2. Tərbiyə prosesinin dialektikası və spesifikliyi
Pedaqoji proses o, cümlədən tərbiyə prosesi dialektik bir prosesdir. A.S.Makarenkoya görə pedaqokika
ən dialektik elmdir. Onun fikrincə pedaqoji prosesdə dialektikanın bütün qanunları fəaliyyət göstərir. Bu
özünü tərbiyə prosesində də göstərir. Belə ki, tərbiyə prosesində tərbiyəyə bütün təsirlər, amillər qarşılıqlı
əlaqə və ziddiyyətdə təsir edir.
Konkret olaraq demək olar ki, tərbiyə prosesi tərbiyə olunanların xalqın maddi və mənəvi sərvətlərinin
mənimsəməsinə nə qədər çox gömək göstərərsə, o qədər də tərbiyə məqsədinə uyğun gəlir, müasir sosial
tələblərə cavab verir.
Böyüməkdə olan insan şəxsiyyətinin formalaşdırılması tərbiyə prosesinin məqsədidir və burada
insanın özünün psixi xüsusiyyətləri, şəxsiyyətin xassələri, onun səy, tələb və imkanları, ən incə asılılığı və
şərtlənməsi özünü göstərir. Tərbiyə olunanın bu fərdi xüsusiyyətləri müəyyən mənada, tərbiyə məqsədinin
həyata kecirilmə müvəffəqiyyətini müəyyən edir. Bunu nəzərə almayan pedaqoq-tərbiyəci müvəffəqiyyətə
nail ola bilməz.
Digər tərəfdən tərbiyə prosesində həm də pedaqoji təsirlərin qarşılıqlı surətdə əlaqələndirilməsi
zəruridir. Çünki onlar da böyüməkdə olan insanın şəxsiyyət kimi formalaşmasına öz təsirini göstərib.
Tərbiyə olunanı əhatə edən mühit (şəhər, kənd), onun mikromühiti (ailə, dostları), kommunikasiyanın
kütləvi vasitələri, insanın mümkün olan həm müsbət həm də mənfi təcrübəsi, bütün bu coxçəhətli əlaqələr,
tərbiyə prosesini, onun sosial, psixoloji və pedaqoji amilləri ilə birlikdə qarşılıqlı surətdə qovuşdurur,
birləşdirir.
Tərbiyə prosesinin ozü mahiyyətcə dialektik ziddiyyətli inkişafda, dəyişmədə olan mütəhərrik bir
prosesdir. O, sosial tələblər əsasında inkişaf edir; tərbiyə olunanların yaş xüsusiyyətlərinə uyğun olaraq
dəyişir; onların müxtəlif həyat situasiyalarda müxtəlifləşir. Bu şərtlərdən asılı olaraq tərbiyənin təsir gücü
də müxtəlif olur.
Tərbiyə prosesi heç də həmişə rəvan cərəyan etmir, onun özünə məxsus sıçrayışları, ucalma və
enmələri olur. Tərbiyə proseinin ziddiyyətlərində, onun inkişafının hərəkətverici qüvəsi olan daxili və xarici
ziddiyyətləri bir-birindən ayırmaq lazımdır. Xarici ziddiyyətlər müvəqqətidir, o tərbiyə proseini həm
ləngidə, həm də sürətləndirə bilər. Daxili ziddiyyət isə daimidir. Belə ki, tərbiyə olunanın həll edəcəyi
artan sosial əhəmiyyətli vəzifələrələ, bu vəzifələri həll etməkdə onun əməl və hərəkətlərini
məhdudlaşdıran imkanlar arasındakı ziddiyyət tərbiyə prosesinin daxili ziddiyyətidir, onun hərəkətverici
qüvəsidir. Müəyyən mərhələdə bu ziddəyətlər aradan qaldırılsa da bütün tərbiyə prosesi müddətində
tamamilə yox olmur.Lakin şəxsiyyət qarşısında həll edilməli yeni mürəkkəb vəzifələr qoyulmazsa onun
inkişafı dayanar.
Tərbiyə prosesinin digər daxili ziddiyyəti insanların daxili meyyləri ilə xarici təsirlər arasındakı
ziddiyətlərdir. S.L.Rubenşteyn bu məsələyə xüsusi diqqət verərək yazırdı ki, «uşağın hərəkətinin bu daxili
məzmununa diqqət yetirilməzsə, pedaqoqun fəaliyyəti ümidsiz formalizmə düçar olar.
Xarici ziddiyyətlər tərbiyə prosesi üçün böyük çətinliklər törədir. Belə ki, tərbiyə prosesində
müvəffəqiyyətsizlik çox vaxt tərbiyə tələbləri ilə xarici tələblərin (ailə, valideyn, ətraf mühit və s. ) düz
gəlməməsi nəticəsində baş verir.
Mütəşəkkil tərbiyə təsiri ilə uşaq və yeniyetmənin həyat şəraitinin kortəbii təsirləri arasındakı
ziddiyyət də tərbiyə proseini mürəkkəbləşdirir. Bu ziddiyyətlər tərbiyə proseinin şəxsiyyətə kortəbii
amillərə nisbətən daha güclü təsiri vasitəsilə aradan qaldırıla bilər. Tərbiyə müəssisələri daxilində ayrı-ayrı
tərbiyəçi və tərbiyə ilə məşğul olan digər şəxslərin verdiyi tələblərin müxləlifliyi də tərbiyə proseinə mənfi
təsir göstərir.
Çox vaxt ziddiyətlər uşaq tərəfindən mənfi təcrübənin qazanılması gedişində yaranır və bunun də
nəticəsində o, tərbiyə proseinin iştirakçıları ilə daim münaqişəyə girir.
Xarici ziddiyyətin bu və ya digər növləri ciddi diqqət tələb edir.
Dostları ilə paylaş: |