O‘zbek tilining rivojlanish tarixini uch bosqichga bo‘lish mumkin:
qadimgi turkiy,
qadimgi o‘zbek
zamonaviy o‘zbek tili davrlari.
Qadimgi turkiy til Ushbu bosqich V-XI asrlarga tegishli. Turklar Sirdaryo, Amudaryo va Zarafshon qirgoqlari boylab hind-eron qabilalari aholisini asta-sekin chiqarib yuborishgan. Aloqa vositasi qadimgi turkiy til bolib, uning asosida keyinchalik koplab Osiyo tillari paydo bolgan. Bugungi kunda qadimgi turkiy yozuvning faqat osha davrga tegishli madaniy yodgorliklarda tasvirlangan qismlari mavjud.
Qadimgi ozbek tili Ikkinchi bosqich XI-XIX asrlarga togri keladi. Shu vaqt ichida ozbek tili koplab qoshni tillar tasirida rivojlandi. Tilning shakllanishiga birlashgan va rivojlangan adabiy tilni yaratgan shoir Alisher Navoiy ulkan hissa qoshdi. Bu shaklda u 19-asrning oxirigacha ozgarishsiz ishlatilgan.
Hozirgi ozbek tili XX asrda zamonaviy ozbek tilining shakllanishi boshlandi. Butun Ozbekiston aholisi tomonidan tan olingan Fargona lahjasi uning asosini tashkil etdi. Aholining aksariyati sartiya tili deb biladigan ushbu lahjada gapirishgan va uning karnaylari sartlar deb nomlangan. Etnik sartlar ozbek xalqiga tegishli emas edi, ammo otgan asrning 20-yillarida sart sozidan voz kechildi va mamlakat aholisi ozbeklar deb nomlana boshladi. Adabiy til normalari yanada demokratiklashdi, bu esa uni ancha soddalashtirdi.
Bugungi kunda ozbek yozuvida arab harflari, lotin va kirill harflari parallel ravishda qollanilmoqda. Katta avlod kirill grafikasini afzal koradi, chet elda yashaydigan ozbeklar esa arab harflariga organishgan. Maktablarda oqivchilar lotin tilida oqishadi, shuning uchun oquvchilar va oquvchilarga Sovet davrida nashr etilgan kitoblarni oqish juda qiyin.
Hozirgi kunda ochiq manbalardan olingan malumotlarga kora, Ozbekistonda 24 millionga yaqin, Afgonistonda 3 million, Todjikistonda –taxminan 1 million, Qozogistonda 500.000, Turkmanistonda 350.000ga yaqin, Rossiyada 300.000 kishi ozbek tilida sozlashar ekan.