6.1.2. Yaşıl gübrələr (sideratlar) Yaşıl gübrələr ekoloji tərəvəzçilikdə xüsusilə əhəmiyyətlidir. Adətən, əvvəlcə ot
örtüyü biçilir, sonra isə bitki qalıqlarının torpağa qarışdırılması həyata keçirilir.
• Kök qalıqları və torpağa qarışdırılan bitkilərin yerüstü kütləsi torpaq üçün enerji,
torpaq orqanizmləri üçün isə yem mənbəyidir, nəticədə mikroorqanizmlərin
həyat fəaliyyəti canlanır və torpağın strukturu sabitləşir;
• Paxlalı siderat bitkilərin tərkibi növbəti bitkilərin istifadəsi üçün əhəmiyyətli
olan azotla olduqca zəngindir;
• Bir çox siderat bitkilər öz kök ifrazatlarının vasitəsi ilə torpaqda olan mineral
maddələrin mənimsənilməsini yüksəldir;
• Siderat bitkilər torpaq səthini örtür və bununla da alaq otlarının inkişafını dəf
edir və onu (torpağı) mənfi meteoroloji təsirlərdən mühafizə edir;
• Çiçəkləmə fazasında siderat bitkilər faydalı həşəratlar üçün qida mənbəyidir.
Sideratların becərilməsi zamanı qida maddələri (əsasən, azot) «konservləşdirilir»
ki, nəticədə bu, torpaqdan yuyulmur.
Qida maddələrinin yuyulması arzuedilməzdir, bu halda onlar növbəti bitki üçün
əlçatmaz olur, bundan başqa, qrunt sularının, su anbarlarının, çay, dəniz və göllərin
çirklənməsinə səbəb olur.
Yaşıl gübrə məqsədi ilə bitkilərin seçimi iqlim şəraitindən, torpaq tipindən
təsərrüfatın ehtiyac və imkanlarından asılıdır. Qeyd etmək lazımdır ki, bu zaman kök
sisteminin ölçüsü, həmçinin onun azotu təsbit etmək qabiliyyəti böyük əhəmiyyətə
malikdir.