İrəvan xanlm, Səfəvilərin Çuxur-Səəd bəylərbəyiliyi ərazisində,
Azərbaycamn şimal-qərb hissəsində yaranmış İrəvan xanlığının əsası 1747- ci
ildə Türk Əfşar soyundan olan Mir Mehdi xan tərəfindən qoyulmuşdu. Xanlıq
15 mahaldan ibarət idi. Mərkəzi İrəvan şəhəri idi. Xanlığın əhalisinin demək
olar ki, hamısını Azərbaycan türkləri təşkil edirdi. XVIII əsrin 50-ci illərinin
əvvəllərindən xanlığı Qacar nəslinin nümayəndələri idarə etməyə başladılar.
1751-ci ildə urmiyalı Fətəli xan İrəvan xanlığına hücum edərək bura köməyə
gəlmiş Kartli-Kaxetiya çarı II İraklinin qoşunlanm məğlubiyyətə uğratdı.
Hüseynəli xan Qacarın dövründə (1759-1783) II İrakli İrəvan xanlığına 1765-ci
və 1779-cu illərdə yürüşlər edərək onu özündən asil vəziyyətə salmağa çalışır və
müəyyən vaxtlarda xanı ona bac verməyə məcbur edirdi. 1779-cu il yürüşündə
İrəvan qalasını ələ keçirə bilməyən II İrakli çoxlu sayda silahsız dinc əhalini əsir
alıb aparmışdı. 1781- ci ildə İrəvan xanlığı ilə Kartli - Kaxetiya çarlığı arasında
bağlanmış sülh müqaviləsinə görə II İrakli 30 min tümən ödənc müqabilində
həmin əhalinin geri qaytarılmasına razılıq vermişdi. 1783-cü il Georgiyevsk
müqaviləsi ilə Rusiyanın himayəsinə sığman Kartli-Kaxetiyanm təcavüzkar
niyyətlərinin qarşısını almaq üçün İrəvan xanlığı Osmanlı dövlətinin
köməyindən istifadə etməyə başlamışdı. Məhəmmədhüseyn xanın dövründə
(1784-1805) gürcülərin yürüşlərinin qarşısı alınmış. Ağa Məhəmməd xan
Qacarın 1795-ci il yürüşü zamam İrəvan qalasında 35 gün müqavimət göstərilsə
də, xanlığın ona tabe olmaqdan başqa çıxış yolu qalmamışdı. Xanlıq Qacarlara
bac ödəməyə və lazım gəldikdə, Qacann hərbi xidmətinə qoşun dəstəsi
göndərməyə razılıq vermişdi. İrəvan xanlığının sonuncu hakimi Hüseynqulu
xan Qacar (1806 - 1827) olmuşdur. Qacar dövlətinin başçısı Fətəli şah
Hüseynqulu xanı Araz çayının sol sahilindəki bütün hərbi qüvvələrin sərkərdəsi
təyin edərək ona “sərdar” titulu vermişdi. Bunun nəticəsində İrəvan sərdan
Hüseynqulu xan xanlıqda bütün mülki və hərbi hakimiyyəti öz əlində cəmləş
166
dirmişdi, 0, “Aslanların başçısı” fəxri adını daşıyan qardaşı Həsən xanla birlikdə
xanlığın müstəqilliyi uğrunda rus işğalçılanna qarşı axıradək qətiyyətlə
mübarizə aparmışdı.
Naxçıvan xanlığı. 1747-ci ildə Türk Kəngərli soyundan olan Hey- dərqulu
xan (1747-1764) keçmiş Çuxur-Səəd bəylərbəyiliyinə düşən, Zəngəzur
dağlanndan Araz çayı vadisinədək ərazidə müstəqil Naxçıvan xanlığının
yarandığını elan etdi. 0, Qarabağ hakimi Pənahəli xanla dostluq münasibətləri
saxlayırdı və onun dostcasına xahişi ilə 1752-ci ildə Hacı Çələbi xana qarşı
“Qızılqaya xəyanətində” iştirak etmişdi.
Heydərqulu xan xəzinənin gəlirini artırmaq üçün iqtisadi sahədə bir sıra
tədbirlər görmüş, ticarəti inkişaf etdirmək üçün çaylar üzərində körpülər
saldırmışdı. Heydərqulu xamn ölümündən sonra xanlığm bir qədər zəifləməsi
daxildə gedən hakimiyyət uğrunda mübarizə və Xoy, Qarabağ xanlıqlan və
Kartli - Kaxetiya çarlığının Naxçıvan xanlığım öz siyasi təsir dairəsinə salmaq
cəhdləri ilə bağlı idi. Qarabağlı İbrahimxəlil xan Xoy hakimi Əhməd xanla
ittifaqa girərək 1787-ci ildə Naxçıvan xanlığına hücum edib, Naxçıvan qalasını
ələ keçirmiş, Cəfərqulu xam devirərək hakimiyyətə Abbasqulu xanı gətirmişdi.
Lakin İbrahimxəlil xan xanlığı tərk edən kimi Cəfərqulu xamn qardaşı Kəlbəli
xan hakimi}^əti ələ keçirərək özünü xan elan etmişdi. Çox cəsarətli və
uzaqgörən dövlət xadimi olan Kəlbəli xanın dövründə (1787- 1820) xanlıq xeyli
güclənmişdi. 1795-ci ildə Ağa Məhəmməd xan Qacar Şimali Azərbaycana
yürüşü zamam Kəlbəli xan formal olaraq onun tabeçiliyini qəbul etmişdi. Ancaq
Ağa Məhəmməd xan Qacar onu silah gücünə tabe edə bilməyəcəyini başa
düşdüyündən hiyləyə əl atmışdı. Tiflis səfərindən geri qayıdarkən daxildə ona
dərin nifrət bəsləyən Kəlbəli xam çox mötəbər şəxs kimi düşərgəsinə dəvət
etmişdi. Qacar Kəlbəli xanı dərhal kor etdirərək Tehrana həbsxanaya
göndərmişdi. Lakin 1797-ci ildə Qacar hökmdan Fətəli şah Kəlbəli xanı onun
xəzinəsinə müəyyən xərac ödəmək şərtilə Naxçıvamn hakimi kimi tammışdı.
1820-ci ildə artıq qocalmış Kəlbəli xan siyasətdən çəkilərək xanlığın idarəsini
oğlu Ehsan xana tapşırmış və Məkkəyə Həcc ziyarətinə getmişdi.
Lənkəran xanlığı. Əsası 1747-ci ildə tarixdə Qara xan kimi tanınan
Cəmaləddin Mirzə bəy tərəfindən qoyulmuşdu. Xanlığın iqtisadi və siyasi
mərkəzi Lənkəran şəhəri idi. Qara xanın dövründə (1747-1786) xanlıqda siyasi
sabitliyi qoruyub saxlamaq və iqtisadiyyatı inkişaf etdirmək üçün bir sıra
mühüm addımlar atılmışdı. Xan hakimiyyətinin əsas dayağı kimi daha çox xırda
əyanlara arxalanan Qara xan onların köməyilə iri əyanlann mərkəzdənqaçma
meyllərinin qarşısını almağa çalışırdı. Daimi qoşun yaradılmış və xan nəslindən
olmayan bir çox iri əyanlann torpaqları müsadirə edilmişdi.
Xanlığın əsas düşmənlərindən biri Kərim xan Zənd idi. O, Gilan hakimi
Hidayət xam Lənkəran xanlığına hücuma təhrik etmişdi. 1768-ci ildə güclü
qoşunla xanlığa hücum edən Hidayət xan qələbə qazanmış və Qara xanı böyük
miqdarda bac ödəməyə məcbur etmişdi. Gilan hakiminə qarşı
167
mübarizədə qubalı Fətəli xan ona köməklik göstərirdi. 1785-ci ildə Lənkəran
xanlığı