qeyri- şüuru təsəvvürlər tə ' limi də maraqlıdır . Bu tə
'
limdə göstərilirdi ki, şüurlu surətdə başa düşülən
vəziyyət ilə qeyri- şüuri vəziyyət arasında kəskin keçid yoxdur. Belə ki,
monadların vəziyyət halının bir- birinə keçməsi tədricidir. O, qeyri- şüuri
baş verən «kiçik qavramaları» diferensiala bənzədirdi:
yalnız onların son- suz miqdarda böyük sayı şüura müyəssər olan «kəmiyyəti» yaradır. Leybnisin fikrincə monadlar öz fəaliyyətinin aydın və dəqiq olması
dərəcəsinə görə, yə
'
ni
şüurluluq səviyyəsinə keçməsi dərəcəsinə görə müxtəlifdir . Bu baxımdan monadlar canlı mövcudatların vahid nərdivanını
təşkil edir. Onun aşağı pilləsində minerallar durur, sonra bitkilər, heyvanlar
və nəhayət insan gəlir. Nərdivanın ən yuxarı pilləsində Leybnis ali
monadın- allahın durduğunu göstərirdi.
Leybnisin tə
'
limində ən çox diqqəti cəlb edən cəhət hər bir monadın
qapalı xarakter daşıması haqqında tezisdir. O göstərirdi ki,
monadların «pəncərəsi yoxdur». Buna görə də bir monadın digərinə tə
'
sir göstərə
bilməsi istisna olunur. Monadlara yalnız allah tə
'
sir edir. Hər bir monad
kosmosun bütün zənginlik və rəngarəngliyini qavrayır və özündə əks etdi-
rir. Lakin heç də bütün monadlar zəka işığına malik deyildir. Hətta zəkalı
monad olan insan qəlbində belə qeyri- şüuri təsəvvürlər, şüurlu
təsəvvürlərdən çoxdur. Yalnız ilahi substansiya dünyada olan hər şeyi
aydın şüur işığında görə bilir.
Leybnisin idrak nəzəriyyəsi anadangəlmə ideyalar haqqında tə ' limi tam qəbul etmir . O göstərirdi ki, insan zəkasına anadangəlmə
ideyalar deyil, müəyyən mövqeli yerlər məxsusdur. Bunlar isə təcrübənin
tə
'
sirilə aydın ifadə olunur. Onun fikrincə zəkada ideyalar aktual xarakterdə
90
yox, yalnız virtual şəkildə mövcuddur. Bütün bunlara baxmayaraq nəticə
e
'
tibarilə Leybnis empirizmdən daha çox rasionalizmə yaxın olmuşdur.
Leybnins insana bəlli olan bütün