125
senga
dushmanlik qilaman, odam bolasi”.
Obma shu zahoti Ragoni chaqirib dedi:
– Meni zudlik bilan Koinot muzeyi direktoriga ula. Unga
aytadigan muhim gapim bor.
Rago xoʻjayinining aytganini qildi va tez orada xonadagi
ulkan monitorda muzey direktori koʻrindi.
– Salom, janob Obma, – direktorning bu kutilmagan
aloqadan qattiq qoʻrquvga tushgani uning aft-angoridan
bilinib turardi.
– Senda menga tegishli narsa bor!
–
Sizni tushunmadim, siz olib kelgan narsalarning
hammasi uchun pul toʻlaganman-ku.
– Yoʻq, men yerlik odam va unga tegishli narsalar haqida
gapiryapman.
– Kechirasizu janob Obma, ular bizning mehmonimiz.
– Yoʻq, kechirmayman, – oʻshqirdi Obma. –
Hoziroq
menga oʻsha odamni, kemani, xaritani va Duraduning
qanotini topshirasan. Boʻlmasa, sayyorangning kulini
koʻkka sovurib tashlayman.
Bu gaplarni eshitgan direktorning esi chiqib ketayozdi.
Uning lablari qoʻrquvdan dir-dir titray boshladi.
– General, menga biroz vaqt bering, oʻylab olay!
– Senga 30 daqiqa muhlat.
Aloqa tugadi...
MUZOKARA
Direktor zudlik bilan xavfsizlik kengashini chaqirdi.
Kengashda “Koʻkkezar” fazogirlari ham qatnashdi.
– Hozir general Obma bilan gaplashdim, – gap boshladi
yuzi oqarib, terlab ketgan direktor. –
Obma sizlarni
unga topshirishimni talab qilyapti. Agar uning talabini
bajarmasam, Koinot muzeyiga hujum qilmoqchi.
126
– Nega endi?! Biz sizning mahbusingiz emasmiz. Biz
erkin fazogirlarmiz, – eʼtiroz bildira boshladi Margol.
– Siz qanotni olib, bizga vaʼda qilingan xarita boʻlagini
topshiring. Bir daqiqada koʻzdan gʻoyib boʻlamiz.
– Xoʻsh, sizlar ketganingizdan keyin-chi? – oʻrnidan turdi
muzey qoʻshini sarkardasi. – Bizning sayyora bir sayyohlik
markazi, xolos. Katta qoʻshin saqlamaymiz.
Qaroqchilar
oʻn daqiqada muzeyimizni yakson qilib yuboradi.
– Sarkarda toʻgʻri aytyapti. Bizning boshqa choramiz
yoʻq, Obma menga 30 daqiqa muhlat bergan, – dedi direktor.
– Qanday qilib? – ajablandi Ahmad. – U 30 daqiqadan
soʻng hujumga oʻta olmaydi. U kichkinagina yulduzlararo
uchar kema bilan sayyorangizni yakson qilib tashlaydimi?
– Ahmadning gapi toʻgʻri, – dedi Margol. – Hozir
qaroqchilar biz salmirliklarning ekspeditsiyalar uchun
moʻljallangan kemasida uchib yurishibdi. Ularning asosiy
kemasi 800 yorugʻlik yili uzoqlikda joylashgan. Bu
yergacha ikki oyda yetib kelsa ham katta gap!
– Josuslar bu gapni tasdiqlaydi, janob direktor, – oʻrnidan
turib dedi boshqa bir harbiy.
– Menimcha, ularni qaroqchilarga topshirsak, juda katta
xato boʻladi, – endi qahramonlarimizga
yordam bergan
direktor kotibi ham oʻrnidan turdi. – Agar galaktikada
Koinot muzeyi rahbariyati kelgan mehmonlarni qaroqchilar
qoʻliga topshiribdi degan gap tarqalsa, hammasi tamom.
Bizning muzeyga sayyohlar kelmay qoʻyadi. Bankrot
boʻlamiz!
Bu gapdan soʻng barcha majlis
ishtirokchilari sergak
tortib qoldi. Haqiqatan ham kotibning eʼtirozi juda oʻrinli
edi.
– Unda nima qil deysiz? – jahl qildi direktor.
– Bizni qoʻyib yuboring, – Ahmad gap boshladi. –
Biz toʻgʻri Miks sayyorasiga uchib, katta qoʻshin bilan
127
qaytamiz. Qaroqchilar oʻzlarining
asosiy kemalari bilan
qaytib kelgunicha biz Miks qoʻshini bilan himoyalanishga
ulguramiz.
– Miks qoʻshini bizga yordam berarkanmi? –
ishonqiramadi direktor.
– Yoʻq, ular sizga emas, bizga yordam berishadi. Miks
qoʻmondoni Dordon har qanday vaziyatda yordamga shay
ekanini aytgan. U bir soʻzli harbiy.
Ahmadning taklifi bu vaziyatda eng maʼquli edi.
Direktor ham muzey, ham sayyohlar manfaatidan kelib
chiqib bu taklifga koʻndi. Ammo ular katta qoʻshin bilan
ortga qaytmaguncha xaritani bermasligi va adolat yuzasidan
qanotni ham olmasligini aytdi.
“Koʻkkezar” ekipaji majlis tugashi bilan Miks
sayyorasiga uchib ketdi. Direktor 30 daqiqadan keyin Obma
bilan bogʻlanib, xotirjam ohangda mehmonlarning qochib
ketganini aytdi. Bir kunning oʻzida ikkinchi marotaba chuv
tushgan Obma sharmandalarcha
ortga qaytishga majbur
boʻldi. Endi u Koinot muzeyiga qaroqchilarning katta
qoʻshini bilan qaytishga qasd qilgandi.
Dostları ilə paylaş: