Birincisi: Gerçək qanun, insanların iradələrini və davranışlarını dengelemeye yarayan bir tədbirdir. Bu tarazlığı isə, gətirdiyi məhdudlaşdırmalarla insanlar arasındakı maneə törətmələri və qarşıdurmaları ortadan qaldıraraq təmin edər.
İkincisi: Qanunun suveren olduğu cəmiyyətlərin fərdləri qanun kənarında azaddırlar. İnsanın şüurla və iradə ilə bəzənmiş olması, tarazlıqlama təmin edildikdən sonra belə olmasını tələb edir. Bundan ötəri zamanımızın qanunları ilahi məlumatlara və əxlaqa toxunmaz. Bu iki əhəmiyyətli təşkilat, qanunun onlara istiqamətli təsəvvürü uyğun olaraq təsəvvür edilirlər. Bunun nəticəs(n)i olaraq bu iki təşkilat, bağlılıq hökmü çərçivəsində qanunla uyğunlaşmaya və uzlaşmağa girirlər. Bu asılılığın gərəyi olaraq ər və ya keç görünüşcə qalan mərasimlərə çevrilərək mənəvi saflarını itirirlər.
Müşahidə etdiyimiz siyasətin din ilə oynamasının səbəbi də budur. Bir gün siyasət dinə son verir, onun başını əzir, başqa bir gün ona yönələrək etibarının yüksəlməsi mövzusuna həddindən artıq əhəmiyyət verir. Başqa bir gün əlaqəsini kəsərək onu öz halında buraxır.
