O‘QUVCHI BILIMINI TEKSHIRISH VA BAHOLASH
Baholash o‘qituvchi uchun o‘quvchilar nimani
bilishini va nimani bila
olishini aniqlashga, ularning kamchilik va nuqsonlarini ochishga, yutuq
tomonlariga suyanib zaif tomonlarini kuchaytirishga xizmat qiladi. O‘quvchilar
bilimini tekshirish va baholashdan maqsad o‘quvchilar bilimining sifatini,
rivojlantirish darajasini ta’minlash va ularni rag‘batlantirishdan iborat bo‘lib, bilim
olishga qiziqishini takomillashtirishdir, Bilimlarni tekshirish va baholashdagi
asosiy kamchiliklar:
- uning vazifalarini (funksiyalarini) noto‘g‘ri tushunish;
- ta’lim jarayonida uning rolini asossiz ko‘tarib yuborish;
- tekshirish va baholashning darsda asosiy maqsadga aylanib qolishi;
- bilimlarni tekshirish va baholashda bir xil texnologiyadan foydalanish;
- baholarni qo‘yishda subyektivizmga yo‘l qo‘yish va aniq, asoslangan
mezonlarning yo‘qligi;
- o‘quvchilar bilimini tekshirish va baholashda bu jarayonni nazorat qiluvchi,
ta’lim-tarbiya beruvchi muhim funksiyani bajarishni unutmaslik kerak. Bu nazorat
qiluvchi uchun asosiy funksiya bo‘lib, ta ’lim beruvchi
va tarbiyachi yordamchi
funksiyadir. Biroq tekshirish maqsadi va ko‘rinishi turlicha bo‘lganda, bu uch
funksiya turlicha namoyon bo‘lishi mumkin. Masalan, tekshirishning yakuniy
imtihon shaklini oladigan bo‘lsak (uni o‘tkazish usullari turlicha bo‘lishi mumkin),
bunda nazorat qilish funksiyasi ustunlik qiladi (ta’limga vaqt qolmaydi).
O‘rganilayotgan materialni o‘zlashtirish bo‘yicha joriy tekshirish olib borilsa,
bu holatda ta’lim beruvchi funksiyasi ustun bo‘lishi kerak. Tarbiya berish
funksiyasi ham ustun bo‘lishi mumkin, masalan, o‘qituvchi ba’zi o‘quvchilarni
sistemali ishlashga o‘rgatishga intiladi, baho bilan rag‘batlantirib, ularning ruhiy
xususiyatlariga (irodasini rivojlantirish, xotirani mustahkamlash va h.k.) ta’sir
etishga harakat qiladi, me’yoridan ortiqcha o‘ziga bino qo‘yish holatlarida bahoga
qat’iy yondashib ish ko‘riladi. Umuman olganda, baho xolis (obyektiv) bo‘lishi
zarur esa-da, biroq o‘z tabiatiga ko‘ra hamisha noxolis (subyektiv)dir. Ushbu
funksiyalarga muvofiq o ‘quvchilar bilimini tekshirish
va baholashning aniq
usullari tanlanadi. Tekshirishning ko‘p qo‘llaniladigan ikki xili mavjud: ular joriy
va yakuniydir. Joriy tekshirishning hammaga ma’lum turlari quyidagilar: og‘zaki
so‘rashning har xil shakllari, yozma uy vazifalarini tekshirish, yozma nazorat
(mustaqil) topshiriqlari. Biroq, bunday an’anaviy shakllar bilan bir qatorda, turli
perfokartalar yordamida tekshirish, kompyuter yordamida topshiriq bajarilishini
tekshirish ham qo‘llanilyapti. Tekshirishning o‘ziga xos shakli o‘quvchilarni
o‘qituvchi tomonidan kundalik, muntazam kuzatib turishdir. Tekshirishning turli-
tuman shakllari o‘ziga xos dars bosqichi kabi faqat an’anaviy
≪
so‘rash
≫
jarayonidagina emas, balki butun dars mobaynida qo‘llaniladi. O‘qituvchi darsga
tayyorlanishda tekshirishning zarur shakllarini izlash va uni qo‘llash eng muhim
vazifa ekanligini unutmasligi kerak. Kimdan, qachon, qancha o‘quvchini
tekshirish,
qanday savollar bilan, qanday vositalar orqali so‘rash va baholash -
bularning barchasiga o‘qituvchi darsga tayyorlanishda alohida e’tibor bermog‘i
lozim. Shu bilan bir qatorda, o‘quvchilar o‘z o‘rtog‘ining bilimi so‘ralayotganda
ular nima bilan shug‘illanishi zarurligi haqida ham o‘ylashi kerak bo‘ladi. Har bir
o‘qituvchining o‘z nazorat tizimi bo‘lishi lozim. Bu tizim ishning turli-tuman
vositalari va usullarini qamrab olishi, o‘quvchiIar o‘qituvchining o‘z
muvaffaqiyatlari, bilimlarni o‘zlashtirish darajasi va sifatini hamisha tekshirib
turishini tushunsinlar. Tekshirish shakllari maktablarimiz ta’lim jarayoniga xos
bo‘lgan, o‘quvchilarning bilimlarini faqat o‘zidan qabul qilishi, reproduktiv
faoliyatini tashkil etish bilangina tugamasligi lozim. Nazorat (tekshirish)
shakllarini tanlashda o‘quvchilarning individual xususiyatlarini e’tiborga
olish
muhimdir. Yakuniy yozma ishlarga alohida talab bilan qarash zarurdir. Ularni
o‘qituvchi o‘quv materialini ko‘pchilik o‘quvchilar o‘zlashtirib olganiga ishonch
hosil qilgandan so‘ng o‘tkazish mumkin. Bunday ishlar o‘quvchilar uchun asosli
bo‘lib, ularda o‘z kuchlariga ishonch xususiyatini shakllantirishga yordam beradi,
aks holda esa o‘qitish jarayoniga qiziqishi pasayadi. Bilimlarni tekshirishning
yozma va og‘zaki shakllari to‘g‘risida gapirilganda, ularning har biri o‘ziga xos
xususiyatga ega ekanligini va o‘z vazifasi borligini aytib o‘tish darkor. Og‘zaki
shakli - savolni tez idrok etish (reaksiya) ko‘nikmasini hosil qilish o‘quvchilar
xotirasini rivojlantirishga yordam beradi. Yozma tekshirish esa mantiqiy
mushohada (fikrlash)ni samarali kengaytiradi, javoblarda aniqlik ko‘proq
bo‘lishiga o‘rgatadi. So‘nggi yillarda o‘quvchilar bilimini va rivojlanish darajasini
aniqlash maqsadida turli test shakllaridan keng foydalanilmoqda.
Bilimlarni
baholashga qo‘yiladigan talablar. O‘quvchilar bilimini baholashga qancha xolis
munosabatda bo‘linsa, u o‘quvchilarni shuncha rag‘batlantiradi. Qoidaga ko‘ra
baho o‘quvchining darsdagi xulq-atvoriga mukofot yoki jazo sifatida emas, balki
bilimi darajasi va xususiyatiga qo‘yilishi kerak. Bahoga qo‘yilgan talablar optimal
(oshirib yuborilmagan ham, pasaytirib yuborilmagan ham) bo‘lishi lozim.
Baholarni
≪
oshirish
≫
o‘quvchilar rivojlanish darajasini, bilimini pasaytiradi. Shu
bilan birga, juda katta talab qo‘yish ham zararli bo‘lib, o‘quvchining o‘qishga
bo‘lgan qiziqishini so‘ndiradi. O‘qituvchining o‘quvchilarga baho qo‘yishda salbiy
munosabatiga yo‘l qo‘yib bo‘lmaydi. Zero, o‘quv predmetiga muvofiq keladigan
dastur baholashning eng xolis mezoni bo‘lishi zarur. Maktablarimizda bilimlarni
baholash o‘zgarishsiz qolmadi. 1935-yilgacha uch ballik baho qo‘yilgan bo‘lib, u
≪
juda qoniqarli
≫
,
≪
qoniqarli
≫
va
≪
qoniqarsiz
≫
baholar edi. O‘sha paytdan
bugungi kungacha mavjud bo‘lgan besh ballik tizim joriy etildi. Bu tizimga ko‘ra:
≪
a’lo
≫
(besh) - dastur talablariga to ‘liq hajmdagi bilimlami egallagan
o‘quvchiga qo‘yiladi;
≪
yaxshi
≫
(to‘rt) - dastur talablarini to‘la hajmda arzimas
kamchiliklar bilan (masalan, materialni bayon etish mantiqi buzilgan va boshqalar)
o‘zlashtirgan o‘quvchiga qo‘yiladi.
≪
qoniqarli
≫
(uch) - o‘quvchining bilim
darajasi juda past bo‘lib, unga keyingi materialni o‘rganishida ilgarilashiga yordam
beradigan bilim hajmiga qo‘yiladi;
≪
qoniqarsiz
≫
( ikki) -o‘quvchi o‘zidagi juda
past bilimi bilan ilgarilashiga qodir bo‘lmasa qo‘yiladi;
≪
yomon
≫
(bir) baho
o‘quvchi hech narsani bilmaganda qo‘yiladi. Bu so‘nggi baho juda kam qo‘llanib,
uning mazmuni deyarli
≪
ikki
≫
bahoga tengdir. Bilimlarni baholashda xolislikni
(obyektivlikni) saqlagan holda, ba’zi holatlarni ham nazarda tutish lozim: masalan,
joriy yoki yakuniy bilimlar baholanadi (yozma ish, chorak bahosi va boshq.);
o‘quvchining intilishi, uning o‘quv ishlaridagi barqarorligi va h.k. O‘quv fanining
xususiyatlarini, ba’zi bo‘limlar, ularning aloqadorligini o‘zlashtirish holatini
nazardan qochirmaslik zarur. O‘quvchilar bilimini tekshirish va baholashning
an’anaviy tizimi jiddiy nuqsonlarga ega, negaki u ta’limiy, tarbiyaviy, diagnostik
va rag‘batlantirish funksiyalarini zarur darajada amalga oshirmaydi. Modomiki,
shunday ekan, undan voz kechish yoki uni yana-da takomillashgan shakliga
almashtirish maqsadga muvofiq emasmikan? Ehtimol,
bahoning jazolash
vazifasidan xalos bo‘lgan o‘quvchilar yaxshiroq o‘qish va ta ’limiy burchlariga
ancha vijdonan munosabatda bo‘lar edilar. Bugungi kunda o‘quvchilarning o‘zlari
bahoga
qanday
munosabatda
bo‘lyaptilar?
Boshlang‘ich
sinflardagi
o‘quvchilarning 98 foizi baho saqlanishi zarurligini aytadi. Bahoni bekor qilish
o‘qitishga bo‘lgan qiziqishni oshirishga, o‘qitishni ichki shakllantirishga yordam
beradi, degan fikr ham o‘zini oqlamadi. O‘rta va yuqori sinf o‘quvchilarining
o‘quv faoliyatini baholash zarurligini qayd etganlar soni boshlang‘ich
maktabdagidek bo‘lishiga ishonamiz, albatta. Baholarni bekor qilish maqsadga
muvofiq emasligi bir qiziq psixologik tadqiqotdan ham ma’lum. Amerikalik
psixologlar o‘quvchilar o‘quv faoliyati natijalariga baho ta’sirini aniqlashga qaror
qildilar. Eksperiment maqsadiga ko‘ra, bir sinfda o‘quvchilar muayyan vaqt
davomida javoblarining aniqligi va to‘liqligiga e’tibor qilmay, faqat maqtaldi.
Boshqa
sinfda faqat tanqid qilindi, uchinchisida esa biror bir baho berilmadi.
Tadqiqot natijalari shuni ko‘rsatdiki, bilish faoliyati maqtalgan sinflarda eng
yuqori yutuqlarga erishilgan, eng yomon natija o‘quv faoliyati tanqid qilingan
sinfda emas, balki bilish faoliyati sira baholanmagan sinfda vujudga keldi.
O‘qituvchining o‘qitishga bo‘lgan havasi qanchalik ko‘p bo‘lmasin, bilish
faoliyatining ichki motivlari qay darajada shakllangan bo‘lmasin, u hamisha tashqi
motivlashtirishga, tashqaridan maqtash va qo‘llab-quvvatlashga muhtoj boladi.
Bola ko‘z o‘ngida o‘qituvchi qanchalik ahamiyatli, obro‘li bo‘lsa, uning maktabda,
asosan, baholash va baholarda aks etuvchi maqtovlari shunchalik qadrli va
ahamiyatli bo‘ladi. Pedagogik baholash bilimni dastur talablari va ta ’lim
andazalariga qiyoslab aniqlabgina qolmay, balki o‘quvchilar bilim faoliyatini
motivlashtiradi va rag‘batlantiradi. Yuqoridagilardan xulosa shuki,
bahoni bekor
qilish pedagogik jihatdan ham, psixologik jihatdan ham o‘zini oqlamaydi. Bunday
qator kamchiliklari bo‘lsa-da, besh ballik baho tizimiga muqobil xili topilganicha
yo‘q. Shuning uchun gap uni takomillashtirish, o‘quvchilar bilimini baholashda
xatoga yo‘l qo‘ymaslik haqida borishi kerak.
http://hozir.org