Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

qurmıq tərkib. - tanrı sənin qurmıqın aparsın. - qurmıqsız: tərkibsiz.

qurm 1. boya. qır. 2. sarıya (sarılan nəsiyə. təlisə) sürülən qara mə'dən.

qurnalıq araçı. ortaççı. böyüklərin qatında olub, işləri yeridən.

qurnaz 1. aldanmaz. oyanıq. huşyar. 2. durəndiş.

qurra qurur. bənlik. kibr. avurt. şişmək. fəxr. təkəbbür. güvənc. ğurur. alac. məğrur. kibirli. mütəkəbbir. burnu qaf dağında.

qurralanmaq qurulmaq. qurlanmaq. mütəkəbbir olmaq. buğ (bıyıq) burmaq.

qurran gurran. ğurran. gurlayan. avurtlı. şişman. təkəbbürli.

qurrıh qurrıh_ka tayı çağırmaq üçün nida. bqz. qarı qurı. qurıh qurıh. qurrıh qurrıh.

qurs 1. girdə. yuvarlaq. - qurs yaxmaq: gözəl qoxulu, pul biçimində olub, otda yandırılan ud. 2. bərk. tüm. bütün.

qursa tələ. totiə. kələk. desisə.

qursaq 1. quşların birinci qarnı. daşlıq. qatı. - quş qursağı daşlarıda sındirir. 2. qarın. - qursağı boş: ac. 3. gücəm. cidam. müqavimət. - qursaqsız: dözümsüz. müqavimətsiz. 4. sucuq doldurmaq, düdük yapmaqda işlənilir, incə-bağısaq dərisi, incə-bağırsaq qurusu. - düdüyün qursağı patladı. 5. incə-bağırsaq kimi incə dəri. - qursaq qaval (dəf). - qursağım patladı: çox söylədim. çox bağırdım. 1. taqət < _met > qatat. dözüm. hövsələ. - qatatıtım qatlandı: taqətim taq oldu. qursağım darıldı.
- qurşaq, qayış kimi nərsələri bağlamağa özəl, dilli başlı böyük qopca: toqqa. tuqa. tuqa. - qolan toqası. - quşaq toqası. - qılıc qayışı toqası.
- quş qursağı: qonsa. quş qatı.

qursaqlı 1. cidamlı. dayaqlı. vurli. ərkəli. 2. urlı. ciqli. bezli.

qursi kürsi. (< qurmaq). 1. ayaqlıq. altlıq. qaidə. oturulacaq yer. - dirək kürsisi. - duvar kürsisi. - ölkə kürsisi: astana. baş kənd. paytəxd. - duvar kürsisi: kürsi daşı: binörə daşı. 2. məqam. vəzifə. ustadlıq. - şimi kürsisi. - danışıq kürsisi. 3. minbər. 4. kiləs. gözəl, yatımlı olan. 5. ədəb. tərbiyə.

qursili kürsili. (< qurmaq). 1. oturaqlı, samballı olan. kiləsli. yatımlı. - kürsili yazı. 1. ədəbli. tərbiyəli.

qursmaq gursmaq.gürsəmək. kürsəmək. ətlənmək. qanlanmaq. gurlanmaq. şişmək.

qurşağı - göy qurşağı. ələqimsağma. gün ışığının bulutlu çisli havadan keçib boyalı saçması.

qurşaq quşaq. 1. ortadan bağlanan dar, uzun bağ. - bel quşağ. - baş quşağ. - şal quşaq. 2. duvarı sağlamlaşdırmaq üçün, yaparkən, hər bir iki arşından çəkilən kərpiç, dirək sırası. - quşaqsız duvar uca dirsəlməz. 3. nərsəni dayaqlayıb sağlatmaq, davamlatmaq üçün, yaxadan yaxasına tiklən bezdən sırıq. 4. geyim. paltar. - orta quşaq: aralıq geyim. əl geyim. bayağı qapsam, geyim. (# qopsam: rəsmi). - quşaq atmaq: soyunmaq. dincəlmək. - quşaq çözmək: əl suya yetirmək. 5. gürşad. sağlam. 6. gürşad. qala. qalaq. qorqan. istehkam. 7. gürşad. yapılarda işlənən dəmir, çəlik mil, lama.
- göy qurşağı: açqarın. açqurun
- enli, yassı hörmə qurşaq. qurşaq: qolanğ.
- göy qurşağı. qosi qozəh: ılqım sağma.
- göy qurşağı: alqım sağma.
- göy qurşağı: ılqım sağma.

qurşaqlama quşaqlama. gürşaqlama. təqviyət edmə.

qurşaqlamaq quşaqlamaq. gürşadlamaq. 1. sağlamlaşdırmaq. 2. qalaqlamaq. qorqanlamaq. istehkam yapmaq. 3. yapıları dəmir, çəlik mil, lamalarla sağlamlaşdırmaq.

qurşamaq ayaqlandırmaq. təhrikləmək.

qurşun - qurşun sökəcək: tüfək tapancadan qurşunu çıxarmaq üçün burğu. xoruz ayağı.
- qurşun tökmək: pis gözləri (görüşləri) qoğmaq istəyi ilə, əridilmiş qurşunu, xəstənin üstündə su dolu qaba tökmək.
- qurşun sirkəs: həmzi əsas deyilən şimik maddə.
- şeytan qulağına qurşun: pis qulaq eşitməsin.
- qurşun duzu: bir şimik suyu.
- qurşun yakı: bir çeşit qurşunlu mərhəm.
- qurşun kimi: çox ağır.
- şeytan qulağına qurşun: göz dəğməsin. şeytan eşitməsin.

qurşunçu - qurşunçu qarı: qurşun tökmək işini aparan.

qurşunı qurşun, kül boyalı.

qurşunsuz quru. - quru yaraq.

qurt 1. (< qurmaq: tavlamaq. tovllamaq. qızqınlatmaq). qurulumuş: qızqın. tavlı. tovlu. yırtıcı. 2. (çoxun ayaqsız böcəğə deyilir) sürünərək qımıldayan kiçik böcək.
- içində qurdu yox: istəyi, diləyi ciciyi olmayan.qoşub çalışmayan.
- qurd eşən: qurdaşan çoxun atlarda olan sərpmə qan çibanı.
- qurd vurma: taxdanın kəpək qoyub yaşıllanmağı, göyərmağı.
- qurd yeniyi: 1. qurd düşən taxdada oluşan qurd yuvası. 2. kəsir. qusur.
- qurd yeməz: qanalpa ağacı.
- qurd ağzı: qutuya sandığa vurulan, qurd ağzına oxşar özəl biçimdə yonulmuş həlqərəcə.
- qurt ayağı: kibrit otu.
- əsgi qurt: kurnaz, aldanmaz kişi.
- qurt bağrı: ağ çiçək açar kiçik ağac.
- qurt boğan: bitgi adı.
- qurt dırnağı: qurt pəncəsi: qan otu çeşiti.
- qurt qapanı: 1. qurdu tutmaq üçün üstü çala çırıpı ilə qapalı çuxur. 2. küşti oyunlarından biri.
- qurt qulağı: bitgi adı.

qurtaran 1. qısa kəsən. qıtan. qıran. bitirən. - sıtma qıran. 2. götürən. - can qurtaran: dənizdə boğulmaqdan qutaran. qəriqi nəcat.

qurtarılmaz bataq. batmalı. umsuz. umutsuz. yox olmalı. yoxluğa uğayan. uğursuz.

qurtdalamaq dürtmək. barmaqlamaq. təhrik edmək.

qurtlanmaq canına qurt düşmüş kimi qaşınmaq, dincsiz olmaq. talaşlanmaq.

qurtlıca palamut otu: sarımsaq otu. həşişeyi buqələmun. çeşitlərindən: saçaqlıqurtlıca, ağ qurtlıca.

qurtulma 1. səlamət. qurtuluş. 2. varəstəlik. varıstalıq. varışma. çatışma. azadəlik.

qurtulmaq 1. başdan atmaq. savuşdurmaq. dəf' edmək. - bu malı savuşdursan, başından savdın bəlanı sən. 2. qırtılmaq. olduğu yerdən fırlayıb qaçmaq. - onun əlindən heç nə qurtulmaz: onun əlindən hər nə gəlir. 3. qırılmaq. geçilmək. bitmək. qət' olunmaq. - yolun ağırı geçildi.
- tələsik qaçıb qurtulmaq: qapaq atmaq.

qurtulmuş varısta > varəstə. varmış. çatmış. azadə.

qurtuluş boşanmaq, qaçmaq yolları.

quru 1. susuz. - quru ova. - quru topraq. 2. arıq. ətsiz. - quru kişi. - quru cocuq. - quru öksürük. - quru yemiş. - quru soyuq. - quru hava. 3. açıq. çıplaq. lüt. döşənməmiş. - quru yer. - quru söz. - quru taxda. 4. yalın. qatsız. qatıqsız. - quru əkmək. 5. qurşunsuz. - quru yaraq. 6. boş. etgisiz. - quru patıdtı. - quru söz. - quru göstəriş. 7. bəzəksiz. alıqsız. gəcsiz. - quru duvar. 8. döşənməmiş. boş. - quru toprq: döşənməmiş yer. 9. götrü. fələc. 10. kibrit. tünd. iti. bədəxlaq.
- yassı, quru əncir: daban ənciri.
- quru, arıq kimsə: qağın. qaqın.
- çox quru, arıq: qatıt. - qatıt kişi. - qatıt cocuq.
- quru başına: tək. yalın. yalnız.
- quru göl: quru hovuz: gəmilərin onarma yeri. beləki gəmiləri bu gölün içinə saldıqdan son, gölün suyu başalıb, gəmi qızaqın üstündə oturur.
- quruda qalmaq: gəminin qarıya oturması.
- quruda: qarada. yerdə. bir nə döşəməksizin.
- quru dirək: yelkənsiz olaraq, ki yelə qapılır.
- duzu quru: düzi quylu: düzəməlli. işi sağlam. quşuqusuz durum.
- quru gicik: uyuz kəsəli.
- qarısı qurusu.
- quru çörək: gəvrək. gəvək.
- quru nərsələrin birbirinə dəğib sürtülməsindən çıxan səs: qaqır.
- ağac üstə quruyan yapraq: xəzəl. qəzəl.
- çox quru: qaqır qaqır. - dəri gündə qalıb, qaqır qaqır olmuş.
- çox sərt, quru: kərpiç kimi. - kərpiç kəsilmiş yerlər. - quraqlıq düşdü yer kərpiç kəsildi.
- çox zayıf, arıq, quru: qurğaz.
- quru olub qaqırdayan nərsə: qaq.
- bayağı, çürük yemiş qurusu: qığ.
- bərk qurumuş kiçik nərsə: qığ.
- quru soyuq: ayaz.
- gül qurusu: gül qurusunun boyası.
- təxdə qurus: təxdə biti.

qurudan heyvanların burunda gəmik becərən bir öldürücü xəstəlik.
- qan qurudan: "yəbrəhül sənəm" adlanan bitgi.
- qan qurudan: bitgi adı.

quruğlamaq qoruğlamaq. xəlfələmək. qilaflamaq.

quruh tim. takım. hey'ət. kumpani. taqım. tayfa. dəsdə. alay. çoq. çuq. cuxə. (< tuq. cuq. ciq). dəsdə. or. yığın. fovc. oymaq. - oymaq bəyi: quruh başçısı. - sofılar takımı. - takımıca: takımınca: heyəti ilə. həp birlikdə. kamilən. həpisi. təmamən. olduğu kimi. məcmuən. - onlar takımı ilə gəldilər. - bu takım qonaqlığa yerimiz olmaz. - av takımımı göndərin. - onun takımı: onun adamları. - sokaq takımı: çüçə adamı. aşağ el. - siz öz takımınızla gedin, məndə özümküynən. - evi yıxıq, takımı pozuq.
- quruh quruh: alay alay.

quruq 1. qora_təbriz. hər nəyin xamı. yemişlərin xamı. özəlliklə üzümün xamı, yaşılı, əkşisi. - quruq suyu: qora suyu. - quralı aş: qora aşı. - xurma quruğu. - zeytun quruğu.
- qaya quruğu: damda duvarda bitən bir bitgi. 2. kökük. tavıq. tovuq. götüş. qılış. səltənət. şişik. əzəmət. təkəbbür. 3. götrük. məfluc.
- quyruq soxumu: oca. uca. göütün üstündəki uclu olan sümük.

quruqmasızın qurumadan. tərlikən.

qurul gurul. 1. gurıl. gurultu. şamata. - gurul gurul su axmaq. - xarıl gurul: bolluqla, gurult ilə axan nərsənin səsin andıran səs. 2. yapıl. bina.

qurulan - qurulır ayqıt: qurlaq.

quruldamaq guruldamaq. gur diyə böyük səs çıxarmaq.

quruldu guruldu. henqamə_fars. < həngəmə. həngirti. şamata. qovğa.

qurulmaq 1. ögəncmək. övəncmək. ögünmək. övünmək. özsevmək. xudpəsətlənmək. - iki söz öğrəndim diyə qurulmamalı. - qurulub şişinmək kişiyə yaraşmaz. 2. tə'sis olunmaq. 3. toplanmaq. ictima edmək. 4. qılıqlanıb ifadə ilə, təkəbbürlə keçib yığvanın başında oturmaq. 5. köklənmək. tavlanmaq. tovlanmaq. 6. qurralanmaq. qurlanmaq. mütəkəbbir olmaq. buğ (bıyıq) burmaq.

qurultay məclisi şura. divan.

qurultu gurultu. 1. böyük, yoğun səs. - urmandan heyvanların gurultusu duyulurdu. - yel gurultusu. 2. qarışıq səslər. patırdı. şamata. vəlvələ. - cocuqların gurultusu. - gurultu patırdı dinləyəməm. 3. göy gurultusu. ıldırım. - külək qopdu göy gurladı. 4. qarışıqlıq. bəlva. bulağay. - işçilər arasında bir gurultu qopdu. - bu gurultu nədən ötürüdür. 5. şayiə'. - şəhərdə bir gurultu gəzirdi. 6. suntur. səntur. santur. şamata. patırtı. dəbdəbə. 7. taqatuqa. taqqatuq. vəlvələ. 8. gurul. gurıl. şamata. - gurul gurul su axmaq. - xarıl gurul: bolluqla, gurult ilə axan nərsənin səsin andıran səs. 9. gurultu.alan. patırtı.

qurultulu gurultulu. gütürdili. kütürdili. patırdılı. sunturli. sənturli. santurlı. şamatalı. patırtılı. dəbdəbəli. - çox gütürdili şəhirdir burası. - patırdılı kütürdili işlərdən bezaram.

qurulu qurlu (< qurulmaq). özsevər. xudpəsənd.

quruluq 1. arığlıq. zəiflik. - bu cocuğun quruluğu. 2. yibusət. xuşgiyyət. 3. qatılıq. yibusət. xuşgiyət.

quruluş 1. köküş. tavlanış. tovlanış. götürüş. qılınış. əzəmətli təkəbbürlü davranış. 2. qurum. müftəxərlik. - onun qurumu keçilməz.

qurum 1. bina. təsis. binövrə. rükn. vəz'. - çadırın qurum. - küşgün qurumu. - yapının qurumu. 2. yaradlış. yaradılış. xilqət. afəriniş. - dünya qurumundan bəri. dünyanın qurum sorusu. - göylərin qurumu. 3. biçik. licim. çəkil. şəkil. hey'ət. - o qurumda çıxmaq olmaz. - bu nə qurudu belə. 4. quruluş. müftəxərlik. - onun qurumu keçilməz. 5. çadır, ordu yeri. orduqah. xeyməqah. - qara qurum: çəngiz xanın dincək ordugası. 6. ocağa qonmuş qalın his. - ocaq qurumu. - evi qurum basmış. - qurum boya.
- qurum boyası: is qarası.

qurumadan quruqmasızın. tərlikən.

qurumaq 1. götrükmək. fələc olmaq. - əlin ayağın, dilin qurusun. - qan qurumaq: çox sıxılmq, incimək. 2. suyu axınmq. - qaldığın yerdə qurudum.
- bərk qurumaq: quraqdan quraqlamaq.

qurumlu güfəz_ka. gövəz. güvəz. kasalaq.

qurumsaq qaltaban. pezəvəng. qaltaban.

qurumsaqlıq qaltabanlıq. pezəvənglik.

qurumuş qorada. qurada (< quru). alızlamış. zayıflamış. əsgimiş. yıpranmış. işə dəğməz yaramaz. bitmiş. - qorada oyu (fikir). - qorada qılınc. - qorada araba.

qurunc₆ qırınıc. birinc. düyü.

quruntu malixulya. qara maraq.

quruntu qurğu. özü (əsli) olmuyan, içdə qurulub yonulan nərsə. olquşqu. arşın. ərşin. xulya.xiyal. vəhm. ovham. şübhə. şəgg. təvəhhüm.
- o yalnız sizin quruntunuzdur. - quruntulara qapılmaq. - quruntu kəsəli. - başımda quruntulr əsdi.

quruntuli ovhamlı. vəhmnak.

qurur ğurur. güvənc. qurra. kibir. kibr. bənlik. ağalıq. əzəmət. özlük. mənlik.

quruşan xiruşan. aşqın. taşqın. daşqın. coşmış. qızqın.

qurut süt qurusu. durub quyulaşmış süt.

qurutmaq silmək. - sudan çıxdın saçıvı qurut.

qurutulmaq qatrılmaq. qaqac (bastırma: quru ət) yapılmaq.

qusdurmaq qusyurmaq. quysartmaq. qısyartmaq. qusyan etdirmək. qaytatmaq.
- birini qusdurmaq: birinin boğazından çıxarmaq: birinin sırtındn çıxarmaq: güclüyüb, zorlayıb almaq.

qusquğuq 1. yaban gögərçinin ərkəyi. 2. ququq (ğuğuq) quşunun çeşiti.

qusqun quşqun. at quyruğu altından keçirilən, yəhərə bağlı qayış.
- qusqunu düşük: güzəri keçimi iyi olmayan kişi. üzük.
- 2. qusquni döşük: sağrıdan aşağı, qusqun yerinin əti, ki iyi sayılmaz.
- qusquna güc: iti qaçmaq.

qusqunlu quşqunlu. çağlayan. çağ durumlu. iti qıvraq.

qusqunsuz quşqunsuz. 1. quşqunu olmayan. 2. pərişan.

qusqus kuskus. (< kovus: oyuq oğuq). düğü kimi kiçik, yuvarlaq xəmir yeməyi. - kuskus pilavı. - kuskus çorbası.

qusmaq içdəki nəyi dışarmaq, qaytarmaq. yöntürmək.
- qan qusmaq: 1. çox sıxıntı, acı çəkmək. 2. qan tükürmək.

qusmuq qusuq. qaytuq. qaytarı.

qussə acılıq. mərarət. bükünc. tasa. qayğı. kədər. kətər. kətir. kitər (< kitmək: qapamaq). qəm. sıqıntı. sıxıntı. çözək. közək. qayğı. - acılığı içindədir.

qussələnmək çözəmək. közəmək. sozalmaq. qayğılanmaq. kitərlənmək. kədərlənmək. kətərlənmək. kətirlənmək ( < kitlənmək: qapanmaq). kədər etmək. tasalanmaq. qayğılanmaq. acılanmaq. darılmaq. darıxmaq. dodaq çatlamaq.

qussələtmək toxunmaq. üzmək. - bu mahnılar mənə toxunur.

qussəli kədərli. puşaqa. buşaq. buşqan. içi sıxıntılı. tutuq. mükəddər. qapanıq. məğmum.

qusuq qusmuq. qaytuq. qaytarı.

qusulmaq içərdiki, içindiki nərsəni dışarı qaytarılmaq. - qusulan nərsə ortada qalmaz.

qusur əksik. düşük. gədik. nüqsan. - əksik, gədik tamamlamaq.

qusurlu topal. mə'lul. səqət. - kor topal.

qusyan etdirmək ğusyan etdirmək. qusyan etdirmək. qusdurmaq. qusyurmaq. quysartmaq. qısyarmaq. qaytatmaq.

qusyurmaq qusdurmaq. quysartmaq. qısyartmaq. qusyan etdirmək. qaytatmaq.

quş 1. yələkli qanatlı, yeriyib uçar heyvan. 2. başqa quşları avlamaq üçün atmaca, qırqı, çaqır kimi, becərilib, öğrətilən çeşitləri. 3. yaşlı atın sağırında tükü tökülüb açılan yeri. 4. yemiş adlarına qoşulub kiçikliyin göstərir. - quş üzmü. 5. uçan. uçucu.
- quş kübrəsi, tərsi: sağı.
- quş tükü altında olan incə tüklər: yüntə. yündə.
- quş tərsi: quş kübrəsi: sanq. sanğ.
- quş tərsini buraqmaq: sağnqmaq. çıqramaq. - quş kübrəsi, tərsi: sağı.
- quşun boyun həlqəsi: qamut. hamut.
- dalğıc quş: balıq tutmaq üçün suya dalan quş.
- quş təpəliyi: suluq.
- sığırcıq: cuğurcuq.
- su quşu: 1. suda üzər, yaşar quş. 2. ördək.
- bir sıra quşların təpələrində tükdən olan topcq, süs: sarğuc.sorğuc.
- bir daşla iki quş vurmaq: bir əməklə iki ası qazanmaq, iki iş görmək.
- leylək çeşitləndən böyük, balıqçıl quş: turna.
- tutu quşı: anğlaçaksızın çox söylər gəvəzə.
- çayır quşunun böyük çeşiti: turğar. tuyğayın çeşiti.
- sərçənin kiçik çeşiti: torğu.
- ağız ilə quş tutmaq: olmasın kimi zirəklik göstərmək.
- bir çeşit arı quşı: sarıcuq. sarıcıq. alaca sığırcıq.
- dəniz quşlarından, qara, ördəyə bənzər, suyun üzərinə çıxıb batması çabuk olanı: qara bataq.
- köçəbə quşlardan olub, boynu, yanaqları al qırmız, quyruğu çatallı olan: qırlanqıc. 2. döğüş gəmilərində olmuş, yelkənli, iti gedən təknələr.
- qaqası ilə ağac qabığına çalan quş: ağac qaqan: ağac dələn.
- qar quşı: qırlanqıc çeşiti.
- qara quş: uqab. tavşancıl.
- quş uçan kolan keçirən. quş uçmaz karvan keçməz. - quş ürəkli: qorxaq. ürəksiz.
- qız quş_ka: insan üzərinə düşəcək kimi alçaqtan uçan. tüklərinin rəngi hunduşqaya bənzəyib açılınca rəngtən rəngə girən bir quş.
- Al Quş: Qızıl Quş. Doğan. Şunqur. Köğön. Şahin. Şunqar.
- quşçi başı: huv başi.
- quşların birinci qarnı: daşlıq. qatı. qursaq.- quş qursağı daşlarıda sındirir.
- quşların daşlığı: qat. - toyuq qatı.
- quşların qolları, ki ön ayaqları yerinə işlir: qanat.
- quşların tülək, tük dəğişmə çağı, dövrü: qırınsa (özəlliklə doğan üçün).
- quşun böyük, yırtıcı çeşiti: qartal.
- quyruq sallayan: uzunca quyruğunu elə sallayan kiçik bir quş.
- saqsağan: sıçraraq yeriyən, ağlı qərəli, ötməsi, yeyin ağac ərələmək səsinə oxşar, alaca qarğaya oxşuyub, ondan kiçik bir quş.
- qartaldan az kiçik, yırtıcı quş: qaraquş.
- quşun qanatında, quruğunda olub, onu uçurub saxlayan, böyük, iki yanlı tük: yelək. yələk.
- yalvac quşu: yund quşu çeşiti:quyruq salan.
- quş kəsəllərindən: quyruq altı.
- avlanacaq quşların çox olan yeri: quşlaq. avlaq. ovlaq.
- böyük quş qəfəsi: quşxana. quşluq. quşlıq.
- ətin pişirməyə özgü yayvan, kiçik qazan: quşxana.
- quş kimi atılıb düşmə: quşma. qoşma. qoşuq. oyun, təpsi, rəqs havası.
- quş kimi ürkmə: quşqu. ürkü. qorxu. asavlıq.
- quş qapanı, duzağı çeşiti: quşmar.
- quşlara yem verilən çağ: quşluq. quşlıq.(danla öğlə arası).
- quşları ova enərkən bir özəl səs çıxarıb, qıy vurub bağırmaları: qızğırmaq.
- quşun uçmaq üzrə təprənməsi: qımlanmaq. qımıldanmaq. qaxmaq üzrə götün təprətmək. götünmək.
- arxası yaşıl, qarnı ağ bir quş: gücən.
- quş qursağı: quş qatı. qonsa.
- arpacı quşu: hər şeyə boynanan, tabe olan kimsə.
- bir çeşit çil quşu: boğırtlaq quşı.
- gəgəc quşi: səksək. atmacanın bir çeşiti.
- kiçik, yıtıcı, qanatları altında qırmızı, göy tükləri qara bir quş: kərkənəs.
- qız quşı: ağac qaqanın yaşıl bir çeşiti.
- quş ətməyi: xətmi gül çeşiti.
- quş üzümü: quş kirazı: çox kiçik kiraz, qara üzüm çeşiti.
- quş başı: iri, böyük tikələnmiş nərsə. - quş başı qar. - quş başı kabab.
- quş burnu: 1. dimdik. qaqa. 2. bitgi adı.
- quş palazı: 1. quş balası: quş yavrusu. 2. boğazda oluşan öldürücü şiş.
- quş pəncəsi: qıynaq.
- quş dili: anlaşılmaz dil.
- quş sütü: bulunmaz. nayab.
- quş qanadı: 1. {quş qanadından olan - süpürgə. - yelpik}. 2. boğaz kəsəllərindən.
- quş yemi: kənəvir tuxumunun çeşiti.
- quşların əbabil qolunun bir çeşiti: geçi sağan.
- gəlin quşu: böyük tuyğar çeşiti.
- alğır quş: avçı quşlardan tərlan.
- başa, təpiyə vurulan quş yələyi: otağa. kalağı.
- başlıca (ümdətən) ilan tutub yeməklə yaşayan quş: ilançıl. yılançıl.
- quşların qonması üçün qoyulan dal: ataq. ata.
- yunt quşu: quyruq salan quş çeşiti.