Bilal Həsənli Nazilə Abdullazadə

♦ Şeiri ifadəli oxuyun. Uzun saitli sözlərin adi halda tələffüzünə diqqət 
yetirin. 
Vardır indi, gözəlim, başqa məlahət Bakıda, 
Gəl edək şövq ilə hər yanı səyahət Bakıda. 
Gələcək nəslə bu tarixi şərafətdir ki, 
Görürük özgə səfa, özgə lətafət Bakıda. 
Bu gözəl ölkə işıqlandırır hər bir tərəfi, 
Gülür insan üzünə nuri-səadət Bakıda. 
Çıx tamaşaya, xüsusən Xəzərin sahilinə, 
Baği-cənnət, daha tərifə nə hacət Bakıda. 
Get-gedə qalmayacaq köhnə binalardan əsər, 
Tikilir, gör, yeni minlərcə imarət Bakıda. 
Hansı bir sahə olursa, vətən oğlanlarının 
Borcudur, göstərə hər işdə məharət Bakida. 
Əsrlərdir qocaman Qız qalası qalmışdır, 
Göstərir xalqa vüqar ilə iqamət Bakıda. 
Daha bundan belə ölkəmizin məhsulu 
Edəcək xəlqə məramınca kifayət Bakıda. 
Sülhə doğru nə çətinlik, nə fəlakət var isə, 
Onu dəf etməyə var bizdə cəsarət Bakıda. 
O gün olsun ki, bütün düşmənimiz xar olsun, 
Eyləyək şadlıq ilə gündə ziyafət Bakıda. 
Vahidəm, mən də bu yurdun, bu elin şairiyəm, 
Artırır zövqümü artdıqca təravət Bakıda. 
 (Ə.Vahid) 

---

74 
*** 
Vaqif Şişəyə gələndə 29-30 yaşlarında idi. Təhsilini öz kəndində bitirmiş, 
türk və farscanı mükəmməl bilir və zamanının elmlərinə vaqif idi. Gələr-gəlməz, 
Saatlı məhəlləsində bir məktəb açıb dərs verməklə həyatını keçirməyə başlamışdı. 
Dərs mənən Vaqifi təmin etmirdi; bu sənət ona azlıq edirdi. Onda qüvvətli bir 
inam vardı, həm də inad idi; onun iti gözləri mühitinin hər üzünü görür, əyər-
əksiklərini seçirdi. O bu mühitə nüfuz etmək, onu öz rəyinə tabe etmək istəyirdi. 
Lakin o zaman hələ Vaqif yalnız bir molla olaraq tanınır, bu tanınmaq da öz 
məhəlləsi dairəsindən kənara çıxmayırdı. Yalnız arabir gözəlləri oxşayan şeirləri 
şəhəri dolaşır, maraqlılar bu sözləri öz bəyazlarına yazırdılar. Buna baxmayaraq 
o, heç kəsi tanımayır və tanımaq belə istəməyirdi. Öz yoxsul daxmasında oturub, 
mətin bir iradə ilə irəliyə baxır, heç bir ənənə ilə hesablaşmaq istəmirdi
(Y.V.Çəmənzəminli).