271
bo‘lg‘andan so‘ng qiyin ekan. Shu oqpadarning qo‘l ostida
ishlagandan devonni tashlab ketkan behroq.
– Sabr qiling, domla, sabr: «Innalloha ma’assobirin
1
».
– Albatta... Va lekin Sultonalidek bema’niga bosh ekkan -
dan, har ro‘z
2
o‘n tayoq yegan yaхshi.
Хuftanni o‘qug‘andan so‘ng tahorat yangilab yurg‘uchi
mulla Abdurahmon hujra eshigida ko‘rindi. Kichkina ho-
voncha boshidag‘i oq tepchima to‘ppi va qora uzun soqoli
uni hindilarning savdogari qiyofatig‘a qo‘yg‘an edi. Mulla
Abdurahmon ichkari kirib, qoziqdag‘i sallani oq to‘ppi usti-
dan kiydi.
– Men janoblarning so‘zlari bilan uyga ovqat buyur-
madim-a?
– Lozim emas, biz uydan ovqatlanib kelganmiz.
Mulla Abdurahmon tancha yonig‘a kelib o‘lturdi va yer
ostidan Shahodat muftiga qarab iljaydi.
– Shunday qilib, mirzo Anvarni qiz bilan qochurding‘iz?
– Qochirish bo‘lsa, qochirdiq va lekin qordan qutulib
yomg‘urg‘a tutildiq, mulla Abdurahmon.
– Men eshitdim.
– Kulli yavmin batar
3
– bunisi undan qabihroq bo‘ldi...
Besh kundan beri yuraklar zardobka to‘ldi, mulla Abdurah-
mon, – dedi mufti.
– Kecha biznikiga yo‘qlab borg‘an ekansiz. Siz ketib-
siz, men kelibman-da; ko‘p afsus qildim. Bu kun mulla
Kalonshohni olib, siz bilan suhbatlashib qaytayliq, degan
niyatda...
– Qulliq, taqsir, qulliq, – deb mulla Abdurahmon qi-
mirlab o‘lturdi. – Men Anvar bilan Sultonali mojarosini
faqat kecha mirzo Boisdan eshitdim. Bu to‘g‘rini aniqroq
bilish uchun janobingizning хizmatingizga borg‘anim edi...
Хo‘sh, havodis nima?
1
Оllоh sabr qilg‘uchilar bilan birgadir (oyat,
mual.).
2
Dostları ilə paylaş: