- 
lab, ko‘zlarini yerga qadaganicha duosini tugallagach, 
dedi: «Barcha elga yaxshi ayonki, ayriliq dardi 
g'oyatda oglrdir.
Sening royinga nuri tahqiq erur,
Haq ehsonidin oncha tafviq erur,
Ne shoista ishga qilursan shuru*,
Ne shoista ermas, etarsan ruju’».
Balinos so'zlarini tugatgach, Buqrot o‘z nutqini 
shunday boshladi: «Ey alam tortishda ham mu- 
loyim onajon! Sening zotingga rnuloyimlik xos- 
dir. Haq sabring ipini uzun qilgan, shu uzunlik 
doimo m ol-kol bolsin. Bilasanki, har bir iztirob 
chekayotgan inson oxiri tinchlanib qoladi. Go“y

---

chavgondan tezroq yugursa ham, о yin oxirida 
tinchib qoladi. Odam ham shunday tabiat sohibi, 
olamning barcha xalqi ham shunday xususiyatga 
ega. Kimga azaldan aql yor bolsa, uning to‘g‘ri 
fikrlashiga madadkorlik qiladi.