o'rin tutadiki, uning realistik adabiyotda yetakchi mavqe egallashi shu bilan izohlanadi. Komediya (gr. «komos» - ommaviy qo'shiq nomi) dramatik turning komiklikka asoslangan janridir. Komediyaning markazida komik xarakter turadi. Odatda komik xarakter deganda o'zida idealga tamoman zid illatlam i
jam etuvchi yoki ulardan ayrimlanni namoyon etuvchi personajlar nazarga olinadi. Bu o'rinda asosiy shartlardan biri shuki, komik personaj o'zining mavjud holatini idrok etmaydi, o'ziga real baho berishdan ojiz. Aksincha, u o'zini bor holiga nisbatan tamoman teskari baholashga moyil: g'irt tentak bo'lgani holda o'zini aqlli sanaydi, ma’nan tuban bo'lgani holda o'zini pokdomon biladi - o'zini o'zgalarga shunday sifatlarda taqdim etishga chiranadi. Masalan, «Parvona»dagi O'tkuriy: u o'zining ma’nan tubanligini, axloqan buzuqligini, plagiatligini, oddiy mahmadanaligiyu firibgarligini tan oladimi? Yo'q, aksincha, u o'zini aqlli, so'zamol, uddaburo, yashashni biladigan va h.k. fazilatlar egasi deb biladi, shunday ko'rinishga urinadi. Natijada
xarakterning mohiyati bilan mavjudligi orasidagi nomutanosiblik, ziddiyat komiklikni yuzaga chiqaradi. Komediyada xarakter komikligi bilan holat komikligi ko'pincha uyg'unlashib keladi, bir-birini to'ldiradi. Komediya satirik yoki yumoristik ruhda bo'lishi mumkin. Har ikki holda ham u g'oyaviy-hissiy inkor qiladi: satirik ruhdagi komediya qalamga olingan xarakter yoki holatni to'la inkor qilsa, yumoristik ruhdagi komediya xarakter yoki holatdagi ayrim jihatlami qisman inkor qiladi. Masalan, A.Qahhorning «Tobutdan tovush», «Og'riq tishlar» komediyalari satirik ruhdagi asarlar sanalsa, «Oltin
